อาหารไทย

ความพอประมาณ

สูรตอาหารของแต่ละภาค

วัตถุดิบต่างๆ

ความประสงค์ของรสชาติของอาหารของแต่ละภาค

รสชาติอาหารที่ต่างกันและความเป็นเอกลักษณ์

การรับประทานหรือวิธีการกินที่แตกต่างของแต่ละภาค

มีภูมิคุ้มกันในตัวเองที่ดี

รสชาติของอาหารที่เป็นเอกลักษณ์ของแต่ละภาค

อาหารไทยที่เป็นที่รู้จักของชาวต่างชาติ เช่น ผัดไท ส้มตำไก่ย่าง ตำย้ำกุ้ง

สามารถสร้างรายได้หรืออาชีพ

หมวดหมู่ของอาหารไทยที่หลากหลาย

วัฒนธรรมการทำของอาหารไทย(วิธีการทำ)

สร้างความสัมพันธ์ในชาติต่างๆ(การลองมากินอาหารของไทย)

มีเหตุผล

รักษาวัฒนธรรมอาหารของไทย

สืบทอดการทำอาหารไทยในรุ่นสู่รุ่นให้คงมีในปัจจุบัน

สร้างความเป็นเอกลักษณ์ของอาหารไทย

การที่อาหารมีรสชาติตามสูตรดั้งเดิม

เงื่อนไขรวามรู้(รอบรู้ รอบคอบ ระมัดระวัง)

รู้ส่วนประกอบของเมนู

ปริมานการใช้การวัตถุดิบ

สรรพคุณของวัตถุดิบ

ปริมาณต่างๆของส่วนผสม

ทำตามสูรตอย่างถูกต้อง

เงื่อนไขคุณธรรม

ยึดมั่นประเพณีทำอาหาร

ยึดตามหลักวัฒนธรรมการรับประทานอาหารของแต่ละภาค

การฝึกทักษะเพื่อให้เกิดความชำนาญ

ไม่เปิดไฟแรงเพราะอาจทำให้เกิดอุบัตติเหตุได้

การจัดหาวัตถุดิบให้พร้อม

การจัดหาสูตรอาหาร

การคำนวณวัตถุดิบที่ต้องใช้ในเมนู

การทำรสชาติของอาหารที่ดีและอร่อยของแต่ลภาค

เศรษฐกิจ

ช่วยให้มีการส่งเสริมอาหารไทยในต่างชาติ

ทำให้เกิดอาชีพในการทำอาหารไทย

การค้าขายที่ส่งเสริมอาหารให้ราคาดีขึ้น

นำอาหารไทยขายในต่างชาติเพื่อเพิ่มทุนได้

สังคม

สร้างความหน้าสนใจของอาหารไทยให้เป็นที่รู้จักของต่างชาติ

มีการนิยมอาหารไทยในต่างชาติ

ชาวต่างชาติชอบรสชาติของอาหารไทยทำให้เป้นที่รู้จัก

ได้รู้จักอาหารไทยในของแต่ละภาค เหนือ กลาง ใต้

ทำให้อาหารไทยในแต่ละภาคมีความนิยมมากขึ้น

วัฒนธรรม

มีการสร้างวัฒนธรรมการกินในรูปแบบต่างๆที่แตกต่างกันออกไปของแต่ละภาค

การสืลทอดวิธีการทำอาหารไทยในรุ่นสู่รุ่นในอดีตถึงปัจจุบัน

วัฒนธรรมการทำอาหารของแต่ละภาค

การนำสมุนไพรมาปรุงเป็นอาหารหรือยา

รับทานอาหารรสชาติที่แตกต่างกันของแต่ละภาค

สิ่งแวดล้อม

การนำสมุนไพรต่างๆมาปรุงเป็นอาหาร

มีการใช้เนื้อสัตว์ที่ในระบบนิเวศ

การใช้วัตจากธรรมชาติ