Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การแสดงพื้นเมือง 4 ภาค, ความสำคัญและการอนุรักษ์การแสดงพื้นเมือง,…

- - - - ฤดูร้อน : กลางกุมภาพันธ์ - กลางพฤษภาคม
      - ฤดูฝน : กลางพฤษภาคม - กลางตุลาคม
      - ฤดูหนาว : กลางตุลาคม - กลางกุมภาพันธ์
  - - - การแสดงมีการสืบทอดมีการสืบทอดและพัฒนาดัดแปลงมาเรื่อย ๆ จนมีความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว และแสดงออกมาในรูปแบบชองขนบธรรมเนียม ประเพณี และการประกอบอาชีพ
  - - - จะเข้
        
        จะเข้ เป็นเครื่องดนตรีประเภทดีด สันนิษฐานว่าได้รับอิทธิพลมาจากเขมร รูปร่างคล้ายจระเข้ทั้งตัว คนไทยรู้จักเล่นจะเข้มาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาตอนต้น เสียงของจะเข้จะมีความใสกังวาน
    - - ซอด้วง
        
        ซอด้วง เป็นเครื่องดนตรีประเภทสี จำพวกซอสองสาย ได้รับอิทธิพลมาจากซอเอ้อหูของจีน มีลักษณะคล้ายด้วงดักสัตว์ อาจเป็นที่มาในการเรียกว่าซอด้วงก็เป็นได้ เสียงของซอด้วงมีความแหลมสูง
      - ซออู้
        
        ซออู็ เป็นเครื่องดนตรีประเภทสี เสียงมีความทุ้มต่ำ ซึ่งมีลักษณะคล้ายกับ ซอฮู-ฮู้ ของจีน ตัวกะโหลกนั้นทำมาจากกะลามะพร้าว
    - - ระนาดเอก
        
        ระนาดเอก เป็นเครื่องดนตรีประเภทตีชนิดหนึ่งที่สันนิษฐานว่ามีวิวัฒนาการมาจากกรับ คือการรำกรับมาเรียงกันอย่างหยาบ ๆ จากนั้นนำไม้มารองวางเรียง และนำมาวางไว้บนรางเพื่อรองรับ ต่อมาใช้เชือกร้อยขึงไว้ ระนาดเอกมีเสียง 21 - 22 เสียง ลดหลั่นกันไป ทั่วไปมีเสียงแหลมสูง
      - ฆ้อง
        
        ฆ้อง เป็นเครื่องดนตรีประเภทตีชนิดหนึ่ง ทำมาจากทองเหลือง ในประเทศไทยมีการสร้างครั้งแรกที่จังหวัดชายแดนติดกับประเทศพม่า เสียงมีความกังวาน ฆ้องมีหลากหลายขนาด
    - - ขลุ่ย
        
        ขลุ่ย เป็นเครื่องดนตรีประเภทเป่า ไม่มีหลักฐานปรากฏแน่ชัดว่าเป็นเครื่องดนตรีของชนชติใด ขลุ่ยโดยทั่วไปทำมาจากไม้ไผ่ ผู้คนนิยมเป่าขลุ่ยกันมากเพราะเป็นเครื่องดนตรีที่มีขนาดเล็กพกพาได้ง่าย การฝึกเบื้องมีความไม่ยากมากนัก ขลุ่ยมีเสียงในหลากหลายลักษณะแล้วแต่ชนิด
        
        ขลุ่ยเพียงออ
      - ปี่
        
        ปี่ เป็นเครืองดนตรีชนิดเป่าแบบมีลิ้น ไม่ปรากฏหลักฐานแน่ชัดว่าสร้างขึ้นเมื่อใดและผู้ใดเป็นคนสร้าง ปี่มีเสียงที่เล็กแหลม
        
        ปี่ใน
  - - - การแสดงเพลงเกี่ยวข้าว
      - การแสดงเพลงฉ่อย
  - - - การแสดงเพลงพวงมาลัย
        
