Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

Dengue hemorrhagic fever (DHF) ไข้เลือดออกเดงกี, Diabetes mellitus (DM) …

- - - - โดยเข้าไปเพิ่มจำนวนที่เซลล์โมโนไซต์(monocyte) ลิมโฟไชต์ (lymphocyte) แมคโครฟาจ (macrophage) ในระหว่างที่ผู้ป่วยอยู่ในระยะไข้ของโรค และมีระยะเวลาที่ฟักตัวในคน 3-14 วัน
        
        เมื่อเชื้อไวรัสตายลงจะปล่อยสารบางอย่างออกมา มีฤทธิ์ทำให้ผนังหลอดเลือดฝอยไม่สามารถกักเก็บน้ำและโปรตีนได้ตามปกติ
        
        มีการรั่วออกสู่เนื้อเยื่อระหว่างเซลล์ และช่องทางต่างๆ
        
        ปริมาณของพลาสมาที่อยู่ในกระแสเลือดลดลง
        
        เม็ดเลือดแดงเข้มข้นเพิ่มขึ้น
        
        เชื้อไวรัสที่ถูกปล่อยออกมาจากเซลล์จะจับกับ Antibody ที่ร่างกาย สร้างขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
        
        เกิดเป็น Immune complex จำนวนมาก
        
        มีการกระตุ้นของคอมพลีเมนต์
        
        มีการปล่อยสารต่างๆ (Mediator) ออกมา
        
        มีการรั่วของผนังหลอดเลือดฝอยเพิ่มมากขึ้น
        
        จำนวนเกล็ดเลือดต่ำลง
        
        มีความผิดปกติในการแข็งตัวของเลือด
        
        ทำให้ผู้ป่วยเกิดภาวะช็อกและมีเลือดออกอย่างมาก
- - - - จะมีลักษณะทางคลินิกคล้ายคลึงกับโรคที่เกิดจากเชื้อไวรัสอื่น ๆ เช่น ไข้ออกผื่น ลักษณะทางคลินิก หรือผลตรวจ complete blood count (CBC) ไม่จำเพาะกับไข้เดงกีหรือไข้เลือดออกเดงกี ผู้ป่วยกลุ่มนี้อาการไม่รุนแรง ไม่มีลักษณะทางคลินิกที่บ่งบอกถึงการรั่วของพลาสมาและไม่มีภาวะเลือดออกง่าย เม็ดเลือดขาวอาจต่ำเล็กน้อย และเกล็ดเลือดปกติ
    - - ปวดกระบอกตา (retro-orbital pain)
      - ปวดศีรษะ
      - ปวดกล้ามเนื้อ
      - ปวดข้อ
      - มีผื่น
      - เลือดออกผิดปกติ
      - เม็ดเลือดขาวต่ำ
      - เกล็ดเลือด > 150000 เซลล์ เซลล์/ลบ.มม.
      - ไม่มีการรั่วของพลาสมาในเลือด
    - - เลือดออกง่าย โดยมีอย่างน้อย 1 ข้อ ดังนี้
      - ไข้สูงนาน 2-7 วัน
      - 2.1 การทดสอบทูนิเกต์ให้ผลบวก
      - 2.2 ตรวจพบจุดเลือดออก จ้ำเลือด
      - 2.3 เลือดออกจากเยื่อบุ
      - 2.4 ถ่ายเป็นเลือดสด หรือ ถ่ายดำ
      - เกล็ดเลือดต่ำ (<100,000 เซลล์/ลบ.มม.)
      - มีการรั่วของพลาสมา >1 ข้อ ดังนี้
      - 4.1 Hct เพิ่มขึ้นจากเดิมมากกว่าหรือเท่ากับ 20% หรือลดลง มากกว่าหรือเท่ากับ 20% หลังจากให้สารน้ำ
      - 4.2 มีน้ำในช่องเยื่อหุ้มปอด/ช่องท้อง
      - 4.3 อัลบูมินในเลือด <3.5 กรัม/ดล.
    - - มีอาการของไข้เลือดออกเดงกีครบทั้ง 4 ข้อ ร่วมกับมีภาวะช็อก ได้แก่ ชีพจรเบาเร็วและ pulse pressure แคบ (<20 มม.ปรอท) หรือ ความดันโลหิตต่ำ มือเท้าเย็นและ กระสับกระสาย
- - - - จากกรณีศึกษา(ซักประวัติ)
        สภาพแวดล้อมบริเวณหลังบ้านของผู้ป่วยเป็นป่ากล้วย มีน้ำขัง มีอ่างบัวอยู่หน้าบ้าน ผู้ป่วยบอกว่าไม่ค่อยมีเวลาเปลี่ยนน้ำที่อ่างบัว
- - - - ระยะที่ผู้ป่วยจะมีไข้สูงลอย ส่วนใหญ่ไข้จะสูงเกิน 38.5 องศาเซลเซียส อาการเฉพาะคืออาการเลือดออกที่พบบ่อย คือ ที่ผิวหนังโดยจะพบจุดแดงเล็ก ๆ ตามแขน ขา ลำตัว รักแร้ บางรายอาจมีเลือดกำเดา หรือมีเลือดออกตามไรฟันได้ และอาจมีอาการปวดศีรษะมาก ปวดกระบอกตา ปวดกล้ามเนื้อ ปวดกระดูก/ข้อ หรือมีผื่นแดงคล้ายผื่นหัด อาการ อื่นๆที่ไม่เฉพาะและพบได้บ่อย คือ อ่อนเพลียเบื่ออาหาร คลื่นไส้/อาเจียน ปวดท้อง ในเด็กเล็กอาจมีอาการชักจากไข้สูงได้ บางรายอาจมีอาการไอ น้ำมูก หรือถ่ายเหลวได้ ซึ่งอาการไข้จะสูงลอยอยู่ 2-7 วัน การทำ tourniquet test จะให้ผลบวกได้ตั้งแต่วันที่ 2-3 วันแรกของโรค นอกจากนี้บางรายอาจคลำพบตับโตได้ประมาณวันที่ 3-4 นับแต่เริ่มป่วย ซึ่งในระยะไข้ตับจะนุ่มและกดเจ็บ ต่อมาไข้จะลดลงอย่างรวดเร็วแล้วเข้าสู่ระยะช็อก
        
