Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

กรณีศึกษา นายถุงชา - Coggle Diagram

- - - - ซึ่งเกิดได้ทั้งช่วงที่ดื่มหรือช่วงที่หยุดดื่มได้ หากหยุดดื่มจะมีอาการถอนสุราอาการจะ เกิดขึ้นทุกประสาท สัมผัสทั้ง 5 อาการประสาทหลอนจากสุราอาจจะเป็นความ รู้สึกสัมผัส การได้ยิน เห็นภาพ รส กลิ่น โดยประสาทหลอน จากการสัมผัส การได้ยิน และภาพหลอนจะพบบ่อยที่สุด
  - - - โรคจิตเภทจะมีอุบัติการณ์สูงกว่าครอบครัวที่ไม่เคยมีผู้ ป่วยจิตเภท แต่ในปัจจุบันมีวิธีการศึกษาที่ระดับ DNA โดยตรง แต่ยังไม่สามารถนำมาใช้ทางคลินิกได้
  - - - การรับประทานยารักษาอาการทางจิตเวชอย่างต่อเนื่องมีความสำคัญอย่างยิ่ง
  - - - การดูแลผู้ป่วยจิตเภท
        ผู้ดูแลควรที่จะรับฟังความคิดเห็น ของผู้ป่วยด้วยความเข้าใจ เห็นอกเห็นใจ แสดงออกทาง ทัศนคติเชิงบวก ให้กำลังใจ ทำความเข้าใจในตัวผู้ป่วย จะส่งผลในผู้ป่วยมีกำลังใจ และมีทัศนคติที่ดีกับโรค ส่ง ผลให้ผู้ป่วยให้ความร่วมมือในการรักษา
  - - - ปัจจัยทางครอบครัว ประกอบด้วย
        การสื่อสารใน ครอบครัวที่ไม่ชัดเจน จากการศึกษาพบว่า การสื่อสารใน ครอบครัวที่มีการสื่อสารแบบไม่ตรงไปตรงมา ไม่กระจ่าง แจ้ง และ ไม่สอดคล้องกันทั้งในพฤติกรรมและคำพูด เป็นสาเหตุของโรคจิตเภท
  - - - อาการทางจิตเวชของนายถุงชามีผลมาจากการสิ่ง แวดล้อมและเศรษฐกิจคือผู้ป่วยมีรายได้น้อยและไม่ แน่นอนอาจส่งผลให้ผู้ป่วยไม่มีเงินเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายใน การมาพบแพทย์ จึงทำให้ไม่สามารถมาพบแพทย์ตาม กำหนดจึงทำให้ขาดยาและมีการกลับมาเป็นซ้ำได้
- - - - นายถุงชา อายุ45 ปี เชื้อชาติไทย สัญชาติไทย ศาสนา พุทธ
      - ระดับการศึกษา มัธยมศึกษาตอนต้น (ม.3) อาชีพ รับจ้างทั่วไป รายได้1,000 - 3,000 บาท/ เดือน
      - วินิจฉัยโรคแรกรับ Schizophrenia with aggressive behavior
      - วินิจฉัยโรคปัจจุบัน Schizophrenia
        
