HIZKUNTZAZ JABETZEKO OINARRIAK:
Hizkuntza bereganatzea prozesu natural bat da. Haurtxoak jaiotzen direnean, inguruko pertsonekin eragin-trukean egon eta hizkuntza ikasten dute, komunitatearen kodea erabiliz. Hasieran, soinuak eta intonazioak identifikatzen dituzte, eta ondoren, hitzak eta esaldiak barneratzen. Interakzio sozialak eta harreman afektiboak funtsezkoak dira, eta horrek beldurra gainditzen laguntzen die, hizkuntza erabiltzeko modua garatuz. Azken finean, hizkuntza komunikatzeko tresna eta identitatearen parte da, haurren auto-adierazpena eta munduaren ulermena eraikiz
HIZKUNTZAREN OINARRI
ANATOMIKOAK ETA FUNTZIONALAK:
Hizkuntza-ahalmenak bilakaera-prozesu bat izan du primateen oihuetatik gaur egungo hizkuntza morfosintaktikoetara iritsi arte.
Hizkuntzaren bilakaera hori posible izan da, hain
zuzen,funtzio espezializatuak dituzten zenbait
egitura anatomiko garatu ditugulako,
atzeraelikatzearen bidez:
GARUNA; Eremu espezifikoak garatu dira informazioa jasotzeko, prozesatzeko eta erantzun egokiak emateko. Horrela, pertsonaren komunikazio-ahalmenak hobetzen dira.
AHO-FONAZIO APARATUA; Koordinazio zehatzei esker, ahotsa sortu eta hizketa artikulatzea posible da.
ZENTZUMENAK; Pertsonak kanpoko eta barruko informazioa hautemateko gaitasuna garatu du, anatomia eta kognizioaren bidez. Horrela, ingurunea eta bere burua ulertzeko ahalmena hobetzen du, komunikazioa eta interakzio soziala indartuz.
Testuak hiru egituraren funtzionamendua azalduko duela dio, eta horiek hurrenez hurren informazioa jasotzea, prozesatzea, eta mezu berriaren ahozko adierazpena edo erantzuna igortzea betetzen dutela.
MEZUAREN HARRERA; Soinua belarrira dardaratan iristen da, barne-belarrian nerbio-bulkada bihurtzen da, eta entzumen-nerbiotik garunera transmititzen da.
ERANTZUNA IGORTZEA;
Aho-fonazioko sistemak nerbio-bulkadak soinu artikulatu edo hitzetan eraldatzea du ardura.
Aho-fonazioko sistema gorputzeko hainbat
aparatuk, organok eta egiturak osatzen dute:
ARNAS APARATUA: Kanpora irteteko, soinua sortzeko beharrezkoa den airea birikek eta arnasbideek ematen dute
LARINGEAN KOKATUTAKO ORGANO BRINKOR BAT:
Aireak ahots-kordekin talka egiten du biriketatik ateratzean, eta horrek soinua sortzen du, aire-molekulek ahots-kordak dardarazi egiten baitituzte.
GORPUTZEKO HAINBAT EGITURA:
Hortz-haginak, ezpainak, ahosabai gogorra eta biguna, ahosabai-errezela, eta mihia ahots-kordetan sortutako soinua hizketa bihurtzeko artikulatzen diren elementuak dira.
SOINUAREN ERRESONANTZIA-KAXA:
Sudur-barrunbeak, ahoa, faringea eta abar.
INFORMAZIOA PROZESATZEA ETA MEZUA LANTZEA;
Nerbio-bulkadak garunera iristean, informazioa prozesatu eta interpretatzen da, eta erantzun-mezua eraikitzen da.
Garuna funtzio espezifikoez arduratzen diren hainbat eremutan zatikatua
dagoelako. Ikusi ditugun prozesu horietan honako eremu hauek esku-hartzen dute:
DESKODETZE-EREMUA EDO WERNICKEREN EREMUA:
Nerbio-bulkadak eremu horretara iristen dira deskodetzeko, eta entzumen-asoziazioko eremuekin batera hitzen esanahia ulertzea dute helburu.
KODETZE-EREMUA EDO BROCAREN EREMUA;
Garuneko eremuak hizkuntza kodetzeaz arduratzen da, erantzun-mezuak sortu, eraiki eta lantzeko prozesua nerbio-bulkada modura bideratuz.
ESKU-HARTZE LOGOPEDIKOEN ALORREKO TEKNIKETAN, BEHARREZKOA DA KOMUNIKAZIO-PROZESUETAN ZUZENEAN ERAGITEN DUTEN FUNTSEZKO BI KONTZEPTU EZAGUTZEA:
DOMINANTZIA HERMISFERIKOA;
Garun-azala bi hemisferiotan banatuta dago (eskuinekoa eta ezkerrekoa), eta garuneko dominantziaz hitz egitean, hemisferio bakoitzak informazioa modu berezian prozesatzen duela esan nahi da.
GARUNAREN PLASTIKOTASUNA;
Nerbio-sistemaren plastizitatea da bere funtzioak aldatu eta berrantolatzeko gaitasuna, barneko eta kanpoko aldaketetara edo galerara egokituz, eta neuronek funtzio berriak eskuratzeko duten ahalmena.
HIZKUNTZAZ JABETZEKO BALDINTZAK;
Hizkuntzaz jabetzea prozesu naturalean gertatzen da, ikaskuntzaren erritmoa eta abiadura baldintzatzen duten barneko eta kanpoko mekanismoak parte hartzen dute. Barnekoak norbanakoaren berezkoak dira, eta kanpokoak ingurunearen emaitzak.
BARNEKO MEKANISMOAK:
Hizkuntzaren ikaskuntza ahalbidetzeko, pertsonak adimen-maila optimoa eta behar adinako heldutasun fisiologikoa izan behar ditu.
HELDUTASUN FISIOLOGIKOAK: Hizkuntza normalean ikasi eta garatzeko, komunikazio-ekintzan parte hartzen duten sistema guztiak (zentzumen-sistema, nerbio-sistema eta aho-fonazioko sistema) garatuta eta funtzionamendu optimoan egon behar dira.
ADIMEN-MAILA OPTIMOA: Ahalmen intelektuala hizkuntzaz jabetzeko faktore garrantzitsua da, ikaskuntzaren erritmoa baldintzatuz. Maila apalagokoa bada, hizkuntzaren ikaskuntza motelagoa izango da, eta ahozko adierazpenean atzerapenak eta urritasunak sor daitezke.
KANPOKO MEKANISMOAK;
Hizkuntzaren ikaskuntza kanpoko elementuek baldintzatzen dute, eta ikaskuntza-prozesua erraztuko duen giro bat izatea garrantzitsua da. Azpimarratzekoak dira, besteak beste:
ESTIMULAZIO EGOKIA; Haurtzaroan, hizkuntzaz jabetzeko prozesua estimulazio motibatzaileak eta helduen komunikazio-jarrerak bultza dezakete edo oztopatu.
IMITAZIO-PROZESUA: Imitazioa hizkuntzaz jabetzeko mekanismo eraginkorra da haurtzaroan. Garrantzitsua da haurrek helduei entzutea eta helduek haurrak imitazioan animatzea.
ZENBAIT ERAGIN-TRUKE PROZESU: Imitazioa hizkuntzaz jabetzeko mekanismo eraginkorra da haurtzaroan. Garrantzitsua da haurrek helduei entzutea eta helduek haurrak imitazioan animatzea.