Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลเด็กป่วยที่มีปัญหาทางเดินทางเดินหายใจ - Coggle Diagram

- - - - เกิดจากเชื้อไวรัส ที่พบบ่อย ได้เเก่ adenovirus, influenza virus parainfluenzavirus, rhinovirus, respiratory syncytial virus (RSV)
      - เกิดจากเชื้อแบคทีเรีย
        ที่พบบ่อยที่สุด คือ group A beta-hemolytic streptococci (GABHS)รองลงมา group C, group G streptococci และanaerobe
    - - ที่สำคัญ มีไข้และเจ็บคอแต่ในเด็กเล็กที่ยังไม่สามารถบอกอาการได้จะมาพบด้วยอาการน้ำลายไหลผิดปกติ
      - อาการทางคลินิก
        -ทอนซิลอักเสบเป็นหนอง บวมแดงจัด ต่อมน้ำหลืองทที่คอส่วนหน้าบวมและกดเจ็บ ไข้สูง > 38 ไม่มีอาการไอ
    - - การรักษาตามอาการ -ลดไข้ในกรณีมีไข้ให้ยาลดไข้และเช็ดตัว-บรรเทาอาการเจ็บคออาจให้เป็นน้ำอุ่นผสมน้ำผึ้งมะนาว
      - การให้ยาต้านจุลชีพ
  - - - เมื่อเกิดการติดเชื้อในระบบทางเดินหายใจส่วนต้นและกล่องเสียงเกิดการอักเสบ เกิดการบวมของทางเดินหายใจ มีสิ่งคัดหลั่ง มีการหดเกร็งของกล้ามเนื้อทำให้เกิดการอุดกั้นทางเดินหายใจส่วนใหญ่พบบริเวณฝาปิดกล่องเสียง
    - - เกิดจากเชื้อไวรัสซึ่งมีอยู่หลายชนิดที่พบได้บ่อยสุด ได้แก่ ไวรัส parainfluenza นอกจากนี้อาจเกิดจาก
        adenovirus อาร์เอสวี (respiratory syncytial virus/RSV) ไวรัสหัด เป็นต้น
      - ส่วนไวรัสไข้หวัดใหญ่ชนิดเอ (influenza A) จะทำให้เกิดอาการที่รุนแรงและพบบ่อยในเด็กอายุ 3-7 ปี โรคนี้ติดต่อผ่านทางเดินหายใจเช่นเดียวกับไข้หวัด
    - - แรกเริ่มมีอาการเหมือนกับไข้หวัด คือ มีไข้ ไอ เจ็บคอเล็กน้อย น้ำมูกไหล 1 - 2 วัน ต่อมาจะมีอาการเสียงแหบและไอเสียงก้อง อาจได้ยินเสียง stridor ตอนหายใจเข้าเกิดตามหลังอาการไอ
      - อาการเหล่านี้มักเกิด ฉับพลันทันทีและจะเป็นมากในช่วงกลางคืน อาการจะทุเลาในช่วงกลางวัน
      - ผู้ป่วยส่วนใหญ่อาการจะไม่รุนแรงและหายได้เองภายใน 3 - 7 วัน สิ่งตรวจพบ ไข้ 38 - 39 องศาเซลเซียส มีอาการไอเสียงก้องและอาจได้ยินเสียง stridor ในรายที่มีการอักเสบบริเวณหลอดลมร่วมด้วยอาจตรวจพบเสียง wheezing เสียงrhonchและเสียง crepitation
