Czy ważniejsze dla jakości rozpoznania diagnostycznego jest: - poznawcze funkcjonowanie diagnosty, 👤 - czy jego nastawienie do procesu diagnozy i osoby badanej? 👥 Uzasadnij swoją opinię.
click to edit
click to edit
Wniosek: Zarówno poznawcze funkcjonowanie diagnosty, jak i jego nastawienie do procesu diagnozy i osoby badanej są istotne dla jakości rozpoznania diagnozy psychopedagogicznej. Brak równowagi między nimi może prowadzić do niedoszacowania lub przecenienia istotności pewnych danych diagnostycznych oraz do utraty zaufania pacjenta do diagnosty, co może z kolei wpłynąć na skuteczność terapii i dalszą współpracę. Dlatego diagnosta powinien rozwijać zarówno swoje umiejętności poznawcze, jak i umiejętności interpersonalne, aby zapewnić kompleksową i skuteczną diagnozę.
click to edit
Informacje ogólne 
Nastawienie do procesu diagnozy i osoby badanej: Jednakże, diagnoza psychopedagogiczna odbywa się w kontekście relacji międzyludzkich. Nastawienie diagnosty do procesu diagnozy, empatia wobec osoby badanej oraz umiejętność budowania zaufania są niezwykle istotne dla efektywnej komunikacji i współpracy z klientem. Dobra relacja między diagnostą a osobą badaną może ułatwić zebranie rzetelnych informacji, co wpływa na trafność diagnozy.
Poznawcze funkcjonowanie diagnosty;
Nastawienie do procesu diagnozy i osoby badanej;
Kompetencje diagnostyczne:
1. Kompetencje interpretacyjne. - myślenie, twórczość 2. Kompetencje komunikacyjne. empatyczne reagowanie, konkretność, koncentracja na ,,tu i teraz'' 3. Kompetencje metodologiczne wiedza z zakresu diagnostyki
Mechanizmy modyfikujące proces diagnozy: 1. Mechanizmy poznawcze. 2. Mechanizmy społeczne. Oba są związane z tym jakie nastawienie ma diagnosta wobec podmiotu i przedmiotu badania i jego funkcjami poznawczymi. Oba również przyczyniają się do błędów diagnostycznych.
Kontakt Diagnostyczny: ma charakter relacyjny i interpretacyjny. Kontakt Diagnostyczny jest specyficzny - mniejsze znaczenie ma treść i rezultat, a bardziej istotny jest jej przebieg.
Kontakt prawidłowy: wskaźniki behawioralne; brak wyraźnych oznak oporu ze strony badanego, adekwatność reakcji emocjonalnych do treści przekazywanych przez badanego, wiarygodność udzielanych informacji, przewaga wypowiedzi spontanicznych nad udzielanymi na wyraźne żądanie diagnosty. Ze strony badającego; poczucie autentycznego zainteresowania diagnosty sprawami badanego. Poczucie poznawczego i emocjonalnego zrozumienia osoby badanej. Zwrotne poczucie akceptacji i zainteresowania ze strony diagnosty u badanego. Poczucie bezpieczeństwa osoby badanej.
"Z jednej strony diagnosta powinien mieć poczucie, że rozumie osobę badaną poznawczo i emocjonalnie. Z drugiej strony osoba badana powinna mieć poczucie, że diagnosta jest zainteresowany poruszanymi tematami i nie wykorzysta udzielonych informacji niezgodnie z jej interesami, w sposób niezniekształcony rozumie treść i poznawczo-emocjonalne konsekwencje jej wypowiedzi.
click to edit
Błędy w diagnozie
click to edit
click to edit
Poznawcze funkcjonowanie diagnosty: W diagnozie psychopedagogicznej istotne jest umiejętne analizowanie danych, rozumienie kontekstu oraz właściwe stosowanie narzędzi i metod diagnostycznych. Diagnoza wymaga od diagnosty precyzji, logicznego myślenia oraz umiejętności wnioskowania na podstawie zebranych informacji. Bez solidnych kompetencji poznawczych diagnosta może popełnić błąd interpretacyjny lub przeoczyć istotne informacje, co prowadzi do niewłaściwego rozpoznania problemu.
click to edit
click to edit
Dlaczego na plus:
Konsekwencje braku:
click to edit
Brak dobrego kontaktu diagnosty z osobą diagnozowaną może prowadzić do szeregu negatywnych konsekwencji, zarówno dla procesu diagnostycznego, jak i dla samej osoby diagnozowanej. Oto niektóre z tych konsekwencji:
click to edit
Obiektywne podejście/ Brak uprzedzeń: Nastawienie diagnosty na obiektywne, bezstronne podejście pomaga uniknąć uprzedzeń i wpływów osobistych, co jest kluczowe dla dokładnej oceny sytuacji pacjenta.
Empatyczne podejście: Chociaż obiektywność jest ważna, empatia także odgrywa istotną rolę. Diagności muszą być wrażliwi na doświadczenia i uczucia pacjenta, aby lepiej zrozumieć jego sytuację i dostosować diagnozę oraz proponowane rozwiązania.
Profesjonalne podejście: Nastawienie diagnosty powinno być profesjonalne i oparte na etyce zawodowej. To oznacza zachowanie poufności, szacunek dla pacjenta i ścisłe przestrzeganie standardów zawodowych.
Dokładne podejście: Nastawienie diagnosty na dokładność i rzetelność jest kluczowe dla poprawnego zrozumienia i interpretacji danych diagnostycznych. Diagności muszą być skrupulatni w zebraniu i analizie danych oraz w formułowaniu wniosków.
Otwarte podejście: Nastawienie diagnosty powinno być elastyczne i otwarte na nowe informacje. Czasami diagnoza może wymagać dostępu do dodatkowych danych lub przeglądu wyników w kontekście nowych informacji.
click to edit
click to edit
click to edit
- Niedokładna Diagnoza
Brak dobrego kontaktu może skutkować:
Niepełnym zrozumieniem objawów i problemów osoby diagnozowanej.
Pominięciem istotnych informacji, które osoba diagnozowana mogłaby przekazać w bardziej komfortowej atmosferze.
Błędnym lub niekompletnym rozpoznaniem stanu zdrowia osoby diagnozowanej.
- Obniżenie Efektywności Leczenia
Jeżeli diagnoza jest niedokładna lub niepełna, zastosowane metody leczenia mogą być nieskuteczne lub wręcz szkodliwe, co może prowadzić do:
Braku poprawy stanu osoby diagnozowanej.
Pogorszenia stanu osoby diagnozowanej.
click to edit
- Utrata Zaufania
Osoba diagnozowana może stracić zaufanie do diagnosty i do systemu opieki diagnostycznej, co może skutkować:
Unikaniem dalszych konsultacji i badań.
Wycofaniem się z kontaktu.
click to edit
- Wzrost Stresu i Lęku
Brak dobrego kontaktu może prowadzić do wzrostu poziomu stresu i lęku u osoby diagnozowanej, co może:
Pogorszyć jej ogólny stan zdrowia psychicznego.
Zwiększyć opory przed przyszłymi wizytami w poradni, szkole.
click to edit
- Utrata Motywacji do kontynuacji współpracy
Jeśli osoba diagnozowana czuje, że nie jest traktowana na poważnie - może przełożyć swoje doświadczenie z jednym diagnostą na następnych, negatywne podejście do całego procesu rewalidacji.
Braku zaangażowania w proces leczenia.
Odkładania na później dalszych badań.