1. ประเมินประวัติการใช้สารเสพติดและปัจจัยกระตุ้นการใช้ยา
เพื่อ วางแผนดูแลที่สอดคล้องกับสาเหตุของผู้ป่วยแต่ละราย2. เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยพูดคุยระบายความรู้สึกด้วยทักษะการฟังอย่างตั้งใจ
เพื่อ ลดความเครียดและสร้างสัมพันธภาพที่ดี3. ส่งเสริมการเข้าร่วมกิจกรรมกลุ่มบำบัดและกิจกรรมสร้างแรงจูงใจ
เพื่อ เสริมแรงสนับสนุนทางจิตใจและลดความโดดเดี่ยว4. สอนเทคนิคการจัดการอารมณ์ เช่น การหายใจลึก หรือการเขียนระบาย
เพื่อ ลดความอยากยาและเสริมทักษะเผชิญปัญหา5. ประสานทีมสหสาขาวิชาชีพเพื่อเตรียมความพร้อมก่อนกลับบ้าน
เพื่อ ลดความเสี่ยงจากปัจจัยทางสังคม เช่น ไม่มีที่อยู่หรือไม่มีงานทำ