Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
การใช้มัลติมีเดียในชีวิตประจำวัน, Banner_ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาคือ…
การใช้มัลติมีเดียในชีวิตประจำวัน
ด้านการศึกษา
การศึกษา ในความหมายทั่วไปอย่างกว้างที่สุด เป็นวิธีการส่งผ่านจุดมุ่งหมายและธรรมเนียมประเพณีให้ดำรงอยู่จากรุ่นหนึ่งสู่อีกรุ่นหนึ่ง[1] โดยทั่วไป การศึกษาเกิดขึ้นผ่านประสบการณ์ใด ๆ ซึ่งมีผลกระทบเชิงพัฒนาต่อวิธีที่คนคนหนึ่งจะคิด รู้สึกหรือกระทำ แต่ในความหมายเทคนิคอย่างแคบ การศึกษาเป็นกระบวนการอย่างเป็นทางการซึ่งสังคมส่งผ่านความรู้ ทักษะ จารีตประเพณีและค่านิยมที่สั่งสมมาจากรุ่นหนึ่งไปยังอีกรุ่นหนึ่ง นั่นคือ การสอนในสถานศึกษา สำหรับปัจจุบันนี้มีการแบ่งระดับชั้นทางการศึกษาออกเป็นขั้นๆ เช่น การศึกษาปฐมวัย ประถมศึกษา มัธยมศึกษา ทั้งนี้รวมไปถึงระดับอาชีวศึกษา อุดมศึกษา และการฝึกงาน
ระดับปฐมวัยเป็นการจัดการศึกษาให้เด็กก่อนวัยที่ต้องศึกษาการศึกษาขั้นพื้นฐาน โดยเป็นการวางรากฐานชีวิตเพื่อปูพื้นฐานที่ดีก่อนการเรียนในระดับต่อไป โดยทั่วไปแล้วผู้ที่เข้าศึกษาในระดับนี้มักมีอายุตั้งแต่ 4 - 8 ปี การเรียนการสอนในระดับนี้จะเน้นการสอนที่เกี่ยวข้องกับจิตวิทยาพัฒนาการของเด็ก ซึ่งเน้นในด้านการพัฒนาร่างกาย จิตใจ สังคม สติปัญญาและอารมณ์ของเด็ก นอกจากนี้ยังเน้นให้เด็กเรียนรู้ทักษะต่างๆผ่านกิจกรรมการเล่นและกิจกรรมเกมส์ เพื่อเสริมสร้างความสัมพันธ์ทางสังคม และเกิดการเรียนรู้ผ่านกิจกรรมเหล่านี้อีกด้วย
การศึกษาในประเทศไทย เป็นการศึกษาที่จัดโดยกระทรวงศึกษาธิการของประเทศไทย โดยภาครัฐจะเข้ามาดูแลโดยตรงและเปิดโอกาสให้เอกชนมีส่วนร่วมในการศึกษาตั้งแต่ระดับการศึกษาปฐมวัยจนถึงระดับอุดมศึกษา สำหรับการศึกษาภาคบังคับในประเทศไทยนั้นได้กำหนดให้พลเมืองไทยต้องจบการศึกษาอย่างน้อยที่สุดในระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น[4] และต้องเข้ารับการศึกษาอย่างช้าสุดเมื่ออายุ 7 ปี[5] ซึ่งการศึกษาภาคบังคับนี้เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาขั้นพื้นฐาน ซึ่งแบ่งออกเป็นระดับชั้นประถมศึกษา 6 ปีและมัธยมศึกษา 6 ปี นอกจากนี้แล้วการศึกษาขั้นพื้นฐานยังรวมถึงการศึกษาปฐมวัยอีกด้วย[6] ทั้งนี้รัฐจะต้องจัดให้อย่างทั่วถึงและมีคุณภาพโดยไม่เก็บค่าใช้จ่ายตามความในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย
ด้านความบันเทิง
สิ่งบันเทิง เป็นส่วนที่สร้างความแตกต่างระหว่างอีเวนท์ที่น่าจดจำกับอีเวนท์ที่ถูกลืมเลือนไปอย่างรวดเร็ว
ที่ JAND Events เราจะช่วยคุณค้นหาประเภทของความบันเทิงที่เหมาะสมกับงานอีเวนท์ของคุณภายใต้งบประมาณที่คุณกำหนด เราสามารถจัดการหาดีเจ นักดนตรี นักแสดงในพื้นที่ให้คุณ และเสนอแนะความคิดที่ฉีกกรอบออกไปสำหรับงานอีเวนท์ที่จะเป็นที่กล่าวถึงกันไปทั่วของคุณ วงดนตรีแบบเต็มวง วงออเคสตร้า หรืออาจจะเป็นขนาดที่เล็กลงมา เช่น วงเครื่องดนตรีสามชิ้นหรือนักเปียโนเดี่ยว ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนก็ตามที่คุณคิดไว้ เราสามารถให้คำแนะนำและจัดหาให้คุณในราคาที่ดีที่สุด
