Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ผู้ป่วยชายไทย อายุ 40 ปี - Coggle Diagram

- - - - [2/11/66] Set ECTx3ครั้ง
        
        ข้อวินิจฉัยทางการพยาบาล
        
        1.มีความวิตกกังวล เนื่องจากพร่องความรู้เกี่ยวกับการทำ ECT
        
        ข้อมูลสนับสนุน
        
        S: - "ผู้ป่วยให้ข้อมูลว่า ไม่ค่อยอยากทำ เพราะได้ยินเสียงคนไข้เตียงอื่นร้องเสียงดังขณะทำ"
        S: - "ผู้ป่วยบอกว่า รู้สึกสับสนและความจำสั้นหลังทำ"
        
        O: - มีสีหน้าวิตกกังวลเมื่อพูดถึงการทำ ECT
        
        วัตถุประสงค์
        
        เพื่อคลายความวิตกกังวล
        
        ผู้ป่วยมีความรู้เกี่ยวกับการทำ ECT
        
        เกณฑ์การประเมิน
        
        มีสีหน้าแจ่มใสขึ้น ไม่มีสีหน้าวิตกกังวล
        
        สามารถตอบคำถามเกี่ยวกับการทำ ECT ทั้ง 2 ข้อ
        
        ECT คืออะไร
        
        ผลข้างเคียงของการทำ ECT มีอะไรบ้าง
        
        กิจกรรมการพยาบาล
        
        1.ด้านจิตใจ
        
        1.1 สื่อสารกับผู้ป่วย เพื่อกระตุ้นให้ผู้ป่วยพูดถึงความวิตกกังวลหรือความขัดแย้งต่างๆ
        1.2 ยอมรับในความคิด ความรู้สึกของผู้ป่วย รับฟังอย่างตั้งใจและแสดงถึงความเข้าใจของผู้ป่วยอย่างแท้จริง
        1.3 ประคับประคองจิตใจของผู้ป่วยโดยการให้กำลังใจให้ความมั่นใจและให้การปลอบประโลม
        
        2.ด้านร่างกาย
        
        แนะนำผู้ป่วยให้เข้าห้องน้ำ ทำกิจวัตรประจำวันให้เรียบร้อยก่อนทำ ECT
        
        ให้ความรู้เกี่ยวกับการทำ ECT
        
        2.ดูแลผู้ป่วยขณะทำ และหลังทำ ECT
        
        วัตถุประสงค์
        
        เพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อนขณะทำ ECT
        
        เพื่อลดความรุนแรงจากภาวะแทรกซ้อนหลังทำ ECT
        
        ข้อมูลสนับสุน
        
        S: - "ผู้ป่วยให้ข้อมูลว่ามีการสับสน มึนงงหลังทำ"
        
        O: ทำ ECT วันพุธ เวลา 8.00 น.
        
        เกณฑ์การประเมิน
        
        ผู้ป่วยรู้สึกตัวดี
        
        สัญญาณชีพปกติ
        
        ไม่มีรอยฟกช้ำ พร้อมบาดแผลตามร่างกาย อันเนื่องมาจากอุบัติเหตุ
        
        Pain score = 0 คะแนน
        
        กิจกรรมการพยาบาล
        
        การพยาบาลก่อนทำ ECT
        
        1.ให้ผู้ป่วยหรือญาติเซ็นยินยอม
        2.ตรวจดูเวชระเบียน ตรวจดูผล Lab เช่น CBC Ellectolyte และผล EKG
        
        NPO หลังเที่ยงคืนก่อนวันทำจนกระทั่งทำเสร็จถ้าผู้ป่วยนอนไม่หลับให้ยานอนหลับได้และให้ดื่มน้ำได้เล็กน้อย
        4.งตยาที่ทำให้ความดันโลหิตต่ำและให้หยุดยาปรับอารมณ์รวมถึงยากันชักเพราะอาจเสริมฤทธิ์กันทำให้เป็นอันตรายแก่หัวใจ
        
        อธิบายผู้ป่วยถึงเหตุผลที่ต้องทำ ECT
        
        7.บอกถึงขั้นตอนการทำและบอกถึงอาการข้างเคียงหลังทำเปิดโอกาสให้ผู้ป่วยซักถามข้อสงสัยและระบายความรู้สึกกลัวและวิตกกังวล
        
        ก่อนสงตรวจวัดสัญญาณชีพและจดบันทึกไว้
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยอาบน้ำสระผมและเช็ดให้แห้งเก็บ เครื่องประดับ ตรวจดูฟันปลอม
        
