Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

เอพภพ 800px-NASA-HS201427a-HubbleUltraDeepField2014-20140603 :star: :star…

- - - - เป็นแหล่งกำเนิดธาตุต่างๆ เช่น ฮีเลียม ลิเทียม และแบเรียม
      - มีพลังงานในตัวเอง (เกิดขากปฏิกิริยาเทอร์โมนิวเคลียร์ฟิวชั่น)
    - - เนบิวลาแบบสว่าง
        
        เนบิวลาสะท้อนแสง
        คือเนบิวลาที่สะท้อนแสงจากดาวฤกษ์ใกล้ๆ
        
        เนบิวลาเรืองแสง
        คือเนบิวลาที่ส่องแสงเพราะถูกกระตุ้น
        จากดาวฤกษ์ใกล้ๆ
      - เนบิวลาแบบมืด
        มักอยู่กับอีกสองเนบิวลา
    - - มวล อุณหภูมิหรือสีหรืออายุ องค์ประกอบทางเคมี ระยะห่าง ความสว่าง ระบบดาวและวิวัฒนาการ
    - - หน่วยดาราศาสตร์ (AU) ระยะทางระหว่างโลกและดวงอาทิตย์ 1AU = 150 ล้านกิโลเมตร
      - ปีแสง (Light year) ระยะทางที่แสงเดินทางในเวลา 1 ปี มีค่า 3x10^8 เมตร/วินาที ดังนั้นระยะทาง 1 ปีแสง = 9.5 ล้านล้านกิโลเมตร
      - พาร์เซก (Parsec) เป็นหน่วยวัดระยะมสงจากโลกถึงดาวฤกษ์ 1 พาร์เซก เท่ากับมุมพารัลแลกซ์ 1 ฟิลิปดา เท่ากับ 3.26 ปีแสง หรือ 206,265 AU
    - - ค่าพลังงานที่ปลดปล่อยออกมาจากดาวฤกษ์ต่อหน่วยเวลา เรียกกำลังส่องสว่าง (Luminosity)
      - ความส่องสว่าง
        