        I. การดูแลรักษาระยะไข้
        
        การลดไข้ ได้รับยาพาราเชตามอล 500 มิลลิกรัม ทุก 4 ชั่วโมงเฉพาะเวลามีไข้สูงเกิน 38.5 องศาเซลเซียส ไม่ควรให้ถี่กว่า 4 ชม. ถ้าให้ยาลดไข้แล้วไข้ไม่ลง แนะนำให้เช็ดตัวลดไข้ ห้ามใช้ยาแอสไพริน เพราะอาจทำให้เลือดออกในกระเพาะอาหาร
        
        อาหาร ควรให้ผู้ป่วยได้รับอาหารอ่อน ย่อยง่าย ถ้าเบื่ออาหารหรือซักรับประทานอาหารได้น้อย แนะนำให้ดื่มนม น้ำผลไม้ หรือน้ำเกลือแร่แทนน้ำเปล่า ผู้ป่วยอาเจียนมาก แนะนำให้จิบน้ำเกลือแร่ครั้งละน้อยๆบ่อยๆ (ควรงดอาหารหรือน้ำที่มีสีแดง น้ำตาลหรือดำ)
        
        การใช้ยาอื่นๆ ควรหลีกเสี่ยงยาที่ไม่จำเป็น เนื่องจากยาบางอย่างอาจ
        ทำให้มีเลือดออกมาก หรือเป็นพิษต่อตับ ไต ได้
        • ถ้าผู้ป่วยอาเจียนมาก อาจพิจารณาให้ domperidone 1 มก./กก./วัน
        แบ่งให้วันละ 3 ครั้ง อาจให้ครั้งเดียว หรือให้เพียง 1 - 2 วันเท่านั้น
        
