Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การสิ้นสุดของการสมรส - Coggle Diagram

- - - - การชำระค่าทดแทนตาม ม.1523 ม.1524 อาจเป็นสามีหรือภริยาหรือหญิงอื่นหรือชายชู้ชำระก็ได้ โดยให้ศาลพิจารณาตามควรแก่พฤติการณ์
        
        มาตรา ๑๕๑๓ ถ้าปรากฏว่าคู่สมรสที่ถูกฟ้องเพิกถอนการสมรสได้รู้เห็นเป็นใจในเหตุแห่งโมฆียะกรรม คู่สมรสนั้นจะต้องรับผิดใช้ค่าทดแทนความเสียหายซึ่งคู่สมรสอีกฝ่ายหนึ่งได้รับต่อกาย ชื่อเสียง หรือทรัพย์สิน เนื่องจากการสมรสนั้น และให้นำมาตรา ๑๕๒๕ มาใช้บังคับโดยอนุโลม
  - - - ถ้าเหตุแห่งการหย่าเป็นความผิดของคู่สมรสฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งแต่ฝ่ายเดียวแล้วอีกฝ่ายจะขอให้ฝ่ายที่ต้องรับผิดจ่ายค่าเลี้ยงชีพให้ได้ ดังนั้นสามีต้องจ่าค่าอุปการะเลี้ยงดูตามฐนะของภริยาและความสามรถของสามีจนกว่าจะได้มีการสมรสใหม่ตามาตรา 1506 1528
    - - กฎหมายกำหนดให้คู่สมรสที่ฟ้องหย่าต้องออกค่าเลี้ยงชีพอีกฝ่ายหนึ่งด้วย โดยคำนวณค่าเลี้ยงชีพโดยอนุโลมตาม ม.1526
      - แต่อย่างไรก็ดีหากผู้ได้รับค่าเลี้ยงชีพมีฐานะดีหรืออีกฝ่ายได้รับค่าเลี้ยงชีพให้ สิทธิรับค่าเลี้ยงชีพก็ย่อมหมดไปตาม มาตรา ๑๕๒๘ ถ้าฝ่ายที่รับค่าเลี้ยงชีพสมรสใหม่ สิทธิรับค่าเลี้ยงชีพย่อมหมดไป
- - - - ข้อยกเว้นกรณีแรกคือเหตุฟ้องหย่าตามาตรา 1516(1) และมาตรา1516(2) ปต่หากสามีหรือภรรยาได้ยินยอมหรือรู้เห็นเป็นใจในเหตุก็ย่อมไม่เข้าหลักมาตรานี้สามารถอ้างฟ้องหย่าได้ เช่นภรรยาหาหญิงอื่นมาเป็นภรรยาสามีตนโดยที่สามีอุปการะเลี้ยงดู เช่นนี้ภรรยาก็ไม่สามารถฟ้องหย่าสามีได้ เพราะตนได้รู้เห็นเป็นใจในการกระทำที่เป็นเหตุหย่านั้น
  - - - เกิดจากกรณีสามีหรือำรรยาการทำผิดในเรื่องความประพฤติที่ทำเป็นหนังสือไว้ โดยถือเป็นเหตุฟ้องหย่าได้
  - - - กาให้อภัยจะกระทำอย่างไรก็ได้โโยแสดงออกมาชัดเจน เช่นเขียนจดหมาย พูด ยินยอม
      - 1.การให้อภัยในการกระทำของอีกฝ่ายหนึ่งก่อให้เกิดการฟ้องหย่าต้องมีเหตุที่จะฟ้องหย่าเกิดขึ้นก่อนจึงจึให้อภัยได้ 2.ไม่มีกฎหมายบัญญัติเรื่องแบบการให้อภัย
- - - - การหย่าโดยความยินยอมของทั้งสองฝ่าย มีผลทำให้การสมรสสสิ้นสุดตั้งแต่การจดทะเบียนหย่า
  - - - กฎหมายคุ้มครองบุคคลภายนอก เมื่อการสมรสสิ้นสุดลงเพราะการหย่านี้จะอ้างให้เป็นเหตุเสื่อมสิทธิของบุคคลภายนอกที่ทำการโดยสุจริตไม่ได้ เว้นแต่จะมีการจดทะเบียนหย่าไว้แล้วแม้บุคคลภายนอกจะสุจริตก็ไม่สามรถอ้างได้
  - - - ในกรณีหย่าโดยยินยอม ให้สามีภริยาทำการตกลงโดยทำเป็นหยังสือว่าใครจะเป็นผู้ใช้อำนาจปกครองบุตร
      - กรณีเปลี่ยนตัวผู้ใช้อำนาจปกครองซึ่งประพฤิตไม่สมควรได้ตาม มาตรา ๑๕๒๑ ถ้าปรากฏว่าผู้ใช้อำนาจปกครองหรือผู้ปกครองตามมาตรา ๑๕๒๐ ประพฤติตนไม่สมควร หรือภายหลังพฤติการณ์ได้เปลี่ยนแปลงไป ศาลมีอำนาจสั่งเปลี่ยนตัวผู้ใช้อำนาจปกครองหรือผู้ปกครองโดยคำนึงถึงความผาสุกและประโยชน์ของบุตรเป็นสำคัญ
    - - เป็นกรณีที่หย่าโดยคำพิพากษาศาลให้ศาลพิจารณาว่าฝ่ายใดจะเป็นผู็ใช้อำนาจปกครอง โดยคำนึงถึงความผาสุขและประโยชน์ของบุตร
    - - มาตรา ๑๕๒๒ ถ้าสามีภริยาหย่าโดยความยินยอม ให้ทำความตกลงกันไว้ในสัญญาหย่าว่าสามีภริยาทั้งสองฝ่าย หรือสามีหรือภริยาฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะออกเงินค่าอุปการะเลี้ยงดูบุตรเป็นจำนวนเงินเท่าใด ถ้าหย่าโดยคำพิพากษาของศาลหรือในกรณีที่สัญญาหย่ามิได้กำหนดเรื่องค่าอุปการะเลี้ยงดูบุตรไว้ ให้ศาลเป็นผู้กำหนด
        
