Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

พื้นฐานนาฏศิลป์ไทย กลุ่มที่ 1 | เสน่ห์ศิลป์ ถิ่นไทย, ความหมายและ …

- - - - 1.รำเดี่ยว เป็นการแสดงที่มุ่งอวดศิลปะทางนาฏศิลป์อย่างแท้จริงชึ่งผู้รำจะต้อมมีผีมือดีเยี่ยม เพราะเป็นการแสดงที่แสดงแต่เพียงผู้เดียว รำเดี่ยวโดยส่วนมากก็จะเป็นการรำฉุยฉายต่างๆ เช่น ฉุยฉายเบญจกาย ฉุยฉายวันทอง ฯลฯ เป็นต้น
        
        2.การรำคู่ คือ การรำที่ใช้ผู้แสดง ๒ คน ลักษณะการรำคู่มี ๒ ประเภท คือ การรำคู่เชิงศิลปะการต่อสู้ และการรำคู่ชุดสวยงาม
        
        การรำคู่เชิงศิลปะการต่อสู้
        เป็นการรำที่ไม่มีบทร้อง ผู้รำทั้งคู่ต้องมีท่ารำที่ สัมพันธ์กันอย่างดีในเชิงศิลปะการต่อสู้ ที่หวาดเสียวสวยงามในทางนาฏศิลป์ มักนิยมใช้แสดงสลับฉาก หรือแสดงในโอกาสต่างๆตามความเหมาะสม ได้แก่ รำกระบี่กระบอง รำคาบสองมือ รำทวน รำโล่ รำคาบ รำกริช เป็นต้น
        
        2.การรำคู่ชุดสวยงาม
        เป็นการร่ายรำตามบทร้อง มุ่งเน้นลีลาท่ารำตลอดชุดการแสดง เช่น รจนาเสี่ยงพวงมาลัย หนุมานจับนาง สุพรรณมัจฉา หนุมานจับนางเบญจกาย รามสูรเมขลาตามกวาง รถเสนจับม้า รำประเลง รำดอกไม้เงินทอง
  - - - 2) ระบำเบ็ดเตล็ด หมายถึง การแสดงที่ประดิษฐ์คิดค้นหรือปรับปรงขึ้นใหม่ตามความประสงค์
        ตามเหตุการณ์ ตามสมัยนิยม ตามเนื้อเรื่องที่ผู้ประพันธ์ต้องการ หรือเป็นระบำที่ใช้ประกอบการแสดงละคร การแต่งกายจะแต่งตามรูปแบบลักษณะของการแสดงนั้นๆ เช่นระบำนพรัตน์ ระบำกราวอาสา ระบำชุมนุมเผ่าไทย ระบำเริงอรุณ ระบำวิชนี ระบำไกรลาสสำเริง ระบำฉิง ระบำโบราณคดี รำสีนวล รำโคมเป็นต้น