        ดูแลผู้ป่วยให้ปัสสาวะก่อนทำ ECT
        
        การพยาบาลขณะทำ ECT
        
        1.แนะนำผู้ป่วยรู้จักทีมที่ทำการรักษาและบอกบทบาทอย่างสั้น
        2.ให้ผู้ป่วยนอนหงายราบบนเตียงตรวจฟันปลอมและเครื่องประดับอีกครั้งสอดหมอนเล็กๆเพื่อประคองหลังตรงบั้นเอวและคอและดรวจสอบสัญญาณชีพ
        
        ทา jelly วางแผ่น electrode ไว้ที่ขมับทั้งสองข้างใช้สายรัดรอบศรีษะให้แน่นตึงไว้แล้วจึงต่อสายเข้ากับเครื่องกำเนิดไฟฟ้าที่ปรับความเข้มข้นของกระแสไฟฟ้าเป็น 70 ถึง 130 โวลล์
        
        ให้พยาบาลใส่ mouth gag เพื่อป้องกันการกัดลิ้นขณะชัก
        
        ให้ผู้ช่วยสองคนจับบริเวณไหล่และข้อมือผู้ป่วยข้างละคนและอีกสองคนจับบริเวณสะโพกและหัวเข่าข้างและคุณเมื่อพี่กดปุ่มเปิดสวิตให้กระแสไฟฟ้าผ่านไปยังขมับผู้ป่วยนาน 0.1-0.5 วินาทีเมื่อกระแสไฟฟ้าผ่านเข้าไปในสมองผู้ป่วยผู้ป่วยจะมีอาการกระตุกและหมดสติทันที
        
        สังเกตการหายใจของผู้ป่วย เพื่อป้องกันภาวะ Apnea
        
        การพยาบาลหลังทำ ECT
        
        ย้ายผู้ป่วยจากเตียงรักษาไปนอนที่ที่เตรียมไว้จัดท่านอนให้ในท่าที่สบายใช้ผ้าชุบน้ำเย็นเช็ดหน้าและแขนขาเพื่อความสบายเพราะหลังจากชักมีเหงื่อออกมาก
        
        เมื่อรู้สึกตัวดีดูแลให้ดื่มน้ำและรับประทานอาหารเนื่องจากผู้ป่วยงดน้ำงดอาหารก่อนการรักษาผู้ป่วยมีอาการปวดศีรษะปวดกล้ามเนื้อควรดูแลให้ได้รับยาแก้ปวดตามแผนการรักษา
        
        หลังรักษาแล้วหนึ่งวันให้ผู้ป่วยทำกิจกรรมได้ตามปกติ
        4.หลังทำการรักษาผู้ป่วยจะมีการสูญเสียความจำเกิดขึ้นผู้ป่วยมักวิตกกังวลมากพยาบาลมีหน้าที่ประคับประคองให้ข้อมูลว่าอาการหลงลืมนี้เป็นหมูชั่วคราวจะกลับคืนสู่ภาวะปกติได้ในเวลาไม่นานทั้งนี้ควรช่วยฟื้นฟูความทรงจำการทบทวนเรื่องราวต่างๆกระปุกป่วยเสมอ
        5.หลังทำเสร็จแล้วพยาบาลควรสังเกตอาการอย่างใกล้ชิดควรวัดสัญญาณชีพทุก 15 นาทีใน 1 ชั่วโมงแรกดูการหายใจว่าติดขัดหรือไม่ถ้าหายใจติดขัดให้ออกซิเจนจนกว่าผู้ป่วยจะรู้สึกดี
      - [13/11/66] Fluphenazine decanoate 50 mg. M stat
      - [15/11/66] D/C ญาติพาไปธัญญรักษ์ปทุมธานี ฉีดยา Haldol 5 mg. M ก่อนไป
        Valium 10 mg. V ก่อนไป
        H/M
        Risperidone(2)1x1 o pc , 2xhs
        Chlorpromazine(CPZ) (100) 2xhs
        Clonazepam(2) 2xhs
        Artane (2) 1x2 o pc
    - - MED
        
        Risperidone(2) 1x2 o pc , o hs
        
        กลุ่มยา กลุ่มรักษาอาการทางจิต (Antipsychotic)
        
