Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ผู้ป่วยหญิงไทย - Coggle Diagram

- - - - The onset of active disease(primary disease)ผู้ป่วยหายใจเอาละอองเสมหะขนาดเล็กเส้นผ่านศูนย์กลาง 1-5 ไมล์คอนโดยไม่เคยได้รับเชื้อนี้มาก่อนร่างกายยังไม่มีภูมิต้านทานเชื้อ เชื้อจะผ่านไปยังหลอดลมฝอยถึงถุงลมและเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วร่างกายจะมีปฏิกิริยาตอบสนองโดยการเกิดการอักเสบเฉพาะที่จากนั้นเชื้อโรคจะถูกกินโดย macrophage ลูกลามไปยังต่อมน้ำเหลืองและเข้าสู่กระแสเลือด ไปยังอวัยวะต่างๆทั่วร่างกายโดยรอยโรคที่เกิดในระยะแรก(primary tuberculosis) อาจมีการถูกทำลาย ไปยังอวัยวะต่างๆทั่วร่างกายโดยรอยโรคที่เกิดในระยะแรก อาจมีการถูกทำลายของเนื้อปอดบริเวณศูนย์กลางรอยโรค หรือไม่ก็ได้เนื้อเยื่อปอดที่ตายแล้วอยู่ร่วมกันในรอยโรคเป็น สารที่มีลักษณะคล้ายเนยเรียกว่า เคเชียส (caceous) ถ้ารอยโรค(tubercle)แตกออก เคเชียสจะไหลเข้าสู่ทางเดินหายใจ จะทำให้ใอแบบมีเสมหะ เกิด เป็นโพรงแผล(cavity)ในเนื้อปอดรอยโรคที่เกิดขึ้นจาก การติดเชื้อครั้งแรกจะหายได้เอง เมื่อร่างกายมีระบบภูมิต้านทานต่อเชื้อวัณโรค(cell-mediated immune response)จะใช้ระยะเวลาประมาณ 2-8 สัปดาห์ โดยจะมีพังผืดแคลเชียมมาเกาะบริเวณรอยโรค
      - 2.Reactivation disease คือ การเกิดโรคหลังจากเคยได้รับเชื้อวัณโรคมาก่อน ส่วนใหญ่เชื่อว่าเกิดจากเชื้อโรคที่สงบอยู่ในอวัยวะต่างๆจาก การแพร่กระจายครั้งแรก เกิดการแบ่งตัวเพิ่มขึ้น ส่วนน้อยเกิดจากการได้รับเชื้อเชื้อเข้าไปใหม่ การกำเริบของรอยโรคเดิมภายใน 2ปีหลังจากการติดเชื้อครั้งแรกมีภูมิคุ้มกันลดลงในบางภาว ะอาจเป็นจากรอยโรคที่เนื้อปอดหรือต่อมน้ำเหลือง ในบางภาวะอาจเป็นจากรอยโรคที่เนื้อปอดหรือต่อมน้ำเหลื องขั้วปอดก็ได้ รอยโรคที่เนื้อเยื่อปอดมักเป็นบริเวณ apex
  - - - การเพาะเชื้อวัณโรคปอดเป็นการตรวจที่มีความจำเพาะสูงสุด เป็นมาตรฐานของการวินิจฉัยวัณโรคปอดได้ ในกรณีที่ผลตรวจเสมหะเป็นบวก 2 ครั้ง การเพาะเชื้อก็ไม่มีความจำเป็น บางครั้งอาจตรวจพบ AFBในเสมหะ แต่เสมหะไม่ขึ้นผลทั้งนี้อาจเกิดจากผู้ป่วยกำลังได้รับยารักษาวัณโรค เสมหะถูกเก็บนานเกินไป เสมหะโดนแสงมากเกินไปทำให้เชื้อวัณโรคตายหรือเกิดจากการเพาะเชื้อไม่ดี
      - 4.polymerase chain reaction(PCR) เป็นการทดสอบโดยอาศัย replication ของ DNA วิธีนี้มีความไวสูงมากและมีการทดสอบได้เร็วกว่าการเพาะเชื้อ แต่เนื่องจากการทดสอบวิธีนี้ทำให้สามารถตรวจพบ DNA ที่ตายแล้วจึงไม่เหมาะสำหรับติดตามผลการรักษา
