Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

Head and Spine and Skeleton Injury - Coggle Diagram

- - - - บาดเจ็บที่เกิดขณะศีรษะอยู่นิ่ง ( static head injury ) คือ บาดเจ็บที่เกิดแก่ศีรษะขณะอยู่นิ่งหรือเคลื่อนไหวเล็กน้อย เช่น การถูกตี ถูกยิง เป็นต้น พยาธิสภาพที่เกิดขึ้นจะเป็นพยาธิสภาพเฉพาะที่เท่านั้น แต่ถ้าถูกตีด้วยวัตถุใหญ่หรือวัตถุที่มีความเร็วสูง จะทำให้สมองเกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
      - บาดเจ็บที่เกิดขณะศีรษะเคลื่อนที่ ( dynamic head injury ) คือ บาดเจ็บที่เกิดแก่ ศีรษะขณะที่ศีรษะมีความเร็วไปกระทบกับวัตถุที่อยู่นิ่งหรือกำลังเคลื่อนที่ เช่น ขับรถไปชนต้นไม้ ขับรถไปชนกับรถที่วิ่งสวนทาง เป็นต้น เมื่อศีรษะกระทบของแข็ง จะทำให้เกิดบาดเจ็บหรือพยาธิสภาพแก่สมองส่วนนั้น ( coup lesion ) ซึ่งมักมีการแตกร้าวของกะโหลกศีรษะร่วมด้วย ส่วนสมองด้านตรงข้ามกับบริเวณที่กระทบวัตถุนั้นอาจมีการฉีกขาดและมีเลือดออกร่วมด้วย ( contracoup lesion )
  - - - หนังศีรษะ ( scalp ) เป็นชั้นซี่งมีหน้าที่ช่วยป้องกันและลดอันตรายที่จะเกิดแก่กะโหลกศีรษะและสมอง ได้มีการทดลองในศพที่ปราศจากหนังศีรษะ พบว่าใช้แรงกระทำต่อกะโหลกนั้นเพียง 40 ปอนด์ต่อ ตารางนิ้ว ก็สามารถทำให้กะโหลกแตกร้าวได้ แต่ถ้ามีหนังศีรษะหุ้มอยู่ด้วยต้องใช้แรงถึง 400-900 ปอนด์ต่อ ตารางนิ้ว จึงจะทำให้กะโหลกศีรษะแตกได้ บาดแผลที่เกิดบริเวณหนังศีรษะ มีลักษณะต่างๆเช่น บวม ช้ำ หรือโน ( contusion ) เป็นการชอกช้ำของหนังศีรษะชั้นนอกจากแรงกระทบโดยตรงจากวัตถุที่ไม่มีคม ถลอก ( abrasion ) เป็นการหลุดของผิวหนังชั้นหนังกำพร้า เมื่อศีรษะครูดกับวัตถุ ฉีกขาด ( laceration ) เป็นบาดแผลที่เกิดจากวัตถุที่มีคม ทำให้เกิดบาดแผลที่มีขอบเรียบ แต่ถ้าเกิดจากวัตถุที่ไม่มีคมจะทำให้บาดแผลชอกช้ำ ขอบแผลไม่เรียบ หรือหนังศีรษะขาดหาย ( avulsion )
      - กะโหลกศีรษะ ( skull ) ประกอบด้วยกระดูกหลายชิ้นเชื่อมติดกันสนิทในผู้ใหญ่จึงไม่สามารถยืดขยายได้ ยกเว้นเด็กที่รอยต่อระหว่างกระดูกยังไม่เชื่อมติดกัน ภายในโพรงกะโหลกศีรษะมีช่องเปิดที่สำคัญ บริเวณกระดูกท้ายทอย ( occipital bone ) ชื่อ foramen magnum ซึ่งเป็นทางที่ประสาทไขสันหลังติดต่อกับแกนสมอง บริเวณกะโหลกศีรษะที่มีความบอบบางที่สุดคือ บริเวณกระดูกด้านข้าง ( temporal bone ) และมีผิวที่ขรุขระทั้งด้านนอกและด้านใน ซึ่งทำให้เกิดการบาดเจ็บต่อสมองส่วนข้างใต้นี้ได้บ่อย
        
        กะโหลกแตกร้าวเป็นแนว ( linear skull fracture ) พบประมาณร้อยละ 80 ของกะโหลกแตกทุกชนิด สาเหตุจากการกระทบอย่างแรงเป็นบริเวณกว้างของกะโหลก ( middle fossa ) ชนิดนี้พบประมาณร้อยละ 50
        การแตกชนิดนี้ทำให้หลอดเลือดของเยื่อดูราและเนื้อสมองส่วนนั้นฉีกขาดเกิด epidural hematoma , acute subdural hematoma และ brain contusion
        
        กะโหลกแตกร้าวบริเวณฐาน ( basilar skull fracture ) ชนิดนี้มักเกิดร่วมกับกะโหลกแตกร้าว
        เป็นแนวตามขวางของกระดูกด้านข้าง หรืออาจแตกเฉพาะบริเวณฐานกะโหลกเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้เกิดช่องทางติดต่อระหว่างโพรงอากาศ ( sinuses ) กับช่องว่างใต้เยื่ออแรคนอยด์ และอาจขัดขวางการส่งกระแสประสาทของสมองส่วนนี้ได้ การแตกแบบนี้มักไม่พบจากการถ่ายภาพรังสีแพทย์ สามารถวินิจฉัยจากอาการและอาการแสดง เช่น รอยเขียวคล้ำ บริเวณหลังหู ( Battle ’ s sign ) แก้วหูฉีกขาด เลือดออกหลังแก้วหู มีน้ำหรือเลือดไหลทางจมูก ( rhinorrhea ) และ/หรือทางรูหู ( otorrhea ) ผิวหนังบริเวณรอบเบ้าตาเขียวคล้ำ ( raccoon ’ s eyes ) เป็นต้น
        