        สรรพคุณ รักษาโรคจิตเภทและโรคไบโพลาร์
        
        กลไกการออกฤทธิ์ ตัวยาจะออกฤทธิ์โดยเข้าจับกับตัวรับในสมองที่มีชื่อว่า Dopamine receptor และ Serotonin receptor และเกิดการเปลี่ยนแปลงสมดุลทางเคมีต่างๆในลักษณะของการต้านการทำงาน (Antagonist) ที่ผิดปกติของสารสื่อประสาทที่เกี่ยวข้อง คือ Dopamine และ Serotonin จนมีฤทธิ์การรักษาตามสรรพคุณ
        
        ผลข้างเคียง
        
        เดินซอยเท้า
        
        ไม่มีสมาธิ กระสับกระส่าย ไม่ยอมอยู่กับที่ อยู่นิ่งไม่ได้
        
        มีพฤติกรรมก้าวร้าว
        
        วิตกกังวล
        
        หน้าตาไม่แสดงอารมณ์
        
        นิ้วสั่น มือสั่น
        
        แขนหรือขาเมื่อยล้าหรือไม่มีแรง
        
        มีอาการกล้ามเนื้อกระตุก บริเวณ หลัง คอและใบหน้า หรือกระตุกเมื่อเคลื่อนไหว
        
        สูญเสียการทรงตัว
        
        มีปัญหากับการนอน พูดหรือกลืน
        
        :check:ไม่มีผลข้างเคียงจากยา
        
        Chlorpromazine(CPZ) (2) o hs
        
        กลุ่ม ฟีโนไทอาซีน (Phenothiazine)
        
        สรรพคุณ
        
        -กลุ่มโรคจิตเภทหรือโรคจิต ซึ่งเป็นความผิดปกติทางด้านจิตใจที่ส่งผลกระทบต่อความคิด ความรู้สึก อาการประสาทหลอน อาการก้าวร้าว และอาการหลงผิด
        
        โรควิตกกังวลอย่างรุนแรง อาการสับสน กระสับกระส่าย หรือพฤติกรรมที่เป็นอันตรายอื่น ๆ ในระยะฉับพลัน
        
        ผลข้างเคียง
        
        มีอาการแพ้ยาอย่างรุนแรง ทำให้วิงเวียนศีรษะอย่างรุนแรง มีปัญหาในการหายใจ เกิดผื่นแดง คัน และมีอาการบวมบริเวณใบหน้า คอ ลิ้น
        
        กล้ามเนื้อบริเวณใบหน้า คอ และหลังชักกระตุก
        
        มีความรู้สึกสับสน ความรู้สึกตัวลดลง
        
        :check:ไม่มีผลข้างเคียงจากยา
        
        กลไกการออกฤทธิ์ ออกฤทธิ์กับตัวรับ (Receptor)ที่อยู่ในสมองซึ่งถูกเรียกว่า Postsynaptic dopamine receptor จึงมีผลต่อสารสื่อประสาทต่างๆที่หลั่งออกมาจากสมองและส่งผลให้เกิดฤทธิ์รักษาตามสรรพคุณ
        
        Haloperidol 5 mg q prn
        
        กลุ่มยา รักษาโรคจิต (antipsychotic drugs)
        
        ใช้รักษาโรคทางจิตหรืออารมณ์ เช่น โรคจิตเภท (Schizophrenia) โรคจิตอารมณ์ (Schizoaffective Disorder) และกลุ่มอาการทูเร็ตต์ (Tourette Syndrome)
        
        ผลข้างเคียง
        
        น้ำลายไหลย้อย
        
        กลืนหรือพูดลำบาก
        
        ความต้องการทางเพศลดน้อยลง
        
        ไม่สามารถควบคุมการเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อได้
        
        :check:ไม่มีผลข้างเคียงจากยา
        
        กลไกการออกฤทธิ์ ตัวยาจะออกฤทธิ์ปิดกั้นที่ตัวรับ (Receptor ) ของกลุ่มสารเคมีจำพวก Postsynaptic dopamine D1 และ D2 ที่ส่งผลให้ลดการหลั่งฮอร์โมน 2 กลุ่มคือ ไฮโปธาลามิกฮอร์โมน (Hypothalamic hormones: ฮอร์โมนจากสมองส่วน Hypo thalamus) และ ไฮโปไฟเชียลฮอร์โมน (Hypophyseal hormones: ฮอร์โมนจากต่อมใต้สมอง) ส่งผลทำให้เกิดภาวะสงบทางจิต ลดอาการก้าวร้าว และภาพหลอน รวมไปถึงอาการหลงผิด (ประ สาทหลอน) ของผู้ป่วย จนนำไปสู่อาการที่เป็นปกติหรือใกล้เคียงปกติ
        
