Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

Przepracowanie filozofii życia - Coggle Diagram

- - - - Zabicie się - no ucieczka od problemów mimo wszystko, pozbycie się bólu i psychicznego i fizycznego, właściwie wszystkiego. Tylko właśnie, pozbycie się wszystkiego co za tym idzie całej radości i wszystkiego dobrego co nas spotkało i może spotkać, wszystkich dobrych (i złych) wspomnień wszystkich rzeczy których możemy jeszcze doświadczyć, których sobie nawet nie wyobrażamy.
      - Życie - tak, będziemy doświadczać bólu, fizycznego i psychicznego, emocjonalnego, spotkają nas przykre chwile i chwile zawodu, czasami nawet długie okresy smutku i przykrości. Ale też mamy możliwość nawet chociażby wspominania tych wspaniałych chwil które nas spotkały, mamy okazję cieszyć się z głupich filmików, pięknych szympansów, śmiesznych chwil z przjaciółmi, dać się wciągnąć w ciekawy film, książke, grę, sprawdzić jak daleko możemy zajść, możemy się czuć lepiej niż wyobrażaliśmy sobie, że jest to możliwe, możemy naprawdę dużo zrobić. A z chwilami smutku, zwątpienia, depresji, możemy walczyć.
      - Jaki w takim razie jest ostateczny wyrok? Jak dla mnie najwyraźniejszy i chyba jedyny powód mógłby być taki, że stracilibyśmy NA STAŁE możliwość odczuwania JAKIEJKOWIEK przyjemności, robienia tego co sprawia nam radość. Wydaje mi się, że w takiej sytuacji faktycznie nie ma co dalej tego ciągnąć i można sobie "odpuścić", ALE ważne jest słowo NA STAŁE, nawet ja, jak miałem najgorsze momenty i faktycznie prawie nic, albo nawet nic nie sprawiało mi przyjemności, to i tak potem byłem w stanie się pozbierać, zrobić tak żeby było lepiej. Wydaje mi się, że ludzie właśnie zbyt często za szybko się poddają a można walczyć i jednak odzyskać to jakieś szczęście. Tak więc tym bardziej nie widzi mi się jako dobra opcja odbieranie sobie życia praktycznie nigdy. Tym bardziej biorąc pod uwagę nieistnienie życia po śmierci. Okej, kwestia samobójstwa chyba jest w miarę wyczerpana.
    - - Życie nie ma odgórnie narzuconego sensu
        
        Skoro nie ma odgórnie narzuconego sensu, to wszystko jedno co robimy, możemy robić głupie rzeczy, możemy robić złe rzeczy, możemy nie robić nic, bo to i tak nie będzie mieć znaczenia bo umrzemy i nic po nas nie zostanie i wszystko jest bezcelowe
        
        Działanie - nic nie robienie, robienie wszystko jedno czego
        
        Potencjalne pogorszenie naszego (pff oczywiście że mojego) dobrostanu
        
        Okej, nie ma odgórnie narzuconego sensu, spoko, poza tym nawet jak sobie przyjmę jakieś założenie to innie mogą mieć inne itd. Jednak skoro stwierdzamy, że jednak warto żyć (głównie dla szczęśliwych chwil i emocji) to chyba dobrym pomysłem byłoby przyjąć takie założenie wyjściowe, dzięki któremu będziemy mogli zyskać jak najwięcej tego szczęścia.
        
        Więc moją propozycją mogłoby być, żeby zrobić taką nadbudowę (założenie wyjściowe) nad przekonanie że życie nie ma sensu samo w sobie, że - Sensowne są te działania które zwiększą ilość dobrostanu (mojego). Wtedy; posprzątać czy oglądać serial? -Posprzątać, ponieważ bardziej podniesie to mój poziom dobrostanu niż obejrzenie serialu. Tak więc należy wykonywać te działania które w większym stopniu zwiększą dobrostan.
        Tak, takie założenie wyjściowe nie jest jakoś obiektywnie prawdziwe, jest ono zupełnie subiektywne, oczywiście, tylko co z tego. Jeśli decydujemy się, że no nie zabijamy się tylko żyjemy, to wcale przecież nie jest obojętne to co zrobimy, wręcz przeciwnie, skoro decydujemy się na życie dla szczęścia to chyba chcemy je mnożyć? Robić to co zwiększy ilość dobrostanu a nie go zmniejszy (chyba że jesteśmy jebnięci, ale aż tak to chyba nie jestem).
        
        Jasne, w niektórych sytuacja możemy nie mieć pojęcia (ja mogę nie mieć pojęcia) co tak naprawdę przyniesie więcej dobrostanu, ale w nawet większości sytuacji jest to dość oczywiste jeśli dosłownie na moment nad tym się zastanowimy.
      - Nie da się funkcjonować bez przyjętych założeń. Nie jestem raczej w stanie tego obalić. Nawet mój relatywizm jest założeniem, do tego samym sobie przeczącym.
  - - - Więc właściwie moim celem nauki wcale nie jest poznanie "obiektywnej" prawdy o świecie, bo coś takiego jest raczej w ogóle nie możliwe. Moim celem nauki jest nauczyć się wpływać na świat w jak największym stopniu. Psychologia jest mi potrzebna bo (oby) pozwala wpływać na zachowania swoje i innych. Biololgia tym bardziej. I tak dalej i tak dalej. Może w takim razie powinienem odpuścić sobie takie rzeczy które nie za bardzo dają mi jakiś wpływ, typu angażowanie się w polityke czy klimat? Good question, pretty complicated.
      - Czy siłownia daje wpływ na świat, tak bo zmienia strukture organizmu, wpływa też w różnym stopniu na mózg.
        Ale poniekąd można iść w kierunku, że wszystko ma wpływ, kurwa hat.