        กะโหลกแตกยุบ ( depressed skull fracture ) ชนิดนี้เกิดเนื่องจากแรงกระทบบนบริเวณที่แคบกว่าชนิดกะโหลกแตกร้าว แรงกดที่กระทำต่อกะโหลกต้องแรงกว่าหรือเท่ากับ ความหนาของกะโหลกส่วนนั้น พบว่าเกิดร่วมกับการฉีกขาดของเยื่อดูราหรือเนื้อสมองร้อยละ 60 และร่วมกับการฉีกขาดของหนังศีรษะร้อยละ 90
      - เนื้อสมองช้ำ ( brain contusion ) เป็นภาวะที่มีเลือดแทรกอยู่ระหว่างเซลล์สมองใต้เยื่อเพีย ( subpial space ) โดยไม่มีการฉีกขาดของเยื่ออแรคนอยด์และเพียทำให้ผิวของสมองมี สีคล้ำ sulcus และ gyrus หายไป ตำแหน่งที่มีการช้ำได้บ่อยคือ บริเวณสมองส่วนหน้าโดยเฉพาะบริเวณรอยต่อของสมองกลีบหน้าและกลีบข้าง ( frontotemporal ) พบว่า การช้ำของสมองส่วนนี้สัมพันธ์กับลักษณะผิวด้านในแอ่งกะโหลกที่รองรับที่มีความขรุขระมากการที่เนื้อสมองช้ำและมีจุดเลือดออกเล็ก ๆ (patechialhemorrhage ) หลังจากที่ศีรษะถูกกระแทก
        
        Cavitation theory อาศัยหลักทางกลศาสตร์ กล่าวว่า สมองที่อยู่ภายในโพรงสมองซึ่งถือว่าเป็นช่องปิดเมื่อมีแรงมากระทบที่หนังศีรษะหรือกะโหลกศีรษะซีกใด ทำให้เกิดแรงดันบวก ( positive force ) เป็นผลทำให้เกิดการบาดเจ็บต่อสมองตรงตำแหน่งที่ถูกกระแทก ส่วนบริเวณสมองซีกตรงข้ามที่ถูกกระแทกจะเกิดบาดเจ็บได้ เนื่องจากสมองมีแรงเฉื่อย ( inertia ) ไม่เคลื่อนตามกะโหลก เกิดการแยกตัวของเนื่อสมองและกะโหลกศีรษะในด้านตรงข้ามกับการกะแทก ทำให้มีแรงดันลบ ( negative pressure ) เกิดขึ้นซึ่งจะเกิดการทำลายของเนื่อสมองได้อย่างรุนแรง ถ้าเกิดแรงดันลบต่ำกว่า 1 บรรยากาศ
        
        Rotational acceleration เป็นสาเหตุและกลไกที่ทำให้หลอดเลือดเล็กๆฉีกขาด เกิดจุดเลือดออกหรือก้อนเลือดเล็กๆ เนื่องจากแระกะแทกที่ทำให้เกิดการเคลื่อนไหวของเนื้อสมองแบบหมุน จนทำให้เกิดการเลื่อนของสมองส่วนหนึ่งบนอีกส่วนหนึ่งโดยไม่เป็นสัดส่วนกัน ( shearing stress ) ทำให้หลอดเลือดที่ไปเลี้ยงบริเวณผิวของสมองฉีกขาด
        
        Sudden positive pressure อาจเป็นสาเหตุและกลไกที่ทำให้เลือดออกบริเวณรอบๆ เวนตริเคิล ( periventricular hemorrhage ) และบาดเจ็บต่อสมองส่วนกลางและเมดัลลา เนื่องจากแรงที่มากระทบโดยตรงต่อกะโหลกศีรษะทันทีทันใดทำให้เกิดแรงดันบวก ของน้ำหล่อเลี้ยงสมองและไขสันหลังอย่างรวดเร็ว จึงอาจทำให้เกิดเลือดออกรอบๆเวนตริเคิลหรือเมื่อกะโหลกศีรษะยุบลงจะเกิดแรงดันบวก ทำให้สมองเคลื่อนที่ลงตามช่องเทนทอเรียม ( tentorial notch ) และ foramen magnum การเคลื่อนย้ายเนื้อสมองอย่างรุนแรงทำให้เกิดแรงกระทำต่อสมองส่วนกลาง และส่วนอื่นของแกนสมอง เป็นเหตุให้เกิดจุดเลือดออก
        