        การให้ Iv fluid ในระยะไข้สูง ควรพิจารณาให้เฉพาะผู้ป่วยที่อาเจียนมาก และมีอาการแสดงของภาวะขาดน้ำปานกลางหรือรุนแรง สารน้ำที่ให้คือ 5% DNSS ให้เพื่อรักษาภาวะขาดน้ำเท่านั้น ควรหยุดให้เมื่อผู้ป่วยพอจะรับประทานอาหารหรือดื่มน้ำได้
    - - เป็นระยะที่มีการรั่วของพลาสมาซึ่งจะพบทุกรายในผู้ป่วยไข้เลือดออกเดงกีโดยระยะรั่วของพลาสมาจะประมาณ 24-48 ชั่วโมง ส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นพร้อม ๆ กับที่มีไข้ลดลงอย่างรวดเร็ว แต่อาการเลวลง มีกระสับ กระส่าย เหงื่อออกมาก มือเท้าเย็น ชีพจรเบาเร็วและความดันเลือดลดลง อาการมักจะเกิดขึ้นประมาณวันที่ 3-6 ของโรค ผู้ป่วยจะอาเจียนมากขึ้น ปวดท้อง ซึม เมื่อเข้าสู่ระยะช็อกจะพบว่าชีพจรเร็วและเบาลง Pulse pressure น้อยกว่าหรือเท่ากับ 20 mmHg. ปัสสาวะน้อยกระสับ กระส่ายมากขึ้น มือเท้าเย็น เหงื่อออก บางรายอาเจียนเป็นเลือด โดยผู้ป่วยไข้เลือดออกเดงกีที่อยู่ในภาวะช็อกส่วนใหญ่จะมีภาวะรู้สติดี พูดรู้เรื่อง ระหว่างการเกิดภาวะช็อกจะพบการเปลี่ยนแปลงทางห้องปฏิบัติการที่สำคัญคือ ระดับ Hematocrit เพิ่มขึ้นและเกล็ดเลือดลดต่ำลงก่อนไข้ลดลง
        
        การดูแลรักษาระยะช็อค
        
        ตรวจวัด vital signs อย่างน้อยทุก 1-2 ชม.ในระยะวิกฤต สำหรับผู้ปวยช็อกควรวัดถี่กว่านั้น เช่น ทุก 5 - 15 นาที จนกว่าผู้ป่วยจะมีอาการคงที่
        
        เจาะ Hct อย่างน้อยทุก 4 - 6 ชม.ในระยะวิกฤต สำหรับผู้ป่วยช็อกอาการไม่คงที่ มีเลือดออกมาก หรือสงสัยจะมีเลือดออกภายใน ต้องเจาะ Hct ถี่กว่านั้น อาจเป็นทุก 1 - 2 ชม.
        
        บันทึกสารน้ำเข้า-ออกจากร่างกาย
        
        ควรให้ออกซิเจนทาง face mask หรือ nasal canula แก่ผู้ป่วยช็อก
        หรือกระสับกระส่าย หรือหอบ หรือมีอาการทางสมอง
        
        ต้องทำการห้ามเลือดอย่างถูกวิธีสำหรับผู้ป่วยที่มีเลือดออกมาก
        
        หลีกเลี่ยง/ ห้ามการทำหัตถการที่อาจทำให้เลือดออกโดยไม่จำเป็น เช่น การเจาะเลือดหลายครั้ง
        
        ให้ IV fluid เมื่อเริ่มมีการรั่วของพลาสมา (เกล็ดเลือด น้อยกว่าหรือเท่ากับ 100000 เซลล์/ลบ.มม. และระดับ Hct เพิ่มขึ้น 10-20%)
    - - พ้นจากระยะช็อก ผู้ป่วยจะกลับสู่สภาพปกติอย่างรวดเร็วใน 2-3 วัน น้ำและโปรตีนที่รั่วออกไปจะกลับเข้าสู่ระบบไหลเวียนเลือดผู้ป่วยจะถ่ายปัสสาวะบ่อยขึ้น ข้อสังเกตว่าผู้ป่วยเข้าสู่ระยะนี้คือจะเริ่มมีความอยากอาหาร บางรายจะมีอาการคันตามแขน ขา ฝ่ามือ ฝ่าเท้า หรืออาจมีผื่นเป็น erythematous หรือ macula-papular rash จุดแดงๆติดกันเป็นปื้นท่ามกลางวงสีขาว ๆ (convalescence petehchial rash) อาการตับโตจะค่อยลดลงเป็นปกติ1-2 สัปดาห์และในระยะนี้เป็นช่วงที่ผู้ป่วยอาจเกิดภาวะน้ำเกิน เนื่องจากการดูดกลับของพลาสม่าที่รั่วออกไปนอกหลอดเลือดกลับเข้าสู่หลอดเลือด
        
