Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ชายไทยอายุ 41 ปี :mens: (F20.0) Schizophrenia,Paranoid - Coggle…

- - - - Perphenazine (80 mg) ใช้รักษาอาการทางจิต ลดอาการหลงผิดและประสาทหลอน ผลข้างเคียง กล้ามเนื้อเเข็ง ลิ้นเเข็ง อารการสั่น
      - Chlorpromazine (50 mg)
        ใช้ควบคุมโรคจิตเภท
        ผลข้างเคียง รับประทานอาหารมากทำให้อ้วน ปากคอแห้ง ท้องผูก
      - Fluphenazin ( 100 mg)
        ใช้ควบคุมอาการในผู้ป่วยจิตเวช ควบคุพฤติกรรม
        ผลข้างเคียง ปากแห้งท้องผูกรับประทานอาหารได้มากขึ้น
      - Trihexyphenidal (5 mg) เป็นยารักษาผลข้างเคียงจากยารักษาจิตเวช
        ผลข้างเคียง ปากแห้ง ท้องผูก
- - - - Dopaminergic hypothesis เป็นทฤษฎีที่อธิบายความสัมพันธ์ระหว่างระดับของ dopamine ที่ผิดปกติต่อการเกิด
        โรคจิตเภทโดยที่ dopamine มีการทำงานในสภาวะปกติผ่าน pathway
        
        Mesolimbic tract มี dopamine หลั่งจาก ventral tegmental area (VTA) ไปกระตุ้นตัวรับ D2 ที่ limbic systemเช่น nucleus accumbens มีผลช่วยควบคุมอารมณ์และพฤติกรรม การมี dopamine ที่สูงผิดปกติมีผลทำให้เกิดอาการด้านบวกของโรคจิตเภท เช่น อาการหลงผิด และประสาทหลอน
        
        จากเคสกรณีศึกษา ผู้ป่วยมีอาการประสาทหลลอน (Hallucination) ได้เเก่ การเห็นภาพหลอน (Visual hallucination) ผู้ป่วยเห็นภาพวิญญาณ เเละการมีหูเเว่ว (Auditory hallucination) ผู้ป่วยได้ยินเสียงคนพูดคุยด้วยในลักษณะเป็นเพื่อนสนทนา
    - - A. มีอาการต่อไปนี้ตั้งแต่ 2 อาการขึ้นไป นาน 1 เดือน โดยต้องมีอาการในข้อ 1-3 อย่างน้อย 1 อาการ
        
