จุดมุ่งหมายด้านจิตพิสัย เป็นจุดประสงค์ทางการศึกษาที่เกี่ยวกับความสนใจ ความซาบซึ้ง อุดมการณ์ ความเชื่อความศรัทธา ค่านิยม คุณค่า เจตคติ ตลอดจนการจัดระเบียบทางจิตใจและลักษณะนิสัย

จุดมุ่งหมายด้านทักษะพิสัย เป็นพฤติกรรมที่เกี่ยวของกับทักษะทางกลไกของร่างกาย เกี่ยวกับความชำนาญ และทักษะในด้านการปฏิบัติ

ปัจจุบันความสำคัญของภาษาอังกฤษในฐานะเป็นภาษาสากลของโลกแห่งการสื่อสารและเทคโนโลยี ทำให้ต้องมีการพัฒนาระบบการศึกษาของไทย ต้องพัฒนาความสามารถทางภาษา อังกฤษของคนไทย ให้อยู่ในระดับที่จะรับและส่งสารสนเทศภาษาอังกฤษได้เป็นอย่างดี สามารถ สื่อสารไปยังประชาคมโลกได้ถูกต้องและเหมาะสม

จะเห็นได้ว่าพฤติกรรมที่มุ่งหวังให้เกิดขึ้นในกระบวนการเรียนการสอนนั้น จำแนกได้เป็น 3 ด้าน คือพฤติกรรมด้าน พุทธิพิสัย จิตพิสัย และทักษะพิสัย และเนื่องจาก "พฤติกรรม" ก็คือการปฏิบัติ หรือการกระทำที่แสดงออกมาให้สังเกตได้และวัด หรือประเมินผลได้ เมื่อต้องเขียนจุดมุ่งหมายเชิงพฤติกรรมจึงจำเป็นต้องใช้กำกริยาเพื่อบ่งถึงพฤติกรรมที่คาดหวัง ดังนั้นจึงขอเสนอตารางแสดงพฤติกรรม กำกริยาบ่งการกระทำ และสิ่งที่ต้องการกระทำต่อไป

พฤติกรรมแสดงออกซึ่งความรู้ ความจำ คือ
"การระลึกได้" การแสดงออกเป็นกริยา
อาการของการระลึกได้มีหลายรูปแบบ เช่น บอก เขียน จับคู่ เลือก บรรยาย อธิบาย เป็นต้น

พฤติกรรมขั้นนี้เป็นขั้นเลือกนำหลักวิชาไปแก้ปัญหาหรือนำไปใช้ในสถานการณ์ใหม่เป็นการข้ายที่ความรู้ แต่ไม่ใช่การนำความรู้ไปสร้างสิ่งใหม่ ๆ เป็นเพียงแค่นำความรู้ความจำที่มีอยู่ไปพลิกแพลงใช้ในกิจกรรมต่างๆ ในภาษา ก็คือขั้นถ่ายโอนความรู้ (Information Transfer) และการสื่อสาร (Communication)

ผู้เรียนระบุปัญหาในการพูดภษาอังกฤษได้ถูกต้อง

ผู้เรียนระบุความต่างของวัฒนธรรมในการใช้ภาษา

ผู้เรียนทำายงานเกี่ยวกับ
หนังสือนอกเวลาได้อย่างเต็มใจ

ผู้เรียนใช้อุปกรณ์ประกอบการรายงานหน้าชั้นเสมอ

ผู้เรียนยอมรับความเห็นและ
แนวทางการดำเนินชีวิตของบุคคลอื่น

ผู้เรียนจัดเวลาสำหรับฟัง
ข่าววิทยุภาคภาษาอังกฤษ

ผู้เรียนสามารถบรรยายความสำคัญ
ของ Grammar ที่เกี่ยวกับการเขียนเรียงความ

ผู้เรียนสามารถอภิปรายถึงความสัมพันธ์ระหว่างความสามารถในการใช้ภาษาเพื่อสื่อความหมาย

ผู้เรียนแสวงหาความรู้ ความชำนาญในการใช้ภาษา
ด้วยการพบปะชาวต่างชาติ

1) เป็นกลุ่มตัวแทนจุดประสงค์การสอนที่เพียงพอ
และครอบคลุมทุกจุดประสงค์การเรียนรู้

2) เป็นพฤติกรรมที่สำคัญและจำเป็นที่สามารถจะใช้เป็นหลักประกันว่าถ้ามีพฤติกรรมเหล่านี้แล้วผู้เรียนจะเกิดการเรียนรู้เต็มตามความมุ่งหมายที่กำหนดไว้

3) การเรียงลำดับควรเป็นไปตามระดับขั้นการเรียนรู้
เพื่อให้สามารถนำไปปฏิบัติให้ได้ผลดี

4) มีความชัดเจน สามารถนำไปปฏิบัติตามได้ง่าย

5) มีองค์ประกอบครบถ้วน กระทัดรัด แบะใช้ภาษาได้เหมาะสม

1) ด้านการสอน จุดประสงค์เชิงพฤติกรรมจะช่วยแนะแนวทาง การจัดกิจกรรมการเรียนการสอนให้แก่ครูได้ง่ายกว่าการกำหนดจุดประสงค์กร้าง ๆ ที่ครูจะต้องตีความหมายเอง และการตีความหมายของแต่ละคนก็อาจจะไม่ตรงกัน

2) ด้านการเรียนรู้ เมื่อนักเรียนรู้ว่า ในการเรียนเรื่องใดครูคาดหวังให้เขาทำอะไร รู้อะไรบ้างจะทำให้การเรียนมีความหมายชัดเจน ครูและนักเรียนเข้าใจตรงกันว่าทำอะไรได้หรือไม่ได้ ได้เรียน รู้แล้วหรือไม่

3) ด้านการประเมินผล จุดประสงค์เชิงพฤติกรรมช่วยทำให้ครูรู้แนวการประเมินผลทำให้สามารถทำการประเมินผลได้ตรงตามความต้องการ

1) จุดประสงค์เชิงพฤติกรรมเหมาะสำหรับใช้กับจุดประสงค์ในระดับที่ไม่สลับซับซ้อนซึ่งสามารถแจกแจงเป็นจุดย่อย ๆ (Discrete - Point) ได้เช่น การพูดตามครู การฟังกริยา การบอกความหมายของคำ แต่การเรียนรู้และกิจกรรมบางอย่าง เช่น การสนทนา การเขียนเรียงความ การวิเคราะห์และการประเมินค่า เป็นเรื่องสลับซับซ้อนเป็นพฤติกรรมรวม (global behavior) จะกำหนดเป็นจุดประสงค์เชิงพฤติกรรมได้ยาก

2) จุดประสงค์ในการเรียนการสอนด้านอารมณ์ ความรู้สึก เช่น เจตคติ ค่านิยม ความซาบซึ้ง ซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญนั้นยากต่อการกำหนดเป็นจุดประสงค์เชิงพฤติกรรมได้ในเวลาจำกัด ยากแก่การ บ่งพฤติกรรมที่คาดหวังที่สมบูรณ์

3) การสร้างข้อทดสอบโดยใช้วัตถุประสงค์เชิงพฤติกรรมเป็นตัวกำหนดจะมุ่งไปยังพฤติกรรมตอบสนอง (Response) ของผู้เรียน ในขณะที่การปรับปรุงการเรียนการสอนจะต้องมุ่งที่สิ่งเร้า (เนื้อหา กิจกรรม วิธีการสอน อุปกรณ์) ที่จะทำให้ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้ ทำให้ยากแก่การ ปรับปรุงแก้ไข หรือจัดการเรียนการสอนซ่อมเสริม