        กรณีที่1 สามีภรรยายินยอมกันเองให้ทำการตกลงกันเองโโยทำเป็นข้อตกลงว่าใครจะเป็นผู้ออกเงินค่าอุปการะเลี้ยงดู กรณีที่2หย่าโดยคำพิพากษา ศาลจะเป็นผู้พิจารณาค่าอุปการะเลี้ยงดูบุตรโดยคำนึงถึงฐานะความรับผิดชอบ
- - - - แบ่งเป็น 2 กรณีคือ1.คู่สมรสฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งทำเพื่อประโยชน์ของตนฝ่ายเดียว 2.เพื่อให้คู่สมรสอีกฝ่ายเสียหาย 3.คู่สมรสอีกฝ่ายกระทำไปโดยไม่ได้รับความยินยอมคู่สมรสอีกฝ่ายหนึ่ง 4.คู่สมรสอีกฝ่ายจงใจทำลายให้สูญหายไป
  - - - ทรัพย์สินที่ต้องแบ่งมี 2 ประเภทคือสินส่วนตัวและสินสมรส 1.สินสินส่วนตัวเมื่อมีการหย่า ทรััพย์สินจะเป็นของฝ่านนั้นเมื่อการสมรสสิ้นสุดลง 2.สินสมรสร่วมกันเมื่อหย่ากันให้ชายและหญิงได้ส่วนเท่าๆกัน
  - - - ดังนั้นเมื่อการสมรสได้สิ้นสุดลงหากกรณีมีหนี้ที่จะต้องรับปิดด้วยกันจะต้องแบ่งส่วนรับผิดเท่าๆกัน
- - - - อายุความ 1ปี เฉพาะเหตุหย่าที่สามีุปการะเลี้ยงดูหรือยกย่องหญิงอื่น หรือภริยามีชู้ หรือสามีหรือภริยาประพฤติชั่ว หรือทำร้ายร่างกายหรือจิตใจ หรือหมิ่นประมาทเหยียดหยามอีกฝ่ายหรือบุพการีอีกฝ่าย หรือไม่ให้ความช่วยเหลืออุปการะเลี้ยงดูอีกฝ่ายตามมควร หรือทำการปฎิปักษ์ต่อสามีหรือภริยาอย่างร้ายแรง สิทธิจะฟ้องย่อมระงับเมื่อพ้น 1 ปี
- - - - การหย่าโดยความยินยอมจะต้องทำเป็นหนังสือและต้องจดทะเบียนการหย่า
    - - กฎหมายกำหนดให้ทำการจดทะเบียนการหย่าสำหรับกรณีการสมรสที่ได้จดทะเบียนสมรส หากคู่สมรสใดทำการสมรสตามกฎหมายอื่นจึงไม่จำต้องจดทะะเบียนหย่า เช่่นกฎหมายช่วงลักษณะผัวเมีย
    - - มาตรา ๑๕๑๖ เหตุฟ้องหย่ามีดังต่อไปนี้
        