        Clonazepam(2) 1 o hs
        
        ใช้ในการรักษาโรคแพนิค (Panic Disorder) ควบคุมอาการหรือรักษาโรคลมชักและช่วยบรรเทาความวิตกกังวล
        
        กลุ่มยา ยารักษาโรคลมชัก (Anticonvulsants) ยาคลายกังวล (Anxiolytic)
        
        ผลข้างเคียง
        
        เวียนศีรษะมาก
        
        มีอาการสั่นทำให้นั่งหรืออยู่เฉย ๆ ไม่ได้
        
        กล้ามเนื้ออ่อนแรง กระตุกหรือเป็นตะคริว
        
        :check:ไม่มีผลข้างเคียงจากยา
        
        กลไกการออกฤทธิ์ clonazepam เป็ นยาในกลุ่ม benzodiazepines ออกฤทธ์ิกดระบบประสาท
        ส่วนกลางโดยเป็น agonist ที่benzodiazepine receptor ซึ่งจับกลุ่มอยู่กับ GABreceptor และ chloride channel อยู่ที่เยื่อหุ้มเซลล์ประสาท ทำให้ GABAA
        receptor ทำงานได้มากขึ้น ส่งผลให้chloride channel เปิ ด ยอมให้ chloride ions
        เข้าสู่เซลลม์มากขึ้น เกิด hyperpolarizationและยับยั้งการทำหน้าที่ของเซลล์
        ประสาทต่างๆ ทำให้มีผลลดอาการวิตกกังวล ทำให้ง่วงหลับต้านอาการชัก คลาย
        กลา้มเนื้อ และอาจเกิดภาวะสูญเสียความจำข้างหน้า
        
        Benzhexol (2) 1x2 o pc
        
        Trihexyphenidyl (ไตรเฮกซีเฟนิดิล)
        
        เป็นยาสำหรับรักษา โรคพาร์กินสัน รักษาอาการข้างเคียงที่เกิดจากการใช้ยาบางชนิด
        
        ผลข้างเคียง
        
        เวียนศีรษะอย่างรุนแรง หรือหมดสติ
        
        กล้ามเนื้ออ่อนแรง หรือมีปัญหาด้านการควบคุมการเคลื่อนไหวของร่างกาย
        
        มีอาการหลอน สับสน กระวนกระวาย
        
        :check: ไม่มีผลข้างเคียงจากยา
        
        กลไกการออกฤทธิ์ ของยาไตรเฮกซีเฟนิดิลคือ ตัวยาจะแสดงฤทธิ์ของ Antimuscarinic drug และแสดงฤทธิ์ในการยับยั้งระบบประสาทอัตโนมัติชนิดพาราซิมพาเทติก (Parasympathetics) ของร่างกายส่งผลในการปรับสมดุลใหม่ของสารสื่อประสาทที่เหมาะสม จึงก่อให้เกิดฤทธิ์ของการรักษาตามสรรพคุณ
  - - - คือ ภาวะอาการทางจิตที่ผู้ป่วยมักมีอาการหลงผิดไปจากความเป็นจริง ประสาทหลอน หูแว่ว เห็นภาพหรือรับรู้ในสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง อาการโรคจิตหรือวิกลจริต
      - อาการโรคจิต
        
        1.ประสาทหลอน ประสาทรับรู้ทั้ง 5 เปลี่ยนแปลงและผิดไปจากความเป็นจริง เช่น เห็นภาพหลอน มองเห็นสีหรือรูปร่างผิดแผกไป ได้ยินเสียงที่คนอื่นไม่ได้ยิน รู้สึกถึงการสัมผัสทั้งที่ไม่มีใครแตะตัว ได้กลิ่นที่คนอื่นไม่รู้สึก และรับรู้ถึงรสชาติทั้ง ๆ ที่ไม่มีอะไรอยู่ในปากในขณะนั้น
        
        2.หลงผิด มีความคิดหรือความเชื่ออย่างแน่วแน่ในสิ่งที่ไม่เป็นความจริง เช่น หลงผิดคิดว่าตนเองกำลังถูกปองร้ายหรือมีคนวางแผนฆ่าตนเอง หลงผิดว่าตนเองเป็นบุคคลสำคัญที่มีอำนาจ หรือมีพลังวิเศษ เป็นต้น
        