        การแสดงเพลงพวงมาลัยนิยมทางจังหวัดสุพรรณบุรี กาญจนบุรี ซึ่งสันนิษฐานว่าเกิดขึ้นครั้งแรกที่เพชรบุรี มักเล่นในงานเทศกาลต่าง ๆ โดยมักเล่นควบคู่ไปกับกีฬาพื้นบ้าน คือ ช่วงชัย ถ้าปาลูกช่วงถูกผู้ใด ผู้นั้นจะต้องรำ ผู้หญิงถูกรำ ผู้ชายร้องเกี้ยว ถ้าฝ่ายชายรำ ฝ่ายหญิงจะร้องว่าต่างๆ ถามไถ่ใด ๆ
      - การแสดงเพลงเรือ
        
        การแสดงเพลงเรือ เป็นกรแสดงพื้นบ้านของชาวภาคกลางอยู่ที่ติดลำน้ำ นิยมเล่นกันในหน้านา ประมาณเดือน 11 12 อุปกรณ์ในการเล่น คือ เรือ มีเรือพ่อเพลงและเรือแม่เพลง ในการเล่นจะมีต้นเสียง ลูกคู่รับ และมีฉิ่งกับกรับในการให้จังหวะ ร้องตอบโต้กันไป
        
        การแสดงเพลงอีแซว
        
        เพลงอีแซว เป็นเพลงพื้นบ้านประจำจังหวัดสุพรรณบุรีโดยกำเนิด เป็นการแสดงที่มีเพลงเป็นลักษระเพลงปฏิพากษ์ (เพลงโต้ตอบ) หนุ่มสาวร้องยั่วยวน เกี้ยวพาราสีกันง่าย ๆ ไม่ซับซ้อน การแสดงมีความเป็นลำดับเริ่มต้นจากบทไหว้ครู บทเกริ่น บทประ และตบท้ายด้วยบทลา
        
        เพลงลำตัด
        
        ลำตัด เป็นการแสดงบันตนของแขกมลายู ลำตัดจะมีลักษณะตัด และเฉือนกันด้วยเพลง (ลำ) การว่าลำตัดจึงเป็นการว่าด้วยฝีปาก มีทั้งบทเกี้ยวพาราสี ต่อว่า เสียดสี ลูกหยอด ให้ได้ตลกขบขันกัน สำนวนกลอนมีลักษณะสองแง่สองง่าม เครื่องดนตรีที่ใช่ คือ กลองรำมะนา และ ฉิ่ง
  - - - ประยูร ยมเยี่ยม
        
        ศิลปินพื้นบ้าน ผู้เชี่ยวชาญทางด้านลำตัด ในนาม "ลำตัดแม่ประยูร" เข้าสู่อาชีพแสดงเมื่ออายุ 13 ปี เพราะคุณตานั้นเห็นแวว แม่ประยูรยังสามารถแสดงเพลงพื้นบ้านได้อีกหลายประเภท อาทิ เพลงเกี่ยวข้าว เพลงฉ่อย เพลงอีแซว เพลงเรือ เป็นต้น อีกทั้งยังเป็นคนริเริ่มนำการแสดงลำตัดมาทำเป็นเทปคาสเซ็ทและวิดีโอเทปออกจำหน่าย แม่ประยูรได้ยกย่องเป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดง (เพลงพื้นบ้าน - ลำตัด) พ.ศ.2537
      - หวังดี นิมา
        
        ศิลปินพื้นบ้านที่มีความเชี่ยวชาญทางด้นลำตัด ได้ตั้งคณะลำตัด "คณะหวังเต๊ะ" และได้ทำการแสดงเป็นระยะเวลานานกว่า 60 ปี จนคณะหวงัเต๊ะเป็นสัญ,ักษณ์ของลำตัดได้เลยก็ว่าได้ อีกทั้งหวังเต๊ะได้รับยกย่องเป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดง (เพลงพื้นบ้าน - ลำตัด) พ.ศ.2531 เช่นเดียวกับประยูร ยมเยี่ยม ผู้ซึ่งเป็นอดีตคู่สมรส
- - - - ภาคอีสานมีปัญหาเรื่องการขาดแคลนน้ำ และดินขาดความอุดม สมบูรณ์ ทำให้พื้นที่บางแห่งไม่สามารถใช้ประโยชน์ในการเกษตรได้อย่างเต็มที่ ด้วยที่มีความแห้งแล้ง ขาด แคลนน้ำ ทำให้เกิดความเชื่อ และประเพณีเกี่ยวข้องกับการขอฝน เช่น งานบุญบั้งไฟ ซึ่งถือว่าเป็นเทศกาลสำคัญ
        
