Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

วรรณกรรมเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ Southeast Asian Literature, จัดทำโดย…

- - - - แต่งด้วยร้องกรองสั้น ๆ หรือบทร้องในวิถีชีวิต เช่น บทกล่อมเด็ก บทประกอบพิธีกรรม
      - ร้อยแก้วส่วนใหญ่ปรากฏอยู่ในประเพณีมุขปาฐะ เช่น ตำนานปรัมปรา นิทานพื้นเมือง พงศาวดาร เป็นต้น
      - วรรณกรรมแสดงให้เห็นลักษณะร่วมทางสังคมวัฒนธรรม และรสนิยมทางวรรณศิลป์ของผู้คนในแต่ละภูมิภาค
        
        เช่น นิทานเรื่อง "ศรีธนญชัย" มีปรากฏอยู่ในประเพณีมุขปาฐะของทุกประเทศ
        
        แสดงให้เห็นสังคมในภูมิภาคนี้มีความสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิดและรับอิทธิพลซึ่งกันและกัน หรือมีรสนิยมทางวรรณศิลป์ร่วมกัน
      - จุดเด่นมักสะท้อนอัตลักษณ์วัฒนธรรมอันเป็นเฉพาะของแต่ละประเทศได้ดี เนื่องจากมีความสัมพันธ์กับวัฒนธรรมค่อนข้างมาก
  - - - เนื้อหาส่วนใหญ่ในยุคอาณานิคมจะเกี่ยวข้องกับการปลุกระดมเรียกร้องเอกราช และถ่ายทอดอุดมการณ์ลัทธิชาตินิยม ซึ่งเป็นลักษณะร่วมกันในภูมิภาคนี้อย่างเห็นได้ชัด
        
        เนื่องจากแต่ละประเทศตกเป็นอาณานิคมของตะวันตก (ยกเว้นประเทศไทย)
      - ทุกประเทศต่างใช้วรรณกรรมเป็นเครื่องมือถ่ายทอดอุดมการณ์ชาตินิยม และปลุกระดมมวลชนเข้าร่วมต่อต้านเจ้าอาณานิคมอย่างเข้มข้น
        
        จัดเป็นวรรณกรรมแนว "ต่อสู้กู้ชาติ"
      - ตัวอย่าง
        
        วรรณกรรมพม่า
        
        หยิบยกปัญหาการถูกเอารัดเอาเปรียบมานำเสนอให้ประชาชนได้ตระหนักถึงความเลวร้ายของเจ้าอาณานิคมและปลุกระดมให้คนพม่าลุกขึ้นสู้
        
        เช่น รวมเรื่องสั้น "จนกว่าจะถึงวันแห่งเอกราช"
        
        เช่น วรรณกรรมเรื่อง "น้ำมัน"
        
        วรรณกรรมพม่ายังให้ความสำคัญกับประเด็นความขัดแย้งทางชาติพันธ์หลังจากที่ได้เอกราช
        
        สะท้อนมุมมองและปัญหาสังคมพม่า โดยเฉพาะกลวิธีการสร้างเรื่องโดยให้ตัวละครเอกเป็นผู้เล่าเรื่องจากประสบการณ์ตรงหรือเล่าในสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่
        
        วรรณกรรมกัมพูชา
        
        นิยมนำเหตุการณ์ยุคเขมรแดงมาเขียน
        
        ชี้ให้เห็นสังคมอันเลวร้ายในยุคเขมรแดงอย่างตรงไปตรงมา
        
        เช่น บันทึกเรื่อง "สี่ปีนรกเขมร" ของยาสึโกะ
        
        เช่น เรื่อง "หนีไฟนรก" บันทึกของกิมลั้งสตรีชาวเขมร
    - - ส่วนใหญ่มักนำฉากหรือสถานที่จริงมาเป็นองค์ประกอบหลักสำคัญในการดำเนินเรื่องและสัมพันธ์กับเนื้อหาและแนวคิดหลักของเรื่อง
        
        นำเสนอภาพการต่อสู้
        
        การเสียสละ
        
        การแสดงปฏิภาณไหวพริบในการหนีเอาตัวรอดในยามคับขันในช่วงสงคราม
        
        เพื่อปลุกเร้าให้ผู้อ่านเห็นความเด็ดเดี่ยว กล้าหาญ และการเสียสละชีวิตเพื่อเอกราชของชาติ
        
        เช่น ฉากสู้รบของเกี๋ยนในสมรภูมิรบเขตเวียดนามเหนือเรื่อง "ปวดร้าวแห่งสงคราม"
        