        3.มีความคิดสับสนวุ่นวาย หรือมีรูปแบบกระบวนการคิดที่ไม่เป็นลำดับ ซึ่งส่งผลให้มีอาการต่าง ๆ เช่น พูดไม่คิด พูดออกมาในทันที พูดเร็ว พูดแล้วฟังไม่ได้ศัพท์ จัดเรียงลำดับคำในประโยคไม่ถูกต้อง สื่อสารไม่เข้าใจ
        พูดขาด ๆ หาย ๆ พูดไม่ต่อเนื่อง หยุดพูดเป็นระยะ เป็นต้น
        
        4.ขาดการตระหนักรู้ ผู้ป่วยโรคจิตมักไม่รับรู้ว่าอาการหลงผิดและประสาทหลอนที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความจริง ทำให้ผู้ป่วยเกิดอาการอื่น ๆ ที่เป็นปัญหาตามมา เช่น อาการตื่นตระหนก ตกใจกลัว ทุกข์ทรมาน เป็นต้น
        
        นอกจากนี้ยังมีอาการ
        
        • ซึมเศร้า เก็บตัว
        
        • แยกตัวจากเพื่อนและครอบครัว
        
        • นอนนานกว่าปกติ หรือนอนไม่พอ
        
        • หวาดระแวง ขี้สงสัย
        
        • วิตกกังวล กระวนกระวาย ไม่มีสมาธิ
        
        • อารมณ์แปรปรวน มีอาการซึมเศร้ามาก หรือดีใจมากผิดปกติ
        
        • ไม่รักษาความสะอาด
        
        • ไม่สนใจทำกิจกรรมใด ๆ อย่างที่เคย
        
        • มีความคิดแปลก ๆ
        
        • มีการเคลื่อนไหวร่างกายที่ช้ากว่าปกติ แปลก หรือผิดปกติ
        
        • มีพฤติกรรมที่เป็นอันตรายต่อตนเองหรือผู้อื่น
        
        • มีความคิดหรือพยายามฆ่าตัวตาย
      - สาเหตุของโรคจิต
        
        ปัจจัยภายใน
        
        ความผิดปกติทางสมอง และระดับสารเคมีในสมอง นักวิจัยหลายคนเชื่อว่า อาการโรคจิตอาจเกิดจากความผิดปกติที่เกิดขึ้นภายในสมอง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สารสื่อประสาทโดปามีน (Dopamine) ที่ทำหน้าที่ควบคุมกระบวนการคิดและการรับรู้ที่นำไปสู่การเกิดพฤติกรรมต่าง ๆ หากการทำงานของสมองและสารสื่อประสาทได้รับความกระทบกระเทือน อาจส่งผลให้เกิดอาการโรคจิตได้ ซึ่งผู้เชี่ยวชาญได้สนับสนุนแนวคิดนี้ด้วยหลายงานค้นคว้าวิจัย ที่แสดงลักษณะทางกายภาพของสมองผ่านภาพสแกนสมอง และการทดลองควบคุมระดับโดปามีน ซึ่งมีส่วนช่วยลดการเกิดอาการโรคจิตได้ด้วย
        
        2.ความผิดปกติทางจิต โรคจิตอาจเกิดจากความผิดปกติทางจิตหรือทางบุคลิกภาพ เช่น ป่วยเป็นโรคจิตเภท (Schizophrenia) ทำให้มีอาการหลงผิดและประสาทหลอน ป่วยเป็นโรคไบโพลาร์ หรือโรคอารมณ์สองขั้ว (Bipolar) ที่ทำให้มีอาการซึมเศร้าหรืออารมณ์ดีสุดขีด (Mania) มีความเครียด ความวิตกกังวลอย่างหนัก หรืออยู่ในภาวะซึมเศร้าอย่างรุนแรง
        
        3.ความเจ็บป่วยทางร่างกาย เมื่อผู้ป่วยเจ็บป่วยด้วยโรคบางอย่าง อาจส่งผลให้เกิดอาการโรคจิตได้ เช่น พักผ่อนไม่เพียงพอ ภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำ โรคไข้จับสั่นหรือมาลาเรีย โรคอัลไซเมอร์ โรคพาร์กินสัน โรคพุ่มพวง หรือโรคแพ้ภูมิตัวเอง โรคปลอกประสาทอักเสบ (Multiple Sclerosis) โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ซิฟิลิส การติดเชื้อเอชไอวีและกลุ่มอาการเอดส์ มีเนื้องอกในสมอง เป็นต้น
        