        สภาพสังคมส่วนใหญ่เป็นสังคมเกษตรกรรมตั้งถิ่นฐานกระจายอยู่ทั่วไปในพื้นที่ และประชากรมีฐานะยากจนเมื่อเปรียบเทียบกับภาคอื่น ๆ ของประเทศ
      - จังหวะและทำนอง
        
        มีจังหวะและทำนองที่สนุกสนาน เร้าใจ ให้ความสนุกสนา แก่ผู้ฟัง
        
        เครื่องดนตรีประกอบการแสดง
        
        ประเภทเครื่องดีด
        
        1.พิณทำด้วยไม้ เช่น ไม้ขนุน เพราะมีน้ำหนักเบาและให้เสียงทุ้มกังวานไพเราะกว่าไม้ชนิดอื่น มีรูปร่างคล้ายกีตาร์แต่ฝีมือหยาบกว่า พิณอาจจะมี 2 สาย 3 สาย หรือ 4 สายก็ได้ โดยแบ่งออกเป็น 2 คู่ เป็นสายเอก 2 สาย และสายทุ้ม 2 สาย
        
        2.หุนหรือหืน เป็นเครื่องดีดที่ทำด้วยไม้ไผ่ เวลาดีดต้องใช้ปากคาบไว้ที่กระพุ้งแก้ม ซึ่งจะทำหน้าที่เป็นเครื่องขยายเสียง หุนจะมีเสียงค่อนข้างเบา ดังนั้นจะดีดให้เป็นทำนองชัดเจนได้ยาก
        
        โกย คือ หุนที่ทำด้วยโลหะ นิยมเล่นกันในหมู่ผู้หญิง ผู้ไทสมัยโบราณ
        
        2 more items...
        
        วัฒนธรรมการแต่งกาย
        
        การแสดงส่วนใหญ่ทางภาคอีสาน ผู้หญิงจะสวมเสื้อแขนกระบอกคอกลม นุ่งผ้าซิ่นมัดหมี่และห่มสไบ ส่วนผู้ชายจะนุ่งผ้าถุงอีสาน เสื้อคอกลมแขนสั้น มีผ้าขาวม้าคาดเอว และบางการแสดงใช้ผ้าขาวม้าโพกศีรษะ เช่น เซิ้งโปงลาง และเซิ้งกระติ๊บข้าวเป็นต้น
        
        ตัวอย่างการแสดงพื้นเมืองทางภาคอีสาน
        
        เซิ้งโปงลาง
        
        1 more item...
        
        2 more items...
        
        บุคคลสำคัญ
        
        1 more item...
        
        นางสาวรวีนิภา ปาธะรัตน์ ม.4/12 เลขที่ 30
- - - - ภาคใต้มีลักษณะภูมิประเทศเป็นแหลมหรือแผ่นดินยื่นลงไปในทะเล มีพื้นที่ชายฝั่งทะเลเป็นแนวยาวทั้งสองด้านรวมกันมากกว่า 2,400 กิโลเมตร ตอนกลางของภาค มีเทือกเขาสูง 3 แนวทอดตัวเป็นแนวยาวเหนือ-ใต้ ทำให้เกิดพื้นที่ลาดเอียงจากตอนกลางลงสู่ชายฝั่งทะเลทั้ง 2 ด้าน
    - - โดยทั่วไปภาคใต้มีอาณาเขตติดกับทะเลฝั่งตะวันตกและตะวันออก ทางด้านใต้ติดกับมลายู ทำให้รับวัฒนธรรมของมลายูมาบ้าง ประชากรจึงมีชีวิตความเป็นอยู่ ขนบธรรมเนียมประเพณีและบุคลิกบางอย่างที่คล้ายคลึงกันคือ พูดเร็ว อุปนิสัยว่องไว ตัดสินใจ รวดเร็ว เด็ดขาด มีอุปนิสัยรักพวกพ้อง รักถิ่นที่อยู่อาศัย และศิลปวัฒนธรรมของตนเอง จึงมีความพยายามที่จะช่วยกันอนุรักษ์ไว้จนสืบมาจนถึงทุกวันนี้
      - จังหวะเเละทำนอง
        