      - รายที่เป็นรุนแรงจะมีอาการไอถี่ ๆ มีเสียง Stridor ดังชัดเจนขณะพักหายใจลำบาก หน้าอกบุ้ม ฟังปอดได้ยินเสียงหายใจเข้าเบากว่าปกติ ปากเขียว เล็บเขียวและอาจมีอาการซึมไม่รู้ตัว
    - - กลุ่มอาการความรุนแรงน้อย : แพทย์จะให้การรักษาตามอาการโดยให้ยาแก้ไอละลายเสมหะ หรือยาขยายหลอดลม ให้ดื่มน้ำมากๆ ผู้ป่วยกลุ่มนี้สามารถให้การรักษาตามอาการที่บ้านได้ โดยการให้คำแนะนำแก่ผู้ปกครอง
      - กลุ่มอาการความรุนแรงปานกลาง : แพทย์จะแนะนำให้เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล เพื่อเฝ้าสังเกตอาการอย่างใกล้ชิด ให้สารน้ำทางเส้นเลือด ฉีดยา และพ่นยาเพื่อลดอาการบวมของทางเดินหายใจ
      - กลุ่มอาการความรุนแรงมาก : รีบรักษาโดยการให้ออกซิเจน และพิจารณาใส่ท่อช่วยหายใจร่วมด้วยหากอาการไม่ดีขึ้น
- - - - พันธุกรรม พบว่าเด็กที่มีประวัติครอบครัวเป็นโรคภูมิแพ้ มีโอกาส เกิดอาการของหอบหืดได้มากกว่าเด็กที่ครอบครัวไม่มีประวัติเป็น โรคภูมิแพ้
      - Extrinsic asthma เกิดจากการแพ้สารภายนอก เช่น เกสรดอกไม้ ฝุ่นละออง ตัวไรในฝุ่น ขนสัตว์ ยา อาหาร เหล็กในของต่อ ผึ้ง ควันบุหรี่ หรือบางครั้งพบว่าเกิดจากการเปลี่ยนแปลงขอุณหภูมิสิ่งแวดล้อม เช่นอากาศที่เย็นลง
      - Intrinsic asthma เกิดจากสาเหตุภายในร่างกาย เช่น การติดเชื้อทางเดินหายใจทำให้เกิดการระคายเคืองของหลอดลมทำให้หลอดลมหดเกร็ง การออกกำลังกายมากเกินไป ความผันแปรของอารมณ์และจิตใจ มีอารมณ์ตึงเครียด
    - - มีอาการหอบ แน่นหน้าอก หายใจลำบากโดยเฉพาะช่วงหายใจออก
        หายใจมีเสียงฮีด หรือจิ๊ดในทรวงอก ไอมาก มีเสมหะเหนียว
      - ผู้ป่วยมีอาการกำเริบเมื่อมีการสัมผัสสิ่งที่แพ้
        ถ้าอาการมากขึ้น ใบหน้าเป็นสีเทาคล้ำ ริมฝีปาก เล็บ เขียวคล้ำ มือเท้าเย็น ใจเต้น เหงื่อออก กระสับกระส่าย ไอ มีเสมหะเป็นฟอง หายใจลำบาก
        ส่วนใหญ่มักไม่มีไข้
    - - รักษาขณะมีอาการหอบ
        