        แสดงให้เห็นภาพความเลวร้ายของสงครามที่พรั่งพรูออกมาจากห้วงคำนึงของเขาซึ่งมีการสลับฉากไปมาระหว่างอดีตกับปัจจุบันซึ่งสร้างความสะเทือนใจแก่ผู้อ่านได้เป็นอย่างดี
    - - นิยมสร้างตัวละครเป็นคู่ตรงข้ามกัน
        
        ฝ่ายปฏิวัติกอบกู้เอกราช
        
        สร้างให้เป็นคนรักชาติรักแผ่นดิน เข้มแข็ง เสียสละอดทน นึกถึงประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าส่วนตน
        
        ฝ่ายปฏิปักษ์
        
        เจ้าอาณานิคมหรือไม่ก็เป็นผู้ปกครองซึ่งเป็นคนชาติเดียวกันที่ทำงานรับใช้เจ้าอาณานิคม
  - - - เริ่มมีการวิพากษ์วิจารณ์สังคมและผู้นำรัฐบาลมาขึ้น
        
        เนื่องจากเห็นว่า การฟื้นฟูประเทศภายใต้การปกครองของผู้นำรัฐบาลส่วนใหญ่ไม่สามารถแก้ไขปัญหาความยากจนและพัฒนาประเทศไปสู่ความคาดหวังได้
        
        เช่น ประเทศเวียดนาม
        
        นักเขียนจำนวนหนึ่งเริ่มตั้งคำถามกับการพัฒนาประเทศของรัฐบาล การเยียวยาแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ที่สืบเนื่องมาจากสงคราม
        
        เช่น ประเทศพม่า
        
        นักเขียนหัวก้าวหน้าส่วนหนึ่งเริ่มวิพากษ์สังคมพม่าที่เริ่มเปิดรับกระแสโลกใหม่จนทำให้วัฒนธรรมของตนเองเริ่มสั้นคลอน
      - ด้านตัวละคร
        
        เริ่มปรับเปลี่ยนจากสร้างตัวละครเป็นคู่ขัดแย้งที่มีความหลากหลายมากขึ้น
        
        เช่น
        
        นำเสนอประเด็นขัดแย้งทางอุดมการณ์ความคิดระหว่างความเป็นปัจเจกกับความเป็นสังคมองค์รวม
        
        พบมากในวรรณกรรมเวียดนาม และลาว
        
        คู่ขัดแย้งตัวละครอาจเป็นผู้นำ ข้าราชการ
      - ด้านเนื้อหาและแนวคิด
        
        มีเนื้อหาคาบเกี่ยวกับยุคอาณานิคมเนื่องจากบางประเทศอาจนำเหตุการณ์ในยุคต่อสู้กู้ชาติมานำเสนอเพื่อตอกย้ำให้คนในสังคมตระหนักถึงความเป็นชาติ ที่แลกมาด้วยหยาดเหงื่อ น้ำตา เลือดเนื้อ
        
        กรณีการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ยุคเขมรแดง
        
        นักเขียนร่วมสมัยนิยมนำเหตุการณ์ ความโหดร้ายทารุณ และผลพวงจากการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์และการทำลายโครงสร้างของระบบสังคมและวัฒนธรรมเขมรมานำเสนออย่างต่อเนื่อง
  - - - นำเสนอภาพสังคมที่แปลกแตกต่างไปจากยุคต่อสู้กู้ชาติ
        
        เช่นวรรณกรรมประเทศอินโดนีเชีย มาเลเซีย และฟิลิปปินส์นำเสนอความขัดแย้งทางความคิด สังคม และวัฒนธรรม
      - มุ่งเน้นเนื้อหาทำให้เห็นถึงผลกระทบของทุนนิยม บริโภคนิยมที่เข้ามาส่งผลกระทบต่อวิถีชีวิต สังคมและวัฒนธรรมของตนเอง
    - - ส่วนใหญ่จะใช้สัญลักษณ์ในการนำเสนอเป็นส่วนใหญ่
        
        เช่น เรื่อง "หญิงสองสะดือ" ของฟิลิปปินส์ ใช้ฝุ่นและปูเป็นสัญลักษณ์แทนสังคมฟิลิปปินส์ที่ยังเต็มไปด้วยฝุ่นละอองของยุคสงครามที่ยังหลงเหลือให้เห็นซากปรักหักพังและร่องรอยของความเสียหายของประเทศจากการตกเป็นอาณานิคม ขณะเดียวกันก็กำลังแสวงหาทิศทางหรือแนวทางในการพัฒนาประเทศให้เหมาะสมกับการดำเนินชีวิตในยุคปัจจุบัน โดยนำเสนอผ่าน "ปู"