        การดูแลรักษาระยะพักฟื้น
        
        ให้ผู้ป่วยพัก ดูแลไม่ให้มีการกระทบกระแทก ห้ามทำหัตถการที่รุนแรง เช่น ฉีดยาเข้ากล้ามเนื้อ
        
        ถ้าผู้ป่วยยังไม่อยากรับประทานอาหาร อาจเป็นจาก potassium ในเลือดต่ำภายหลังการที่มีปัสสาวะมาก แนะนำให้ผู้ป่วยรับประทานผลไม้ หรือดื่มน้ำผลไม้
        
        ประเมินสัญญาณชีพ
        
        การประเมินภาวะน้ำเกิน การฟังปอด อาการหายใจเหนื่อย
        
        ประเมินปริมาณปัสสาวะ
- - - - O : ผู้ป่วยมีอาการอ่อนเพลีย
      - O : T 38.5 องศาเซลเซียส
        pulse 62 ครั้ง/นาที
        RR 20 ครั้ง/นาที
        BP 108/57 mmHg.
      - O : Platelet 54000 cell/mm3
        Hct 35.9%
      - O : มีจุดเลือดออกใต้ผิวหนังขนาดเล็กบริเวณแขน (petechiae)
    - - ผู้ป่วยไม่มีเลือดออกตามร่างกาย
    - - ประเมินอาการผู้ป่วย และเฝ้าระวังแนะนำให้ผู้ป่วยสังเกตุอาการ มีเลือดออกตามบริเวณต่างๆได้แก่จ้ำเลือดมีเลือดออกตามบริเวณต่าง ๆ ได้แก่ จ้ำเลือดใต้ผิวหนัง ตามลำตัว เลือดออกตามไรฟัน เยื่อจมูก อาการเลือดออกที่อาจจะมากับอาเจียน เพื่อประเมินอาการของการเกิดเลือดออกง่ายหยุดยากว่ามีลักษณะของอาการที่รุนแรงหรือไม่ เพื่อจะได้ให้การพยาบาลที่เหมาะสม
        
        ประเมินสัญญาณชีพแล ค่าความอิ่มตัวของออกซิเจน ทุก 4 ชั่วโมงเพื่อประเมินภาวะเลือดออกภายในร่างกาย
        
        ดูแลให้คนไข้ทำดูแลให้คนไข้ทำความสะอาดช่องปาก โดยการใช้น้ำโดยการใช้น้ำยาบ้วนปากแทนการแปรงฟัน เพื่อป้องกันเลือดออกตามไรฟันและภายในช่องปาก
        
        ดูแลให้คนไข้ได้รับการพักผ่อนที่เพียงพอโดยมีการยกไม้กั้นเตียงขึ้นทุกครั้งที่ทำหัตถการเสร็จ เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดอุบัติเหตุ
        
        ให้การพยาบาลด้วยความนุ่มนวล โดยระวังการพยาบาลที่ทำให้เลือดออก เช่นเจาะเลือดหลายครั้ง เพื่อป้องกันความเสี่ยงที่จะทำให้เกิดเลือดออกง่ายหยุดยาก
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยรับประทานอาหารอย่างเพียงพอและดูแลให้งดอาหารสีดำแดง และรับประทานผลไม้ที่มีวิตามินซีสูง เพื่อเพิ่มความแข็งแรงของหลอดเลือด
  - - - S : ผู้ป่วยบอกว่ามีไข้สูง
      - O : T 39.9 องศาเซลเซียส
        P 104 ครั้ง/นาที
        BP 112/58 mmHg.
        RR 20 ครั้ง/นาที
        O2 sat 96 %
      - O : มีไข้เป็นวันที่ 7
    - - อุณหภูมิร่างกายอยู่ในเกณฑ์ปกติ คือ 36.5 - 37.4 องศาเซลเซียส
    - - ประเมินสัญญาณชีพทุก 4 ชั่วโมงโดยเฉพาะอุณหภูมิ ความดันโลหิต และชีพจร เพื่อป้องกันภาวะช็อกจากการมี BP drop
        
