Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
การสูญเสียและความเศร้าโศก Loss and Gr - Coggle Diagram
การสูญเสียและความเศร้าโศก Loss and Gr
ภาวะเศร้าโศก Grief
หมายถึง ความรู้สึกเสียใจ ที่เกิดขึ้นเมื่อคาดว่าจะมีการสูญเสียหรือรับรู้ว่าตนเองสูญเสีย เป็นปฏิกิริยาตอบสนองที่แสดงออกทั้งทางสรีระและอารมณ์
กระบวนการเศร้าโศกปกติ (Normal Grief Response)
ระยะแรก (ระยะเฉียบพลัน) ระยะเฉียบพลัน มักอยู่ในช่วง 4-8 สัปดาห์แรกจะแสดงอาการช็อกและไม่เชื่อ จากนั้นจะเปลี่ยนแปลงไปสู่การพัฒนาการระลึกรู้และซดใช่ ช่วงช็อกและไม่เชื่อ
ระยะที่สอง (ระยะเผชิญกับการสูญเสีย)ระยะเผชิญกับการสูญเสีย ภายหลังจากฝานช่วงวิกฤติไปแล้ว หลักใหญ่ของ
กระบวนการเศร้าโศกจะเกิดขึ้นภายในจิตใจ ใช่เวลาประมาณ 1-2 ปี
ความเศราโศกผิดปกติ (Maladaptive Grief Response)
เกิดขึ้นเพราะไม่สามารถปรับสภาพจิตให้เป็นไปตามการของความทุกข์โศกได้ อาจแสดงออกโดยมีเศร้าโศกยาวนาน (Prolonged grief) ปฏิกิริยาเศร้าโศกล่าช้า (Delayed reaction) กระบวนการ
การสูญเสีย Loss
หมายถึง สภาพการณ์ที่บุคคลต้องแยกจากสูญหาย หรือต้องปราศจากบางสิ่งบางอย่างที่เคยมีอยู่ในชีวิต ซึ่งมีที่อาจเกิดขึ้นทันทีทันใด หรือค่อยเป็นค่อยไปคาดการณ์ได้หรือไม่สามารถคาดการณ์ได้ และอาจทำให้
เกิดความซอกซ่องและเจ็บปวดอย่างมาก หรือเพียงเล็กน้อย
ประเภทของการสูญเสีย
การสูญเสียบุคคลสำคัญของชีวิต เป็นการสูญเสียที่มีความหมาย มีความสำคัญในชีวิต เช่น การพรากจากคนรักด้วยความตาย หรือการหย่าร้าง
การสูญเสียความสมบูรณ์ทางสรีระ จิตใจและสังคม เป็นความสูญเสียความสมบูรณ์ มั่นคง ทางกาย จิต สังคม ซึ่งกันและกัน
การสูญเสียสมบัติหรือความเป็นเจ้าของ เป็นการสูญเสียสิ่งของต่าง ๆ ทั้งอย่างสมบูรณ์บางส่วนและชั่วคราวหรือกาวร สิ่งของหรือสมบัติดังกสาว
ปฏิกิริยาต่อการสูญเสีย
ระยะช็อก (Shock and Disbelief)
ระยะแรกที่รับรู้ถึงการสูญเสียมคคลจะตกใจ ไม่เชื่อ ปฏิเสธ อาจเกิดความรู้สึกมีนชาใน 2-3 ชั่วโมงถึง 2-3 สัปดาห์
ระยะพัฒนาการตระหนักร์ถึงการสูญเสีย (Developing Awareness)
บุคคลเรีมมีสติรับรู้มากขึ้น และตระหนักร์ได้ถึงการสูญเสีย อ่าจเกิดขึ้นภายในไม่กีนาทีหรือเป็นชั่วโมง
ระยะพักฟื้น (Restitution)
บุคคลจะมีการปรับตัวเพื่อฟื้นคืนสู่ภาวะปกติ เริ่มยอมรับความจริง การหมกมุ่นคิดถึงบุคคลที่สูญเสียลดน้อยลง มองหาสิ่งใหม่ทดแทน และเรีมมีความหวังใหม่ในชีวิต