        ปริมาณพลังงานการแผ่รังสีของดาวที่ปลดปล่อยออกมาในเวลา 1 วินาทีต่อหน่วยพื้นที่มาถึงผู้สังเกตบนโลก เรียก โชติมาตรหรือแม็กนิจูด
    - - จากการศึกษาการแผ่รังสีคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าของวัตถุดำพบว่าวัตถุดำเป็นวัตถสมมติที่มีสมบัติในการกลืนกอนคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าที่ตกกระทบได้อย่างสมบูรณ์ และวัตถุดำที่อุณหภูมิใดๆ จะสามารถแผ่คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าได้อย่างต่อเนื่อง
    - - เริ่มแรกเกิดเนบิวลา
      - เนบิวลาเกิดการรวมตัว จึงทำให้เกิดดาวฤกษ์หมู่ main sequence ที่มีสีฟ้าและสีส้มเหลือง
      - red main squence เกิดเป็น reg giant, ส่วน blue main sequence เกิดเป็น red supergiant
      - red giant ระเบิดเป็น planetary nebula, ส่วน red supergiant ระเบิดเป็น supernova
      - planetary nebula กลายไปเป็น white dwarf ที่ไม่มีแสงสว่างในตนเอง, ส่วนทาง supernova ถ้ามีพลังงานเยอะจะเป็น neutron star มีพลังงานเยอะมากถึงเยอะที่สุดจะกลายไปเป็นหลุมดำ
  - - - ขณะเกิดบิกแบง มีการเปลี่ยนแปลง ได้แก่มีควาร์ก อิเล็กตรอน นิวทรีโน และโฟตอน หลังจากนั้นได้หลอมรวมกันเป็นจักรวาล
      - เกิดธาตุเริ่มต้น คือไฮโดรเจนและฮีเลียม
      - ควาร์กเป็นอนุภาคที่เล็กที่สุด โดยนิวตรอนและโปรตอนเกิดจากการรวมกันของควาร์ก นิวตรอน 2down+1up, โปรตอน 2up+1down
      - หลักฐานที่สนับสนุนทฤษฎีบิกแบงคือ การขยายตัวของเอกภพ และ ทฤษฎีไมโครเวฟพื้นหลังอวกาศ
    - - การศึกษาเกี่ยวกับเอกภพที่มีมาอย่างยาวนาน มีด้านความเชื่อและศาสนาเข้ามาเกี่ยวกับในช่วงแรกยังไม่มีเทคโนโลยีในการศึกษาก็จะมีข้อจจำกัดหลายประการและไม่ค่อยน่าเชื่อถือ จนกระทั่งเริ่มมีเทคโนโลยีเข้ามาเกี่ยวข้องจึงทำให้การศึกษาเป็นระบบและเป็นรูปธรรมมากขึ้น
    - - ระบบดาวฤกษ์ที่รวมกันนับแสนล้านดวงและอยู่รวมกันด้วยแรงโน้มถ่วงระหว่างสสารจำนวนมากของกาแล็กซี่และมีเนบิวลาเป็นกลุ่มแก๊ส
      - 1.ไร้รูปร่าง 2.รูปร่างปกติ โดยที่รูปร่างปกติจะแยกเป็น 3 ประเภทคือกาแล็กซีรี กาแล็กซี่กังหัน และหาแล็กซีเลนส์
      - กาแล็กซีเพื่อนบ้าน : แอนโดรเมดา แม็กเจนแลนใหญ่/เล็ก
      - องค์ประกอบของกาแล็กซี่มีจาน ฮาโล นิวเคลียส และดุม
  - - - ดาวเคราะห์ชั้นใน พุธ ศุกร์ โลก อังคาร
      - แถบดาวเคราะห์น้อย อยู่ระหว่างดาวอังคารและดาวพฤหัสบดี
      - ดาวเคราะห์ชั้นนอก พฤหัสบดี เสาร์ ยูเรนัส เนปจูน
      - ดงดาวหางของออร์ต เป็นบริเวณที่อยู่ของดาวหางซึ่งเป็นวัตถุท้องฟ้าที่ไม่มีแสงสว่างในตัวเอง ประกอบด้วยฝุ่นผง เศษหิน ก้อนน้ำแข็ง และแก๊สแข็งตัว จึงเรียกว่า ก้อนน้ำแข็งสกปรก โคจรรอบดวงอาทิตย์เป็นวงรี ขณะที่อยู่ใกลจากดวงอาทิตย์จะไม่มีหางและแสงสว่าง
    - - ดาวหางที่มีวงโคจรเกือบเป็นพาราโบลา เป็นดาวหางที่มีวงโคจรขนาดใหญ่มากและครอบคลุมบริเวณออกนอกระบบสุริยะไปไกลมาก ดาวหางกลุ่มนี้มีคาบของการโคจรมาก จนบางครั้งไม่เข้าใกล้ดวงอาทิตย์
      - ดาวหางที่มีวงโคจรเป็นรูปวงรีที่แน่นอน เป็นดาวหางที่มีคาบของการโคจรรอบดวงอาทิตย์ไม่เกิน 2-3 ร้อยปีมีวงโคจรเป็นรูปวงรีที่แน่นอน
      - สะเก็ดดาว เป็นวัตถุขนาดเล็กในอวกาศที่เล็กกว่าดาวเคราะห์น้อย ไม่มีแสงสว่างในตัวเอง เมื่อเข้าใกล้โลกจะถูกแรงดึงดูดของโลกดึงให้ตกสู่ผิวโลก และเกิดการเสียดสีกัยชั้นบรรยากาศของโลก ลุกไหม้เป็นแสงสว่างพึ่งเป็นทางลงมาจากท้องฟ้า เรียกว่า ดาวตก หรือผีพุ่งใต้ แต่ถ้ามีขนาดใหญ่และเผาไหม้ไม่หมดจะเรียกว่าอุกกาบาต
    - - แก่น มีอุณหภูมิ 15 ล้านเคลวิน ซึ่งสูงพอที่จะเกิดปฏิกิริยานิวเคลียร์ได้ พลังงานที่ได้จากปฏิกิริยานิวเคลียร์นี้เป็นแหล่งพลังงานที่สำคัญของดวงอาทิตย์ ปฏิกิริยาที่แก่นดวงอาทิตย์อยู่ในสภาวะสมดุลของแรง 2 แรง
      - เขตแผ่รังสี อยู่ระหว่างแก่นและเขตการพา คอยแผ่รังสีออกสู่ชั้นนอกของดวงอาทิตย์ การถ่ายทอดพลังงานในชั้นนี้ต้องใช้เวลานานนับล้านปี
      - เขตการพาความร้อน เป็นการพาความร้อนจากชั้นการแผ่รังสีออกสู่ผิวของดวงอาทิตย์และนำพลังงานจากผิวของดวงอาทิตย์ออกสู่ดาวเคราะห์ในอวกาศด้วยการแผ่รังสี
      - ชั้นโฟโตสเฟียร์ ้เป็นชั้นบรรยากาศชั้นในสุด เป็นบริเวณที่สว่างที่สามารถมองเห็นได้ประกอบด้วยแสงที่มี อุณหภูมิ 6,100K อุณหภูมิลดลงตามความสูงจนเหลือ 5,800K ดังนั้นที่ความสูงเพิ่มขึ้นอุณหภูมิลดลง และสว่างก็จะลดลง
      - ชั้นโครโมสเฟียร์ เป็นชั้นบรรยากาศบางๆ ที่ห่อหุ้มโฟโตสเฟียร์ มีความหนาแน่น 10-4 เท่าของชั้นโฟโตสเฟียร์ เป็นชั้นที่อุณหภูมิที่เพิ่มจาก 4,400K เป็น 25,000K ขอบเขตของชั้นนี้ไม่แน่นอน เนื่องจากบรรยากาศในชั้นนี้ไม่เป็นเนื้อเดียวกัน มีโครงสร้างที่เป็นลำแก๊สร้อน
      - คอโรนา เป็นชั้นบรรยากาศที่เจือจาง และแผ่กระจายจากดวงอาทิตย์ได้ไกลเราเห็นแสงส่วนนี้ในช่วงที่เกิดสุริยุปราคาเต็มดวง
      - ปรากฏการณ์
        
        ขณะที่ดวงอาทิตย์สงบ ช่วงเวลาที่สังเกตที่สังเกตพบจำนวนจุดบนดวงอาทิตย์น้อย เพราะสนา่มแม่เหล็กค่อนข้างสม่ำเสมอ
        
        สปิคุล เป็นลำไอของแก๊สที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 1,000 กม. ความสูงประมาณ 7,000 กม. บางลำพุ่งขึ้นสูงถึง 15,000 กม.
        