        ลักษณะเด่นของดนตรีพื้นบ้านภาคใต้คือการเน้นจังหวะและลีลาที่เร่งเร้า หนักแน่น และคึกคัก
        
        เครื่องดนตรี
        
        ทับ เป็นเครื่องดนตรีที่มีความสำคัญ ในการให้จังหวะ และควบคุมการเปลี่ยนแปลงจังหวะ
        
        กลองโนรา ใช้ประกอบการแสดงโนรา หรือหนังตะลุง โดยทั่วไปมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางของหน้า
        
        โหม่ง เป็นเครื่องดนตรี ที่มีส่วนสำคัญในการขับบท ทั้งในด้านการให้เสียง
        
        ปี่ เครื่องดนตรีชนิดนี้มีความสำคัญในการเสริมเสียงสะกดใจผู้ชม
        
        1 more item...
        
        โพน เป็นเครื่องดนตรีประเภทตีเป็นกลองสองหน้า ตัวกลองทำด้วยไม้เนื้อแข็ง ตรงกลางตัวกลองด้านบนมีหูโลหะตรึงไว้สำหรับแขวนและตีด้วยไม้ขึงด้วยหนังวัว 2 ด้าน ไม่ทราบประวัติที่แน่นอน นิยมตีแข่งขันเสียงดังแต่บางครั้งจะใช้ตีประกอบกับฆ้องเดี่ยวไม่ใช้ประสมวงดนตรีจังหวัดที่นิยมบรรเลงทุกจังหวัดในภาคใต้ โอกาสที่บรรเลงตีเป็นสัญญาณเวลาพระฉันเพลหรือลงโบสถ์ และใช้ตีในขบวนการแห่พระตลอดจนใช้ตีแข่งขันความดังกัน เรียกว่า "จันโพน"
        
        กลองแขก เป็นเครื่องดนตรีประเภทตีเป็นกลองสองหน้ามีลักษณะคล้ายปืด แต่เล็กกว่า ตัวกลองทำด้วยไม้เนื้อแข็งหน้ากลองทำด้วยหนังนากหรือหนังเสือปลา วิธีตีกลองจะตีด้วยไม้มีลักษณะรูปโค้ง และใช้มือตีอีกด้านของหนัง
        
        ฆ้องคู่ จัดเป็นเครื่องดนตรีประเภทตีฆ้องแฝด ตัวฆ้องทำด้วยโลหะผสมตีด้วยไม้หุ้มนวมแขวนอยู่ในกลอง ไม้สี่เหลี่ยมเจาะรูให้เสียงออกประวัติ มีเล่นกันมาช้านานแล้วใช้บรรเลงในวงดนตรีประกอบด้วย ทับ กลองหนัง ฉิ่ง และปี่
        
        วัฒนธรรมการเเต่งกาย
        
        กลุ่มเชื้อสายจีน – มาลายู เรียกชนกลุ่มนี้ว่ายะหยา หรือ ยอนย่า เป็นกลุ่มชาวจีน เชื้อสายฮกเกี๊ยนที่มาสมรสกับชนพื้นเมืองเชื้อสายมาลายู ชาวยะหยาจึงมีการแต่งกายอันสวยงาม ที่ผสมผสาน รูปแบบของชาวจีนและมาลายูเข้าด้วยกันอย่างงดงาม ฝ่ายหญิงใส่เสื้อฉลุลายดอกไม้ รอบคอ,เอว และปลายแขนอย่างงดงาม นิยมนุ่งผ้าซิ่นปาเต๊ะ ฝ่ายชายยังคงแต่งกาย คล้ายรูปแบบจีนดั้งเดิมอยู่
        
