Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
สรุปเรื่องจำนำ จำนอง ค้ำประกัน - Coggle Diagram
สรุปเรื่องจำนำ จำนอง ค้ำประกัน
จำนำ
องค์ประกอบ
ต้องมีหนี้ประธานระหว่างเจ้าหนี้กับลูกหนี้
ผู้จำนำต้องส่งมอบทรัพย์ที่จำนำให้แก่ผู้รับจำนำ
ทรัพย์ที่จำนำเป็นสังหาริมทรัพย์
ผู้รับจำนำต้องเป็นเจ้าของทรัพย์ที่จำนำ
ความหมาย
การจํานํา สัญญาจํานํา คือสัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่งเรียกว่า ผู้จํานําส่งมอบสังหาริมทรัพย์ให้แก่ บุคคลอีกคนหนึ่งเป็นผู้ครองครองเรียกว่า ผู้รับจํานําเพื่อประกันการชําระหนี้
การสิ้นสุดของสัญญา
สัญญาจำนำย่อมระงับสิ้นไปด้วยเหตุ2 กรณีคือ
เมื่อหนี้ซึ่งจำนำเป็นประกันอยู่นั้นระงับสิ้นไปเพราะเหตุประการอื่นมิใช่เพราะอายุความ เช่นการ ชำระหนี้การปลดหนี้การแปลงหนี้ใหม่เป็นต้น
เมื่อผู้รับจำนำยอมให้ทรัพย์สินจำนำกลับคืนไปสู่ครอบครองของผู้จำนำ
จำนอง
ความหมาย
จำนองก็เป็นหลักประกันหนี้อีกประการหนึ่ง จำนองคือการใครคนหนึ่งเรียกว่า ผู้จำนองเอาอสังหาริมทรัพย์ อันได้แก่ ที่ดิน บ้านเรือนเป็นต้น ไปตราไว้แก่บุคคลอีกคนหนึ่งเรียกว่า ผู้รับจำนองหรือนัยหนึ่งผู้จำนองเอาทรัพย์สินไปทำหนังสือจดทะเบียนต่อเจ้าพนักงานเพื่อเป็นประกันการชำระหนี้ของลูกหนี้ โดยไม่ต้องส่งมอบทรัพย์ที่จำนองให้
องค์ประกอบ
(1) ตำแหน่งแหล่งที่และลักษณะแห่งทรัพย์สินซึ่งจำนอง
(2) วันซึ่งโอนกรรมสิทธิ์
(3) ชื่อเจ้าของเดิม
(4) ชื่อและภูมิลำเนาของผู้รับโอน
(5) จำนวนเงินที่เสนอว่าจะใช้ ๆ
(6) คำนวณยอดจำนวนเงินที่ค้างชำระแก่เจ้าหนี้คนหนึ่ง รวมทั้ง อุปกรณ์ และจำนวนเงินที่จะจัดเป็นส่วนใช้แก่บรรดาเจ้าหนี้ตามลำดับกัน
“มาตรา 744 อันจำนองย่อมระงับสิ้นไป
(1) เมื่อหนี้ที่ประกันระงับสิ้นไปด้วยเหตุประการอื่นใดมิใช่เหตุอายุความ
(2) เมื่อปลดจำนองให้แก่ผู้จำนองด้วยหนังสือเป็นสำคัญ
(3) เมื่อผู้จำนองหลุดพ้น
การสิ้นสุดของสัญญา
ค้ำประกัน
องค์ประกอบ
1.สัญญาค้ำประกันต้องมีบุคคล 3 ฝ่ายคือ เจ้าหนี้ ลูกหนี้และผู้ค้ำประกัน
ความหมาย
การค้ำประกัน (Guaranty) คือบุคคลภายนอก ซึ่งไม่ใช่ตัวลูกหนี้มาทำข้อตกลงกับทาง เจ้าหนี้ไว้ว่าถ้าลูกหนี้ไม่ชำระหนี้ให้แก่เจ้าหนี้ถูกต้องครบถ้วนตามกำหนดเวลาแล้ว บุคคลภายนอกนั้นจะ ยอมชำระหนี้ แทนลูกหนี้ให้ฝ่ายเจ้าหนี้จนครบถ้วน
การสิ้นสุดของสัญญา
มาตรา ๖๙๘
อันผู้ค้ำประกันย่อมหลุดพ้นจากความรับผิดในขณะเมื่อหนี้ของลูกหนี้ระงับสิ้นไปไม่ว่าเพราะเหตุใด ๆ
มาตรา ๖๙๙
การค้ำประกันเพื่อกิจการเนื่องกันไปหลายคราวไม่มีจำกัดเวลาเป็นคุณแก่เจ้าหนี้นั้น ท่านว่าผู้ค้ำประกันอาจเลิกเสียเพื่อคราวอันเป็นอนาคตได้ โดยบอกกล่าวความประสงค์นั้นแก่เจ้าหนี้
มาตรา ๗๐๐๑
ถ้าค้ำประกันหนี้อันจะต้องชำระ ณ เวลามีกำหนดแน่นอนและเจ้าหนี้ยอมผ่อนเวลาให้แก่ลูกหนี้ ผู้ค้ำประกันย่อมหลุดพ้นจากความรับผิด เว้นแต่ผู้ค้ำประกันจะได้ตกลงด้วยในการผ่อนเวลานั้น
มาตรา ๗๐๑
ผู้ค้ำประกันจะขอชำระหนี้แก่เจ้าหนี้ตั้งแต่เมื่อถึงกำหนดชำระก็ได้ถ้าเจ้าหนี้ไม่ยอมรับชำระหนี้ ผู้ค้ำประกันก็เป็นอันหลุดพ้นจากความรับผิด