      - 5.Tuberculin skin test เป็นการตรวจที่เป็นมาตรฐานเพื่อดูว่าผู้ป่วยติดเชื้อวัณโรคปอดหรือไม่ ในปัจจุบันใช้น้ำยา purified protein derivative(PPD) โดยการฉีดน้ำยานี้ขนาด 0.1 ลบ.ชม. เข้าในผิวหนัง(intradermal) บริเวณท้องแขน รออ่านผล48-72ชั่วโมง ปฏิกิริยาที่ให้ผลบวก คือ ปฏิกิริยาที่ให้ตุ่มนูนแข็ง มีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่าหรือเท่ากับ 10 มม. หรือมากว่า 0.5 ในผู้ป่วย HIV การตรวจนี้อาจได้ผล false ได้ เช่น ผู้ที่ได้รับวัคซีน BCG ผู้ที่มีภูมิต้านทานต่ำ
      - 6.Nucle acid amplification (test) เป็นเทคนิคหนึ่งของกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ที่ใช้ในการเพิ่มขยายจำนวนสารพันธุกรรม(DNA/RNA) ของสิ่งมีชีวิตทำให้สามารถตรวจหาตัวเชื้อในขณะที่เชื้อมีปริมาณน้อยๆ จึงทำให้สามารถย่นระยะเวลาในการหาการติดเชื้อได้เร็วขึ้น และมีความแม่นยำ สามารถตรวจหาเชื้อโดยตรงได้ผลในระยะเวลา 24-48 ชั่วโมง
  - - - ปัญหาต่อไต
      - ปัญหาต่อหัวใจ
      - ปวดหลัง ข้อต่อ กระดูกอักเสบ
      - มีฝีที่ปอด
      - ภาวะน้ำในช่องเยื่อหุ้มปอด
- - - - ระบบภูมิคุ้มกันผิดปกติ ทำให้แอนติบอดี้ทำลายเกล็ดเลือดและขับออกจากร่างกายผ่านม้าม ทำให้จำนวนเกล็ดเลือดลดต่ำลงกว่าปกติ
    - - การติดเชื้อ มักเกิดในผู้ที่ติดเชื้อเอชไอวี (HIV) ไวรัสตับอักเสบ ซี (Hepatitis C) หรือเชื้อแบคทีเรียเอชไพโลไร (H. Pylori) ในทางเดินอาหาร ในบางกรณีอาจเกิดจากการติดเชื้อในกระแสเลือดอย่างรุนแรง (Sepsis) :red_flag: Pt.เป็นโรควัณโรคปอด
      - โรคเกี่ยวกับระบบภูมิคุ้มกัน เช่น โรคข้ออักเสบรูมาตอยด์ (Rheumatoid Arthritis) โรคแพ้ภูมิตัวเอง (SLE) โรคมะเร็งต่อมน้ำเหลือง (Lymphoma) และโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดซีแอลแอล (CLL) ซึ่งอาจทำให้ร่างกายสร้างแอนติบอดี้ขึ้นมาทำลายโปรตีนบนผิวเกล็ดเลือด
      - การใช้ยาบางชนิดที่ก่อให้เกิดอาการแพ้ เช่น ยารักษาโรคหัวใจ ยากันชัก ยารักษาอาการติดเชื้อ และยาเฮพาริน (Heparin) ซึ่งเป็นยาป้องกันการแข็งตัวของเลือด
      - การทำบายพาสหัวใจ หรือการฉายแสงที่บริเวณไขกระดูก
        ปัจจัยอื่น ๆ อย่างกรรมพันธุ์ และการตั้งครรภ์
  - - - ผู้ป่วยมีอาการของโรคต่อเนื่องนานกว่า 6 เดือน :red_flag:
      - เกิดรอยช้ำได้ง่ายหรือรุนแรงกว่าคนทั่วไปเนื่องจากเลือดออกใต้ผิวหนัง ลักษณะเป็นรอยขนาดใหญ่สีม่วง ฟ้า หรือเปลี่ยนเป็นสีเหลือง เขียว ในภายหลัง ซึ่งอาจเกิดขึ้นเมื่อผู้ป่วยเคลื่อนไหวร่างกายบริเวณข้อศอกหรือหัวเข่าตามปกติแม้ไม่ได้รับบาดเจ็บจากการชนหรือกระแทก :red_flag: มีรอยช้ำที่บริเวณหน้าอกและแขน
      - มีจุดเลือดหรือจ้ำเลือดสีม่วงหรือแดงขนาดเล็กขึ้นใต้ผิวหนัง มีลักษณะคล้ายผื่น มักพบบริเวณหน้าแข้งและเท้า
      - เลือดออกง่ายผิดปกติ อย่างเลือดกำเดาหรือเลือดออกในช่องปากหรือเหงือก ซึ่งอาจพบขณะตรวจสุขภาพฟัน :red_flag: มีเลือดออกเวลา Suction
      - มีเลือดออกเมื่ออาเจียน ปัสสาวะ หรืออุจจาระ :red_flag: ปัสสาวะปนเลือด
      - ประจำเดือนมามากผิดปกติ
      - เลือดหยุดช้าหรือเลือดออกมากเมื่อมีบาดแผลหรือผ่าตัด : : :red_flag: หลังผ่าตัดมีเลือดซึมออกนอกก๊อซ
    - - มักพบในเด็กเล็ก อายุระหว่าง 2–6 ปี เกิดจากการติดเชื้อไวรัสในร่างกาย อาการจะเกิดขึ้นทันที มักหายดีภายใน 6 เดือน และไม่มีอาการซ้ำอีกในภายหลัง
  - - - Dexamethasone ขนาด 40 mg/day เป็นเวลา 4 วันให้ทุก 2-4 สัปดาห์ จำนวน 1-4 ครั้ง 2
      - Methylprednisolone ขนาด 30 mg/kg/day เป็นเวลา 7 วัน
      - Prednisolone ขนาด 0.5-2 mg/kg/day เป็นเวลา 2-4 สัปดาห์ : :red_flag:
    - - หลีกเลี่ยงสาเหตุที่ทำให้เลือดออก
      - การห้ามเลือดที่ออกในจมูกด้วยการทำ anterior nasal packing ถ้ายังออกไม่หยุด ทำ posterior nasal packing
      - ให้เกร็ดเลือดเฉพาะในรายที่มีเลือดออกรุนแรง หรือออกในอวัยวะที่สำคัญ ๆ สมอง หรือในการผ่าตัด
- - - - ความต้านทางของหลอดเลือดส่วนปลายเพิ่มมากขึ้น
        
        จะเป็นผลจากการตีบแข็งของหลอดเลือดและเอนโดธิเลียมของหลอดเลือดมีการสร้างสารที่ทำให้หลอดหดตัว (angiotensin หรือ norepinephrine) มากกว่าสารที่ทำให้หลอดเลือดขยายตัว (bradykinin หรือ nitric oxide) ทำให้ความดันโลหิตเพิ่มขึ้น
      - ปริมาณเลือดออกจากหัวใจ 1 นาทีอาจเพิ่มขึ้น
        
        เกิดจากการกระตุ้นระบบประสาทชิมพาเทติคหรือจากมีโชเดียมเข้าสู่เซลล์เพิ่มขึ้นทำให้หัวใจบีบตัวเร็วขึ้นและแรงขึ้น
        
        การที่ไตเสียหน้าที่ทำให้มีการหลั่งเรนินเพิ่มขึ้น เรนินเป็นเอ็นไชม์ที่หลั่งจาก juxtaglomerular apparatus จะเปลี่ยน angiotensin เป็น angiotensin I และจะถูกเปลี่ยนเป็น angiotensin Il โดยเอ็นไซม์ angiotensin converting enzyme (ACE) ที่สร้างที่ปอด ไต และสมอง ทำให้หลอดเลือดหดตัว
        
