Pomysł Arystotelesa pogodzenia wszystkich wspomnianych ujęć, polegał na przyjęciu, że każda substancja jaką napotykamy w przyrodzie jest połączeniem materii i formy. Z jednej strony każdą substancję można rozpatrywać w aspekcie jej konkretności, złożoności i fizyczności. Za wszystkie te właściwości odpowiada materia. Z drugiej strony każda substancja jest egzemplarzem jakiegoś ogólnego gatunku (np. mruczek jest kotem), jest również funkcjonalną jednością swoich części (np. mruczek to coś więcej niż zlepek komórek lub tkanek i jest ucieleśnieniem pewnej idei). Ogólność, jedność i idealność to wyznaczniki formy. Innymi słowy każda substancja istnieje dzięki współgrze konkretności i ogólności, wielorakiej złożoności i jedności, fizyczności i idealności, czyli dzięki harmonijnemu współwystępowaniu materii i formy. Pogląd ten nazywamy Hilemorfizmem