        อาการหลงผิด
        
        อาการประสาทหลอน
        
        การพูดจาสับสน เนื่องจากไม่สามารถรวบรวมความคิดให้เป็นระบบได้ เช่น ตอบไม่ตรงคำถาม
        
        พฤติกรรมที่ผิดปกติไปจากเดิมมากหรือมีพฤติกรรมแบบ catatonic
        
        อาการด้านลบ เช่น หน้าตาเฉยเมย พูดน้อย แยกตัวจากสังคม
        
        B. ส่งผลกระทบต่อการทำงานหรือการใช้ชีวิตในสังคม
        
        C. มีอาการโรคจิตต่อเนื่องกันนาน 6 เดือนขึ้นไป โดยอย่างน้อยต้องมีช่วงที่มีอาการตรงตามเกณฑ์ข้อ A อย่างน้อย 1 เดือน
        
        D. อาการไม่ได้เกิดจากสาเหตุทางร่างกาย ยา หรือสารเสพติด
        
        สรุป
        A จากเคสกรณีศึกษา ผู้ป่วยมีอาการประสาทหลลอน (Hallucination) ได้เเก่ การเห็นภาพหลอน (Visual hallucination) ผู้ป่วยเห็นภาพวิญญาณ เเละการมีหูเเว่ว (Auditory hallucination) ผู้ป่วยได้ยินเสียงคนพูดคุยด้วยในลักษณะเป็นเพื่อนสนทนา
        B ผู้ป่วยมีอาการโวยวาย ทำลายข้าวของ
        C มีประวัติการรักษาโรคจิตเภท 14 ปี
        D อาการไม่ได้เกิดจากยา ร่างกายเเละสารเสพติด
    - - พันธุกรรม (genetics)
        โรคจิตเภท ในบุคคลทั่วไปมีโอกาสเกิดเพียง
        ร้อยละ 1 โรคจิตเภทมีการถ่ายทอดทางพันธุกรรม ซึ่งจากการศึกษาพบว่าคู่แฝดที่เกิดจากไข่ใบเดียวกันมีโอกาสเกิดโรคจิตเภทร้อยละ 48 แต่คู่แฝดที่เกิดจากไข่คนละใบมีโอกาสเพียงร้อยละ 12-14 เท่านั้นส่วนบุตรที่เกิดจากบิดาและมารดาป่วยเป็นโรคจิตเภทนั้นมีโอกาสเกิดโรคจิตเภทถึงร้อยละ40และบุตรที่เกิดจากพ่อหรือแม่ป่วยเป็นโรคจิตเภทนั้น มีโอกาสเกิดโรคจิตเภทเพียงร้อยละ 12
        อ้างใน ธนพล บรรดาศักดิ์. (2564). บทบาทพยาบาลในการดูแลผู้ป่วยโรคจิตเภท: กรณีศึกษา. เวชสารแพทย์ทหารบก ที่ 74 ฉบับที่ 3 (221-232)
        
        จากเคสกรณีศึกษา มีประวัติบิดามีอาการทางจิต
    - - ผู้ที่เป็นโรคจิตเภทจะมีอาการหลงผิดและอาการประสาทหลอนเป็นอาการ
        
        นำเห็นภาพหลอน (Visual Hallucination)
        
        อาการหูแว่ว (Auditory Hallucination)
        
        ประสาทหลอนทางการได้กลิ่น (Olfactory Hallucination)
        
        ประสาทหลอนทางการรับรส (Gustatory Hallucination)
        
        ประสาทหลอนทางการสัมผัส (Tactile Hallucination)
  - - - ยากลุ่มเดิม
        Typical antipsychotic drugs
        
        Fluphenazine decanoate (50mg) ฉีดเข้ากล้ามครั้งละ 2 Amp ทุกวันที่ 29 กลุ่มยา Antipsychotic agent เหตุที่ให้ยานี้เพราะเป็นยารักษาโรค Schizophrenia มีฤทธิ์ยับยั้ง 5 HT-receptor ทำให้มีฤทธิ์ลดอาการประสาทหลอนของผู้ป่วย
        
        Extrapyramidal side effects (EPS)
        
        Akathisia จะรู้สึกระวนกระวายใจ กระสบักระส่าย
        ไม่สามารถอยู่นิ่งได้ อาจต้องขยับแขนขา เดินไปมา
        
        Parkinsonism จะมีอาการกล้ามเนื้อแข็งเกร็ง เคลื่อนไหวช้า
        
        Acute dystonia ทำให้มีอาการลิ้นเเข็ง พูดหรือกลืนลำบาก
        
        Tardive dyskinesia อาการดูดหรือขุมุบขมิบปากและ
        มีลิ้นม้วนไปมาในปากหรือใช้ลิ้นดุนแก้ม
        
        Haloperidol (5mg/ml) ฉีดเข้ากล้ามเนื้อ 1 Amp PRN for severe agitation q 6-8 hr เหตุผลที่ใช้ยานี้เพราะ เป็นยารักษาโรค Schizophrenia และเพื่อรักษาอาการก้าวร้าว เนื่องจากผผู้ป่วมีประวัติ โวยวาย ทำร้ายข้าวของ
      - ยากลุ่มใหม่
        Atypical antipsychotic drugs
        
        Risperidone (2mg) รับประทานครั้งละ 1 ครั้ง วันละ 1 เมื่อก่อนนอน กลุ่มยา Antipsychotic agent เหตุที่ใช้ยานี้เพราะ เป็นยารักษาโรค Schizophrenia ทั้ง positive และ Negative
    - - Trihexyphenidyl (5mg รับประทานครั้งละ 1 เม็ด วันละ 2 ครั้ง หลังอาหารเช้า-เย็น)
        เพื่อผลที่ใช้ยานี้เพราะลดอาการข้างเคียงของกลุ่มอาการ EPS ใช้ควบคุมอาการ Extrapyramidal disorder จากยารักษาจิตเวช
    - - Clonazepam (2mg) รับประทานครั้งละ 1 เม็ด วันละ 1 ครั้ง ก่อนนนอนเเละเมื่อนอนไม่หลับ เหตุที่ใช้ยานี้เพราะผู้ป่วย โรค Schizophrenia Paranoid จึงทำเป็นต้องใช้ยานี้เพื่อความวิตกกังวล
- - - - S: ผู้ป่วยบอกว่าตอนเที่ยงวัน "มีอาการง่วงมึน
      - O: สังเกตผู้ป่วยพบว่ามีอาการสีหน้าง่วง
        O: เเพทย์มีแผนการรักษาโดยการใช้ยาที่ทำให้ว่วง
        