        Skull distortion and head rotation hypothesis จากการทดลองของ Ommaya สังเกตพบว่า การบาดเจ็บของตำแหน่งที่ได้รับแรงกระทบ และด้านตรงข้าม จะเกิดจากการที่กะโหลกศีรษะผิดรูป และศีรษะหมุน บิดได้มากกว่าในรายที่ศีรษะหมุนบิดเพียงอย่างเดียว
      - การบาดเจ็บทั่วไปของเนื้อสมองส่วนสีขาว ( diffused white matter injury ) มักเกิดกับผู้ป่วยบาดเจ็บศีรษะอย่างรุนแรง ทำให้หมดสติทันทีที่ได้รับแรงกระทบและมีแขนขาบิดเกร็งทั้งสองข้าง ( bilateral decerebration ) จนกระทั่งถึงแก่กรรมโดยไม่มีระยะของการรู้สึกตัว ( lucid interval ) จากการตรวจพบว่ามีการฉีกขาดของเนื้อสมองส่วนสีขาวทั่วเนื้อสมอง มีสาเหตุจากการบาดเจ็บที่ศีรษะชนิดหมุน ตำแหน่งที่พบมากคือ บริเวณขม่อม และบริเวณรอบๆขม่อม เป็นผลให้เกิดการบาดเจ็บกระจายสู่บริเวณทั้งสองซีกของสมองใหญ่และแกนสมอง
      - เนื้อสมองฉีกขาด ( brain laceration ) หมายถึงการฉีกขาดของเนื้อสมองร่วมกับการฉีกขาดของเยื่ออแรคนอยด์และเยื่อเพีย เนื่องจากการแตกของกะโหลกศีรษะเป็นแนวหรือมีการแตกยุบทำอันตรายต่อเนื่อสมอง และเยื่อหุ้มสมองโดยตรง มีกลไกการเกิดเช่นเดียวกับ coup และ contracoup lesion
- - - - 2.การบาดเจ็บของเนื้อเยื่อ
      - 1.การบาดเจ็บของกระดูก
    - - กระดูกหักลักษณะต่างๆ เช่น กระดูกหักตำแหน่งเดียว กระดูกแตกยุบ หรือแตกกระจาย รวมถึงกระดูกไม่หักแต่เคลื่อนหรือหลุดออกจากตำแหน่งเดิม ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับกลไกและความรุนแรงของการบาดเจ็บ
    - - เกิดภายใน 5 นาทีหลังบาดเจ็บโดยจะมีการเปลี่ยนแปลงตรงกลางของพื้นที่สีเทาให้หลั่ง catecholamine ออกมาจากเซลล์ประสาท ทำให้มีเลือดออกมากขึ้น และขยายบริเวณกว้างขึ้นเรื่อยๆ ภายใน 2 ชั่วโมง ส่วนบริเวณพื้นที่สีขาวจะมีการบวม เกิดการขาดเลือดและออกซิเจน ภายใน 4 ชั่วโมงเซลล์ที่อยู่รอบๆ บริเวณที่ได้รับบาดเจ็บจะมีเลือดไปเลี้ยงลดลง ขณะเดียวกันจะมีการหลั่งสารสื่อประสาทออกมาจากเซลล์ ทำให้เซลล์ไขสันหลังถูกทำลายมากขึ้น ในภาพตัดขวางของไขสันหลังร้อยละ 40 ถูกทำลายภายใน 4 ชั่วโมงหลังได้รับบาดเจ็บ และภายใน 24 ชั่วโมงหลังได้รับบาดเจ็บไขสันหลัง จะถูกทำลายไปประมาณร้อยละ 70 โดยไขสันหลังส่วนที่ถูกทำลายนี้เป็นสาเหตุทำให้ผู้ป่วยมีความพิการเกิดขึ้น
  - - - เกิดจากการใช้ความเร็วสูงและหยุดกระทันหัน เช่น ขับรถมาด้วยความเร็วสูงแล้วชนกำแพงและรถหยุดกระทันหัน ทำให้ศีรษะเคลื่อนไปข้างหน้าชนกระจกหน้ารถแล้วหยุดอยู่กับที่ไม่มีแรง เหวี่ยงกลับ ผู้ป่วยจะอยู่ในท่าก้มหน้า คางชิดอก บาดเจ็บชนิดนี้จะมีการเคลื่อนของ vertebral body และหมอนรองกระดูก และมีการฉีกขาดของ posterior longitudinal ligament นอกจากนี้ไขสันหลังอาจมีเลือดออกหรือบวม พบบ่อยบริเวณกระดูกคอชิ้นที่ 5-6 ( C5,C6)
    - - เกิดจากหลายสาเหตุ พบบ่อยในผู้สูงอายุเนื่องจากการเสื่อมของกระดูก เช่น ตกบันได หกล้มคางกระแทกพื้น หรือขับรถแล้วถูกชนด้านหลังทำให้ศีรษะเคลื่อนไปชนกระจกรถเกิดแรงเหวี่ยงกลับ ศีรษะจึงแหงนไปด้านหลัง การบาดเจ็บชนิดนี้ทำให้มีการหักหรือหลุดของกระดูกสันหลังด้านหลัง และมีการฉีกขาดของ anteriot longitudinal ligament มักพบที่กระดูกคอชิ้นที่ 4-5 (C4,C5) ทำให้มีปัญหาในการหายใจ
    - - เกิดจากการหมุนหรือบิดของศีรษะและคออย่างรุนแรง ทำให้ posterior longitudina ligament ฉีกขาด ข้อต่อกระดูกสันหลัง (facer joint) หลุด กระดูกแตกยุบและอาจมี articular process หัก
    - - บาดเจ็บจากไขสันหลังถูกกด เกิดจากการได้รับบาดเจ็บในแนวดิ่ง เช่น อุบัติเหตุขณะดำน้ำ ตกจากที่สูงโดยเท้าหรือก้นกระแทกพื้นทำให้กระดูกสันหลังยุบลง
    - - สาเหตุ อาจเกิดจากถูกแทง ถูกยิง ทำให้เกิดการบาดเจ็บทั้งทางตรงและทางอ้อม โดยไขสันหลังบวมและขาดเลือดและเนื้อเยื่อไขสันหลังตายจากการขาดเลือด
  - - - หมายถึง การบาดเจ็บที่ทำให้ไขสันหลังสูญเสียหน้าที่ทั้งหมด ผู้ป่วยจะสูญเสียการทำงานของกล้ามเนื้อและความรู้สึกในส่วนที่ต่ำกว่าพยาธิ สภาพ ควบคุมกล้ามเนื้อหูรูดรอบทวารหนักไม่ได้ เกิดอัมพาตอย่างถาวร ซึ่งมี 2 ลักษณะ คือ tetraplegia และparaplegia
    - - หมาย ถึงร่างกายส่วนที่อยู่ต่ำกว่าระดับพยาธิสภาพ มีบางส่วนของระบบประสาทที่ยังทำหน้าที่อยู่ เช่น ผู้ป่วยมีกำลังกล้ามเนื้อหรือมีการรับรู้ที่ผิวหนังในส่วนที่ถูกควบคุมด้วย ไขสันหลังที่อยู่ต่ำกว่าระดับที่ได้รับบาดเจ็บ สามารถขมิบรอบๆ ทวารหนักได้ แบ่งตามกลุ่มอาการได้ดังนี้
        
        Central spinal cord syndrome เป็นการบาดเจ็บเฉพาะบริเวณกลางของไขสันหลัง ทำให้กล้ามเนื้ออ่อนแรงแบบปวกเปียก เนื่องจากมีการบาดเจ็บหรือการบวมของเซลล์ประสาทที่ควบคุมกล้ามเนื้อมือ ซึ่งอยู่ใกล้แกนกลางของ
        
        Anterior spinal cord syndrome พยาธิ สภาพเกิดจากไขสันหลังส่วนหน้าถูกทำลาย ผลของการบาดเจ็บทำให้ร่างกายในระดับที่ต่ำกว่าพยาธิสภาพเป็นอัมพาตและสูญ เสียการรับรู้ความเจ็บปวดและความรู้สึกร้อนเย็น เนื่องจากมีพยาธิสภาพบริเวณ corticospinal tract และ lateral spinothalamic tract แต่การรับรู้การเคลื่อนไหวของข้อ (Proprioception) และการสั่น (Vibration) ปกติ บาดเจ็บลักษณะนี้จะมีการฟื้นตัวของระบบประสาทภายใน 48 ชั่วโมงหลังการกลับคืนมาของ bulbocarvernous reflex แต่ถ้าไม่พบ reflex ดังกล่าวการพยากรณ์โรคจะไม่ดี
        function recovery ประมาณ 10%
        
        Brown-Sequard syndrome (Hemicord lesion) พยาธิสภาพเกิดจากการได้รับบาดเจ็บแบบบิด หรือหมุนอย่างรุนแรง ทำให้มีการเคลื่อนของกระดูก pedicle และ lamina ที่ หักในข้างเดียวกัน ทำให้ไขสันหลังได้รับบาดเจ็บในซีกเดียว ในระดับที่ต่ำกว่าพยาธิสภาพนั้นจะเกิดอาการอ่อนแรงอย่างสมบูรณ์ และในซีกตรงกันข้ามจะมีการสูญเสียความรู้สึกเจ็บปวด อุณหภูมิ และการสัมผัส อย่างสมบูรณ์ บาดเจ็บชนิดนี้ผู้ป่วยสามารถควบคุมการขับถ่ายอุจจาระและปัสสาวะได้และฟื้น ตัวดีจนสามารถเดินได้ function recovery ประมาณ 90%
        