        คือโรคจิตชนิดหนึ่ง ที่มีความผิดปกติในด้านความคิด การรับรู้ และพฤติกรรม ที่เปลี่ยนไปจากเดิม ไม่ได้อยู่ในโลกแห่งความจริง ส่งผลเสียต่อเรื่องความสัมพันธ์ การเรียน การงานและการใช้ชีวิตประจําวัน โรคนี้พบได้ร้อยละ 1 ของประชากรโลก ผู้ป่วยมักพบเริ่มมีอาการตั้งแต่ช่วงวัยรุ่นและมีการดําเนินโรคต่อเนื่อง ทําให้คนในครอบครัวเป็นทุกข์อย่างมากเมื่อมีคนใดคนหนึ่งในครอบครัวต้องเผชิญกับโรคนี้
  - - - พันธุกรรมโรคจิตเภทสามารถ่ายทอดทางพันธุกรรม จากการศึกษาเกี่ยวกับความเสี่ยงต่อการป่วยเป็นโรคจิตเภท พบว่าญาติของผู้ที่เป็นโรคจิตเภทมีความเสี่ยงต่อการเป็นโรคจิตเภทมากกว่าคนทั่วไป คู่ฝาแฝดที่ไข่ใบเดียวกัน (monozygotic twins) มีโอกาสเป็นโรคจิตเภทร่วมกันร้อยละ 40-50 ทำให้เชื่อว่าปัจจัยอื่นๆ ที่ไม่เกี่ยวข้องกับพันธุกรรม (nongenetic factors) ก็มีส่วนร่วมทำให้เกิดการป่วยเป็นโรคจิตเภทได้
      - โดปามีน เป็นปัจจัยด้านชีวเคมีที่มีผลทำให้ เกิดการเป็นโรคจิตเภทโดยได้รับการสนับสนุนข้อมูลนี้จากการศึกษาเรื่องยารักษาโรคจิตที่มีฤทธิ์ ยับยั้งการจับตัวกันของโดปามีนกับตัวรับโดปามีนทำให้เกิดสมมติฐานที่ว่า โรคจิตเภทเกิดจากการทำงานของโดปามีนที่มากเกินไป
      - สารสื่อประสาทซีโรโตนีน (serotonin) ซึ่งพบว่าการทำงานของซีโรโตนีน 2 รีเซพเตอร์ (serotonin 2 receptor) ในส่วนหน้าของคอร์เท็ก (frontal cortex) ของผู้ที่เป็นโรคจิตเภทลดลง
    - - ปัจจัยเหตุด้านกระบวนการภายในจิตใจ ได้แก่ ความขัดแย้งภายในจิตใจ ที่เกิดจากสัญชาติญาณธรรมชาติ ได้แก่ ความอยาก ถ้าบุคคลมีพลังความอยากความต้องการมากกว่าพลังควบคุมบุคคลนั้นจะทำตามความอยาก ความต้องการของตนเองทำให้เกิดความขัดแย้งกับบุคคลรอบข้างก่อให้เกิดอารมณ์ขุ่นเคือง โกรธ แต่ในทางตรงกันข้าม หากบุคคลสามารถควบคุมความอยากความต้องการมาก จนไม่สามารถตอบสนองอย่างเพียงพอจะส่งผลทำให้บุคคลนั้นเกิดความคับข้องใจและไม่มีความสุข
      - ปัจจัยเหตุด้านกระบวนการระหว่างบุคคล ประกอบด้วย ลักษณะการเลี้ยงดูในวัยเด็กซึ่งมีผลต่อกระบวนการพัฒนาทางด้านจิตใจและอารมณ์ของเด็กโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสาม ขวบปีแรกของชีวิตถ้าเด็กได้รับความรักความอบอุ่นที่เพียงพอเด็กเรียนรู้ที่จะรักตนเอง รักผู้อื่นเกิดทัศนคติที่ดีทั้งต่อตนเองและผู้อื่น แต่ในทางตรงกันข้ามถ้าบรรยากาศในการเลี้ยงดูเกิดความ สับสน มีการสื่อสารที่ขัดแย้งกันในเวลาเดียวกัน จะส่งผลให้เด็กเกิดความสับสนและทำให้เป็นโรคจิตเภทในที่สุดสัมพันธภาพระหว่างบุคคล ทัศนคติ ค่านิยม สังคม วัฒนธรรม สิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจ สิ่งที่ได้รับการถ่ายทอดจากบุคคลในสภาพแวดล้อมที่เป็นอยู่จะปลูกฝังแบบแผนความคิดและความ เชื่อให้กับเด็กหากมีการปลูกฝังค่านิยมความคิดทัศนคติที่ผิดให้เด็ก จะทำให้เด็กเกิดการเรียนรู้แบบแผนความคิดและความเชื่อเป็นไปในทางที่ไม่ดี
- - - - ผู้ป่วยไม่มีพฤติกรรมท่าร้ายตนเองหรือผู้ป่วย
      - ผู้ป่วยไม่มีความหลงผิดหรือประสาทหลอน
    - - ประเมินความคิดของผู้ป่วยว่ามีผลอย่างไรต่อ พฤติกรรม
      - สร้างสัมพันธภาพกับผู้ป่วย โดยรับฟังด้วยความเข้าใจ ไม่โต้แย้ง
      - สร้างสัมพันธภาพเพื่อการบำบัดอย่างสม่ำเสมอ
      - จัดสิ่งแวดล้อมให้ปลอดภัย กระตุ้นผู้ป่วยน้อยที่สุด
      - ประเมินพฤติกรรมการทำร้ายตนเองหรือผู้อื่น
      - นำวัตถุอันตรายออกห่างจากผู้ป่วยให้มากที่สุด
      - พยายามให้ผู้ป่วยระบายความก้าวร้าวออกมา เป็นกิจกรรมที่ใช้กำลังกาย
      - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยาตามแผนการรักษาของแพทย์
    - - ผู้ป่วยไม่มีพฤติกรรมท่าร้ายตนเองหรือผู้ป่วย
      - ผู้ป่วยไม่มีความหลงผิดหรือประสาทหลอน
  - - - ผู้ป่วยมีสัมพันธภาพทำกิจกรรมร่วมกับผู้อื่นมากขึ้น
      - ผู้ป่วยไม่แยกตัวอยู่คนเดียว
    - - สร้างสัมพันธภาพกับผู้ป่วยอย่างสม่ำเสมอด้วยท่าทีที่ เป็นมิตร
      - สนใจและให้ความช่วยเหลือผู้ป่วยได้ระบายความรู้สึก กลัวหรือวิตกกังวล
      - กระตุ้นให้ทำกิจกรรมร่วมกับผู้อื่น โดยมีพยาบาลอยู่ เป็นเพื่อนและให้กำลังใจ
      - 4.ส่งเสริมให้ผู้ป่วยมีการดูแลตนเองให้ความร่วมมือในการรักษาด้วยยาและพัฒนาการมีส่วนร่วมของ ครอบครัวและชุมชนในการดูแลผู้ป่วย
    - - ผู้ป่วยมีสัมพันธภาพทำกิจกรรมร่วมกับผู้อื่นมากขึ้น
      - ผู้ป่วยไม่แยกตัวอยู่คนเดียว
  - - - ประเมินการรับรู้ภาวะสุขอนามัยของตนเอง
        