        ช่วงที่ดวงอาทิตย์กัมมันต์ หมายถึง ช่วงเวลาที่สังเกตพบจำนวนจุดบนดวงอาทิตย์มากเพราะสนามแม่เหล็กบนดวงอาทิตย์บางบริเวณมีความเข้มมากกว่าปกติ มีคาบเวลาจากดวงอาทิตย์มีจำนวนจุดมากที่สุดหรือน้อยที่สุดไปยังเวลาที่มีจำนวนจุดมากที่สุดไปยังน้อยที่สุดอีกครั้งในทุก 11 ปี
        
        พวยแก๊สในชั้นโครโมสเฟียร์บนตัวดวงเรียก ฟิลาเมนต์ (Filament)
- - - - หลังจากบิกแบง อุณหภูมิพื้นหลังจะค่อยๆลดลงและรังสีคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าจะเหลือเพียงไมโครเวฟพื้นหลังในปัจจุบัน
      - เกิดอนุภาคมูลฐานและปฏิอนุภาครวมกันเป็นพลังงานโฟตอน และรวมตัวกันเป็นโปรตอนและนิวตรอนแล้วกลายเป็นนิวเคลียสฮีเลียม และหากนิวเคลียสดึงอิเล็กตรอนเข้ามาในวงจรเป็นอะตอม H และ He
        
        อะตอมมารวมกันรวมตัวกันภายใต้แรงโน้มถ่วงเป็นเนบิวลารุ่นแรก ดาวฤกษ์และกาแล็กซีรุ่นแรก
        