        การกระตุ้นที่สมองทำให้มีการหลั่งฮอร์โมนแอโดสเทอโรนและฮอร์โมน antidiuretic เพิ่มขึ้นทำให้มีการเพิ่มการดูดกลับน้ำและเกลือ
        ทำให้ความดันโลหิตเพิ่มขึ้น นอกจากนี้แอลโดสเทอโรนยังขับโพแทสเชียมออก การมีระดับโพแทสเชียมต่ำจะทำให้มีการหดตัวของหลอดเลือด
  - - - ยาที่ออกฤทธิ์ปิดกั้นตัวรับแองจิโอเทนชินทู (angiotensin I receptor blockers/ARB) ยากลุ่มนี้ออกฤทธิ์ขยายหลอดเลือดโดยไม่ทำให้ระดับของเบรดดีไคนินเพิ่มขึ้นยากลุ่มนี้ได้แก่แคนเด่ซาแทน (candesartan), โลซาแทน (losartan)
      - ยาด้านแคลเซียม (calcium antagonists) ยากลุ่มนี้ยับยั้งการเคลื่อนเข้าของประจุแคลเชียมในเซลล์ทำให้กล้ามเนื้อผนังหลอดเลือดคลายตัวอาจทำให้อัตราการเต้นของหัวใจช้าลงและจากฤทธิ์ขยายหลอดเลือดแดงทำให้มีอาการปวดศีรษะหน้าแดงและใจสั่นได้เช่นเวอราปามิวล์ (verapamil) หรือเนฟเฟดิปีน (nifedipine), Manidipine:red_flag: ผู้ป่วยได้รับยา Manidipine 20 mg 1/2 tab
      - ยาขับปัสสาวะ (diurtics) ออกฤทธิ์ในการลดปริมาณเลือดและเกลือในร่างกายทำให้ความดันโลหิตลดลงโดยลดการดูดซึมน้ำและโซเดียมกลับของไตส่งผลให้ปริมาณน้ำในระบบไหลเวียนลดลง เช่น เมโทลาโชน (metolazone), สไปโรโนแลกโตน(Spironolactone), ฟูโรซีมายด์ (furosemide)
      - ยาต้านเบต้า (beta adrenergic receptor blockers)
        ยากลุ่มนี้จะออกฤทธิ์ยับยั้งการตอบสนองต่อประสาทชิมพาธิติกลดอัตราการเต้นของหัวใจ ทำให้หัวใจเต้นช้าลงและความดันโลหิตลดลงและปริมาณเลือดออกจากหัวใจใน 1 นาทีลดลง ยาในกลุ่มนี้ได้แก่โพรพโนลอล (propanolol) หรืออะโนลอล (atenold) ไม่ควรใช้ยากลุ่มนี้ในผู้ป่วยโรคหืดหอบ โรคหัวใจ อาการข้างเคียงที่อาจพบได้คืออ่อนเพลีย คลื่นไส้ และสมรรถภาพทางเพศเสื่อม
      - ยาต้านอัลฟาวันอดรีเนอร์จิก (alpha 1-adrenergic blockers) ยามีฤทธิ์ด้านโพสไซแนปติกอัลฟ่าวันรีเซฟเตอร์ (postsynaptic alpha 1-receptors) และออกฤทธิ์ขยายหลอดเลือดส่วนปลายทำให้เส้นเลือดขยายตัวโดยการปิดกั้นผลของนอร์อิพิเนฟรินที่มีต่อตัวรับอัลฟาวันรีเซฟเตอร์ (alpha I -receptor) าในกลุ่มนี้ได้แก่พราโซน (prazosin) หรือดอกซาโชซีน (doxazosin) อาการข้างเคียงของยาได้แก่ปวดศีรษะ อ่อนเพลีย ใจสั่น คลื่นไส้อาเจียน หัวใจเต้นเร็ว เป็นต้น การให้ยากลุ่มนี้
        ควรระวังเรื่องความดันโลหิตลดต่ำลงเมื่อเปลี่ยนท่า (postural hypotension)