เราสามารถเข้าถึงดาราดังจากต่างประเทศและนักแสดงระดับโลก และด้วยเครือข่ายที่กว้างขวางของเราในอุตสาหกรรมการบันเทิง เราสามารถค้นหา จับจอง และจัดการด้านความบันเทิงให้กับงานอีเวนท์ทุกขนาดและทุกรูปแบบ และเรายังสามารถจัดหาอุปกรณ์ที่จำเป็นเพิ่มเติม เช่น ระบบภาพและเสียง เวที และอื่น ๆ เพื่อทำให้คุณมั่นใจได้ว่าการแสดงนั้นมีคุณภาพดีที่สุดและเหมาะสมกับงานอีเวนท์ของคุณ
ด้านธุรกิจ
ธุรกิจ (อังกฤษ: business) เป็นองค์การที่เกี่ยวข้องกับสินค้า บริการ หรือทั้งสินค้าและบริการผู้บริโภค ธุรกิจนั้นโดดเด่นในระบบเศรษฐกิจแบบทุนนิยม ซึ่งธุรกิจส่วนมากมีเอกชนเป็นเจ้าของ และบริหารจัดการเพื่อให้ได้กำไร และเพิ่มความมั่งคั่งแก่เจ้าของธุรกิจ ธุรกิจยังอาจเป็นประเภทไม่แสวงหาผลกำไรหรือมีรัฐเป็นเจ้าของก็ได้ ธุรกิจที่มีหลายปัจเจกบุคคลเป็นเจ้าของอาจเรียกว่า บริษัท แม้คำว่า "บริษัท" จะมีความหมายที่เจาะจงกว่านั้น คำว่า "ธุรกิจ" มีความหมายครอบคลุมเรื่องเกี่ยวกับการค้าอย่างน้อย 3 เรื่อง คือ
ตัวองค์กรการค้า, อุตสาหกรรม หรือบริษัท หรือที่เรียกกันว่า "องค์กรธุรกิจ"
กิจกรรมที่เกี่ยวกับการค้า, อาชีพ และอุตสาหกรรม เช่นในคำพูด "ธุรกิจเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ๆ ตามสภาพตลาด"
ส่วนของกิจกรรมทางเศรษฐศาสตร์ เช่น "ธุรกิจเพลง" หรือ "ธุรกิจคอมพิวเตอร์" (ดู อุตสาหกรรม)
บทความนี้จะเน้นไปที่ความหมายอันแรก แต่ก็จะมีลิงก์ไปยังหัวข้ออื่น ๆ ที่เกี่ยวกับธุรกิจและการบริหารจัดการตามความหมายที่สองด้วยเช่นกัน
ด้านความเป็นจริงเหมือน
อุตสาหกรรม VR ยังคงต้องพัฒนาอีกมากก่อนที่จะบรรลุวิสัยทัศน์ในการสร้างสภาพแวดล้อมที่สมจริงอย่างสมบูรณ์แบบ ซึ่งให้ผู้ใช้ได้สัมผัสกับความรู้สึกต่างๆ ในรูปแบบที่ใกล้เคียงกับความเป็นจริง อย่างไรก็ตาม เทคโนโลยีความเป็นจริงเสมือนได้ก้าวไปไกลมากในการสร้างการมีส่วนร่วมทางประสาทสัมผัสที่สมจริง และแสดงให้เห็นถึงแนวโน้มที่จะนำไปใช้ในเชิงธุรกิจในอุตสาหกรรมต่างๆ
ความเป็นจริงเสมือน หรือ VR คือสภาพแวดล้อมจำลองสามมิติ ( 3D ) ที่ให้ผู้ใช้สำรวจและโต้ตอบกับสภาพแวดล้อมเสมือนจริงในลักษณะที่ใกล้เคียงกับความเป็นจริง โดยรับรู้ผ่านประสาทสัมผัสของผู้ใช้ สภาพแวดล้อมนี้สร้างขึ้นด้วยฮาร์ดแวร์และซอฟต์แวร์ คอมพิวเตอร์ แม้ว่าผู้ใช้ยังอาจต้องสวมอุปกรณ์ เช่น แว่นตา ชุดหูฟัง หรือชุดรัดรูป เพื่อโต้ตอบกับสภาพแวดล้อมด้วย
ยิ่งผู้ใช้สามารถดื่มด่ำไปกับสภาพแวดล้อม VR และปิดกั้นสภาพแวดล้อมทางกายภาพได้มากเท่าไร พวกเขาก็จะยิ่งสามารถระงับความเชื่อของตนและยอมรับมันว่าเป็นจริงได้มากขึ้น แม้ว่ามันจะมีลักษณะเป็นจินตนาการก็ตาม