        haloperidol
        
        Clonazepam
        
        Fluphenazine decanate
        
        Risperidon
    - - ผู้ป่วยได้รับยา Clonazepam ออกฤทธิ์กดระบบประสาทส่วนกลาง ทำใหนอนหลับ ผลข้างเคียงที่เกิดขึ้นคือ อาการง่วงซึ่ม กล้ามเนื้อทำงานไม่ประสานกัน สับสน มึนงง เวียนศีรษะ ตามหลักของ SAVE Accident ผู้ป่วยมีความเสี่ยงที่จะเกิดอุบัติเหตุจึงเสียงต่อการพลัดตกหกล้ม เนื่องจากผลข้างเคียงของยา
      - ผลข้างเคียงในวันรุ่งขึ้นเมื่อใช้ยานอนหลับกลุ่ม benzodiazepine พบว่าร้อยละ 10 ของผู้ใช้ยามีอากาง่วงนอนในวันรุ่งขึ้น5 ยาที่มีค่ากึ่งชีวิตยาวมีโอกาสเกิดง่วงในวันรุ่งขึ้นได้มากกว่ายาที่มีค่ากึ่งชีวิตสั้น ในขณที่่ยาที่มีค่ากึ่งชีวิตสั้น จะมีปัญหาความจำในวันรุ่งขึ้น2 ผลข้างเคียงอื่นที่อาจพบได้แก่ อาการวิงเวียน (พบน้อยกว่าร้อยละ 1) เดินเซ (พบน้อยกว่าร้อยละ 2 ) ซึ่งผลข้างเคียงนี้อาจทำให้เกิดการหกล้ม และเสี่ยงต่อกระดูกสะโพกหักได้โดยเฉพาะในผู้สูงอายุ
        อ้างอิง สรยุทธ วาสิกนานนท์. (2563). ยานอนหลับและสารช่วยการนอนหลับ. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย 2563; 45(1): 87-97.
    - - ผู้ป่วยไม่เกิดการพลัดตกหกล้ม
      - ผู้ป่วยไม่เกิดรอยฟกกช้ำ
      - ผู้ป่วยสามารถปฏิบัติได้เมื่อมีอาการหน้ามืด
    - - ประเมินสัญญาณชีพและอาการข้างเคียงจากการใช้ยาของผู้ป่วยสังเกตอาการแสดง เช่น อาการ ง่วงซึม กล้ามเนื้อเคลื่อไหวไม่สัมพันธ์กัน เพื่อติดตามอาการของผู้ป่วย
      - อธิบายประโยชน์ของการใช้ยารักษาจิตเวชเเละผลข้างเคียงที่อาจจะเกิดขึ้น
      - แนะนำให้ผู้ป่วยพักผ่อนอย่างเพียงพอ อย่างน้อยวันละ 6-8 ชั่วโมง เเละนอนระหว่างวันเมื่อมีอาการหน้ามืด
      - แนะนำผู้ป่วยลุกขึ้น หรือเปลี่ยนท่าช้าๆ เช่น จากท่านอนเป็นท่านั่งเเบะตามด้วยท่ายืน ไม่นอนเเละลุกขึ้นอย่างรวดเร็วซึ่งจะทำให้เกิดอาการหน้ามืดได้
      - ดูเเลให้ผู้ป่วยนอนเเบะ ไม่นอนเตียงเพื่อป้องกันการพลัดตกเตียง
      - ให้ข้อมุลผู้ป่วยว่าเมื่อเกิดอาการ หน้ามืด วิงเวียนใจสั่น ให้เเจ้งเจ้าหน้าที่เพื่อที่จะได้รับการดูเเลอย่างทันท่วงที
      - ให้ผู้ป่วยสะท้อนความรู้ที่ได้รับเพื่อประเมินความเข้าใจของผู้ป่วย
    - - ประเมินวันที่ 11 กรกฏาคม 2567 ผู้ป่วยไม่เกิดอาการหน้ามืดวิงเวียน ไม่เกิดการพลัด ตก หกล้ม ไม่มีรอยฟกช้ำตามตัว เเละบอกวิธีปฏิบัติตัวเมื่อหน้ามืดได้
        ประเมินวันที่ 12 กรกฏาคม 2567 ผู้ป่วยไม่เกิดอาการหน้ามืดวิงเวียน ไม่เกิดการพลัด ตก หกล้ม ไม่มีรอยฟกช้ำตามตัว เเละบอกวิธีปฏิบัติตัวเมื่อหน้ามืดได้
  - - - O: จากประวัติการับประทานยาผู้ป่วยมีการรับประทานยาไม่ต่อเนื่อง
      - S: ผู้ป่วยบอกว่าอยู่บ้านขากการรับประทานยา 2 เดือน
      - O : การหยั่งรู้ (Insight) Partial Insight ผู้ป่วยทราบว่าตนเองป่วยเป็นโรคจิตเภทแต่ไม่สามารถบอกอาการแสดงได้
    - - ผู้ป่วยยอมรับความเจ็บป่วยของตนเองว่าตนเองเป็นผู้ป่วยจิตเภท
      - ผู้ป่วยสามารถสะท้อนความรู้เรื่องโรคจิตเวชเเละอาหารควรหลีกเลี่ยงที่สอนได้ได้มากกว่า 60 %
    - - 1.สร้างสัมพันธภาพกับผู้ป่วยทักทายด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลเพื่อสร้างความไว้วางใจกับผู้ป่วย
      - ประเมินความรู้เกี่ยวกับโรคของผู้ป่วยเเละให้ความรู้เพิ่มเติมในส่วนที่ ผู้ป่วยพร่องไป
