Uitgangspunten van de DSM en ICD;

Uitgangspunten van beide handboeken is dat er sprake is van een psychische stoornis indien een of meer van de volgende verschijnselen zich voordoen:

• Emotioneel lijden (vaak als gevolg van depressie of angst);
• Ernstige belemmeringen in het functioneren (problemen op het werk, in het gezin of in de maatschappij in het algemeen);
• Gedrag dat kan lijden tot persoonlijk lijden, pijn, invaliditeit, zelfverminking of de dood. (krassen en snijden, pogingen tot zelfdoding, alcoholmisbruik, gebruik van harddrugs);
• Een langere tijd aanhoudende belemmering die niet meer past in een normale reactie binnen een bepaalde (culturele) context.

Belangrijk over DSM-5;

De DSM-5 wordt gebruikt bij het classificeren van stoornissen, niet van mensen.

• Ipv iemand schizofreen of autist te noemen, is het beter te spreken over een cliënt (persoon) MET schizofrenie of MET autisme.
• Iemand HEEFT een tumor, en is geen tumor.
• Indien je iemand het etiket van zijn ziekte opplakt heeft dat als gevolg dat iemand zijn totale indentiteit wordt bepaalde door zijn/haar stoornis.

Beperking;

• Biedt geen mogelijkheid om de ernst van een stoornis aan te duiden.
  

  • Voor veel stoornissen moet de beoordelaar niet alleen bepalen of werkelijk sprake is van een stoornis, maar ook of deze licht, matig, ernstig, of zeer ernstig is.

Culturele achtergronden;

• In het DSM-systeem wordt erkend dat clinici die onbekend zijn met iemands culturele achtergrond zijn/haar gedrag mogelijk als afwijkend zouden kunnen beschouwen, terwijl het eigenlijk binnen het normale spectrum van zijn.haar cultuur valt.
• Afwijkend gedrag kan in verschillende culturen andere vormen aannemen;
• bepaalde afwijkende patronen kunnen cultuurspecifiek zijn.

• Depressie stoornis;
• Persisterende depressieve stoornis (dysthymie);
• Premenstruele stemmingsstoornis.

• Hypoactief- seksueelverlangenstoornis bij de man;
• Erectiestoornis
• Seksuele interesse-/ opwindingsstoornis bij de vrouw;
• Orgasmestoornis bij de vrouw;
• Vertraagde ejaculatie;
• Voortijdige ejaculatie.

• Stoornis in alcoholgebruik;
• Stoornis in het gebruik van een stimulantium;
• Gokstoornis.

• Paranoïde- persoonlijkheidsstoornis;
• Schizoïde- persoonlijkheidsstoornis;
• Histrionische- persoonlijkheidsstoornis;
• Antisociale- persoonlijkheidsstoornis;
• Borderline- persoonlijkheidsstoornis;
• Afhankelijke- persoonlijkheidsstoornis;
• Vermijdende- persoonlijkheidsstoornis;
• Dwangmatige- persoonlijkheidsstoornis.

Classificatie;

• Obsessieve- compulsieve en verwante stoornissen.

Voorbeelden van veranderingen;

• Syndroom van Asperger en de autistische syndroom zijn ondergebracht in de categorie; autismespectrumstoornis (H6).
• Trichotillomanie (haaruittrekstoornis) is verplaatst van impulsbeheersingsstoornis naar nieuwe categorie; obsessieve- compulsieve en verwante stoornissen (H11).
• Pathologisch (dwangmatig) gokken is verplaatst van impulsbeheersingsstoornis naar nieuwe categorie; middelengerelateerde en verslavingsstoornissen (H8).
• Posttraumatische stresstoornis (PTSS) is verplaatst van angststoornis naar nieuwe categorie; trauma- en stressorgerelateerde stoornissen (H5).

Voordelen van het DSM-systeem;

• De beschrijving van specifieke diagnostische criteria;
• Dimensionale opvatting van stoornissen (dus meer uitgebreid en niet alleen wel aanwezig of niet aanwezig)
• 
  

Nadelen (kritiek) van het DSM-systeem;

• Model leunt te veel op het medische model.
• DSM-5 vat problematische gedragingen op als symptomen van onderliggende geestesstoornissen;
  -grotendeels de zelfde manier als het medische model lichamelijke symptomen beschouwt als tekenen van onderliggende somatische aandoeningen.
• Uitbreiding van diagnosticeerbare stoornissen: hierdoor worden grote aantallen mensen toegedicht met psychische stoornissen.
• Wijziging van classificatie voor sommige mensen: Kans dat mensen niet de juiste zorg meer krijgen ivm wijziging van classificatie.
• Veranderingen in de classificatiecriteria voor specifieke stoornissen: Veel van de wijzigingen zijn onvoldoende gevalideerd.
• Het herzieningsproces: Geheimzinnigheid waarin de totstandkoming ervan gehuld was. het niet opnemen a

3.4 Verplegen en classificeren

• Verpleegkundigen:
  

  Maken gebruik van wetenschappelijke methodieken;

  
  

  Observeert, gaat in gesprek en ziet hoe een cliënt zich gedraagt in een groep;

  
  

  Neemt verpleegkundige anamnese af en formuleert verpleegkundige diagnoses;

  
  

  Gaat in gesprek met behandelaar en andere professionals, krijgt informatie en geeft informatie die de behandelaar helpt bij het vaststellen van diagnoses;

  
  

  Maakt deel uit van het multidisciplinair team;

  
  

  Kan klinisch en diagnostisch redeneren.

Diagnostisch redeneren bestaat uit de volgende stappen;

1. Belangrijke opvallende gegevens/ aanwijzingen vaststellen;
2. Aanwijzingen clusteren en ontbrekende gegevens vaststellen;
3. Conclusies trekken uit de huidige gezondheidstoestand;
4. Etiologische (oorzakelijke) of gerelateerde factoren vaststellen en problemen categoriseren;
5. Diagnoses verifiëren;
6. Diagnoses labelen;
7. Gegevens vastleggen.

Het cyclisch proces van klinisch redeneren bestaat uit de volgende vijf stappen;

1. Risico inschatting;
2. Vroegsignalering;
3. Probleemherkenning;
4. Interventie;
5. Monitoring.