        ดูแลเช็ดตัวลดไข้หากอุณหภูมิร่างกายเกิน 37.5 องศาเซลเซียส และวัดไข้หลังเช็ดตัว 30 นาที เพื่อลดไข้ให้แก่ผู้ป่วยและให้อุณหภูมิร่างกายอยู่ในเกณฑ์ปกติ
        
        ดูแลให้สารน้ำ 5 % DNSS 1000 ml v drip 60 cc/hr ดูแลให้ได้รับอาหารอ่อน เพื่อแก้ไขภาวะขาดน้ำและให้ผู้ป่วยได้รับสารอาหารอย่างเพียงพอ
        
        กระตุ้นให้ผู้ป่วยดื่มน้ำมาก ๆ วันละ 2-3 ลิตร และให้จิบ ORS บ่อย ๆ เพื่อป้องกันการสูญเสียเกลือแร่ออกจากร่างกาย
        
        ติดตามบันทึกปริมาณน้ำเข้า-ออกจากร่างกาย เพื่อดูความสมดุลของน้ำเข้าและออกจากร่างกาย
        
        ดูแลให้ได้รับยา paracetamol 500 mg 1 tab po prn q 4 hr เพื่อ ลดไข้
  - - - S : “รู้สึกเบื่ออาหาร ไม่ค่อยอยากกินอะไร กินข้าวได้น้อย”
      - O : ผู้ป่วยอุณหภูมิร่างกายลดลงจาก 39.9 องศาเซลเซียส เหลือ 36.6 องศาเซลเซียส
        P 72 ครั้ง/นาที
        BP 107/82 mmHg
        RR 20 ครั้ง/นาที
        O2 sat 95 %
      - O : Capillary refill 3 วินาที
      - O : ผู้ป่วยมีไข้เป็นวันที่ 7
    - - ผู้ป่วยไม่เกิดภาวะช็อก
    - - ประเมินอาการและอาการแสดงของภาวะช็อก ได้แก่ ไข้ลดลงอย่างรวดเร็ว ชีพจรเร็วและเบาลง Pulse pressure น้อยกว่าหรือเท่ากับ 20 mmHg. ความดันโลหิตลดลง กระสับ กระส่าย เหงื่อออกมาก มือเท้าเย็น อาเจียนมากขึ้น ปวดท้อง และซึม เพื่อเฝ้าระวังภาวะช็อก
        
        ในระยะวิกฤต บันทึกสัญญาณชีพทุก 15 นาทีในชั่วโมงแรก ทุก 30 นาทีในชั่วโมงที่สอง และครั้งต่อไปทุก 4 ชั่วโมง จนกว่าผู้ป่วยจะมีอาการคงที่ เพื่อติดตามกาเปลี่ยนแปลงของสัญญาณชีพและวางแผนการพยาบาลได้เหมาะสม
        
        เจาะ Hct อย่างน้อยทุก 4 - 6 ชม. ในระยะวิกฤต เพื่อประเมินว่ามีการรั่วของพลาสมาหรือไม่
        
        ติดตามบันทึกปริมาณน้ำเข้า-ออกจากร่างกาย เพื่อดูความสมดุลของน้ำเข้าและออกจากร่างกาย
        