      - 3.ให้ข้อมูลผู้ป่วยตามความเป็นจริงเกี่ยวกับอาการเเสดง โดยการสื่อสารอย่างสุภาพพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลเเละเต็มใจเพื่อให้ผู้ป่วยทราบอาการป่วยของตนเองเเละยอมรับในการเจ็บป่วยของงตนเอง
      - ให้ข้อมูลผู้ป่วยเกี่ยวกับอาการเเสดงของโรค การรับประทานยาอย่างต่อเนื่องเเละอาหารที่ควรเลี่ยงในผู้ป่วยจิตเวช เพื่อลดอาการกำเริบของผู้ป่วย
      - 5.ให้ผู้ป่วยสะท้อนกลับสิ่งที่นักศึกษาสอนสุขศึกษาเรื่องความรู้เกี่ยวกับโรคจิตเวชเเละอาหารควรเลี่ยงในผู้ป่วยจิตเวช
      - เเนะนำให้ผู้ป่วยมาตรวจนัดทุกครั้งเเละหากมีอาการผิดปกติ เช่น ได้ยินเสียงคนพูดด้วยหรือ เห็นในสิ่งที่ผู้อื่นไม่เห็น ให้รีบกลับมาพบเเพทย์ก่อนนัด เพื่อติดตามการดำเนินของโรคเเละวางเเผนการพยาบาลที่เหมาะสม
      - 7.ให้ผู้ป่วยสะท้อนความรู้ที่ได้รับเพื่อประเมินความเข้าใจของผู้ป่วย
    - - ประเมินวันที่ 12 กรกฏาคม 2567 ผู้ป่วยสามารถสะท้อนเรื่องโรคจิตเวช อาการเเสดงของโรค อาหารที่ควรเลี่ยงเเละการปฏิบัติตัวเมื่อมีอาการกำเริบได้
    - - จากการสอบถามผู้ป่วยพบว่า ผู้ป่วยไม่สามารถอธิบายเกี่ยวกับอาการของโรคได้ เเละผู้ป่วยมีอาการ เห็นภาพหหลอนเเละหูเเว่ว ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นอาการของโรค Schizophrenia จึ่งต้องให้ความรู้เเละวิธีการปฏิบัตัวกับผู้ป่วย
  - - - S: ผู้ป่วยบอกว่าเป็นห่วงมารดาเนื่องจากอยู่คนเดียว
      - O: ผู้ป่วยมีสีหน้าไม่สดใสเมื่อพูดถึงเรื่องกลับบ้าน
        O: จากการรับเวร เจ้าหน้าที่พยาบาลส่งต่อว่าผู้ป่วยสอบถามว่าจะได้กลับ้านเมื่อไรอยากกลับบ้าน
    - - สร้างสัมพันธภาพกับผู้ป่วยด้วยท่าที่ ที่เป็นมิตร ให้เกียรติ ยอมรับ พฤติกรรมของผู้ป่วยเพื่อความไว้วางใจ
      - ประเมินความวิตกกังวล เช่น สีหน้า ท่าทางลักษณะการพูด การถามและการตอบคำถาม
      - 3.เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้อธิบายหรือเล่าความข้องใจ
      - 4.อธิบายแผนการรักษา อธิบายขั้นตอนการกลับบ้าน ระเบียบการจำหน่ายกลับบ้าน
      - 5.อธิบายให้ผู้ป่วยทราบว่าต้องรอให้อาการทางจิตสงบและไม่มีความเสี่ยงผลข้างเคียงของการได้รับยาทางจิต
      - 6 กระตุ้นให้เข้ากลุ่มกิจกรรมมบำบัดเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจอยากกลับบ้าน
    - - ผู้ป่วยไม่มีความวิตกกังวล
      - ผู้ป่วยกล่าวถึง อยากกลับบ้านลดลง
      - ผู้ป่วยมีสีหน้ายิ้มแย้มสดใส
    - - 10 ก.ค. 67 ผู้ป่วยไม่มีสีหน้าวิตดกังวล เเละไม่กล่าวอยากกลับบ้าน เนื่องจากได้เข้าร่วมกิจกรรมกลุ่มบำบัด มีความสนุกเพลิดเพลินและผู้ป่วยมีสีหน้ายิ้มสดใส
    - - ความวิตกกังวล คือ ลักษณะอารมณ์ที่ไม่น่าพึงพอใจ ซึ่งเกิดจากการคาดการณ์ล่วงหน้าถึงอันตราย เป็นความรู้สึกของการเตรียมพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งที่เกิดขึ้น รวมถึงการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ ที่ไม่คุ้นเคย หรือความขัดข้องใจที่คุกคามสวัสดิภาพ ภาวะสมดุล วิถีชีวิตของบุคคล หรือกลุ่มสังคมที่บุคคลนั้นเป็นเจ้าของอยู่ จากเคสกรณีศึกษามีความวิตกเนื่องจากมารดาอายุ 72 ปี อยู่บ้านคนเดียวจึงเป็นห่วง
  - - - S: ผู้ป่วยบอกว่าเมื่ออยู่บ้านดื่มแอลกอฮอล์วันละ1 ขวด M-150
      - O : แบบประเมินปัญหาการดื่มสุรา ได้ 19 คะเเนน การดื่มสุราจนเกิดผลเสียต่อสุขภาพกายหรือสุขภาพจิต
    - - 1.ผู้ป่วยมีความตระหนักเรื่องการดื่มแอลกอฮอล์
        