      - ยาที่ยังยั้งไม่ให้มีการสร้างแองจิโอเทนชินทู (angiotensin ll convertingenzyme (ACE intibitors) ยากลุ่มนี้จะออกฤทธิ์โดยการยับยั้งแองจิโอเทนชินในการเปลี่ยนแองจิโอเทนชินวันเป็นแองจิโอเทนชินทูซึ่งเป็นเอ็นไซม์ที่ทำให้หลอดเลือดหดตัว นอกจากนี้การลดลงของเองจิโอเทนชินทู ยังทำให้ลดการสร้างฮอร์โมนอัลโดสเตอโรน (aldosterone) ลดการดูดกลับของโซเดียมและปริมาณน้ำในระบบไหลเวียนลดลงทำให้ความดันโลหิตลดลง ยาในกลุ่มนี้ ได้แก่ อีนาลาพริล (enalapri) อาการข้างเคียงของยา ได้แก่ เบื่ออาหาร ไข้ ผื่นคันอาการรุนแรงอาจพบไข่ขาวในปัสสาวะ
      - ยาขยายหลอดเลือด (vasodilators) ยากลุ่มนี้ออกฤทธิ์ โดยตรงต่อกล้ามเนื้อเรียบที่อยู่รอบ ๆ เส้นเลือดแดงทำให้กล้ามเนื้อคลายตัวและลดแรงต้านทานในผนังหลอดเลือดส่วนปลาย ควรใช้ร่วมกับยาขับปัสส
        าวะเพื่อป้องกันการคั่งของน้ำและยาต้านเบต้าเพื่อป้องกันภาวะหัวใจเต้นเร็วผิดปกติ ยาในกลุ่มนี้ได้แก่ไฮดราลาชีน (hydralazine), ไฮโดรคลอไรด์ (hydrochloride), ลาเบลทาลอล (Labetalol) เป็นต้น อาการข้างเคียงของยากลุ่มนี้ ได้แก่ ปวดศีรษะ หัวใจเต้นแรง มีอาการบวมน้
    - - ลดการรับประทานอาหารเค็มจัด อาหารหมักดองเค็ม ผงชูรส น้ำปลา
        หรืออาหารที่มีเกลือโซเดียมสูง
      - เพิ่มการรับประทานอาหารที่มีส่วนประกอบของโปแตสเซียม แคลเซียม และแมกนีเซียม
      - ลดการบริโภคอาหารที่มีไขมันอิ่มตัวและคลอเรสเตอรอล (cholesterol) สูง เช่น อาหารทอด อาหารมัน ควรใช้ไขมันชนิดที่ไม่อิ่มตัวในการปรุงอาหาร เช่น น้ำมันถั่วเหลือง น้ำมันมะกอก น้ำมันเมล็ดดอกทานตะวัน หรือน้ำมันงา
      - การออกกำลังกาย ควรปฏิบัติควบคู่ไปกับการควบคุมน้ำหนัก การออกกำลังกายที่จะสามารถช่วยควบคุมความดันโลหิตได้นั้น ควรเป็นการออกกำลังกายแบบต่อเนื่อง ซึ่งเน้นการเพิ่มประสิทธิภาพในการใช้ออกซิเจนหรือเรียกว่า การหมั่นเคลื่อนไหว การออกกำลังกายชนิดแอโรบิค (aerobic) อย่างสม่ำเสมอ
      - การงดหรือลดการดื่มแอลกอฮอล์และงดสูบบุหรี่
      - การจัดการความเครียด ความโกร ธ ความหดหู่ ความเศร้าหมอง
      - การรับประทานยาลดความดันโลหิตและการไปตรวจตามนัดของแพทย์อย่างสม่ำเสมอ :red_flag:
- - - - การผ่าตัดเปิดกะโหลกศีรษะ (Craniectomy incision) เพื่อนำลิ่มเลือดหรือก้อนเลือดอุดตันอันเป็นสาเหตุที่ทำให้สมองบวมออกและช่วยลดความดันในสมอง :red_flag:
      - การผ่าตัดใส่สายระบายเลือดและน้ำจากโพรงสมอง (Burr hole procedure) เพื่อทำการระบายเลือดที่คั่งในสมองให้ไหลออก