        4.กรรมพันธุ์ บางทฤษฎีเชื่อว่าอาการโรคจิตมีแนวโน้มถ่ายทอดทางพันธุกรรมจากรุ่นสู่รุ่นได้
        
        ปัจจัยภายนอก
        
        การใช้ยาหรือการได้รับสารเคมีใด ๆ เข้าสู่ร่างกายในทางที่ผิด หรือในปริมาณที่เกินพอดี อาจส่งผลกระทบทำให้เกิดอาการโรคจิตได้ เช่น การดื่มแอลกอฮอล์ การเสพยาเสพติดอย่างโคเคน ยาบ้า (Amphetamine) ยาไอซ์ (Methamphetamine) ยาอี (MDMA: Ecstasy) ยาเค (Ketamine) หรือกัญชา เป็นต้น
        
        สารเสพดิด (substance) หมายถึง ยา หรือ สารเคมี หรือ วัดถุใด ๆที่เมื่อเสพข้าสู่ร่างกายแล้วไม่ว่าจะโดยการรับประทาน สูบ ฉีด สูดคม หรือวิธีใดก็ตาม ทำให้เกิดผลต่อร่งกาย จิตใจ และอารมณ์ โดยผู้เสพมืความต้องการที่จะได้รับสารนั้นตลอดเวลา มีการแสดงออกทั้งทางร่างกายและจิดใจ จึง ต้องเพิ่มปริมาณสารมากขึ้นเรื่อย ๆ มีอาการอยากยา หรือถอนยาเมื่อขาดสาร ก่อให้เกิดปัญหาสุขภาพทั้งทางด้านร่างกาย จิตใจ และเกิดผลเสียต่อสังคม
        
        การแบ่งความผิดปกติทางจิตเวชที่เกี่ยวข้องกับการใช้สารเสพติด
        
        Substance use disorders
        
        2 more items...
        
        Substance induced disorders สารเสพติดเมื่อใช้ต่อเนื่องจะทำให้เกิดอาการทางจิตใจ อารมณ์และพฤติกรรมได้
        
        9 more items...
        
        การแบ่งประเภทของสารเสพติด
        
        • สารกดประสาท ออกฤทธิ์กดการทำงานของสมองที่ส่งผลต่ออารมณ์ การรู้คิด ความสนใจ สมาธิ การตัดสินใจ ความจำ และทำให้การเผาพลาญพลังงานของร่งกายลดลง ความดันโลหิตลดลง เป็นสารที่นิยมนำมาใช้ในการระงับอาการเจ็บปวด เช่น แอลกอฮอล์ ฝิ่น มอร์ฟีน เฮโรอีน สารกลุ่มเบนโซไดอะซิปีน (benzodiazepine) เช่น ยากล่อมประสาท ยานอนหลับ และสารกลุ่มบาร์บิทูรต (barbiturate) เป็นต้น
        
        • สารกระตุ้นประสาท ออกฤทธิ์กระตุ้นส่วนของพฤติกรรมและการเคลื่อนไหว ทำให้เกิดการตื่นตัว เกิดความสุขและรู้สึกสบายใจ ได้แก่ แอมเฟตามีน ยาลิฟ ยาอี ยาไอซ์ โคเคน บุหรี่ กาแฟ กระท่อม
        
        1 more item...
        
        • สารหลอนประสาท ออกฤทธิ์ทำให้การรับรู้ของบุคคลบิดเบือนจากความเป็นจริง ประสาทการรับรู้เปลี่ยนแปลง เกิดอาการประสาทหลอน เช่น ยาอี ยาเลิฟ ยาเค กัญชา สารระเหย เห็ดขี้ควาย แอลเอสดี (Lysergic Acid Diethylamide: ISD) เฟนซิวลิดีน (Phencyelidine: PCP) เป็นต้น
        
        • สารออกฤทธิ์ผสมผสาน อาจกด กระตุ้น หรือหลอนประสาทผสมรวมกัน ได้แก่ กัญชา
        
        บางครั้งอาการโรคจิตอาจเป็นผลข้างเคียงจากการใช้ยารักษาบางชนิดได้ หรืออาจเกิดจากการใช้ยาเกินขนาดได้เช่นกัน
- - - - พร่องความรู้เรื่องโรคและการปฏิบัติตัวที่ถูกต้อง
        