        Posterior cord syndrome หมายถึง มีการบาดเจ็บบริเวณส่วนหลังของไขสันหลัง ทำให้สูญเสียการรับความรู้สึกการเคลื่อนไหวของข้อ การสั่น ในขณะที่การรับรู้ pain , temperature ยังดีอยู่ การบาดเจ็บชนิดนี้พบได้น้อยมาก
        
        Conus medullaris syndrome (sacral cord injury) หมายถึง มีการบาดเจ็บของไขสันหลังระดับกระเบนเหน็บและรากประสาทระดับเอว ทำให้กระเพาะปัสสาวะเป็นอัมพาตชนิดอ่อนปวกเปียกขณะที่กล้ามเนื้อขาอ่อนแรง เพียงเล็กน้อย
        
        Cauda equina syndrome หมาย ถึง รากประสาทระดับเอวและกระเบนเหน็บได้รับบาดเจ็บ ทำให้กล้ามเนื้อขา กล้ามเนื้อกระเพาะปัสสาวะ หูรูดและลำไส้ใหญ่อ่อนแรงหรือเป็นอัมพาตชนิดอ่อนปวกเปียก (flaccid paralysis) รีเฟล็กซ์ลดลงหรือหายไป
        
        หมายถึง กลุ่มอาการที่มีการทำลายของไขสันหลังเป็นบริเวณกว้าง แต่แขนงของหลอดเลือดบริเวณไขสันหลังยังดีอยู่ ดังนั้นการทำงานของไขสันหลังส่วนกระเบนเหน็บยังดีทั้งหมดหรือดีบางส่วน ทำให้การทำงานของกระเพาะปัสสาวะ และลำไส้ใหญ่ฟื้นกลับมาทำหน้าที่ได้ปกติเหมือนเดิมได้
        
        หมายถึงภาวะที่ไขสันหลังได้รับการกระทบกระเทือน ทำให้เกิดการหยุดทำงานไปชั่วคราว เกิดจากแรงกดที่กระทำบนไขสันหลังซึ่งไม่ทำให้ลักษณะทางกายวิภาคเปลี่ยนแปลง จึงสามารถทำให้กลับมาทำหน้าที่ได้ปกติ
        
        Spinal cord injury without radiographic abnormality (SCIWORA) หมายถึง การพบความผิดปกติทางระบบประสาทหลังได้รับบาดเจ็บ แต่จากภาพถ่ายทางรังสีไม่พบความผิดปกติของกระดูกสันหลัง รักษาโดยการให้ส่วนที่หักอยู่นิ่ง (immobilization) โดยการใส่กายอุปกรณ์นานประมาณ 1-3 สัปดาห์
  - - - การพยาบาลเพื่อป้องกันการเกิดภยันตรายต่อไขสันหลังโดยการนอนให้อยู่ในแนวไขสันหลังและให้อยู่นิ่งๆ
      - การพยาบาลซึ่งดำรงไว้ซึ่งการทำหน้าที่ของระบบหายใจ ต้องประเมินสภาพการหายใจของผู้ป่วย
        วัดอัตราการหายใจ สังเกตจังหวะและความลึกของการหายใจฟังเสียงปอด สังเกตลักษณะและจำนวนของเสมหะ ภาวะการได้รับออกซิเจนไม่เพียงพอ สอนและกระตุ้นให้ฝึกการหายใจ และไออย่างมีประสิทธิภาพ ดูแลให้ได้รับน้ำอย่างเพียงพอ
      - การพยาบาลเพื่อดำรงไว้ซึ่งการทำหน้าที่ของการไหลเวียนโลหิตโดยลดการคั่งเลือดตามส่วนต่างๆของร่างกาย
      - การพยาบาลเพื่อบรรเทาอาการปวด Skull traction โดยดูแลให้มีประสิทธิภาพเสมอ
      - การพยาบาลเพื่อดำรงไว้ซึ่งการทำหน้าที่ของระบบทางเดินอาหาร
      - การพยาบาลซึ่งดำรงไว้ซึ่งการทำหน้าที่ของระบบขับถ่าย
      - การพยาบาลเพื่อป้องกันการเกิดแผลกดทับ
      - การพยาบาลเพื่อช่วยเหลือปัญหาทางด้านจิตใจ เศรษฐกิจ และสังคม
      - การพยาบาลเพื่อดำรงไว้ซึ่งการทำหน้าที่ของสภาพร่างกาย
  - - - 1.5 ตกจากที่สูงมากกว่า 3 เท่าของความสูงของผู้ป่วยหรือสูงมากกว่า 6 เมตร
      - 1.6 ตกจากที่สูงในแนวดิ่ง เช่น มีกระดูกส้นเท้าหักหรือก้นกระแทกพื้นหรืออุบัติเหตุขณะดำน้ำหรือว่ายน้ำ
      - 1.7 กระเด็นออกนอกยานพาหนะ เช่น รถยนต์ มอเตอร์ไซค์หรือนั่งในรถยนต์โดยไม่คาดเข็มขัดนิรภัย
      - 1.4 มีบาดเจ็บเหนือกระดูกไหปลาร้าหรือมีบาดเจ็บที่ใบหน้าอย่างรุนแรง
      - 1.3 ความดันโลหิตต่ำร่วมกับชีพจรช้า
      - 1.8 ได้รับบาดเจ็บรุนแรงที่ทรวงอกและภายในช่องท้อง
      - 1.2 ปวดหลังหรือปวดตามแนวกึ่งกลางหลัง จะปวดมากขึ้นเมื่อมีการเคลื่อนไหว บางรายอาจบ่นรู้สึก เหมือนมีกระแสไฟฟ้าวิ่งตามลำตัวและแขนขา
      - 1.9 ให้ประวัติควบคุมปัสสาวะไม่ได้หลังบาดเจ็บ
      - 1.1 ปวดตึงต้นคอ หรือความรู้สึกที่แขน ขาลดลง
      - 1.10 ได้รับบาดเจ็บจากการแขวนคอ (hanging)
    - - 2.2 การประเมินภาวะบวม หรือการมีเลือดออก ตรงตำแหน่งที่ได้รับบาดเจ็บและส่วนอื่น เช่น ช่องท้อง ช่องอก หรือจากกระดูกหักส่วนอื่น ร่วมกับการวินิจฉัยภาวะ hypovolemic shock โดยมีลักษณะของความดันโลหิตต่ำ ชีพจรเต้นเร็ว เป็นต้น
      - 2.3 การประเมินระบบประสาทสมองโดยใช้คะแนนของกลาสโกว์ (Glasgow’s Coma Score) และประวัติการหมดสติชั่วครู่ในที่เกิดเหตุ
      - 2.1. การประเมินการหายใจ รวมทั้งการทำทางเดินหายใจให้โล่ง
      - 2.4 การประเมินระบบประสาท ซึ่งมีความสำคัญมากในการวินิจฉัย การพยากรณ์โรค และการดูแลรักษา
  - - - 1.2 ดึงกระดูกที่เคลื่อนออกจากแนวเดิมให้กลับเข้าไปอยู่ในแนวเดิมหรือใกล้เคียงกับแนวเดิม (reduction) โดยให้กระดูกที่หักมีการเชื่อมติดได้เองอาจจะไม่ต้องผ่าตัด
      - 1.3 ลดความเจ็บปวดบริเวณกระดูกที่หัก
      - จำกัดการเคลื่อนไหว (immobilization) ของกระดูกคอส่วนที่หักและป้องกัน ไขสันหลังและรากประสาทถูกกดทับหรือได้รับบาดเจ็บมากขึ้นกว่าเดิม (Neurological worsening)
  - - - การรักษาโดยการผ่าตัด (operative treatment) ในกลุ่มผู้ป่วยที่มีกระดูกหักไปกดทับไขสันหลัง หรือเส้นประสาท ทำการผ่าตัดโดยการยึดตรึงกระดูกแบบ decompression and stabilization เพื่อให้ผู้ป่วยสามารถทำกายภาพบำบัดได้เร็วขึ้น
      - การรักษาโดยวิธีอนุรักษ์นิยม (conservative treatment) ในกลุ่มผู้ป่วยที่มีความมั่นคงของกระดูกสันหลังที่หัก
    - - SOMI brace (Sterno Occipito Mandible Immobilization brace) ใช้สำหรับผู้ป่วยที่มีการแตกหักหรือเคลื่อนของกระดูกสันหลังระดับคอ เป็นการจำกัดการเคลื่อนไหวของคอในท่า flexion แต่ผู้ป่วยสามารถ extension และ rotation คอได้เล็กน้อย
      - Collar ใช้สำหรับผู้ป่วยที่ไม่มีการแตกหักหรือเคลื่อนของกระดูกสันหลังระดับคอ หรือผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัด anterior disectomy และ interbody fusion โดยมีทั้ง soft collar และ hard collar
  - - - บาดเจ็บตั้งแต่กระดูกคอชิ้นที่ 5 ถึงกระดูกอกชิ้นที่ 6 (C5-T6) ขึ้นไป แม้ว่ากระบังลมสามารถทำงานได้ตามปกติ แต่กล้ามเนื้อทรวงอกที่ช่วยในการหายใจ (intercostal muscle) อ่อนแรงทำให้หายใจไม่มีประสิทธิภาพดังนั้นจึงต้องให้ออกซิเจนให้เพียงพอ
      - บาดเจ็บในระดับที่ต่ำกว่า แม้ว่าจะสามารถหายใจได้เอง แต่อาจมีภาวะแทรกซ้อนในระบบทางเดินหายใจเนื่องจากถูกจำกัดการเคลื่อนไหว เช่น ปอดแฟบ ปอดบวม
      - บาดเจ็บตั้งแต่ กระดูกคอชิ้นที่ 4 (C4) ขึ้นไปจะหายใจเองไม่ได้เลย เนื่องจาก phrenic nerve และ intercostal muscle เสียหน้าที่ จำเป็นต้องใส่ท่อช่วยหายใจและใส่เครื่องช่วยหายใจไว้
      - ผู้ป่วยอาจมีบาดเจ็บอื่นร่วมซึ่งทำให้ประสิทธิภาพการหายใจแย่ลง เช่น tension pneumothorax หรือ hemothorax
      - การพยาบาลระบบทางเดินหายใจ
        