      - การผ่าตัดโดยใช้คลิปหนีบที่บริเวณเส้นเลือดโป่งพอง (Clipping) หลอดเลือดสมองโป่งพองที่ยังไม่แตกแพทย์อาจใช้วิธีผ่าตัดใช้คลิปหนีบที่บริเวณเส้นเลือดโป่งพอง
      - การผ่าตัด “รูปผิดปกติของหลอดเลือดแดงและหลอดเลือดดำ” AVM (Arteriovenous malformation: AVM) ที่ยังไม่แตก โดยจะทำการผ่าตัดดูดเอาก้อนเลือดภายในเส้นเลือด AVM ออก โดยใช้ระบบภาพนำวิถีช่วยเพื่อปิดหลอดเลือดที่ผิดปกติ และใช้กาวชนิดพิเศษหรือสารพิเศษที่ช่วยปิดกั้นการไหลเวียนของเส้นเลือดขนาดเล็กที่นำเลือดเข้าสู่เส้นเลือด AVM โดยจะเป็นการผ่าตัดที่ปราศจากแผลผ่าตัด
- - - - ชนิด hypoxemic type จะพบความผิดปกติในภาวะ oxygenation โดยจะเกิดขึ้นเมื่อ
      - 1.1 มีการสูญเสียการซึมผ่านของก๊าซ (diffusion impairment)
      - 1.2 เกิดความไม่สมดุลของอากาศและเลือดที่ผ่านปอด (ventilation perfusion mismatch)
      - 1.3 เกิดการลัดวงจร (shunt) ซึ่งจะมี 2 ชนิด
        
        1) มีการลัดวงจรในเนื้อปอด โดยเลือดไหลจาก pulmonary artery กลับเข้าสู่ pulmonary vein โดยไม่ผ่านปอด
        
        2) มีการไหลเวียนของเลือดไปยังปอด แต่ไม่เกิดการแลกเปลี่ยนก๊าซ
    - - ชนิด hypercapnic type จะทำให้การระบายอากาศ (ventilation) ลดลง โดยมีสาเหตุจาก
        
        2.1 โรคของสมอง เช่น tumor, :red_flag: head injury, cerebral hemorrhage และ drug overdose โรคของไขสันหลัง เช่น Polio, Myelitis, Guillain-Barre syndrome, การบาดเจ็บของไขสันหลังโดยเฉพาะระดับ C2-3
        
        2.3 โรคของ neuromuscular junction เช่น Myasthenia gravis, Muscular dystrophy
        
        2.4 โรคของกล้ามเนื้อ เช่น กล้ามเนื้ออ่อนแรง
        
        2.5โรคของทรวงอกและเยื่อหุ้มปอด เช่น COPD ซึ่งเป็นสาเหตุที่พบได้บ่อยในภาวะหายใจ ล้มเหลวเฉียบพลันชนิดนี้
  - - - เมื่อเกิดภาวะหายใจล้มเหลวที่ทำให้มีระดับออกซิเจนในเลือดต่ำ ผู้ป่วยจะมีอาการ -เหนื่อย รู้สึกหายใจไม่อิ่ม หากรุนแรง จะรู้สึกหายใจไม่ออก/ หายใจลำบาก บริเวณริมฝีปาก เล็บ และผิวหนังจะเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำ :red_flag: หายใจเหนื่อยหอบ .PaO2 30.4
      - ส่วนผู้ป่วยที่มีภาวะหายใจล้มเหลวที่มีระดับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในเลือดสูง มักจะมีอาการ เหนื่อย, และหายใจหอบลึก
