Z punktu widzenia stosowania zasady dobra wspólnego można też zauważyć, że orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego odbiega od tradycyjnego ujęcia dobra wspólnego w takim zakresie, że traktuje dobro wspólne jako jedną z wartości konstytucyjnych, która jest »ważona«” względem innych. Natomiast w tradycyjnym ujęciu dobro wspólne obejmuje i integruje w zasadzie wszystkie inne wartości. Stąd kategoria »dobra wspólnego« powinna być stosowana w przypadkach, gdy trzeba zestawić ze sobą i zintegrować inne wartości, dookreślając ich treść. W ramach dobra wspólnego można »ważyć« ze sobą dobro ogólne i dobro indywidualne, ale bez uprzywilejowania tego pierwszego, bo dobro wspólne obejmuje także to wszystko, co jednostce słusznie się należy. Dobro wspólne może być kluczem do dookreślenia treści nienaruszalnej godności człowieka, treści, która niekiedy może być dookreślona tylko przez uwzględnienie relacji jednego człowieka do innych ludzi, także obdarzonych godnością, i do warunków rozwoju kształtowanych w ramach jednej ojczyzny i jednego państwa. W tradycyjnym ujęciu dobro wspólne jest od strony materialnej tożsame z dobrem człowieka ujętego całościowo w jego odniesieniach do innych i do środowiska społecznego, w którym żyje.