        เพิ่มปริมาตรปอดส่งเสริมการระบายอากาศและการแลกเปลี่ยนกาซ
        
        เพิ่มความแข็งแรงและทนทานของกล้ามเนื้อหายใจ
        
        ระบายเสมหะทำทางเดินหายใจให้โล่ง
        
        ป้องกันภาวะแทรกซ้อนของระบบทางเดินหายใจ
      - การหย่าเครื่องช่วยหายใจ (Mechanical ventilator weaning)
        
        ผู้ป่วยมีสัญญาณชีพคงที่ (vital sign stable)
        
        mode ที่ใช้ในผู้ป่วยก่อนการหย่าเครื่องเป็น Assisted mode, Assist controlled mode, SIMV, pressure support เป็นต้น
        
        ABGs มีค่าปกติ
        
        lung compliance อยู่ในเกณฑ์ที่ดี
        
        ผู้ป่วยสามารถกระตุ้นเครื่องช่วยหายใจด้วยตนเอง (trigger) โดย flow trigger อยู่ที่มากกว่า 3 ลิตรต่อนาที หรือ pressure trigger มากกว่า -2 มิลลิเมตรปรอท หรือ Negative inspiratory force เท่ากับ -20 to –30 cmH2O
        
        Rapid shallow breathing index (RSBI) หาได้จาก respiratory rate/tidalมีค่า 60-105
        
        สามารถหายใจได้เอง โดยมีค่า tidal volume อยู่ที่ 4-6 มิลลิลิตรต่อน้ำหนักตัว 1 กิโลกรัม อัตราการหายใจไม่เกิน 30-38 ครั้งต่อนาที ค่า minute ventilation 10-15 ลิตรต่อนาที
        
        ไม่มีไข้
        
        ทางเดินหายใจโล่ง เสียง breath sound ไม่มี wheezing ที่บ่งบอกถึงภาวะถุงลมตีบ
        
        CXR ผลปกติ
        
        electrolyte balance
        
        ไม่มีปัญหาทางด้านโภชนาการ
        
        ไม่มีอาการท้องอืด เนื่องจากทำให้การหายใจลำบากมากขึ้น
        
        ไม่มีภาวะโลหิตจาง
        
        ให้ความร่วมมือในการหย่าเครื่องช่วยหายใจเป็นอย่างดี
  - - - 1.การประเมินการทำงานของหัวใจและหลอดเลือด
        
        สภาพการทำงานของหัวใจ การประเมินหัวใจใช้เทคนิคการดู และคลำบริเวณผนังทรวงอกที่เรียกว่า precordium อยู่ระหว่างกึ่งกลางของกระดูกไหปลาร้า และ midsternal line ซึ่งเป็นบริเวณเหนือหัวใจเพื่อดูขนาด และการสั่นสะเทือนที่ผิดปกติบริเวณนี้ นอกจากนี้ การฟังเสียงหัวใจเต้น สังเกตความแรง ความถี่ คุณภาพ และระยะเวลาในการเต้น
        