        (๑) สามีหรือภริยาอุปการะเลี้ยงดูหรือยกย่องผู้อื่นฉันภริยาหรือสามี เป็นชู้หรือมีชู้ หรือร่วมประเวณีกับผู้อื่นเป็นอาจิณ อีกฝ่ายหนึ่งฟ้องหย่าได้
        
        เหตุเนื่องจากสามีหรือภรรยา เมื่อเกิดเหตุฟ้องหย่าแล้วอีกฝ่ายสามารถอ้างเป็นเหตุฟ้องได้
        
        (๒) สามีหรือภริยาประพฤติชั่ว ไม่ว่าความประพฤติชั่วนั้นจะเป็นความผิดอาญาหรือไม่
        
        เป็นเรืองการประพฤติชั่ว โดยที่กฎหมายไม่ได้เน้นว่าจะต้องเป็นความผิดอาญาก็สามารถเป็นเหตุให้ฟ้องหย่าได้
        
        ได้รับความอับอายขายหน้าอย่างร้าบแรง
        
        ได้รับความดูถูกเกลียดขัง
        
        ได้รับความเสียหายเดือดร้อนเกินควร
        
        (๓) สามีหรือภริยาทำร้าย หรือทรมานร่างกายหรือจิตใจ หรือหมิ่นประมาทหรือเหยียดหยามอีกฝ่ายหนึ่งหรือบุพการีของอีกฝ่ายหนึ่ง ทั้งนี้ ถ้าเป็นการร้ายแรง อีกฝ่ายหนึ่งนั้นฟ้องหย่าได้
        
        กรณ๊ที่1 เรื่องร้ายหรือทรมานร่างกายหรือจิตใจอีกฝ่ายหนึ่ง หรือบุพการีของอีกฝ่ายหนึ่งซึ่งเป็นการร้ายแรง ต้องมีการกระทำที่ต้องเกิดขึ้นอย่างร้ายแีงเท่านั้น หากเป็นการพยายามหรือทำเเล้วไม่เกิดผลไม่ถือเป็นเหตุหย่า
        
        กรณีที่2 สามีหรือภรรยาหมิ่นประมาทดรือเหยียดหยามอีกฝ่ายหนึ่งหรือบุพการีของอีกฝ่ายหนึ่งเป็นการร้ายแรง
        
        (๔) สามีหรือภริยาจงใจละทิ้งร้างอีกฝ่ายหนึ่งไปเกินหนึ่งปี อีกฝ่ายหนึ่งนั้นฟ้องหย่าได้
        
        เป็นการละทิ้งละทิ้งร้างกัน ต้องเป็นกรณีการเจตนาจงใจละทิ้งไม่อยู่กินด้วยกันไม่อุปการะเลี้ยงดูในฐานะสามีภรรยา
        
        (๖) สามีหรือภริยาไม่ให้ความช่วยเหลืออุปการะเลี้ยงดูอีกฝ่ายหนึ่งตามสมควรหรือทำการเป็นปฏิปักษ์ต่อการที่เป็นสามีหรือภริยากันอย่างร้ายแรง ทั้งนี้ ถ้าการกระทำนั้นถึงขนาดที่อีกฝ่ายหนึ่งเดือดร้อนเกินควรในเมื่อเอาสภาพ ฐานะและความเป็นอยู่ร่วมกันฉันสามีภริยามาคำนึงประกอบ อีกฝ่ายหนึ่งนั้นฟ้องหย่าได้
        
        เป็นการกระทำที่เป็นปรปักษ์ต่อการเป็นสามีภรรยากันแย่างร้ายแรง กรณี1.คือสามีภรรยาไม่ให้ความช่วยเหลืออุปการะเลี้ยงดูอีกฝ่ายหนึ่งตามสมควรเมื่ออยู่รวมกัน กรณี2.เป็นการปฎิปักษ์ต่อการเป็นสามีหรือภริยากันอย่างร้ายแรง
        
        (๔/๑) สามีหรือภริยาต้องคำพิพากษาถึงที่สุดให้จำคุก และได้ถูกจำคุกเกินหนึ่งปีในความผิดที่อีกฝ่ายหนึ่งมิได้มีส่วนก่อให้เกิดการกระทำความผิดหรือยินยอมหรือรู้เห็นเป็นใจในการกระทำความผิดนั้นด้วย และการเป็นสามีภริยากันต่อไปจะเป็นเหตุให้อีกฝ่ายหนึ่งได้รับความเสียหายหรือเดือนร้อนเกินควร อีกฝ่ายหนึ่งนั้นฟ้องหย่าได้
        