        ให้ออกซิเจน ให้ยาขยายหลอดลม ให้ยา corticosteroid ควรให้ทันที่ขณะที่หอบมาก รักษาภาวะแทรกซ้อน เช่น ปอดอักเสบ ปอดแฟบ
      - รักษาโรคหืดระยะยาว
        
        ควบคุมสิ่งกระตุ้นให้เกิดการแพ้ ให้ยาเพื่อรักษาภาวะหลอดลมหดเกร็งกายภาพบำบัดทรวงอก เช่น การฝึกการหายใจ การไออย่างมีประสิทธิภาพ การออกกำลังกาย
  - - - เชื้อไวรัส respiratory syncytial virus (RSV) และ parainfluenza virus
        type สาเหตุส่วนใหญ่ (ร้อยละ 90) เกิดจากไวรัส ได้แก่ influenza A,influenza B
      - บางครั้งอาจเกิดจากเชื้อแบคทีเรียซึ่งจะมีอาการไอ เสมหะสีเหลืองหรือเขียว
      - นอกจากนี้ยังมีสาเหตุจากถูกสารระคายเคือง เช่น บุหรี่ ฝุ่นละออง สารเคมี หรือเกิดจากภาวะภูมิแพ้ การมีปฏิกิริยาไวเกินของเยื่อบุหลอดลม ทำให้เยื่อบุบวม และหดรั้งได้
    - - มีไข้ หรืออาจไม่มีไข้ก็ได้ มีน้ำมูก คัดจมูกนำมาก่อนในช่วง 3-5 วัน โดยมีอาการ ไอเป็นอาการที่สำคัญที่สุด
      - อาการระยะแรกจะไอแห้งๆ ผู้ป่วยบางรายมีโอเสียงก้อง ต่อมาไอมากขี่นและ มีเสมหะ โดยเสมหะมีลักษณะสีขาว หรือใสเหนียว
      - มีเสมหะมีลักษณะสีขาว หรือใสเหนียว แล้ว เปลี่ยนเป็นสีเหลืองขุ่น ในเด็กเล็กที่มีการกลืนเสมหะอาจมา ด้วยอาการไอจนอาเจียน เด็กโตสามารถไอขับเสมหะได้แต่อาจไอมากจนมีอาการเจ็บหน้าอก ระยะนี้นานประมาณ 1-2 สัปดาห์และมักมีอาการไม่เกิน 3 สัปดาห์
    - - การรักษาตามอาการ
        
        ดื่มน้ำมากๆ อาจให้ดื่มน้ำผึ้งผสมมะนาว เพื่อทำให้ชุ่มคอและ บรรเทาอาการไอ ไม่แนะนำให้ใช้ยากด อาการไอในผู้ป่วยเด็กการรักษาประดับประคอง
        