        การประเมินหลอดเลือด ผลมาจากการบาดเจ็บไขสันหลัง ทำให้หลอดเลือดทั่วร่างกายมีการเปลี่ยนแปลง การประเมินหลอดเลือดประกอบด้วย การตรวจบริเวณปลายมือ ปลายเท้า ทั้งการดูและการคลำบริเวณแขน ขา เพื่อเปรียบเทียบชีพจรทั้ง 2 ข้าง
      - 2.การดูแลภาวะหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เนื่องจากระบบประสาทอัตโนมัติถูกตัดขาด
      - ปัญหาที่พบในระบบนี้ภายหลังจากพ้นระยะ spinal shock ได้แก่ Orthostatic hypotension, deep vein thrombosis และ autonomic dysreflexia
        
        Deep vein thrombosis
        
        ตรวจวัดสัญญาณชีพ
        
        ช้ผ้ายืดพันรอบขา หรือใช้ Pneumatic compression device พันรอบขาขณะนอนบนเตียง
        
        ให้ดื่มน้ำให้เพียงพอประมาณ 3, 000 ซีซี/วัน
        
        ติดตามผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการ เช่น electrolyte, coagulogram
        
        ถ้าสงสัยว่ามีอาการหลอดเลือดดาอุดตันต้องงดบริหารบริเวณนั้นไว้ก่อน เพราะการนวดจะทำให้เกิด pulmonary embolism
        
        ในรายที่มีความเสี่ยงสูงอาจให้ยาต้านการแข็งตัวของเกร็ดเลือด เช่น Low molecular weight heparin (LMWH) ภายใน 72 ชั่วโมงหลังบาดเจ็บ ตามแผนการรักษาและเฝ้าระวังอาการแทรกซ้อนจากยา เช่น ปวดท้อง ถ่ายเป็นเลือด Hematocrit ลดลง เป็นต้น
        
        Autonomic dysreflexia/hyperrelfexia
        
        ให้ยาลดความดันโลหิต
        
        ถอดเข็มขัดหรือคลายเสื้อผ้า ให้หลวม
        
        แก้ไขสาเหตุหรือปัจจัยกระตุ้น เช่น ท้องผูก ปัสสาวะคั่ง ปวด เล็บขบ เสื้อผ้าคับ
        
        สอนผู้ป่วยเกี่ยวกับวิธีการดูแลตนเองทั้งการสังเกตอาการและจัดการกับภาวะ AD
        
        จัดให้ผู้ป่วยนอนในท่ายกศีรษะสูงเพื่อลดความดันโลหิต ในรายที่ไม่มีข้อห้าม
        
        Orthostatic hypotension
        
        การใช้ผ้ายืดพันรอบท้องและขาเพื่อป้องกันไม่ให้เลือดมาคั่งที่ท้องและขา
        
        กระตุ้นให้ลุกนั่งบนเตียง โดยเริ่มที่ลุกนั่งรับประทานอาหารทุกมื้อ เป็นต้น
        
        ปรับองศาของเตียงเพิ่มขึ้นทีละน้อย
        
        ป้องกันแขนขาหรืออวัยวะส่วนปลายบวมโดยการยกส่วนนั้นให้สูง
        
        hypothermia
        
        การป้องกันผู้ป่วยจากอากาศเย็น การรักษาอุณหภูมิสิ่งแวดล้อมให้คงที่ ที่ 21 องศาเซลเซียส จะช่วยให้อุณหภูมิร่างกายของผู้ป่วย tetraplegia อยู่ประมาณ 35 องศาเซลเซียส
        
        ารดูแลเพื่อระบายความร้อนออกจากร่างกาย เนื่องจากผู้ป่วยบาดเจ็บไขสันหลังไม่สามารถผลิตเหงื่อได้
        
        การดูแลให้ความอบอุ่นแก่ผู้ป่วย โดยการเช็ดตัวด้วยน้ำอุ่นหรือการห่มผ้าหนาๆ จะทำให้ผู้ป่วยรู้สึกสบายขึ้น ไม่ใช้กระเป๋าน้ำร้อนหรือผ้าห่มไฟฟ้าเพราะอาจทำให้ผิวหนังไหม้ได้ จากการสูญเสียความรู้สึก
        
        รักษาอาการไข้ โดยให้สืบหาสาเหตุของไข้ ร่วมกับอาการดังนี้ เช่น หนาวสั่น ไม่สบาย อ่อนเพลีย ปวดศีรษะ เบื่ออาหาร การติดเชื้อ drug fever, การแพ้ยา เป็นต้น การให้ยาลดไข้ มีปฏิกิริยาโดยตรงต่อศูนย์ควบคุมอุณหภูมิ ทางหลอดเลือด (vasomotor temperature control center)
  - - - จากการหยุดเคลื่อนไหวของลำไส้เล็ก การบาดเจ็บของไขสันหลังหลังระดับ T6 ขึ้นไปอาจเกิดภายใน 24 ชั่วโมง ในขณะที่พยาธิสภาพระดับคอเกิดได้ภายใน 48 ชั่วโมง ถ้าไม่ได้รับการดูแลรักษา อาจทำให้เกิดการสูดสำลักเอาเศษอาหารเข้าหลอดลมเป็นสาเหตุการหยุดหายใจ
    - - มื่อพบว่าผู้ป่วยมีภาวะท้องตึงแน่น ควรวัดรอบสะดือทุก 8 ชั่วโมง อาการท้องตึงแน่นที่มากขึ้นทำให้ผู้ป่วยหายใจลำบาก จากไปจำกัดการเคลื่อนไหวของกระบังลม ถ้าไม่รักษาผู้ป่วยจะมีอาการคลื่นไส้อาเจียน
      - ล้วงอุจจาระออกทุกวันเป็นเวลา 3 วันเพื่อลดแรงดันภายในลำไส้ ไม่ใช้วิธีสวนถ่ายใน 72 ชั่วโมงแรก เพราะทำให้น้ำคั่งค้างในลำไส้ใหญ่ บางรายอาจใส่ rectal tube 30 นาที เพื่อระบายลมในลำไส้
      - ประเมินเสียง bowel sound ปกติจะได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวของสำไส้อย่างน้อย 5 ครั้งต่อนาที ส่วนในภาวะท้องอืดจะไม่มีเสียงการเคลื่อนไหวของลำไส้ (bowel sound absent)
      - NPO ดูแลให้ได้รับสารน้ำและเกลือแร่ทางหลอดเลือดดำทดแทน
      - ประเมิน V/S ,Record I/O
      - ภาวะท้องอืดบรรเทาจากปริมาณ gastric content ที่ลดลง ฟังได้ยินเสียง bowel sound ที่เพิ่มขึ้น มีการขับถ่า อุจจาระ หรือผายลม เป็นต้น
      - ในผู้ป่วยอัมพาตทั้งตัวแบบสมบูรณ์อาจพบภาวะท้องอืดยาวนานกว่า 72 ชั่วโมง แพทย์อาจพิจารณาให้สารอาหารทางหลอดเลือด ต้องสังเกตอาการและอาการแสดงของภาวะเลือดออกในระบบทางเดิน อาหารร่วมด้วย
    - - ให้การป้องกันเพื่อลดภาวะเสี่ยงต่อการเกิดแผลในกระเพาะอาหาร
        