        ข้อมูลสนับสนุน
        
        S: -"ผู้ป่วยมีการสอบถามว่า ยาไอซ์ บยาบ้า สารแอมเฟตามีน มันทำลายสมองได้ด้วยหรอ"
        O: - ผู้ป่วยมีสีหน้าครุ่นคิด และมึนงง เกี่ยวกับโทษของสารเสพติด
        
        วัตถุประสงค์
        
        เพื่อส่งเสริมความรู้เรื่องโรค
        
        เพื่อปฏิบัติตัวได้อย่างถูกต้อง
        
        เกณฑ์การประเมิน
        
        ผู้ป่วยสามารถตอบคำถาม ได้ 2 ข้อ
        
        กิจกรรมการพยาบาล
        
        สร้างสัมพันธภาพเพื่อการบำบัด เพื่อให้เกิดความไว้วางใจ เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยระบายความไม่สบายใจออกมา
        
        ประเมินความรู้ ความเข้าใจเกี่ยวกับโรคที่ตนเองเป็นอยู่
        
        ให้ความรู้เกี่ยวกับโรค
        3.1 ภาวะทางจิตคืออะไร หมายถึง ภาวะอาการทางจิตที่ผู้ป่วยมักมีอาการหลงผิดไปจากความเป็นจริง ประสาทหลอน หูแว่ว เห็นภาพหรือรับรู้ในสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง อาการโรคจิตหรือวิกลจริต
        3.2 สาเหตุ เกิดจาก
        3.2.1ปัจจัยภายใน
        
        ความผิดปกติทางสมอง และระดับสารเคมีในสมอง
        
        ความผิดปกติทางจิต
        
        ความเจ็บป่วยทางร่างกาย
        
        กรรมพันธุ์
        3.2.2 ปัจจัยภายนอก
        
        เป็นผลข้างเคียงจากการใช้ยารักษาบางชนิดได้ หรืออาจเกิดจากการใช้ยาเกินขนาดได้เช่นกัน
        
        การใช้ยาหรือการได้รับสารเคมีใด ๆ เข้าสู่ร่างกายในทางที่ผิด หรือในปริมาณที่เกินพอดี อาจส่งผลกระทบทำให้เกิดอาการโรคจิตได้ เช่น การดื่มแอลกอฮอล์ การเสพยาเสพติดอย่างโคเคน ยาบ้า (Amphetamine) ยาไอซ์ (Methamphetamine) ยาอี (MDMA: Ecstasy) ยาเค (Ketamine) หรือกัญชา เป็นต้น
        3.2 ประเภทของสารสพติด
        
        สารกดประสาท ออกฤทธิ์กดการทำงานของสมองที่ส่งผลต่ออารมณ์ การรู้คิด ความสนใจ สมาธิ การตัดสินใจ ความจำ และทำให้การเผาพลาญพลังงานของร่งกายลดลง ความดันโลหิตลดลง เป็นสารที่นิยมนำมาใช้ในการระงับอาการเจ็บปวด เช่น แอลกอฮอล์ ฝิ่น มอร์ฟีน เฮโรอีน สารกลุ่มเบนโซไดอะซิปีน (benzodiazepine) เช่น ยากล่อมประสาท ยานอนหลับ และสารกลุ่มบาร์บิทูรต (barbiturate) เป็นต้น
        
        สารกระตุ้นประสาท ออกฤทธิ์กระตุ้นส่วนของพฤติกรรมและการเคลื่อนไหว ทำให้เกิดการตื่นตัว เกิดความสุขและรู้สึกสบายใจ ได้แก่ แอมเฟตามีน ยาลิฟ ยาอี ยาไอซ์ โคเคน บุหรี่ กาแฟ กระท่อม
        
        สารหลอนประสาท ออกฤทธิ์ทำให้การรับรู้ของบุคคลบิดเบือนจากความเป็นจริง ประสาทการรับรู้เปลี่ยนแปลง เกิดอาการประสาทหลอน เช่น ยาอี ยาเลิฟ ยาเค กัญชา สารระเหย เห็ดขี้ควาย แอลเอสดี (Lysergic Acid Diethylamide: ISD) เฟนซิวลิดีน (Phencyelidine: PCP) เป็นต้น
        
        สารออกฤทธิ์ผสมผสาน อาจกด กระตุ้น หรือหลอนประสาทผสมรวมกัน ได้แก่ กัญชา
        3.3 แอมเฟตามีน
        