        กลุ่มชาวไทยมุสลิม ชนดั้งเดิม ของดินแดนนี้นับถือศาสนาอิสลาม และมี เชื้อสายมาลายู ยังคงแต่งกายตามประเพณี อันเก่าแก่ฝ่ายหญิงมีผ้าคลุมศีรษะ ใส่เสื้อผ้ามัสลิน หรือลูกไม้ตัวยาวแบบมลายูนุ่งซิ่นปาเต๊ะ หรือ ซิ่นทอแบบมาลายู ฝ่ายชายใส่เสื้อคอตั้ง สวมกางเกงขายาว และมีผ้าโสร่งผืนสั้น ที่เรียกว่า ผ้าซองเก็ต พันรอบเอวถ้าอยู่ บ้านหรือลำลองจะใส่โสร่ง ลายตารางทอด้วยฝ้าย และสวมหมวกถักหรือ เย็บด้วยผ้ากำมะหยี่
        
        กลุ่มชาวไทยพุทธ ชนพื้นบ้าน แต่งกายคล้ายชาวไทยภาคกลาง ฝ่ายหญิงนิยมนุ่งโจงกระเบน หรือ ผ้าซิ่นด้วย ผ้ายกอันสวยงาม ใส่เสื้อสีอ่อนคอกลม แขนสามส่วน ส่วนฝ่ายชายนุ่งกางเกงชาวเล หรือ โจงกระเบนเช่นกัน สวมเสื้อผ้าฝ้ายและ มีผ้าขาวม้าผูกเอว หรือพาดบ่าเวลาออกนอกบ้านหรือไปงานพิธี
        
        1 more item...
        
        ตัวอย่างการเเสดงพื้นเมืองทางภาคใต้
        
        รำโนรา
        
        โนรา หรือบางคนเรียกว่า มโนห์รา เป็นศิลปะการแสดงที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในภาคใต้ ลักษณะการเดินเรื่อง และรูปแบบของการแสดงคล้ายละครชาตรีที่นิยมเล่นกันแพร่หลายในภาคกลาง เดิมการแสดงโนราจะใช้เนื้อเรื่องจากวรรณคดีเรื่องพระสุธน-มโนห์รา โดยตัดตอนแต่ละตอนตั้งแต่ต้นจนจบมาแสดง เช่น ตอนกินรีทั้งเจ็ดเล่นน้ำในสระ ตอนพรานบุญจับนางมโนห์รา ตอนพรานบุญจับนางมโนห์ราไปถวายพระสุธน ฯ ปกติการแสดงโนราจะเริ่มจากนายโรงหรือโนราใหญ่ซึ่งเป็นตัวเอกหรือหัวหน้าคณะอออกมารำ "จับบทสิบสอง" คือ การรำเรื่องย่อต่าง ๆ สิบสองเรื่อง เช่น พระสุธน-มโนห์ราพระรถ-เมรี ลักษณวงศ์ เป็นต้น แต่หากผู้ว่าจ้างไปแสดงขอให้จับตอนใดให้จบเป็นเรื่องยาว ๆ ก็จะแสดงตามนั้น
        
        1 more item...
        
        บุคคลสำคัญ
        
        นครินทร์ ชาทองหรือหนังนครินทร์ ชาทอง เป็นครูหนังตะลุงที่มีชื่อเสียงของไทยในอดีต ตลอดถึงเป็นศิลปินแห่งชาติ ปีพุทธศักราช ๒๕๕๐ หนังนครินทร์ ชาทอง เกิดเมื่อวันที่ ๑๕ กันยายน พ.ศ. ๒๔๘๘ ที่ตําบลคลองหอยโข่ง อําเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา
        
        1 more item...
        
        นางสาวจุฑามาศ พิทักษ์วงศ์ม.4/12 เลขที่ 23
- - - - ภาคเหนือจะมีลักษณะภูมิประเทศเป็นเขตภูเขาสลับพื้นที่ราบระหว่างภูเขา ซึ่งผู้คนอาศัยอย่างกระจายตัวแบ่งกันเป็นกลุ่ม อาจเรียกว่ากลุ่มวัฒนธรรมล้านนา โดยจะมีวิถีชีวิตและขนบธรรมเนียมเก่าแก่เป็นของตนเองมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว แต่องค์ประกอบที่สำคัญก็ยังมีความคล้ายคลึงกันอยู่มาก เช่น สำเนียงการพูด การขับร้อง ฟ้อนรำ การดำรงชีวิตแบบเกษตรกร การนับถือสิ่งศักดิ์สิทธิ์และวิญญาณของบรรพบุรุษ ความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนาแบบเถรวาท การแสดงออกของความรู้สึกนึกคิดและอารมณ์โดยผ่านภาษาวรรณกรรม ดนตรี และงานฝีมือแม้กระทั่งการจัดงานฉลองสถานที่สำคัญที่มีมาแต่โบราณ
      - จังหวะและทำนอง
        