ด้านการฝึกอบรม
ส่วนคำว่า การพัฒนาบุคคล นั้น นักวิชาการด้านการฝึกอบรมบางท่านเห็นว่าเกือบจะเป็นเรื่องเดียวกันกับการฝึกอบรม โดยกล่าวว่า การฝึกอบรม เป็นการเสริมสร้างให้เกิดการเรียนรู้ สำหรับบุคลากรระดับปฏิบัติการ เพื่อให้สามารถทำงานอย่างใด อย่างหนึ่งได้ตามจุดประสงค์เฉพาะอย่าง ในขณะที่การพัฒนาบุคคลนั้น มุ่งเสริมสร้างให้เกิดการเรียนรู้ในเรื่องทั่วๆไป อย่างกว้างๆ จึงเป็นการฝึกอบรมสำหรับบุคลากรระดับบริหารเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งในทางปฏิบัติแล้วบุคลากรทั้งสองระดับก็ต้องมีทั้งการฝึก
นอกจากการมีความรู้ความเข้าใจในเรื่องดังกล่าวข้างต้นนี้แล้ว ทัศนคติของผู้รับผิดชอบงานฝึกอบรม ยังเป็นสิ่งสำคัญที่มีผล กระทบต่อการดำเนินงานฝึกอบรมอีกด้วย กล่าวคือ ผู้รับผิดชอบงานฝึกอบรมเองจะต้องเป็นผู้ที่เห็น ความสำคัญของการฝึกอบรม ต่อการพัฒนาบุคลากร มีความเห็นสอดคล้องกับหลักการและแนวคิดต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการฝึกอบรม รวมทั้งควรจะต้องมีความเชื่อว่า การฝึกอบรมนั้นเป็นเครื่องมือสำคัญที่ช่วยในการพัฒนาบุคลากร และนำไปสู่การปรับปรุงการบริหารได้ ทัศนคติเช่นนี้จะเกิดขึ้นได้ ก็ต่อเมื่อเขามีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับ หลักการบริหารงานฝึกอบรม ตลอดจนเรื่องต่าง ๆ ซึ่งเป็นแนวคิดพื้นฐานที่เจ้าหน้าที่ฝึกอบรม ควรรู้ดังกล่าวไว้ข้างต้นนั่นเอง ดังนั้น เพื่อปูพื้นฐานให้แก่ผู้ปฏิบัติงานด้านการฝึกอบรม จึงจะขอเริ่มต้นคู่มือการจัดโครงการฝึกอบรม เพื่อพัฒนาบุคลากรด้วยการกล่าวถึงแนวคิดและหลักการต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการฝึกอบรมและการพัฒนาบุคลากรเสียก่อน
มื่อมองการฝึกอบรม ในฐานะที่เป็นแนวทางในการพัฒนาข้าราชการตามนโยบายของรัฐ "การฝึกอบรม หมายถึง กระบวนการต่าง ๆ ที่ใช้เพื่อช่วยให้ข้าราชการมีความรู้ ทักษะ และทัศนคติที่จำเป็นในการปฏิบัติงาน ในหน้าที่ และเพื่อให้เกิด ความร่วมมือกันระหว่างข้าราชการในการปฏิบัติงานร่วมกันในองค์การ"
ด้านการประชาสัมพันธ์
การประชาสัมพันธ์ หมายถึง การสื่อสารความคิดเห็น ข่าวสาร ข้อเท็จจริงต่าง ๆ ไปสู่กลุ่มประชาชน เป็นการเสริมสร้างความสัมพันธ์และความเข้าใจอันดีระหว่างหน่วยงาน องค์การ สถาบันกับกลุ่ม ประชาชนเป้าหมายและประชาชนที่เกี่ยวข้อง เพื่อหวังผลในความร่วมมือ สนับสนุนจากประชาชน รวมทั้งมีส่วนช่วยเสริมสร้างภาพลักษณ์ ที่ดีให้แก่หน่วยงาน องค์การ สถาบันด้วย ทำให้ประชาชน เกิดความนิยม เลื่อมใส ศรัทธาต่อหน่วยงาน ตลอดจนค้นหาและกำจัดแหล่งเข้าใจผิด ช่วยลบล้างปัญหา เพื่อสร้างความสำเร็จในการดำเนินงานของหน่วยงานนั้น