        ให้ความรู้หรือข้อมูลเกี่ยวกับผลเสียและผลดีของการ ปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน
        
        ล้างมือก่อนทำการพยาบาลผู้ป่วยทุกครั้ง
        
        ทำการเช็ดตัวรวมถึงส่วนต่างๆ ของร่างกาย
        
        ให้ผู้ป่วยได้มีส่วนร่วมในการรักษาความสะอาดของ ร่างกาย
        
        ดูแลสิ่งแวดล้อมรอบๆ ตัวผู้ป่วยให้สะอาด
        
        แนะนำให้ผู้ป่วยและญาติดูแลสุขอนามัยอย่างสม่ำเสมอ
        
        กล่าวชื่นชมเมื่อผู้ป่วยปฏิบัติกิจวัตรประจำวันด้วยตัวเอง
- - - - S: -
      - O : ผู้ป่วยมีพฤติกรรมก้าวร้าว ทำร้ายร่างกายผู้อื่นและมารดา
      - A : ผู้ป่วยโรคจิตเภทส่วนใหญ่จะถูกรบกวนด้วยอาการทางจิตที่เกิดจากกระบวนความคิด การรับรู้สัมผัส และการสื่อสารผิดปกติ ผู้ป่วยไม่สามาถบอกถึงความต้องการของตนเองให้ผู้อื่นทราบได้ ส่งผลต่อการตัดสิน ใจในการดำเนินชีวิตประจำวัน ผู้ป่วยจะทำหน้าที่ด้านต่าง ๆ ได้ไม่ดี เกิดเป็นความทุกข์อย่างมาก บางครั้งผู้ ป่วยจะไม่สามารถควบคุมการตอบสนองต่ออาการเหล่านั้นของโรคได้ ไม่ว่าจะด้านอารมณ์และหรือ พฤติกรรม อาจเป็นอันตรายสำหรับตนเองและผู้อื่นตามมาได้
    - - ผู้ป่วยมีอาการที่แสดงถึงการหลงผิดลดลง หรือไม่มีอาการหลงผิด
      - ผู้ป่วยไม่มีพฤติกรรมทำร้ายตนเอง สมาชิกใน ครอบครัวและในชุมชน
      - ผู้ป่วยไม่มีพฤติกรรมแยกตัว และสามารถทำกิจกรรม ร่วมกับผู้อื่นได้
    - - สร้างสัมพันธภาพกับผู้ป่วย เพื่อให้ผู้ป่วยรู้สึกไว้วางใจ และให้ความร่วมมือในการให้การพยาบาล
      - ตรวจสภาพจิตของผู้ป่วย เพื่อประเมินอาการและ วางแผนการพยาบาลได้อย่างถูกต้องเหมาะสม
      - ให้ข้อมูลความเป็นมาเกี่ยวกับอาการหลงกับผู้ป่วยและ ญาติหรือบุคคลใกล้ชิดตามความเป็นจริง
      - ส่งเสริมให้สมาชิกในครอบครัวและคนในชุมชนร่วมกันท่า กิจกรรมกับผู้ป่วย เช่น การออกกำลังกาย
      - แนะนำให้สมาชิกในครอบครัวและคนในชุมชนจัดสิ่งแวดล้อมที่เป็นปัจจัยกระตุ้นให้มีอาการหลงผิดให้ดี และน่าวัตถุที่เป็นอันตรายออกห่างจากตัวผู้ป่วย
      - ส่งเสริมให้สมาชิกในครอบครัวกระตุ้นและจัดยาให้ผู้ ป่วยรับประทานตามแผนการรักษา
    - - ผู้ป่วยมีอาการที่แสดงถึงการหลงผิดลดลง หรือไม่มีอาการหลงผิด
      - ผู้ป่วยไม่มีพฤติกรรมทำร้ายตนเอง สมาชิกใน ครอบครัวและในชุมชน
      - ผู้ป่วยไม่มีพฤติกรรมแยกตัว และสามารถทำกิจกรรม ร่วมกับผู้อื่นได้
  - - - เพื่อให้ผู้ป่วยไม่กลับมาเป็นซ้ำ ไม่มีอาการกำเริบ
      - ส่งเสริมให้ผู้ป่วยมีพฤติกรรมการดูแลตนเองที่เหมาะสม
    - - ผู้ป่วยไม่มีอาการกำเริบชิ้น ไม่แสดงอาการถอนยา
      - ผู้ป่วยมีพฤติกรรมการดูแลตนเองที่เหมาะสมขึ้น
      - ผู้ป่วยสามารถรับประทานยาตามแผนการรักษาไม่หยุดยาเอง
    - - สอนให้ผู้ป่วยและญาติสังเกตอาการ เตือนก่อนอาการ ทางจิตกำเริบ เช่น เริ่มหงุดหงิดง่าย ไม่นอนหรือ นอนไม่หลับ
      - การให้ความรู้เรื่องการกินยาแก่ผู้ป่วยและญาติ เพื่อให้ ผู้ป่วยและญาติมีความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้อง