        อนุภาคมูลฐาน : ควาร์ก อิเล็กตรอน นิวทริโน
        
        ปฏิอนุภาค : แอนติควาร์ก โพซิตรอน แอนตินิวทริโน
  - - - กาแล็กซีกังหันหรือก้นหอย
        
        ไม่มีคาน
        
        มีคาน
      - กาแล็กซีเลนส์หรือลูกสะบ้า
      - กาแล็กซีรีหรือไข่
  - - - เอ็ดวิน ฮับเบิล (Edwin Hubble) นักดาราศาสตร์ชาวอเมริกันค้นพบว่า กาแล็กซีเคลื่อนที่ไกลออกไปด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นตามระยะห่าง กาแล็กซีที่ยิ่งอยู่ไกล จะยิ่งเคลื่อนที่ห่างออกไปเร็วกว่ากาแล็กซีที่อยู่ใกล้ นั่นคือ เอกภพกำลังขยายตัว ทำให้นักดาราศาสตร์สามารถคำนวณอายุของเอกภพได้
      - ข้อพิสูจน์การขยายตัวของเอกภพคือ กาแล็กซีจำนวนมาก กำลังเคลื่อนที่ห่างออกไปจากกันและกัน การสังเกตจากโลกซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกาแล็กซี พบว่ากาแล็กซีอื่นๆ กำลังเคลื่อนห่างออกไปจากเรา และยิ่งเคลื่อนที่ห่างออกไป ก็ยิ่งมีความเร็วเพิ่มขึ้น
      - นักวิทยาศาสตร์ใช้สิ่งที่เรียกว่า ปรากฏการณ์ดอปเปลอร์ (Doppler Effect) ในการวัดความเร็วของดาวฤกษ์ดวงหนึ่งของกาแล็กซี โดยหลักการที่ว่า เมื่อวัตถุบนท้องฟ้าเคลื่อนที่ห่างออกไปจากเรา ถ้าแสงของมันยิ่งแดงมากขึ้น ก็แสดงว่ามันยิ่งเคลื่อนที่เร็วขึ้น ในทางกลับกัน ถ้ามันเคลื่อนที่เข้ามาหาเรา แสงของมันจะเป็นสีน้ำเงิน
    - - การค้นพบอุณหภูมิของเอกภพในปัจจุบัน หรืออุณหภูมิพื้นหลัง เป็นการค้นพบโดยบังเอิญจากนักวิทยาศาสตร์ชาวอเมริกา 2 คนคือ อาร์โน อัลลัน เพนเซียส (Arno Allan Penzias) และ โรเบิร์ต วูดโรว์ วิลสัน (Robert Woodrow Wilson) ขณะที่กำลังทดสอบระบบเครื่องรับสัญญาณของกล้องโทรทรรศน์วิทยุ ปรากฏว่ามีสัญญาณรบกวนตลอดเวลา ซึ่งทราบภายหลังว่าเป็นสัญญาณที่เหลืออยู่ในอวกาศ เทียบได้กับพลังงานของการแผ่รังสีของวัตถุดำ ที่มีอุณหภูมิประมาณ 2.73 เคลวิน
      - ในขณะเดียวกัน รอเบิร์ต ดิก (Robert H. Dicke) ได้ทำนายว่า ถ้าเอกภพมีจุดกำเนิดมาจากบิกแบง จะต้องพบการแผ่รังสีที่เหลือในอวกาศ จากเอกภพที่มีอุณหภูมิประมาณ 10,000 เคลวิน จากนั้นเมื่อเวลาผ่านไป การแผ่รังสีของเอกภพจะมีความถี่ลดลง เหลือเป็นคลื่นไมโครเวฟ ซึ่งมีการส่งดาวเทียมไปสำรวจ พบว่าในอวกาศ มีคลื่นไมโครเวฟกระจายตัวสม่ำเสมอในทุกทิศทางจากอวกาศ และสอดคล้องกับการแผ่รังสีของวัตถุดำที่อุณหภูมิ 2.73 เคลวิน
      - ดังนั้น คลื่นไมโครเวฟพื้นหลังจากอวกาศนี้ก็คือ การแผ่พลังงานที่เหลือหลังบิกแบงประมาณ 300,000 ปี จึงเป็นอีกข้อหนึ่งที่สนับสนุนทฤษฎีบิกแบงได้เป็นอย่างดี
  - - - นิวเคลียส ( nucleus ) คือ ส่วนที่เป็นบริเวณใจกลางของกาแล็กซีหรืออาจเรียกว่า ส่วนโป่ง ( bulge ) โดยในบริเวณนี้จะมีความสว่างมากเนื่องจากมีดาวฤกษ์หนาแน่น
      - จาน ( disk ) คือ บริเวณที่มีดาวฤกษ์กระจายตัวออกจากส่วนใจกลาง คล้ายส่วนที่เป็นแขนของกาแล็กซี มีองค์ประกอบคือ ฝุ่น แก๊ส และดาวฤกษ์จำนวนมาก
      - ฮาโล ( Halo ) คือ บริเวณรอบ ๆ ส่วนโป่ง โดยเป็นส่วนที่มีดาวฤกษ์รวมตัวเป็นกลุ่มหรือกระจุก เรียกว่า กระจุกดาวทรงกลม โดยดาวเหล่านี้เป็นกลุ่มดาวที่มีอายุมาก
- - - - P-P Chain
      - CNO
  - - - สมัยก่อน มนุษย์นั้นคิดว่าโลกแบนและเป็นศูนย์กลางของเอกภพ ต่อมาได้มีการค้นพบว่าโลกไม่ได้เป็นศูนย์กลางจักรวาลแต่โคจรรอบดวงอาทิตย์
    - - กาแล็กซี
        
        อาณาจักรดาว
        
        ประเภท
        
        กาแล็กซี่กลมรี
        
        กาแล็กซี่ก้นหอย
        
        กาแล็กซี่ก้นหอยมีคาน
        
        กาแล็กซี่ไร้รูปร่าง
      - ทฤษฎีบิ๊กแบง เป็นทฤษฎีที่อธิบายถึงการระเบิดครั้งใหญ่และปล่อยสสารจำนวนมหาศาลออกมาและรวมตัว จนเกิดเป็นกาแล็กซี เนบิวลา ดาวฤกษ์ ระบบสุริยะ โลก ดวงจันทร์ มนุษย์ และสิ่งมีชีวิตต่างๆ
        
        หลักฐานสนับสนุน
        
        การขยายตัวของเอกภพ
        
        ไมโครเวฟพื้นหลัง
  - - - บริวารขนาดใหญ่ของดวงอาทิตย์ 8 ดวง ได้แก่ ดาวพุธ ดาวศุกร์ โลก ดาวอังคาร ดาวพฤหัสบดี ดาวเสาร์ ดาวยูเรนัส และดาวเนปจูน
      - ดาวเคราะห์ชั้นใน เป็นดาวเคราะห์ที่อยู่ใกล้ดวงอาทิตย์ ได้แก่ ดาวพุธ ดาวศุกร์ โลก และดาวอังคาร
        