        มีจังหวะและทำนองที่นุ่มนวล การบรรเลงวงกลองสะบัดช่วยให้ความรู้สึกตื่นเต้น เร้าใจ
        
        เครื่องดนตรีประกอบการแสดง
        
        ประเภทเครื่องดีด
        
        พิณเปี๊ยะ
        
        ซึง
        
        วัฒนธรรมการแต่งกาย
        
        ตัวอย่างการแสดงพื้นเมืองของภาคเหนือ
        
        บุคคลสำคัญ
        
        นางสาวปัณฑารีย์ น้อยผา ม.4/12 เลขที่20
        
        เจ้าเครือแก้ว ณ เชียงใหม่ -ได้รับการยกย่องเชิดชูเกียรติเป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดง (คีตศิลป์พื้นเมืองล้านนา) ประจำปีพุทธศักราช 2541
        -เป็นผู้เชี่ยวชาญเพลงพื้นเมืองภาคเหนือที่ยังจดจำคำร้อง ทำนอง ไว้อย่างครบถ้วน -เป็นบุคคลที่ร่วมก่อตั้ง วิทยาลัยนาฏศิลป์เชียงใหม่ ขึ้นใน พ.ศ. 2514
        
        1 more item...
        
        เจ้าดารารัศมี พระราชชายา เป็นเจ้าหญิงในราชวงศ์ทิพย์จักรจากนครเชียงใหม่ ผู้มีบทบาทสำคัญต่อการรวมล้านนาเข้ากับสยาม โดยการถวายตัวเป็นบาทบริจาริกาในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว และฟื้นฟูศิลปวัฒนธรรมล้านนา
        พระประวัติ
        
        1 more item...
        
        ฟ้อนสาวไหม เป็นการฟ้อนพื้นเมืองที่เลียนแบบมาจากการทอผ้าไหมของชาวบ้าน
        
        ระบำชาวเขา เป็นการแสดงของชาวเขาเผ่าลิซู หรือลีซอโดยเป็นระบำชุดที่ใช้แสดงในงานรื่นเริงต่าง ๆ ชุดที่ใช้ได้รับการประยุกต์มาจากเครื่องแต่งกายที่ชาวเผ่าลิซูใช้ในชีวิตประจำวัน
        
        ฟ้อนขันดอก เป็นฟ้อนประดิษฐ์ใหม่ มีลีลาท่าฟ้อนได้มาจากการใส่ขันดอกบูชาเสาอินทขิล ซึ่งเป็นเสาหลักเมืองเชียงใหม่ ช่วงเดือนพฤษภาคมของทุกปี ปัจจุบันฟ้อนชนิดนี้ใช้ฟ้อนในงานพิธีมงคล เพลงที่ใช้ในการประกอบการแสดงใช้เพลงกุหลาบเชียงใหม่ ลีลาท่าฟ้อนอ่อนช้อยเข้ากับความอ่อนหวานของท่วงทำนองเพลง
        
        ชาย ส่วนใหญ่นิยมสวมเสื้อแขน สั้นสีเข้มๆ ที่เราเรียกว่า "ม่อฮ่อม" สวมกางเกงสีเดียวกับเสื้อจรดเข่า นิยมใช้ผ้าคาดเอวด้วยผ้าขาวม้า ผู้หญิง การแต่งกายส่วนใหญ่นิยม สวมใส่ผ้าซิ่นแบบทอทั้งตัว สวมเสื้อ คอเปิด เล่นสีสัน ห่มผ้าสไบเฉียง สวมเครื่องประดับตามข้อมือ ข้อเท้า และคอ
        
        ประเภทเครื่องสี
        
        สะล้อ
        
        ประเภทเครื่องตี
        
        กลองสะบัดชัย
        
        กลองเต่งถิ้ง
        
        กลองตึ่งโนง
        
        ตะหลดปด
        
        ประเภทเครื่องเป่า
        
        ขลุ่ย
        
        ปี่
        
        ปี่แน