      - การส่งต่อเครือข่ายในชุมชน เพื่อดูแลการกินยาอย่าง ต่อเนื่อง (home visit) เช่น อสม.
      - กรณีผู้ป่วยมีอาการซับซ้อนให้พิจารณาเยี่ยมบ้านร่วม กับทีมหมอครอบครัวเพื่อติดตามอาการของผู้ป่วย
      - ให้ความรู้กับผู้ป่วยและญาติ ถึงพยาธิสภาพของโรคแผนการรักษาพยาบาลและการดูแลช่วยเหลือผู้ป่วย
      - สอนทักษะการติดตาม การกำกับการกินยาของผู้ป่วย ให้แก่ อสม. ในพื้นที่
    - - ผู้ป่วยไม่มีอาการกำเริบชิ้น ไม่แสดงอาการถอนยา
      - ผู้ป่วยมีพฤติกรรมการดูแลตนเองที่เหมาะสมขึ้น
      - ผู้ป่วยสามารถรับประทานยาตามแผนการรักษาไม่หยุดยาเอง
  - - - S:-
      - O : ผู้ป่วยมีอาการ เดินไปเดินมาวุ่นวาย ไม่อาบน้ำ แยกตัว
      - A : การแยกตัวจากผู้อื่น หมายถึง พฤติกรรมหรือภาวะที่บุคคลเลือกที่จะไม่เข้าสังคมหรือหลีกเลี่ยงการมี ปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น ทั้งในแง่ของการสนทนา การทำกิจกรรมร่วมกัน หรือการอยู่ร่วมกับคนอื่นใน สถานการณ์ต่าง ๆ บุคคลที่แยกตัวมักจะเลือกอยู่คนเดียว ไม่ต้องการพูดคุยหรือสร้างความสัมพันธ์กับคน อื่น ซึ่งอาจเป็นผลมาจากปัจจัยหลายประการ เช่น ความเครียดหรือภาวะซึมเศร้า : บุคคลที่รู้สึกเศร้า เครียด หรือหดหู่ อาจรู้สึกไม่อยากมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น ความวิตกกังวลทางสังคม : การกลัวหรือกังวลเกี่ยว กับการถูกปฏิเสธ การถูกวิพากษ์วิจารณ์ หรือการไม่สามารถสื่อสารได้อย่างเหมาะสม อาจทำให้บุคคล เลือก ที่จะแยกตัว ความไม่มั่นใจในตนเอง : บุคคลที่ขาดความมั่นใจในตนเองอาจรู้สึกไม่สบายใจเมื่ออยู่ในกลุ่ม หรือเมื่อมีการสนทนากับผู้อื่น ปัญหาทางจิตใจหรือสุขภาพจิต : โรคทางจิตเวชบางอย่าง เช่น ภาวะซึมเศร้า หรือโรคจิตเภท อาจทำให้บุคคลมีแนวโน้มที่จะแยกตัวจากผู้อื่น การแยกตัวจากผู้อื่นอาจส่งผลกระทบต่อ สุขภาพจิตและคุณภาพชีวิตในระยะยาว
    - - ผู้ป่วยและครอบครัวมีความรู้ ความเข้าใจ และสามารถ ดูแลตนเองได้อย่างถูกต้อง
      - ผู้ป่วยมีพฤติกรรมการดูแลตนเองที่ดีขึ้น
    - - ผู้ป่วยและครอบครัวเข้าใจ สามารถบอกวิธีการปฏิบัติ ตัว และตอบข้อซักถามได้
      - ครอบครัวและชุมชนให้ความร่วมมือในการดูแลผู้ป่วย ได้อย่างถูกต้อง
    - - ประเมินความรู้และความเข้าใจในการดูแลตนเองของ ผู้ป่วยและครอบครัว
      - อธิบายให้ผู้ป่วยและครอบครัวเข้าใจ และเห็นความ สำคัญในการดูแลตนเองเรื่องกิจวัตรประจำวัน
      - ให้ผู้ป่วยและครอบครัวฝึกทักษะการดูแลตนเองและกา รดูแลผู้ป่วย เพื่อให้ครอบครัวมีทักษะการดูแลที่ ถูกต้อง
      - ประสานงานและส่งต่อหรือแนะนำแหล่งประโยชน์ใน ชุมชน เพื่อให้ชุมชนได้มีส่วนร่วมในการดูแลผู้ป่วย
    - - ผู้ป่วยและครอบครัวเข้าใจ สามารถบอกวิธีการปฏิบัติ ตัว และตอบข้อซักถามได้
      - ครอบครัวและชุมชนให้ความร่วมมือในการดูแลผู้ป่วย ได้อย่างถูกต้อง
- - - - อาการหลงผิด Delusions
        