        การทำกายภาพบำบัดทรวงอกเพื่อระบายเสมหะ
      - การรักษาจำเพาะ
        
        ในรายที่มีลักษณะบ่งชี้ว่ามีการติดเชื้อแบคทีเรีย ควรให้ยาต้าน
  - - - โรคภูมิแพ้
      - การติดเชื้อ ได้แก่ เชื้อไวรัส มักเป็นสาเหตุของโรคหลอคลมอักเสบเฉียบพลัน
        เชื้อส่วนใหญ่ที่พบได้แก่ Rhinovirus, Respiratory Syncytial virus, Influenza,Parainfluenaza, Adenovirus เป็นต้น
        เชื้อแบคที่เรีย ส่วนใหญ่ที่พบ ได้แก่ Hemophilus influenza type B, Streptococcus pneumoniae
      - การระคายเคืองจากสารเคมี
    - - การติดเชื้อที่เยื่อบุหลอดลมแยกทำให้เกิดการอักเสบ ซึ่งต่อมาอาจลุกลามไปยังส่วนของทางเดินหายใจขนาคเล็ก ต่อมสร้างมูกมีขนาดโตและเพิ่มจำนวน มีการทำลายเซลล์ขนกวัด มีการแทรกซึมของเซลล์เม็ดเลือดขาว เช่น Polymorphonuclear leukocyte เข้าไปในหลอดลม ส่งผลให้เกิดเสมหะเป็นหนอง
    - - เริ่มจากอาการคล้ายใข้หวัด (โรคหวัด หรือโรคไช้หวัดใหญ่) น้ำมูกไหล ไอเล็กน้อย และเมื่อ
        2-3 วันผ่านไป เชื้อโรคจะลุกลามไปขังหลอดลม ทำให้มีอาการไอมากขึ้น ไอแห้ง ๆ ไม่ค่อยมีเสมหะ
        หลังจากนั้นอาจถุกลามเป็นโรคปอคอักเสบ หรือโรคปอดบวมได้ (โรคปอคอักเสบ โรคปอดบวมในเด็ก)
      - อาการส่วนใหญ่ของหลอดลมอักเสบจะหายเป็นปกติดี ประมาณ 1-2 สัปดาห์หลังจากมีอาการ
    - - การติดต่อผ่านทางน้ำมูก น้ำลายและเสมหะ โดยการหายใจเอาเชื้อที่อยู่ในละอองฝอยกระจายอยู่ในอากาศ จากการไอหรือหายใจรดกัน ระยะเวลาแพร่เชื้อสามารถแพร่ได้ก่อนเกิดอาการและหลังเกิดอาการ
  - - - เกิดจากการติดเชื้อ เช่น เชื้อไวรัสหรือเชื้อแบคทีเรีย
      - เกิดจากการสำลักอาหารและนมอย่างรุนแรง
    - - มีการติดเชื้อในทางเดินหายใจ เชื้อที่อยู่ในเสมหะหรือเมือกในทางเดินหายใจส่วนต้นจะแพร่เข้าสู่ถุงลมซึ่งภายในถุงลมจะมีกลไกการป้องกันตามปกติของร่างกาย
    - - 1.มีไข้
      - ไอมาก ระยะแรกมีลักษณะไอแห้งๆ แต่ระยะต่อมาเสมหะเหนียวข้น และอาจมีเลือดปนเนื่องจากมีการคั่งของน้ำในปอด
      - หายใจเร็วหรือหายใจหอบ ในเด็กเล็กที่มีอายุต่ำกว่า 2 เดือน อาจไม่มีอาการไอ แต่มีไข้ หายใจเร็ว เหนื่อยหอบ ถ้ามีอาการรุนแรงเด็กจะไม่ดูดนมหรือน้ำ
      - หายใจชายโครงบุ๋มขณะหายใจเข้า หายใจมีเสียงดังผิดปกติ
    - - 1.หายใจเอาเชื้อโรคที่กระจายอยู่ในอากาศเข้าไป เชื้อเหล่านี้อยู่ในละอองเสมหะ น้ำมูกน้ำลายของผู้ป่วยที่ไอ จาม ออกมาหรือติดต่อโดยการใช้ภาชนะและสิ่งของร่วมกับผู้ป่วย 
      - 2.ไอ จามรดกัน 
      - คลุกคลีใกล้ชิดกับผู้ป่วยที่เป็นปอดบวม
      - สำลักเอาเชื้อแบคทีเรียที่มีอยู่โดยปกติในจมูกและคอเข้าไป ซึ่งมักพบในเด็กที่มีภูมิต้านทานบกพร่อง
    - - ในระยะแรก หรือไม่รุนแรง
        
        มีอาการไข้สูง ไอ หายใจเร็ว ควรพาไปรับการรักษาจากแพทย์ อาจให้ยาปฏิชีวนะติดต่อกัน 5 - 7 วัน เพื่อรักษาการอักเสบของปอด 
      - ในภาวะป่วยหนัก หรือรุนแรง
        
        จะมีอาการอย่างใดอย่างหนึ่ง ดังต่อไปนี้ คือ ไม่ยอมกินนมหรือน้ำ ซึมมาก ปลุกตื่นยาก หายใจมีเสียงดัง หายใจแรงจนชายโครงบุ๋ม ควรได้รับการรักษาตัวในโรงพยาบาล
    - - การทำให้ผู้ป่วยรู้สึกสบายตัว ไม่ใส่เสื้อผ้าที่หนาเกินไป
      - ถ้าผู้ป่วยมีไข้สูงให้เช็ดตัวด้วยน้ำธรรมดา หรือน้ำอุ่น เพื่อเป็นการลดอุณหภูมิ หากทำการเช็ดตัวแล้วไข้ยังไม่ลด ให้รายงานแพทย์เพื่อพิจารณาให้ยาลดไข้ร่วมด้วย
      - วัดสัญญาณชีพอย่างน้อยทุก 4 ชั่วโมง
      - ติดตามค่าความอิ่มตัวของออกซิเจนในหลอดเลือดส่วนปลาย
      - ให้การพยาบาลด้วยความนุ่มนวล
      - จัดสิ่งแวดล้อมรอบเตียงให้สะอาด เงียบ อากาศถ่ายเทสะดวก