การพยาบาลู้ที่มีภาวะสูญเสีย/เศร้าโศก
สร้างเสริมคามสัมพันธ์ที่เชื่อถือไว้วางใจ
1.1 สร้างสัมพันธภาพทางวิชาชีพแบบ 1:1
1.2 พูดคุยทักทายสม่ำเสมอ และพอเหมาะ
1.3 พยาบาลมีท่าทีสงบ มั่นคง และให้ความรู้สึกรวม (Empathy)
1.4 ไม่แสดงทำคกคาม ตำหนิ วิพากษ์วิจารณ์พฤติกรรมที่ผู้รับบริการแสดงออก
ส่งเสริมให้ลดความรู้สึกเศร้าโศก
2.1 ให้เวลาผู้ทุกข์โศกได้ระบายอารมณ์ศร้า เสียใจ ให้รู้สีกว่าพยาบาลยอมรับต่อการแสดงความเศร้าโศก
2.2 สร้างบรรยากาศและเปิดโอกาสให้มีการสื่อสารด้านอารมณ์ ความรู้สึกนึกคิดอย่างเปิดเผยและตรงไปตรงมา
2.3 ใช้เทคนิคการสื่อสารเพื่อให้ได้รับรู้ความรู้สึกของตนเอง เช่น "คุณรู้สึกเศร้าเสียใจ"
ส่งเสริมการสร้างและความคาดหวังที่เป็นจริง
3.1 ใช้เทคนิคช่วยให้ระบายความรู้สึกหมดหวังท้อแท้ใจ
3.2 สนับสนุนวิธีการเผชิญปัญหาที่เหมาะสม โดยเพิ่มกำาลังใจและความพยายามต่อสู่กับความรู้สึกเศร้าโศก
3.3 เพิ่มความรู้สึกมีหวังในชีวิดแม้จะต้องสูญเสียบางสิ่งไป
3.4 ชี้ให้ผู้เศร้าโศกเปรียบเทียบประสบการณ์ของตนกับผู้อื่นที่มีลักษณะรุนแรงกว่า เพื่อให้เกิดความรู้สึกผ่อนเบาความทุกข์ของตน
3.5 ส่งเสรมการสร้างศรัทธา และความหวังที่ยืดพระและสิ่งศักดิ์สิทธิ์เพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยวทางจิตใจ
3.6 เพิ่มความหมายของการมีชีวิตรอด คุณค่าและความผูกพันของตนกับผู้อื่น
กระตุ้นให้ผู้เศร้โศกเข้ารวมกิจกรรมต่าง ๆเพื่อหลีกเสี่ยงการหมกมุ่นและเกิดความรู้สึกภาคภูมิใจ
4.1 จัดกิจกรรมเล็ก ๆ น้อย ๆที่สามารถกระทำได้ด้วยตนเอง เช่น กิจกรรมดูแลความสะอาดตนเอง จัดทำความสะอาดที่นอน ทำงานฝีมือ ทำาสวน
4.2 กระตุ้น ชักชวนให้ผู้เศร้าโศกเข้าร่วมกิจกรรมกับผู้อื่น
จัดสิ่งแวดสอมเพื่อการบำบัด
5.1 ดูแลให้อากาศถ่ายเทสะดวก สะอาดและปลอดภัย
5.2 มีแสงสว่างเพียงพอ และสงบปราศจากเสียงที่ตังหรือกระตุ้นเกินไป
5.3 จัดสิ่งแวดล้อมที่ปราศจากสิ่งกระตุ้นที่ทำให้เกิดความเศร้าเสียใจมากยิ่งขึ้น
สนับสนุนต่ำจนจิตใจของญาติ และส่งเสริมสัมพันธภาพที่ระหว่างผู้เศร้าโศกและญาติโดยอธิบายให้ญาติเข้าใจความรู้สึกและพฤติกรรมของการแสดง
ป้องกันการเกิดปฏิกิริยาที่เศร้าโศกผิดปกติ
7.1 เฝ้าระวัง สังเกดอาการผิดปกดิ เช่น มีอาการเศร้ามากขึ้น ร่วมกับความวิตกกังวล มิปฏิกิริยาถดถอย ย่ำคิดย่ำทำ โดยเฉพาะคิดฆ่าตัวตาย
7.2 ให้ความรู้แก่ผู้เศร้าโศกและญาติ ให้เข้าใจถึงการมีปฏิกิริยาเศร้าโศกต่อการสูญเสีย