        คิดว่าตนเป็นทหารเอกของสมเด็จพระนเรศวรมหาราช
      - อาการประสาทหลอน Hallucinations
        
        เห็นแม่ค้าในตลาดเป็นเป็นทหารพม่า
      - พฤติกรรมที่ไม่มีระเบียบแบบแผนที่คนในสังคมหรือวัฒนธรรมของผู้ป่วยไม่ทำกัน พฤติกรรมการ เคลื่อนไหวมากเกินไป น้อยเกินไป หรือแปลกประหลาด (catatonic behavior)
        
        หงุดหงิดง่าย มีอาการก้าวร้าว ทำร้ายร่างกายมารดาและผู้อื่น
      - อาการด้านลบ เช่น สีหน้าที่อ เฉยเมย แยกตัวจากคนอื่น
        
        มีพฤติกรรมแยกตัวและเก็บตัวอยู่คนเดียว
    - - ด้านการงานอาชีพ รู้สึกไม่อยากไปทำงาน ท่าให้มีรายได้ไม่เพียงพอ แต่ผู้ป่วยยังขอเงิน จากมารดาใช้
        
        ด้านสัมพันธภาพ ป่วยมีพฤติกรรมก้าวร้าว ท่าร้ายมารดาและทำร้าย แม่ค้าในตลาด เพราะคิดว่าเป็นทหารพม่า
        
        ด้านการดูแลตนเอง ผู้ป่วยไม่อาบน้ำ
        
        ด้านสังคม ผู้ป่วยมักจะแยกตัวและเก็บตัว อยู่คนเดียว
    - - Delusion
        
        Diasorganized behavior ติดต่อกันเป็น เวลา 20 ปี
        
        Hallucination ติดต่อกันเป็นเวลา 14 ปี
        
        Negative symptoms ติดต่อกันเป็นเวลา 1 เดือน