Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

Nagarjuna The Fundamental Wisdom Of The Middle Way, reading it again -…

- - - - najerda (?)- speaks of two truths
        
        that are constantly in tune with one another, not one lesser than the other
        
        they coorise
        
        like Dao and De
      - ultimate truth
        
        not the world of prediction
        
        can only be intuited
      - "without a foundation in the conventional truth, the significance of the ultimate cannot be taught. without understanding the signifacne of the ultimate, liberation is not achieved"
        
        • Do not use the words objective or subjective! -> too designated.
- - - - the whole point of the Dharma and the Sangha is to make it possible to attain buddhahood. The Dharma provides the philosophical insight and knowledge necessary for enlightenment.
        the attainment of buddhahood requires reliance on these two. So if they are rejected, so is the possibilty of Buddhahood. So the opponent charges, Nagarjuna's doctrine of emptiness, in virtue of undermining the Four Noble Truths, denies the existence of the tree refuges and makes Buddhism itself impossible
        
        Het hele punt van de Dharma en de Sangha is om het mogelijk te maken boeddhaschap te bereiken. De Dharma verschaft het filosofische inzicht en de kennis die nodig zijn voor verlichting.
        Het bereiken van boeddhaschap vereist vertrouwen op deze twee. Dus als ze worden afgewezen, is dat ook de mogelijkheid van boeddhaschap. De tegenstander beweert dan ook dat Nagarjuna's leer van leegte, door de Vier Edele Waarheden te ondermijnen, het bestaan van de boomhutten ontkent en het boeddhisme zelf onmogelijk maakt.
        
        the implicit dilemma with which Nagarjuna here confronts himself is elegant. For as we have seen, the distinction between the two truths or two vantage points - the ultimate and the conventional is fundamental to his own method. So when the opponent charges that the assertion of the nonexistence of such things as the Four Noble Truths and of the arising, abiding and ceasing of entities is contradictory both to conventional wisdom and to the ultimate truth.
        
        who is the opponent?
        
        Het impliciete dilemma waarmee Nagarjuna zich hier geconfronteerd ziet, is elegant. Want zoals we hebben gezien, is het onderscheid tussen de twee waarheden of twee gezichtspunten – de ultieme en de conventionele – fundamenteel voor zijn eigen methode. Dus wanneer de tegenstander beweert dat de bewering van het niet-bestaan van zaken als de Vier Edele Waarheden en van het ontstaan, blijven en vergaan van entiteiten in strijd is met zowel de conventionele wijsheid als de ultieme waarhei
        
        verse 8 is the first explicit announcement of the two truths in the text, introduced as two distinct truths.
        
        for there is clearly an important sense in which, despite their ontic unity, the ultimate truth is epistemologically and soteriologgically more significant than the conventiional
        
        verse 9:
        those who do not understand
        the distinction drawn between these two truths
        do not understand
        the buddha's profound truth
        verse 10:
        without a foundation in the conventional truth
        the significance of the ultimate cannot be taught/
        without understanding the significance of the ultimate,
        Liberation is not achieved
        
        the goal of Madhyamika philosphy is liberation from suffering. But that liberation on Nagarjuna's view, can only be achieved by insight into the ultimate nature of things - their emptiness- and indeed into the ultimate nature of emptiness which we shall see to be emptiness again.
        \
        but this insight can only be gained through reasoning and hence through language and thought. And the truth that is to be grasped can only be indicated through language and thought which are thoroughly conventional and which can only be interpreted literally at the conventinal level.
        Het doel van de Madhyamika-filosofie is bevrijding van lijden. Maar die bevrijding kan volgens Nagarjuna alleen worden bereikt door inzicht in de ultieme aard van de dingen – hun leegte – en inderdaad in de ultieme aard van leegte, die we opnieuw leegte zullen zien.
        
        Maar dit inzicht kan alleen worden verkregen door redenering en dus door taal en denken. En de waarheid die moet worden begrepen, kan alleen worden aangegeven door taal en denken, die volkomen conventioneel zijn en alleen letterlijk op conventioneel niveau kunnen worden geïnterpreteerd.
        --> this is the opposite from Dao -- see paper
        
        Nagarjuna is not disparging the conventional by contrast to the ultimate, but is arguing that understanding the ultimate nature of things is completely dependent upon understanding conventinoal truth.
        Nagarjuna hekelt niet het conventionele door het te vergelijken met het ultieme, maar stelt dat het begrijpen van de ultieme aard van de dingen volledig afhankelijk is van het begrijpen van de conventionele waarheid.
        
        The Madhyamika doctrine of emptiness is subtle and is easily misinterpreted. In particular, it is often misinterpreted as a thoroughgoing nihilism about phenomena.
        
        Nagarjuna is here charging the opponent represented in the opening verses with interpreting the assertion that a phenomenon is empty as the assertion that is non exist. Nothing, Nagarjuna will argue, could be further from the truth.
        Nagarjuna beschuldigt de tegenstander die in de openingsverzen wordt vertegenwoordigd hier van het interpreteren van de bewering dat een fenomeen leeg is als de bewering dat het niet bestaat. Niets, zo zal Nagarjuna betogen, is verder van de waarheid verwijderd.
        
        1 more item...
        
        But secondly and more subtly, since the opponent is seeing actual existence as existence as a discrete entity with an essence it would follow that for the opponent the reality of emptiness would entail that emptiness itself is an entity, an inherently existing entity at t hat. To see emptiness in this way is to see it as radically different from conventional, phenomenal reality.
        it is to see the conventional as illusory and emptiness as the reality standing behind it.
        
        Maar ten tweede, en subtieler, aangezien de tegenstander het feitelijke bestaan ziet als bestaan als een afzonderlijke entiteit met een essentie, zou daaruit volgen dat voor de tegenstander de realiteit van leegte zou impliceren dat leegte zelf een entiteit is, een inherent bestaande entiteit. Leegte op deze manier zien, betekent dat het radicaal anders is dan de conventionele, fenomenale realiteit.
        Het is het conventionele als illusoir zien en leegte als de realiteit erachter.
        
        verse 18:
        whatever is dependently co-arisen
        that is explained to be emptiness
        that, being a dependent designation
        is itself the middle way.
        verse 19
        something that is not dependently arisen
        such a thing does not exist
        therefore a nonempty thing
        does not exist
        
        1 more item...
        
        Both Sanskirt and Tibetan offer two terms, each of which in turn is often translated "conventional truth".
        Sanskrit presents: samvrtisatya and vyadhara satya.
        Samvrti is ambigious, it can mean conventional in all of its normal senses - everyday, by agreement, ordinary etc. but it can also mean concealing, or occluding.
        
        This ambiguity is exploited by Madhyamika philosphers, who emphasise that the conventional, in occluding its conventional character coves up its own emptiness
        
        is dit Garfield die vertaling schrijft over Nagarjuna terwijl zijn eigen mening er over te geven?