        ลดการระคายเคืองต่อเนื้อเยื่อในกระเพาะอาหาร จากการใส่ NG tube ต่อลงถุงหรือ low pressure intermittent suction
        
        รักษาภาวะ hypoxia ในระยะแรก
      - มีความไวต่อภาวะเลือดออกในกระเพาะอาหาร
        
        hematocrit และ hemoglobin ลดลง (น้อยกว่า 10 gm %)
        
        คลื่นไส้อาเจียนออกมาเป็นเลือดสด
        
        ความดันโลหิตลดลงโดยที่ไม่ทราบสาเหตุ (systolic น้อยกว่า 85 mmHg )
        
        ท้องแน่นตึง
        
        gastric content มีลักษณะเป็น coffee ground
        
        อุจจาระเป็น melena และตรวจพบ occult blood
      - แยกภาวะแผลในกระเพาะอาหารออกจากภาวะท้องอืด
      - เตรียมผู้ป่วยเพื่อการตรวจวินิจฉัยและรักษา เช่น การทำ gastroscopy หรือ การทำ gastric larvage
    - - จัดท่าในการรับประทานอาหารที่เหมาะสม เช่นการนอนศีรษะสูง (ในรายที่ไม่มีข้อห้าม) หรือนอนตะแคง
      - กระตุ้นให้ผู้ป่วยรับประทานอาหารในรายที่ได้รับน้อยกว่าความต้องการโดย อาศัยเจ้าหน้าที่หรือญาติในการกระตุ้น
      - ควบคุมปริมาณอาหารของผู้ป่วยในแต่ละมื้อในแต่ละวัน
      - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับสารน้ำและอาหารอย่างเพียงพอโดยในระยะเฉียบพลันผู้ ป่วยจะได้รับสารอาหารจากสารน้ำที่ให้ทางหลอดเลือดแดง และบันทึกปริมาณน้ำเข้าออกจากร่างกาย
      - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับอาหารทางสายยางอย่างเพียงพอทั้งปริมาณและคุณค่าอาหารตามความต้องการของร่างกาย
      - ประเมินความเสี่ยงต่อการเกิดภาวะทุโภชนาการในผู้ป่วยบาดเจ็บไขสันหลัง ทุกราย จากแบบประเมินความเสี่ยง BNT
      - ประเมินลักษณะทั่วไปของผิวหนังและความตึงตัวของกล้ามเนื้อเพื่อประเมินภาวะโภชนาการเป็นระยะ
  - - - กระตุ้นผู้ป่วยรับประทานอาหารที่มีกากใย กากใยไม่เพียงแต่ทำให้อุจจาระมีรูปร่างเป็นก้อน แต่ยังส่งเสริมการเคลื่อนไหวของลำไส้ตามปกติอีกด้วย ปกติผู้ป่วยควรได้รับประทานอาหารประเภทกากใยอย่างน้อย 25 กรัมต่อวัน
      - กระตุ้นให้ผู้ป่วยมีการเคลื่อนไหวเท่าที่เป็นไปได้ การออกกำลังกายอย่างเต็มที่ของร่างกายส่วนที่ปกติ เช่น การทำ Range of motion exercises (ROM) ของแขนขา ข้างที่เป็นอัมพาตจะช่วยให้ลำไส้ใหญ่ทำงานได้ดีขึ้น ทำให้ลดอาการท้องผูกลง
      - เลือกเวลาที่เหมาะสมในการขับถ่ายอุจจาระ โดยโปรแกรมการฝึกขับถ่ายอุจจาระจะประสบความสำเร็จ เมื่อวางแผนให้แต่ละวันมีการขับถ่ายตรงเวลา
      - ให้ผู้ป่วยได้รับน้ำอย่างเพียงพอ อุจจาระจะอ่อนตัวได้เมื่อร่างกายได้รับน้ำวันละ 2000 ถึง3000 มิลลิลิตร แต่ในผู้ป่วยที่กำลังฝึกหัดขับปัสสาวะควรควบคุมน้ำตามโปรแกรมด้วย
      - การให้ยาระบายเพื่อแก้ไขอาการท้องผูกเป็นแนวคิดที่ไม่ถูก ต้องนัก แต่ในระยะเฉียบพลันหลังการบาดเจ็บไขสันหลัง ยาระบายกลับเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อให้ผู้ป่วยส่วนมากสามารถขับอุจจาระออกได้
      - ล้วงเอาอุจจาระออกจากลำไส้ใหญ่ ภายใน 2 – 3 วัน หลังบาดเจ็บไขสันหลังสามารถลดปัญหาท้องอืดได้
      - จัดให้ผู้ป่วยมีความเป็นส่วนตัวขณะขับถ่ายอุจจาระ ความเป็นส่วนตัวเป็นปัญหาสำคัญใน การควบคุมการขับถ่ายอุจจาระให้สม่ำเสมอ
      - จัดให้ผู้ป่วยนอนตะแคงซ้ายแล้วสวนอุจจาระเพื่อส่งเสริมให้ลำไส้มีการดูดซึม น้ำยาสวนอุจจาระได้ดีขึ้นและมีการขับถ่ายอุจจาระออกมาโดยอาศัยแรงโน้มถ่วง
  - - - การควบคุมจำนวนน้ำดื่ม การพิจารณาควบคุมปริมาณน้ำดื่มจำนวนเท่าไหร่นั้นขึ้นอยู่กับสภาพร่างกาย ของผู้ป่วย ฤดูกาล รวมทั้งการประเมินจากค่าความถ่วงจำเพาะของปัสสาวะด้วย
      - การสวนปัสสาวะเป็นครั้งคราว (intermittent catheterizations) ทุก 6 ชั่วโมง หรือ 4 ชั่วโมงตามความเหมาะสม จนปัสสาวะสามารถถูกขับออกมาจำนวนหนึ่ง
  - - - การเลือกที่นอนหรืออุปกรณ์รองรับผู้ป่วยที่เหมาะสม
      - ดูแลผิวหนังที่มีโอกาสเสี่ยงต่อเกิดแผลกดทับให้สะอาดแห้ง ไม่เปียกชื้นจากปัสสาวะ อุจจาระ หรือเหงื่อ อาจจะใช้แป้งหรือครีมทาบางๆ
