Bu başlangıcı Mehmet Rauf için kayda lüzum gördüm: Mehmet Rauf büyük ve küçük hikayelerinin hemen hepsinde kendi şahsiyetinden sıyrılamamıştır, daha çok, sıyrılmaya lüzum görmemiştir. İkinci derecede ehemmiyetli şahısları, hikayelerinin asıl kahramanları etrafında dolaşan, sahneyi ve vakayı dolduracak hoşlanacak unsurlar ve şekillerden başka bir şey değildir; o kendisi, kahramanlarında siner; onların bütün duyguları, hareketleri, düşünceleri, kendisini o takdirde ve halde bulunacak olsa ne olması lazımsa işte odur ve bütün o hayatın nâzımı aşktır, yazarın kendi aşkıdır" (22)