การประชาสัมพันธ์ (อังกฤษ: public relations หรือ PR) คือการทำงานในการจัดการการสื่อสารระหว่างองค์กรและสาธารณะ[1] การประชาสัมพันธ์นั้นช่วยทำให้องค์กรหรือบุคคล ได้แสดงสู่ผู้ชม ผู้อ่าน โดยใช้เรื่องที่เป็นที่สนใจของสาธารณะและใช้เป็นการรายงานข่าวโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายโดยตรง[2] กิจกรรมโดยทั่วไปเช่น การพูดในงานชุมนุม การทำงานร่วมกับแหล่งข่าว
การประชาสัมพันธ์มีบทบาทและมีความสำคัญ ในการที่จะช่วยสร้างภาพลักษณ์ที่ดีให้เกิดแก่หน่วยงาน องค์กร และสถาบัน ให้ความรู้ความเข้าใจ ตลอดจนรายงานข่าวสาร กิจกรรม และการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ ของหน่วยงาน องค์กร และสถาบัน ในขณะเดียวกันการประชาสัมพันธ์ก็เปรียบเสมือนประตูที่เปิดรับความคิดเห็นของประชาชนที่มีต่อหน่วยงาน องค์กร และสถาบันนั้น ๆ งานด้านการประชาสัมพันธ์จึงเป็นที่ยอมรับและได้จัดดำเนินการกันอย่างกว้างขวางทั้งในหน่วยงานของรัฐและเอกชน จึงจำเป็นที่บุคลากรในหน่วยงาน องค์กร และสถาบันต้องศึกษาถึงการประชาสัมพันธ์ เพื่อที่จะรู้จัก เข้าใจ และสามารถนำการประชาสัมพันธ์ไปใช้เป็นเครื่องมือในการสร้างความสำเร็จให้เกิดแก่หน่วยงาน องค์กร และสถาบัน
ด้านนโยบายเทคโนโลยี
ตามที่นักวิทยาศาสตร์ชาวอเมริกันและที่ปรึกษาทางนโยบายLewis M. Branscomb ได้กล่าว ไว้ว่า นโยบายด้านเทคโนโลยีเกี่ยวข้องกับ "วิธีการสาธารณะในการบ่มเพาะความสามารถเหล่านั้นและปรับให้เหมาะสมที่สุดกับการใช้งานเพื่อให้บรรลุเป้าหมายและผลประโยชน์ของชาติ" [ 1 ] Branscomb ได้ให้คำจำกัดความของเทคโนโลยีในบริบทนี้ว่า "การรวมเอาความสามารถ สิ่งอำนวยความสะดวก ทักษะ ความรู้ และองค์กรที่จำเป็นต่อการสร้างบริการหรือผลิตภัณฑ์ที่มีประโยชน์ได้สำเร็จ"
นักวิชาการคนอื่นๆ แยกแยะระหว่างนโยบายเทคโนโลยีและนโยบายวิทยาศาสตร์โดยแนะนำว่านโยบายเทคโนโลยีเป็นเรื่องของ "การสนับสนุน การปรับปรุง และการพัฒนาเทคโนโลยี" ในขณะที่นโยบายวิทยาศาสตร์เน้นที่ "การพัฒนาวิทยาศาสตร์และการฝึกอบรมนักวิทยาศาสตร์" [ 2 ] Rigas Arvanitis จากInstitut de recherche pour le développementในฝรั่งเศส แนะนำว่า "นโยบายวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีครอบคลุมมาตรการภาคสาธารณะทั้งหมดที่ออกแบบมาเพื่อการสร้าง การจัดหาเงินทุน การสนับสนุน และการระดมทรัพยากรทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี"
นโยบายด้านเทคโนโลยีเป็นรูปแบบหนึ่งของ " นโยบายอุตสาหกรรม เชิงรุก " และโต้แย้งอย่างมีประสิทธิผลโดยอิงจากข้อเท็จจริงเชิงประจักษ์ของการพัฒนาเทคโนโลยีตามที่สังเกตได้ในสังคม อุตสาหกรรม และช่วงเวลาต่างๆ ว่าตลาดไม่ค่อยตัดสินโชคชะตาของอุตสาหกรรมด้วยตัวเอง และจำเป็นต้องมีการแทรกแซงหรือการสนับสนุนจากรัฐเพื่อเอาชนะกรณีมาตรฐานของความล้มเหลวของตลาด (ซึ่งอาจรวมถึงตัวอย่างเช่น การจัดหาเงินทุนไม่เพียงพอสำหรับการวิจัยและพัฒนาในตลาดที่มีการแข่งขันสูงหรือมีความซับซ้อน)
พสิษฐ์ มีสุข เลขที่11