        ผู้ป่วยสามารถบบอกโทษของแอลกอฮอล์ที่ส่งผลต่ออาการทางจิตได้ได้
    - - สร้างสัมพันธภาพกับผู้ป่วยโดยการรับฟังอย่างตั้งงใจเเละเป็นมิตรเพื่อให้ผู้ป่วยไว้วางใจ
      - 2.ประเมินคววามรู้เรื่องโทษของแอลกอฮอล์เพื่อวางเเผนการให้ความรู้
      - ให้ความรู้เรื่องโทษของแอลกอฮล์ในผู้ป่วยจิตเวช ส่งผลทำให้ให้อาการกำเริบ และทำให้การรักษาด้วยยาไม่ได้ผลดี เพื่อให้ผู้ป่วยเกิดความตระหนัก
      - ให้ผู้ป่วยสะท้อนความรู้ที่ผู้ป่วยได้รับเพื่อเป็นการประเมินความเข้าใจของผู้ป่วย
    - - ประเมินวันที่ 10 กรกฏาคม 2567 ผู้ป่วยเกิดความตระหนักรู้โดยกล่าวว่าเมื่อกลับบ้านจะไม่ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮล์อีก เเละผู้ป่วยสามารถบอกถึงโทษของเเอลกอฮอล์ที่ส่งผลอาการทางจิตได้
    - - จากการสอบถามผู้ป่วย ผู้ป่วยมีการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ทุกวัน วันละ 1 ขวด M-150 ซึ่งผู้ป่วยทราบโทษของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ส่งผลทางกาย เเต่ไม่ทราบว่าจะส่งผลต่ออาการทางจิตเเละส่งผลต่อการใช้ยาอย่างไร จึงควรสร้างความตระหนักการดื่มแอลกอฮลล์ในผู้ป่วย