        กลไกการออกฤทธิ์ ฤทธิ์ต่อสมองส่วนอยาก ทำให้มีการหลั่งโดปามีนมากขึ้น และมีชีโรโทนิน นอร์เอพิเนฟรินมากขึ้น ผู้ที่ใช้แอมเฟตามีนเป็นครั้งแรก ขนาดประมาณ 5 มิลลิกรัม ช่วงแรกที่สารออกฤทธิ์จะทำให้รู้สึกดี เคลิบเคลิ้ม มีความสุข อารมณ์ดีเป็นมิตรกับผู้อื่น ความตั้งใจดีขึ้น พูดดีขึ้น ไม่ง่วงนอน และเกิดความพึงพอใจ ส่งผลให้มีความต้องการ ใช้สารอย่างต่อเนื่อง
        
        อาการภาวะเป็นพิษ ( intoxication ) หงุดหงิด กระสับกระส่าย นอนไม่หลับ เคลื่อนไหวเพิ่มขึ้น ไม่นิ่ง ก้าวร้าวรุนแรง คอและปากแห้ง หัวใจเต้นแรงเร็ว ความดันโลหิตสูงขึ้น ทำให้เกิดอาการของโรควิตกกังวล รวมถึงโรคแพนิด เกิดอาการหลงผิด ประสาทหลอน หูแว่ว หวาดระแวง กลัวคนทำร้าย ทำร้ายตนเอง หรือทำร้ายผู้อื่นได้
        
        อาการภาวะถอน อาการรุนแรงมากที่สุดวันที่ 2-3 หลังหยุดเสพ เป็นนานประมาณ 7 วัน
        มีอาการหงุดหงิด ซึมเศร้า อ่อนเพลีย มีอาการทางจิด อาจคิดทำร้ายตัวเอง
        
        อาการทางจิต ลักษณะคล้ายกับโรคจิตชนิดหวาดระแวง (paranoid schizophrenia)
        มีอาการกลัวคนมาทำร้าย หู แว่ว พฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรงอาจมีการทำร้ายตนเองหรือบุคคลอื่น แต่ไม่มีอาการด้านลบ (negative symptom)เหมือนที่พบในโรคจิตเภท มักเกิดอาการทางจิตขณะเสพ
        3.4 การปฏิบัติตัว
        
        เลิกเสพสารเสพติด ไม่ว่าจะเป็นการรับประทานอาหาร สูบ ฉีด
        
        รับประทานยาตามแพทย์สั่งอย่างต่อเนื่อง
        
        รับประทานอาหารครบ 5 หมู่
        
        ออกกำลังกายสม่ำเสมอ
        
        มาตรวจตามนัดของแพทย์
  - - - 4.ขาดความตระหนักถึงปัญหาที่ตนเองได้รับจากการเสพสารเสพติด
        
        ข้อมูลสนับสนุน
        
        S: -"ผู้ป่วยบอกว่า รู้ว่าสารเสพติดไม่ดี แต่ไม่รู้ว่าจะทำลายสมอง และทำให้เกิดอาการทางจิต"
        
        S: -"ผู้ป่วยบอกว่า อยากกลับบ้านไปทำงาน ไปดูแลครอบครัว จะไม่เสพยาอีกแล้ว"
        
        O: -มีสีหน้าวิตกกังวล เมื่อพูดถึงเรื่องภรรยาและลูก
        
        วัตถุประสงค์
        
        เพื่อสร้างเสริมแรงจูงใจในการลด ละ เลิกพฤติกรรมการใช้สารเสพติด
        
        เพื่อให้ผู้ป่วยรับรู้ศักยภาพของตนเองในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรม
        
        เพื่อสร้างความตระหนัก
        
        เกณฑ์การประเมิน
        
        ไม่มีสีหน้าวิตกกังวล
        
        ผู้ป่วยสามารถสื่อสารความคิดที่ดีจากการบอกเล่าของผู้ป่วย
        
        กิจกรรมการพยาบาล
        
        สื่อสารกับผู้ป่วย เพื่อกระตุ้นให้ผู้ป่วยพูดถึงความวิตกกังวลหรือความขัดแย้งต่างๆ
        2.ยอมรับในความคิด ความรู้สึกของผู้ป่วย รับฟังอย่างตั้งใจและแสดงถึงความเข้าใจของผู้ป่วยอย่างแท้จริง
        3.ให้ผู้ป่วยได้ทบทวนเป้าหมายในชีวิตตนเอง (goal setting)
        4.พูดให้กำลังใจผู้ป่วยด้วยสีหน้าจริงใจ