  - - - -การวิเคราะห์ก๊าซในเลือดแดง พบว่า PaO2 น้อยกว่าหรือเท่ากับ 60 mmHg. /หรือ ค่า PaCO2 มากกว่าหรือเท่ากับ 50 mmHg. และ :red_flag:
      - -การถ่ายภาพรังสีทรวงอก จะช่วยให้ทราบถึงสาเหตุ เช่น พบน้ำในช่องเยื่อหุ้ม ปอด และพบมีการคั่งของน้ำกระจายตามบริเวณเนื้อเยื่อปอดทั้งสองข้าง (pulmonary infiltration) ซึ่งแสดงถึงภาวะ ARDS เป็นต้น
      - -การตรวจนับเม็ดเลือด ถ้าพบภาวะซีด (anemia) จะทำให้ภาวะหายใจล้มเหลว รุนแรงขึ้น หรือถ้าพบเม็ดเลือดแดงมีความเข้มข้นสูง (polycythemia) คือค่าของเม็ดเลือดแดงอัดแน่นสูง (Hct) โดยในผู้ชายมากกว่า 54%และในผู้หญิงมีค่ามากกว่า 49% ซึ่งแสดงถึงภาวะเจ็บป่วยเรื้อรัง เช่น COPD ในผู้ที่มีการติดเชื้อจะพบว่ามีเม็ดเลือดขาวชนิด neutrophil สูงขึ้นด้วย : :red_flag:
      - -การตรวจหาระดับอิเล็คโทรไลท์ เพื่อช่วยประเมินและป้องกันภาวะหายใจ ล้มเหลวโดยเฉพาะในรายที่เกิดภาวะหายใจล้มเหลวจากโรคของกล้ามเนื้อ ระดับของโปแตสเซียมจะเป็น ตัวสำคัญที่บ่งชี้ถึงความรุนแรง ถ้าระดับโปแตสเซียมต่ำจะทำให้กล้ามเนื้อเกี่ยวกับการหายใจอ่อนแรง เกิดการหายใจเบาตื้น และมีการระบายอากาศไม่เพียงพอ เกิดภาวะขาดออกซิเจนเพิ่มมากขึ้น : :red_flag:
      - -การเพาะเชื้อต่าง ๆ เช่น sputum culture เพื่อตรวจดูการติดเชื้อของระบบ ทางเดินหายใจ :red_flag:
  - - - -เพิ่ม oxygenation ได้แก่ การให้ออกซิเจนเพื่อรักษาภาวะ hypoxia โดยมุ่งให้ระดับ oxygen saturation มากกว่า 90 % อาจใช้เครื่องช่วยหายใจ เพื่อให้ผู้ป่วยลดแรงในการหายใจ ได้พัก และลดการใช้ออกซิเจน ในกรณีที่ผู้ป่วยมีอาการรุนแรงจากมีการระบายอากาศของถุงลมลดลงและมี V/Q mismatch เช่น ในกรณีที่มี shunt เกิดขึ้น จำเป็นต้องใช้เครื่องช่วยหายใจที่มีความดันบวก (CPAP หรือ PEEP) เพื่อให้ความดันภายในหลอดลมช่วยเปิดถุงลมที่แฟบ ทำให้มีการถ่ายเทอากาศและมีการ แลกเปลี่ยนก๊าซดีขึ้น โดยเฉพาะในผู้ป่วย ARDS นั้น การให้ออกซิเจนที่มีความเข้มข้นสูงมากๆ จะทำให้ surfactant ในถุงลมลดลง ดังนั้นจึงควรรักษาระดับ PaO2 เท่ากับ 60 มม.ปรอท โดยที่ FiO2 น้อยกว่า 0.6
      - -ทำให้มีการระบายอากาศดีขึ้น โดยแพทย์อาจจะใส่ท่อทางเดินหายใจและใช้เครื่องช่วยหายใจ และอาจจะพิจารณาเจาะคอในรายที่ต้องใส่ท่อทางเดินหายใจนาน
      - -ให้ยาละลายเสมหะ และทำให้หลอดลมขยายตัว
      - ให้ยานอนหลับหรือยาระงับประสาท จำเป็นในผู้ป่วยที่มีอาการกระสับกระส่าย สับสน เพื่อให้ผู้ป่วยสุขสบาย และลดแรงที่ต้องใช้ในการหายใจ และยังช่วยป้องกันการต้านเครื่องช่วยหายใจของผู้ป่วย