        ประเมินปริมาณของปัสสาวะ เพื่อประเมินความผิดปกติของไตและป้องกันภาวะช็อกได้ทัน
  - - - S : “บริเวณหลังบ้านเป็นป่าต้นกล้วย และมีน้ำขัง”
      - S : “เวลานอนไม่ชอบกางมุ้ง”
      - O : ผู้ป่วยเคยติดเชื้อไวรัส Dengue NS1 Ag positive
      - O : อาศัยอยู่ในเขตร้อนชื้น
    - - ผู้ป่วยไม่เป็นโรคไข้เลือดออกซ้ำและมีการปฏิบัติตัวในการป้องกันโรคที่ถูกต้อง
    - - ปรับปรุงสภาพแวดล้อมบริเวณบ้านให้สะอาดปราศจากเศษวัสดุที่อาจมีน้ำขังได้ เช่น ขวดเก่า กระป๋องเก่า เพื่อป้องกันสาเหตุที่ทำให้เกิดโรคไข้เลือดออกเดงกี
        
        ปิดฝาภาชนะที่มีน้ำขังไม่ให้ยุงเข้าไปวางไข่ได้ เปลี่ยน น้ำในภาชนะที่ปิดไม่ได้ เพื่อทำลายแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลายบริเวณบ้านและบริเวณใกล้เคียง
        
        จัดสภาพแวดล้อมภายในบ้าน ให้มีการระบายอากาศ ภายในบ้านไม่อับ เพื่อให้ไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์ของยุงลาย
        
        สวมใส่เสื้อผ้าที่ปกปิดมิดชิด และใช้สมุนไพรไล่ยุง เพื่อ ป้องกันไม่ให้ยุงลายกัด
        
        ในกรณีที่บ้านมีอ่างบัวหรือมีสระ ให้ปล่อยปลากินลูกน้ำในอ่างบัว เพื่อกำจัดลูกน้ำยุงลายที่เป็นสาเหตุของการเกิดไข้เลือดออกเดงกี
  - - - O : ผู้ป่วยตั้งครรภ์แรก G1P0A0 อายุครรภ์ 16 wk
      - O : Fetal heart sound 148 ครั้ง
      - O : T 36.5 องศาเซลเซียส
        P 80 ครั้ง/นาที
        BP 142/90 mmHg
        RR 20 ครั้ง/นาที
        O2 sat 96%
    - - ทารกในครรภ์ไม่เกิดภาวะแทรกซ้อน
    - - ประเมินอาการและอาการแสดงของ warning signs โดยเฉพาะเมื่อไข้ลดลง ได้แก่ อาเจียนรุนแรง ปวดท้องหรือกดเจ็บที่ท้อง ตับโต ซึมลง หายใจลำบาก เลือดออกจากเยื่อบุต่าง ๆ และมีการบวมจากการรั่วของ พลาสมา เพื่อเฝ้าระวังอันตรายและภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดกับมารดาและทารกในครรภ์
        
        ประเมินสัญญาณชีพและวัด O2 sat ทุก 4 ชั่วโมง เพื่อสังเกตการเปลี่ยนแปลงของร่างกายเพราะหากมารดามี O2 sat drop อาจทำให้เกิดอันตารายต่อทารกในครรภ์ได้
        
        กระตุ้นให้ผู้ป่วยดื่มน้ำมาก ๆ วันละ 2-3 ลิตร เพื่อ
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับการพักผ่อนที่เพียงพอ 6-8 ชั่วโมง เพื่อป้องกันอาการอ่อนเพลียจากการพักผ่อนน้อย
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับอาหารอ่อน ย่อยง่ายและงดอาหารสีดำ-แดง
        
