Arystoteles, razem z drugim studentem Akademii Ksenokratesem, opuścili Akademię i udali się do kolonii w Azji Mniejszej. Razem z nim, oraz z dwoma miejscowymi akademikami, Erastosem i Koriskosem, doradcami władcy kolonii Hermiasa, założył swoją szkołę filozoficzną.
Jednym ze słuchaczy jego szkoły i przyjacielem Arystotelesa stał się Hermias (władca kolonii). Dał mu za żonę swoją przybraną córkę Pytias.
Po 13 latach wrócił do Aten, gdzie założył własną, konkurencyjną do Akademii szkołę filozoficzną zwaną Liceum (gr. Λύκειον Lykeion), która była wspierana przez Aleksandra Macedońskiego i wkrótce przyćmiła Akademię.
Aleksander do końca życia regularnie wymieniał listy z Arystotelesem, a także przysyłał egzotyczne okazy fauny i flory z odległych krajów do dużego ogrodu szkoły. Liceum obejmowało bowiem duży ogród z przyległymi budynkami, gdzie mieściły się sale wykładowe, i bibliotekę.
Po śmierci Aleksandra w Babilonie, po powstaniu anty-macedońskim i upadku pro-macedońskiego rządu w Atenach, Arystoteles musiał uciekać z miasta oskarżony o bezbożność. Pretekstem do oskarżenia był hymn, który ułożył na cześć śmierci Hermiasa.
Przeniósł się wtedy do miasta Chalkis na wyspie Eubea, gdzie po niespełna roku zmarł. W Atenach pozostał Teofrast (jego syn), który kierował szkołą Liceum przez następne 37 lat.