      - -ยาแก้ปวด เพื่อควบคุมและลดการเจ็บปวดของผู้ป่วย
      - -ยาในกลุ่ม neuromuscular paralysis จำเป็นในรายที่ด้านเครื่องช่วยหายใจและในรายที่ มีอาการรุนแรง เช่น Pavulon, Vorcuron และ Tracrium
      - ป้องกันภาวะแทรกซ้อน เช่น hypovolemia การลดลงของ cardiac output โดยดูแลการ ได้รับสารน้ำทดแทน และการได้รับยาในกลุ่ม vasoactive drugs
      - -ติดตามประเมินผลการรักษา ป้องกันและติดตามดูการทำงานของอวัยวะต่าง ๆ ในร่างกาย เพื่อป้องกันการทำงานที่ผิดปกติ
  - - - -Hypoxemia กระตุ้นชิมพาเทติกทำให้มีชีพจรเร็วความต้นเลือดสูงเหงื่อออก กระสับกระส่าย อาจมีหัวใจเต้นผิดจังหวะ หายใจทำงานมากขึ้นทำให้เหนื่อยง่าย เลือดไปเลี้ยงส่วนต่างๆของร่างกายลดลง ทำให้ระดับความรู้สึกตัวลดลงมีอาการซัก หายใจผิดปกติและหยุดหายใจในที่สุด หัวใจบีบตัวลดลงหัวใจเต้นผิดจังหวะความดันเลือดต่ำ
      - -Hypercapnia กระตุ้นชิมพาเทติกทำให้มีชีพจรเร็ว ความดันเลือดสูง ในระยะแรกเป็นศูนย์ควบคุมการหายใจ ทำให้มีอาการหายใจเร็วและลึก หลอดเล็อดทั่วร่างกายขยายตัว ทำให้ความดันโลหัดต่ำในระยะแรก ผิวหนังแดงอุ่น และมีหลอดเลือด ในสมองขยายตัวทำให้มีอาการปวดศีรษะกดการทำางานของสมองทำให้มีอาการสับสน ชัม ง่วงนอน หมดสติและกล่ามเนื้อกระตุกกดการทำงานของกล้ามเนื้อหัวใจทำให้หัวใจบีบตัวลดลงและหัวใจเต้นผิดจังหวะ
  - - - • ระบบการไหลเวียนเลือด: กล่าวคือ ผู้ป่วยจะมีความดันโลหิตต่ำ, มีหัวใจเต้นเร็ว , หัวใจเต้นผิดจังหวะ, อาจเกิดกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือด
      - • ระบบทางเดินอาหาร: เช่น ลำไส้หยุดการเคลื่อนไหว ซึ่งจะทำให้ผู้ป่วยปวดท้อง, ท้องอืด, อาเจียน ,ไม่ถ่ายอุจจาระ ,เกิดแผลในกระเพาะอาหาร, อาจมีเลือดออกในทางเดินอาหาร เป็นต้น
      - • เกิดไตวายเฉียบพลัน ทำให้ระบบสมดุลของน้ำและเกลือแร่ และสมดุลของกรด-ด่าง(ความเป็นกรดด่าง)ในร่างกายเสียไป
      - • เกิดความเสี่ยงต่อการติดเชื้อในอวัยวะต่างๆ เช่น ปอดบวม, โรคติดเชื้อระบบทางเดินปัสสาวะ
    - - • การตั้งค่าความดันอากาศของเครื่องช่วยหายใจมากเกินไป อาจทำให้ปอดแตก/ภาวะโพรงเยื่อหุ้มปอดมีอากาศได้
      - • การให้ก๊าซหายใจที่มีเปอร์เซ็นต์ของออกซิเจนสูงเป็นเวลานานเกินไป อาจทำให้เกิดปอดแฟบในผู้ใหญ่, หรือเกิดพังผืดในปอดร่วมกับตาบอดได้ในทารกที่คลอดก่อนกำหนด