      - ในผู้ป่วยที่สามารถลุกนั่ง (ambulation) ได้ ให้พึงระวังการเกิดแรงเลื่อนไถล และแรงเสียดสีบริเวณก้นกบ โดยเฉพาะการนั่งศีรษะสูงกว่า 30 องศา
      - การส่งเสริมให้มีการไหลเวียนโลหิตโดยการทำ ROM ของข้อเท้า และ isometric exercise การหดเกร็งของขาเป็นสาเหตุให้เพิ่มแรงกดต่อผิวหนังมากขึ้น ควรรายงานแพทย์เพื่อให้ยาลดการหดเกร็ง
      - เมื่อเปลี่ยนท่านอนแล้วพบรอยแดง เกรด 1 ขึ้นไม่ควรจัดท่าให้ผู้ป่วยนอนทับบริเวณนั้นอีก
      - ดูแลให้ผู้ป่วยมีภาวะโภชนาการที่เพียงพอ เกลือแร่ และน้ำ จะช่วยรักษาสุขภาพผิวหนัง ทำให้มีความตึงตัวและป้องกันการติดเชื้อได้ นอกจากนี้ การดูแลสุขภาพปากและฟันให้สะอาดยังช่วยส่งเสริมให้มีภาวะโภชนาการที่ดีได้ อีกด้วย
      - การจัดท่านอนตะแคงประมาณ 30 องศาจะช่วยให้ออกซิเจนมาเลี้ยงเนื้อเยื่อบริเวณปุ่มกระดูก trochanter ได้ดีกว่าท่านอนตะแคง 60 หรือ 90 องศา การใช้หมอนพยุงไว้จะช่วยป้องกันไม่ให้ท่านอนเลื่อนจากเดิม
      - ไม่ใช้ความร้อนและความเย็นกับบริเวณที่ไม่รู้สึก
      - ในการเปลี่ยนท่านอนของผู้ป่วยควรใช้ผ้าขวางเตียงช่วยยกตัวผู้ป่วยขึ้น ไม่ใช้วิธีลากดึง
      - ในผู้ป่วยบางรายที่มีการบาดเจ็บไขสันหลังและมีการใส่เฝือกหรือ slab เพื่อImmobilization ถ้าสามารถถอดเพื่อประเมินและทำความสะอาดผิวหนังได้ควรทำอย่างน้อย วันละ 1 ครั้ง
      - เปลี่ยนท่านอนผู้ป่วยอย่างสม่ำเสมอทุกๆ 2 ชั่วโมง หลีกเลี่ยงการกดทับบริเวณปุ่มกระดูก และตำแหน่งที่มีความอ่อนแอของผิวหนัง ในผู้ป่วยที่มีน้ำหนักมากอาจต้องเปลี่ยนท่านอนเร็วกว่า 2 ชั่วโมง
      - ส่งเสริมสนับสนุนให้ผู้ป่วยได้ตระหนักถึงความสำคัญในการป้องกัน และดูแลผิวหนัง
        อยู่ตลอดเวลา โดยการสอนผู้ป่วยคลำ หรือใช้กระจกส่องดูความผิดปกติของผิวหนังบริเวณสะโพก
      - ให้ความรู้กับผู้ป่วย ญาติ ผู้ดูแล และบุคลากรพยาบาลในการดูแลผู้ป่วย
      - การจัดสิ่งแวดล้อมให้มีอากาศถ่ายเทสะดวกเพื่อให้ผิวหนังมีความชุ่มชื้นเพียงพอ
      - ประเมินผิวหนังและแผลกดทับโดยใช้แบบประเมินความเสี่ยง braden
      - ในผู้ป่วยที่ใส่อุปกรณ์เพื่อ immobilization ของส่วนคอ เช่น hard collar หรือ soft collarควรมีการถอดเพื่อประเมินผิวหนัง อย่างน้อยวันละ 1 ครั้ง โดยเฉพาะ Philadelphia collar
      - ผู้ป่วยบาดเจ็บไขสันหลังทุกราย ผู้ดูแลควรคำนึงถึงการป้องกันการเกิดแผลกดทับทันที
  - - - การประเมินการดูแลในสถานการณ์จริงเพื่อให้ผู้ป่วยและครอบครัวเกิดความมั่นใจในการดูแลตนเองที่บ้าน โดยมีระบบส่งต่อเพื่อประสานข้อมูลในการดูแลผู้ป่วยไปยังสถานบริการสุขภาพใกล้บ้านเพื่อให้ครอบครัวพร้อมในการรับผู้ป่วยไปดูแลต่อที่บ้าน
    - - T teamwork
        
        นอกจากทีมสุขภาพแล้ว ผู้ป่วย ครอบครัว ผู้ดูแลและชุมชน คือทีมดูแล สมาชิกทุกคนมีความสำคัญเท่ากัน เคารพการตัดสินใจของผู้ป่วยและครอบครัว
      - S simple
        
        เป็นวิธีที่ง่าย ผู้ป่วยและชุมชนสามารถจัดการการดูแลเองได้
        
        sincere
        
        มีความจรืงใจในการช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
      - R relationship
        
        สัมพันธภาพที่ดีระหว่างกันในทีมดูแลจะช่วยให้ผู้ป่วยและครอบครัวมั่นใจในการดูแล รู้สึกมีส่วนร่วม มีความรู้สึกที่ดีต่อกัน และมีการแลกเปลี่ยนกัน
      - T take care
        
        มีการดูแลซึ่งกันและกันในทีม เนื่องจากการดูแลผู้ป่วยอาจก่อให้เกิดความเครียด สมาชิกในทีมต้องพร้อมที่จะให้การช่วยเหลือซึ่งกันและกัน มีช่วงเวลาที่สมาชิกได้บอกเล่าประสบการณ์ ระบาย และบอกความรู้สึก ตลอดจนสามารถพักจากการดูแลเพื่อดูแลตนเอง
        
        Themselves
        
        การช่วยให้เขาสามารถจัดการการดูแลตนเองได้ เป็นเป้าหมายสูงสุดของทีมดูแล
      - U unity
        
        มีเป้าหมายที่เป็นหนึ่งเดียวในการดูแลผู้ป่วย