        ส่งเสริมให้ผู้ป่วยไปตรวจสุขภาพทารกในครรภ์ (fetal monitoring) โดยเฉพาะในอายุครรภ์ปลายไตรมาสที่ 2 หรือไตรมาสที่ 3
- - - - โรคเบาหวานชนิดนี้ส่วนใหญ่พบในคนอายุน้อยกว่า 30 ปี รูปร่างไม่อ้วน มีอาการ ปัสสาวะบ่อย กระหายน้ำ (polydipsia) หิวตลอดเวลา (polyphagia) น้ำหนักลดอย่าง รวดเร็ว หายใจเร็วและถี่ สับสน และมีโอกาสที่จะหมดสติได้ อุบัติการณ์ของโรคเบาหวาน ชนิดที่ 1 ทั่วโลก ค่อยๆ เพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ โดยเฉพาะในเด็ก อายุต่ำกว่า 4 ปี
- - - - รูปร่างร่างอาจอ้วนหรือผอมแล้วแต่ระยะเวลาที่เป็น ท่าทาง อ่อนเพลีย ปากแห้ง หน้าแดง ผิวหนังร้อน เท้าอุ่น มีข้ต่ำๆ ถึงไข้สูงและถ้ามีภาวะเป็นกรดร่วมด้วย อาจพบหายใจหอบเร็ว ลึก (Kussmual respiration) อาจซึมหรือไม่รู้สึกตัว
    - - พบมีต้อกระจก ต้อหิน เส้นเลือดในจอรับภาพแตก มองเห็นภาพซ้อน
        (Diplopia)
    - - อาจพบความดัน โลหิตสูง เจ็บหน้าอก เส้นเลือดสมองอุดตัน เวลาเดินปวดน่องมากพอหยุดเดินแล้วอาการจะหายไป
    - - มีไขมันพอกบริเวณหน้าท้อง หน้าอก คอและหน้า อาจคลำพบตับโต ขอบเรียบ กดไม่เจ็บ เมื่อได้รับการรักษาที่ดีตับจะเล็กลงมีอาการทางลำไส้ ท้องผูกหรือท้องเดิน ในเวลากลางคืน
    - - ปวด ชา ปลายมือปลายเท้า มึนงง เวียนศีรษะ กล้ามเนื้อลีบและอาจตรวจพบเชื้อราตามข้อพับ แขนขาไม่มีปฏิกิริยาสะท้อน (Reflex) ตามข้อเข่าและข้อเท้า
    - - กระเพาะปัสสาวะอักเสบ กรวยตอักเสบ กลั้นปัสสาวะไม่อยู่ความรู้สึกทางเพศลดลงหรือไม่มี ถ้าตั้งครรภ์ครบกำหนดบุตรมีน้ำหนักมากกว่าปกติ
- - - - มีผลไปเร่งการสลายไกลโคเจนที่ตับจึงทำให้ระดับน้ำตาลในเลือดยิ่งสูงขึ้น ในขณะที่ร่างกายมีน้ำตาลในเลือดสูงมากแต่เซลล์ในร่างกายอยู่ในภาวะขาดน้ำตาลกลูโคส ความเข้มข้นในเลือดจะสูงขึ้น ทำให้น้ำถูกดึงเข้ามาในกระแสเลือด
        
        ส่งผลให้ผู้ป่วยมีอาการปัสสาวะมาก กระหายน้ำ
        และร่างกายอ่อนเพลีย
- - - - ชนิดออกฤทธิ์เร็ว (rapid acting insulin analog) เริ่มออกฤทธิ์ 5-15 นาทีออกฤทธิ์สูงสุด 1-2 ชั่วโมง ออกฤทธิ์นาน 3-4 ชั่วโมง Lispro Aspart
      - อินซูลินออกฤทธิ์สั้น (short acting human insulin) เริ่มออกฤทธิ์ 30-45bนาที ออกฤทธิ์สูงสุด 2-3 ชั่วโมง ออกฤทธิ์นาน 4-8 ชั่วโมง
      - อินซูลินออกฤทธิ์นานป่านกลาง (intermediate acting human insulin) เริ่มออกฤทธิ์ 2-4 ชั่วโมง ออกฤทธิ์สูงสุด 4-8 ชั่วโมง ออกฤทธิ์นาน 10-16 ชั่วโมง Humulin Insulatard Monotard
      - อินซูลินออกฤทธิ์ยาว (long acting human insulin) เริ่มออกฤทธิ์ 2 ชั่วโมง
        ออกฤทธิ์นาน 18-24 ชั่วโมง Lantus Levemir
      - อินซูลินผสมสำเร็จรูป (pre-mixed 30%RI+70%NPH: mixtard 30HM) เริ่มออกฤทธิ์ 30-60 นาที ออกฤทธิ์สูงสุด 2-8 ชั่วโมง ออกฤทธิ์นาน 12-20 ชั่วโมง