        ดาวเคราะห์ชั้นนอก เป็นดาวเคราะห์ที่อยู่ไกลจากดวงอาทิตย์ ได้แก่ ดาวพฤหัสบดี ดาวเสาร์ ดาวยูเรนัส และดาวเนปจูน
      - 1.ดาวเคราะห์วงใน คือดาวเคราะห์ที่มีวงโคจรอยู่ใกล้ดวงอาทิตย์มากกว่าโลก ได้แก่ ดาวพุธ และดาวศุกร์
        2.ดาวเคราะห์วงนอก คือดาวเคราะห์ที่มีวงโคจรอยู่ไกลดวงอาทิตย์มากกว่าโลก ได้แก่ ดาวอังคาร ดาวพฤหัสบดี ดาวเสาร์ ดาวยูเรนัส และดาวเนปจูน
    - - เป็นวัตถุขนาดเล็กที่มีรูปร่างคล้ายทรงกลมที่มีวงโคจรเป็นวงรอบดวงอาทิตย์ ซ้อนทับกับดาวเคราะห์ดวงอื่น และไม่อยู่ในระนาบของสุริยวิถี
      - ดาวพลูโต ไม่สามารถนับเป็นดาวเคราะห์ได้เพราะมีวงโคจรทับกับดาวเนปจูน และถูกลดสถานะให้เป็นเพียงดาวเคราะห์แคระ
    - - คือของแข็งขนาดต่างๆ ที่เคลื่อนที่รอบดวงอาทิตย์ อยู่ระหว่างวงโคจรของดาวอังคาร กับดาวพฤหัสบดี
    - - เป็นวัตถุขนาดเล็กเช่นเดียวกับดาวเคราะห์น้อย แต่มีวงโคจรรอบดวงอาทิตย์เป็นวงรีแคบ และทำมุมเอียงตัดกับระนาบของสุริยวิถีเป็นมุมสูง ดาวหางมีองค์ประกอบเป็นน้ำแข็ง และแก๊สในสถานะของแข็ง
    - - คือ สะเก็ดดาวที่พุ่งเข้ามาเสียดสีกับบรรยากาศของโลก เมื่อเสียดสีกับอนุภาคในชั้นบรรยากาศจะเกิดความร้อนและลุกไหม้จนเกิดแสงสว่างขึ้นมา
      - อุกกาบาต คือดาวตกที่ถูกเผาไหม้ไปไม่หมด แล้วตกลงมายังพื้นโลก
    - - เป็นดาวฤกษ์ และเป็นศูนย์กลางของระบบสุริยะ โดยมีดาวเคราะห์และบริวารทั้งหลายโคจรล้อมรอบ ดวงอาทิตย์มีองค์ประกอบหลักเป็นไฮโดรเจนซึ่งอยู่ในสถานะพลาสมา
- - - - หลักฐานสนับสนุน
        
        ไมโครเวฟพื้นหลัง
      - ขั้นตอนการเกิด
        
        หลังเกิดบิกแบง 3 นาที - 300,000 ปี
        
        โปรตอนและนิวตรอน รวมกันเป็น นิวเคลียสของ He ขึ้น
        
        หลังเกิดบิกแบง 300,000 ปี - 1,000 ล้านปี
        
        นิวเคลียสของ H และของ He ดึงอิเล็กตรอนเข้ามา กลายเป็น อะตอม
        
        หลังเกิดบิกแบง 10^-6 วินาที - 3 นาที
        
        ควาร์กรวมตัวกัน กลายเป็น นิวเคลียสของ H (โปรตอน) และนิวตรอน
        
        หลังเกิดบิกแบง 1,000 - 13,800 ล้านปี
        
        อะตอมของ H และของ He รวมตัวกันต่อ ๆ มา จนเกิดเป็นเนบิวลารุ่นแรก ดาวฤกษ์ กาแล็กซี ระบบสุริยะ จนกลายเป็นเอกภพในปัจจุบัน
        
        หลังเกิดบิกแบง 10^-32 - 10^-6 วินาที
        
        เกิดอนุภาคพื้นฐาน และปฏิยานุภาค
        
        ปฏิยานุภาค : แอนติควาร์ก โพซิตรอน และแอนตินิวทริโน
        
        โฟตอน
        
        อนุภาคพื้นฐาน : ควาร์ก อิเล็กตรอน และนิวทริโน
        
        หลังเกิดบิกแบง 10^-43 - 10^-32 วินาที
        
        เกิดการระเบิด (พลังงาน)
  - - - เป็นกลุ่มของดาวฤกษ์นับล้านดวง กับสสารระหว่างดาวอันประกอบด้วยฝุ่น แก๊ส และสสารมืด รวมอยู่ด้วยกันด้วยแรงโน้มถ่วง
        
        ประเภทของกาแล็กซี
        
        ไร้รูปร่าง
        
        มีรูปร่างปกติ
        
        กาแล็กซีเลนส์/ลูกสะบ้า (SO)
        
        กาแล็กซีรี/รูปไข่ (E)
        
        กาแล็กซีกังหัน/คดหอย (S)
        
        แบบมีคาน (SB)
        
        แบบไม่มีคาน (S)
        
        กาแล็กซีตัวอย่าง
        
        แมกเจลแลนเล็ก
        
        แอนโดรเมดา
        
        ทางช้างเผือก
        
        แมกเจลแลนใหญ่
- - - - บิกแบง (Big Bang) เป็นทฤษฎีที่อธิบายถึงการระเบิดครั้งใหญ่ ที่ทำให้พลังงานส่วนหนึ่งเปลี่ยนเป็นเนื้อสาร มีวิวัฒนาการต่อเนื่องจนเกิดเป็นกาแล็กซี เนบิวลา ดาวฤกษ์ ระบบสุริยะ โลก ดวงจันทร์ มนุษย์ และสิ่งมีชีวิตต่างๆ ทฤษฎีนี้ได้รับการยอมรับมากขึ้น เพราะมีปรากฏการณ์หลายอย่างที่สอดคล้อง หรือเป็นไปตามทฤษฎีบิกแบง เช่น การขยายตัวของเอกภพ อุณหภูมิพื้นหลัง หรือคลื่นไมโครเวฟที่ยังหลงเหลืออยู่ เป็นต้น
      - หลักฐานสนับสนุนทฤษฎีบิกแบง
        