        เป็นกรณ๊เรื่องสามีหรือภริยาต้องไปโทษจำคุกทำให้อีกฝ่ายใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก ทำให้ไม่สามารถช่วยเหลืออุแการะดูแลซึ่งกันและกันได่
        
        (๔/๒) สามีและภริยาสมัครใจแยกกันอยู่เพราะเหตุที่ไม่อาจอยู่ร่วมกันฉันสามีภริยาได้โดยปกติสุขตลอดมาเกินสามปี หรือแยกกันอยู่ตามคำสั่งของศาลเป็นเวลาเกินสามปี ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งฟ้องหย่าได้
        
        การแยกกันอยู่ระหว่างสามีภริยาโดยสมัครใจ และแยกกันอยู่ตามคำสั่งศาลเป็นเวลาเกิน 3 ปี ซึ่งไม่ทำให้การสมรสสิ้นสุดลง
        
        (๕) สามีหรือภริยาถูกศาลสั่งให้เป็นคนสาบสูญ หรือไปจากภูมิลำเนาหรือถิ่นที่อยู่เป็นเวลาเกินสามปีโดยไม่มีใครทราบแน่ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไร อีกฝ่ายหนึ่งฟ้องหย่าได้
        
        เกิดขึ้นได้ 2 กรณีคือ1.ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งกลายเป็นคนสาบสูญ 2.ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งกลายเป็นคนสาบสูญและฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งหายไปจากภูมิลำเนาเกิน 3 ปี
        
        (๖) สามีหรือภริยาไม่ให้ความช่วยเหลืออุปการะเลี้ยงดูอีกฝ่ายหนึ่งตามสมควรหรือทำการเป็นปฏิปักษ์ต่อการที่เป็นสามีหรือภริยากันอย่างร้ายแรง ทั้งนี้ ถ้าการกระทำนั้นถึงขนาดที่อีกฝ่ายหนึ่งเดือดร้อนเกินควรในเมื่อเอาสภาพ ฐานะและความเป็นอยู่ร่วมกันฉันสามีภริยามาคำนึงประกอบ อีกฝ่ายหนึ่งนั้นฟ้องหย่าได้
        
        (๗) สามีหรือภริยาวิกลจริตตลอดมาเกินสามปี และความวิกลจริตนั้นมีลักษณะยากจะหายได้ กับทั้งความวิกลจริตถึงขนาดที่จะทนอยู่ร่วมกันฉันสามีภริยาต่อไปไม่ได้ อีกฝ่ายหนึ่งฟ้องหย่าได้
        
        เหตุฟ้องหย่าสามีภรรยาจะต้องวิกลจริตตลอดมาเกินสามปี ความวิกลจรอตนี้ต้องเป็นอาการที่ร้ายแรงทำให้คู่สมรสไม่อาจแดทนใช้ชีวิตอยู่ได้ร่วมกันต่อไป
        
        (๘) สามีหรือภริยาผิดทัณฑ์บนที่ทำให้ไว้เป็นหนังสือในเรื่องความประพฤติ อีกฝ่ายหนึ่งฟ้องหย่าได้
        
        หมายถึงถ้อยคำหรือหนังสือสัญญาที่ละเมิกเงื่อนไขที่ให้ไว้
        
        (๙) สามีหรือภริยาเป็นโรคติดต่ออย่างร้ายแรงอันอาจเป็นภัยแก่อีกฝ่ายหนึ่งและโรคมีลักษณะเรื้อรังไม่มีทางที่จะหายได้ อีกฝ่ายหนึ่งนั้นฟ้องหย่าได้
        
        เป็นกรณ๊สามีหรือภรรยาที่เป็นโรคติดต่ออย่างร้ายแรงอันอาจเกิดภัยอีกฝ่ายหนึ่ง และโรคไม่สามารถรักษาหายได้ เช่นโนคติดต่อที่เป็นอันตราย อ้างเหตุฟ้องหย่าได้
        
        (๑๐) สามีหรือภริยามีสภาพแห่งกาย ทำให้สามีหรือภริยานั้นไม่อาจร่วมประเวณีได้ตลอดกาล อีกฝ่ายหนึ่งฟ้องหย่า
        
        อีกฝ่ายมีสภาพร่างกายที่ไม่เป็นปกติตามสภาพจนไม่สามารถร่วมประเวณีได้แต่ไม่ได้หมายถึงความไม่สมบูรณ์ เช่นเกิดอุบัติเหคุจนร้่งกายไม่สามารถร่วมประเวณีได้