        1.การขยายตัวของเอกภพ เอ็ดวิน พาวเวลล์ ฮับเบิล เป็นผู้ค้นพบว่าเอกภพมีการขยายตัวตลอดเวลา ที่จุดเริ่มต้นเอกภพจึงควรมีขนาดเล็ก ความหนาแน่นสูง และ มีอุณภูมิเฉลี่ยสูงมาก ซึ่งคล้ายคลึงกับการระเบิดบิกแบงนั่นเอง
        
        2.ไมโครเวฟพื้นหลัง อาร์โนเพนเซียส และ รอเบิร์ต วิลสัน ได้ทดสอบเครื่องรับสัญญาณวิทยุ แต่พบว่ามีคลื่นรบกวนอยู่ตลอดเวลา ต่อมา รอเบิร์ต ดิก และ พี.เจ.อี พีเบิลส์ เดวิด โรลล์ และ เดวิด วิลคินสัน แห่งมหาวิทยาลัยปรินซ์ตัน อเมริกา ทำนายว่า หากมีบิกแบงเกิดขึ้นจริง จะต้องพบการแผ่รังสีเหลือในอวกาศ ซึ่งจะลดความถี่ลงเรื่อยๆ และ กลายเป็นคลื่นวิทยุในปัจจุบัน โดยนักวิทยาศาสตร์ได้ส่งยานสำรวจ COBE ขึ้นไปสำรวจแล้วพบคลื่นวิทยุจริงๆ
    - - หมายถึง อาณาจักรของดาว กาแล็กซีหนึ่งๆ ประกอบด้วยก๊าซ ฝุ่น และดาวฤกษ์หลายพันล้านดวง กาแล็กซีมีขนาดใหญ่หมื่นล้านถึงแสนล้านปีแสง “ทางช้างเผือก” เป็นกาแล็กซีของเรามีขนาดประมาณหนึ่งแสนปีแสง เนื่องจากโลกของเราอยู่ภายในทางช้างเผือก การศึกษาโครงสร้างของทางช้างเผือก จำต้องศึกษาจากภายในออกมา การศึกษากาแล็กซีอื่นๆ จึงช่วยให้เราเข้าใจกาแล็กซีของตัวเองมากขึ้น
      - แต่โบราณมนุษย์เข้าใจว่า ทางช้างเผือกเป็นปรากฏการณ์ภายในบรรยากาศโลกเช่นเดียวกับเมฆ หมอก รุ้งกินน้ำ จนกระทั่งคริสต์ศตวรรษที่ 18 ได้มีการสร้างกล้องโทรทรรศน์ขนาดใหญ่จึงทราบว่า ทางช้างเผือกประกอบด้วยดวงดาวมากมาย เซอร์ วิลเลียม เฮอร์เชล (ผู้ค้นพบดาวยูเรนัส) ทำการสำรวจความหนาแน่นของดาวบนท้องฟ้าและให้ความเห็นว่า ดวงอาทิตย์อยู่ตรงใจกลางของทางช้างเผือก ศตวรรษต่อมา ฮาร์โลว์ แชพลีย์ ทำการวัดระยะทางของ กระจุกดาวทรงกลมซึ่งห่อหุ้มกาแล็กซี โดยใช้ความสัมพันธ์คาบ-กำลังส่องสว่างของดาวแปรแสงแบบ RR Lyrae ที่อยู่ในกระจุกดาวทรงกลมทั้งหลาย เขาพบว่ากระจุกดาวเหล่านี้อยู่ห่างจากโลกนับหมื่นปีแสง รอบล้อมส่วนป่องของกาแล็กซี ดังนั้นดวงอาทิตย์ไม่น่าจะอยู่ตรงใจกลางของทางช้างเผือก
      - นักวิทยาศาสตร์ได้จาแนกกาแล็กซี่ออกเป็น 4 ประเภท ตามลักษณะรูปร่างดังนี้
        
        กาแล็กซี่ก้นหอย ( Spiral Galaxy ) มีรูปร่างแบบก้นหอย มีแขนโค้งเหมือนลายก้นหอยหรือกังหัน บางทีจึงเรียกว่า กาแล็กซี่ กังหัน ตัวอย่างเช่น กาแล็กซี่ทางช้างเผือก กาแล็กซี่แอนโดรเมดา กา แล็กซี่ส่วนใหญ่ที่พบในเอกภพจะเป็นกาแล็กซี่ประเภทนี้
        
        กาแล็กซี่ก้นหอยคาน (Barred Spiral Galaxy) มีลักษณะ คล้ายคลึงกับกาแล็กซี่ก้นหอย แต่ตรงกลางมีลักษณะเป็นคาน และมี แขนแบบกาแล็กซี่ก้นหอยต่อออกมาจาก ปลายคานทั้งสองหรือเรียก อีกชื่อว่า กาแล็กซี่กังหันแบบมีแกน มีอัตราหมุนรอบตัวเองเร็วกว่า กาแล็กซี่ทุกประเภท
        
        กาแล็กซี่กลมรี ( Elliptical Galaxy ) มีรูปร่างกลมรี ซึ่ง บางกาแล็กซี่อาจกลมมาก บางกาแล็กซี่อาจรีมาก นักดาราศาสตร์ให้ ความเห็นว่า กาแล็กซี่ประเภทนี้จะมีรูปร่างกลมรีมากน้อยเพียงใดนั่น ขึ้นอยู่กับอัตราการหมุนของกาแล็กซี่ ถ้าหมุนเร็วกาแล็กซี่จะมีรูปร่าง ยาวรีมาก
        
        กาแล็กซี่ไร้รูปร่าง (Irregular Galaxy) เป็นกาแล็กซี่ที่มี รูปร่างลักษณะต่างออกไปจากกาแล็กซี่ทั้ง 3 ประเภทที่กล่าวมาแล้ว เป็นกาแล็กซี่ส่วนน้อย มีรูปร่างที่ไม่แน่นอน หรือเรียกว่า กาแล็กซี่อ สัณฐาน มักจะเป็นกาแล็กซี่ขนาดเล็ก เช่น กาแล็กซี่แมกเจลแลนใหญ่ และกาแล็กซี่แมกเจลแลนเล็ก
  - - - การสำรวจระบบสุริยะในยุคแรกดำเนินไปได้โดยอาศัยกล้องโทรทรรศน์ เพื่อช่วยนักดาราศาสตร์จัดทำแผนภาพท้องฟ้าแสดงตำแหน่งของวัตถุที่จางเกินกว่าจะมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
        กาลิเลโอ กาลิเลอี คือผู้แรกที่ค้นพบรายละเอียดทางกายภาพของวัตถุในระบบสุริยะ เขาค้นพบว่าผิวดวงจันทร์นั้นขรุขระ ส่วนดวงอาทิตย์ก็มีจุดด่างดำ และดาวพฤหัสบดีมีดาวบริวารสี่ดวงโคจรไปรอบ ๆ[5] คริสตียาน เฮยเคินส์ เจริญรอยตามกาลิเลโอโดยค้นพบไททัน ดวงจันทร์ของดาวเสาร์ รวมถึงวงแหวนของมันด้วย[6] ในเวลาต่อมา จิโอวันนี โดเมนิโก กัสสินี ค้นพบดวงจันทร์ของดาวเสาร์เพิ่มอีก 4 ดวง ช่องว่างในวงแหวนของดาวเสาร์ รวมถึงจุดแดงใหญ่บนดาวพฤหัสบดี
  - - - t universe = 1/H0
    - - นักเอกภพวิทยาได้คำนวณโดยใช้ค่าละเอียดของค่าคงตัวของฮับเบิล พบว่าเอกภพมีอายุ 13,700 ล้านปี เราสามารถคำนวณหาขนาดของเอกภพได้จากการประมาณรัศมีของเอกภพ(R universe) ได้จากความสัมพันธ์ R universe = c.t universe เมื่อ c คือ อัตราเร็วของแสงจงหารัศมีของเอกภพในหน่วยปีแสง(ly)
    - - 69-75km/s/Mpc
    - - v=H0d
        
        เมื่อ d เป็นระยะทางของกาแล็กซี มีหน่วยเป็นเมกกะพาร์เซก (MPc) และ เป็นค่าคงตัวของฮับเบิล มีค่าเท่ากับ 75
        
        เช่นกาแล็กซี NGC 7319 มีค่า = 0.022 จะมีระยะทางเท่ากับ 110 เมกกะพาร์เซก
        
        หรือควอซาร์ ที่มีค่า = 2.114 จะมีระยะทางไกลมากถึง 10.7 กิกะพาร์เซก (GPc)
        
        ดังนั้นในการวัดระยะทางของวัตถุบนท้องฟ้าจะมีวิธีการวัดได้หลายวิธีขึ้นอยู่กับว่าวัตถุนั้นจะอยู่ใกล้หรือไกล ซึ่งต้องเลือกใช้วิธีให้ถูกต้อง จึงจะได้ค่าที่ใกล้เคียงกับความเป็นจริง ปัจจุบันมีการพัฒนากล้องโทรทรรศน์ และเครื่องมือทางดาราศาสตร์ให้มีประสิทธิภาพสูง จึงทำให้การตรวจสอบระยะทางบนท้องฟ้ามีความแม่นยำมากขึ้น
- - - - P-P Chain
      - CNO cycle
    - - เกิดจากการยุบตัวของเนบิวลา กลายเป็นก้อนแก็สมหาศาล
      - H 75% , He 25% , และแก็สอื่นๆ
      - มีพลังงานในตัวเอง (ปฏิกริยาเทอร์โมนิวเครียร์ฟิวชั่น)
      - เป็นแหล่งกำเนิดธาตุต่างๆ He , Li , Ba
      - ความต่าง สี , อุณหภูมิ , มวล , อายุ ,ความสว่าง , D
    - - เนบิวล่า
        
        รวมตัวกัน
        
        พลังงานน้อยไป
        
        ดาวเคราะห์ยักษ์น้ำแดง
        
        เย็นลง
        
        มวลน้อย
        
        1 more item...
        
        มวลมาก
        
        1 more item...
        
        ดาวเคราะห์ยักษ์น้ำเงิน
    - - พลังานในการแผ่
        
        E = QT^4 Q = 5.67*10^-8 Wm^-2k^-4
      - ความยาวคลื่น
        
        λmax = 2.898*10^-3 / T
    - - โชติมาตรปรากฏ
        
        สังเกตุด้วยตาเปล่า
      - โชติมาตรสมบูรณ์
        
        ค่าความสว่างจริง M=m+5-5logs
    - - ปีแสง
        
        1 ly = 9.5*10^12 km
      - หน่วยดาราศาสตร์
        
        1 Au = 1.5 * 10^8 km
      - พาร์เซก
        
        1 pc = 3.26 ly , 3.1 * 10^13 km
  - - - <10^-43 Sec
        
        10^32 k
        
        ร้อนจัด
      - 10^-43 Sec - 10^-6 Sec
        
        10^27 - 10^13 k
        
        10^-43 - 10^-32 quark +- / antiquark +- , e- , โพซิตรอน , นิวทริโน , anti-นิวทริโน
        
        10^-32 - 10^-6 โพซิตรอน (annihilation)
      - 10^-6 Sec - 300000y
        
        10^13 - 10^9 k
        
        n0 , p+ , nuc. H
      - 30000y - 1b.y.
        
        5000 - 100 k
        
        Atom H,He
      - 1b.y.++
        
        100 k - 2.73 k( Now )
        
        Galaxy
      - 3 min - 300000y
        
        10^9 - 5000k
        
        nuc-He
    - - Edwin Powell Hubbel
        
        ทราบว่าเอกภพไม่ได้หยุดนิ่ง แต่กำลังขยายตัว
        
        รู้จากการเลื่องทางแดง
        
        อายุเอกภพ t(universe) = 3.1*10^19 km/s / Ho (km/h)
        
        รัสมีเอกภพ R(universe) = ct(universe)
      - Arno Allan Penzias , Robert Woodrow wilson
        
        ค้นพบคลื่นไมโครเวฟฟี้นหลัง จากการทดสอบเครื่องสัญญานกล้องโทรทัศน์วิทยุ
    - - Edwin Hubble แบ่งรูปร่างกาแลกซี่
        
        ไร้รูปร่าง
        
        มีรูปร่าง
        
        รี (E)
        
        กังหัน (S) + คาน (SB)
        
        เลนส์ (SO)
- - - - ขณะเกิดบิกแบง เกิดสสารขึ้นในรูปของอนุภาคมูลฐานคือ ควาร์ก (quark) อิเล็กตรอน (electron) นิวทริโน (neutrino) และโฟตอน (photon)
      - หลังเกิดบิกแบง 10-6 วินาที อุณหภูมิของเอกภพลดลงเป็นสิบล้านล้านเคลวิน ทำให้ควาร์กเกิดการรวมตัวกัน กลายเป็นโปรตอนและนิวตรอน
      - หลังเกิดบิกแบง 100 วินาที อุณหภูมิของเอกภพลดลงเหลือพันล้านเคลวิน เทียบได้กับอุณหภูมิของดาวฤกษ์ที่ร้อนที่สุด โปรตอน และนิวตรอน รวมกันเป็นนิวเคลียสของดิวเทอเรียม
      - หลังเกิดบิกแบง 3 นาที อุณหภูมิของเอกภพลดลงเป็นร้อยล้านเคลวิน ทำให้โปรตอนและนิวตรอน เกิดการรวมตัวเป็นนิวเคลียสของฮีเลียม
      - หลังเกิดบิกแบง 300,000 ปี อุณหภูมิของเอกภพลดลงเหลือ 10,000 เคลวิน นิวเคลียสของไฮโดรเจน และฮีเลียมดึงอิเล็กตรอนเข้ามาอยู่ในวงโคจร และเกิดเป็นอะตอมไฮโดรเจน และฮีเลียม
      - หลังเกิดบิกแบง 1,000 ล้านปี ภายในกาแล็กซีมีธาตุไฮโดรเจน และฮีเลียมเป็นสสารเบื้องต้น ซึ่งก่อกำเนิดเป็นดาวฤกษ์รุ่นแรกๆ
  - - - ไร้รูปร่าง
      - มีรูปร่างปกติ แบ่งเป็น 3 กลุ่มตามสัณฐาน
        
        รี/ไข่ (รหัส E)
        
        เลนส์/ลูกสะบ้า (รหัส SO)
        
        กังหัน/ก้นหอย (รหัส S) (แบบมีคานรหัส SB)
    - - มีรูปร่างแบบก้นหอยคาน หรือแบบกังหันมีคาน (SB) โครงสร้างหลักประกอบด้วย นิวเคลียส จาน และฮาโล
    - - แมกเจลานใหญ่
      - แมกเจลานเล็ก
      - แอนโดรเมดา