Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

คุณธรรม จริยธรรม และจรรยาบรรณวิชาชีพครู, นางอรชร มหาวัน เลขที่ 17 …

- - - - ทำให้ครูมีความเจริญก้าวหน้า/มั่นคงในอาชีพ
      - ได้รับการยกย่องสรรเสริญจากบุคคลทั่วไป/ เป้นที่เคารพเชื่อฟังของศิษย์
      - มีชีวิตอยู่ในสังตมอย่างมีความสุข เพราะแวดล้อมด้วยความรัก ความนับถือ
      - ครอบครัวมีความมั่นคง สงบสุข ฐานะทางเศรษฐกิจไม่ฝืดเคือง
    - - ทำให้ชื่อเสียงของคณะครูเป็นที่ศรัทธาเลื่อมใสของปวงชน
      - งานวิชชีพครูมีความเจริญก้าวหน้า เพราะครูทำงานเต็มกำลังความสามรถ มีความคิกสร้างสรรค์
      - สถาบันการศึกษาได้รับการพัฒนาอย่างเต็มที่ เพราะได้รับความร่วมมือ ช่วยเหลือจากประชาชนด้วยความจริงใจ
    - - พลเมืองของสังคมเป็นคนดีมีคุณธรรมสูง รู้จักสิทธิและหน้าที่
      - สังคมมีสันติภาพเพราะประชาชนมีสันติสุข
      - สังคมได้รับการพัฒนาให้เจริญอย่างรวดเร็วในทุกได้าน
    - - สถาบันชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ มีความมั่นคง
      - ขนบธรรมเนียมประเพณีของชาติมีความมั่นคง
        เพราะครูได้อบรมสั่งสอนศิษย์ให้มีความรู้ความเข้าใจและปฏิบัติได้อย่างเหมาะสม
  - - - ฝึกฝน
      - ศึกษาหาความรู้ใหม่ๆ
      - ศึกษาวิธีการ/แนวทาง
    - - การเลียนแบบจากตัวแบบที่ดี
      - การรวมพลังกลุ่ม เป็นการระดมความคิดในเชิงสร้างสรรค์
      - การเพิ่มสมรรถภาพทางจิต
  - - - สัมมาทิฐิ คือการเห็นชอบ(เห็นว่าทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว)
      - สัมมาสังกัปปะ คือการดำริชอบ(นึกคิดในทางที่ถูกต้อง)
      - สัมมาวาจา คือ การเจรจาชอบ(ไม่พูดเท็จ ส่อเสียด คำหยาบ เพ้อเจ้อ)
      - สัมมากัมมันตะ คือ การประพฤติชอบ(เว้นจากการประพฤติชั่ว)
      - สัมมาอาชีวะ คือ การเลี้ยงชีพชอบ(ทำอาชีพสุจริต)
      - สัมมาวายามะ คือ การเพียรชอบ(มีความพยายาม)
      - สัมมาสติ คือ การระลึกชอบ(มีสติ)
      - สัมมาสมาธิ คือ ความตั้งใจมั่นชอบ(มีจิตตั้งมั่น)
    - - เมตตา คือ ความรักใคร่ ปราถนาดี อยากให้ผู้อื่นมีความสุข
      - กรุณา คือ ความเอ็นดูสงสารศิษย์ พึงช่วยเหลือให้พ้นจากความทุกข์/ความไม่รู้
      - มุทิตา คือ ความชื่นชมยินดี เมื่อศิษย์ได้ดี และยกย่องเชิดชูให้ปรากฏ เป็นการให้กำลังใจ และช่วยให้เกิดความภูมิใจในตนเอง
      - อุเบกขา คือ การวางตัววางใจเป็นกลาง
    - - สัจจะ คือ ความจริง ความซื่อตรง ซื่อสัตย์และจริงใจ
      - ทมะ คือ การฝ฿กฦน การข่มใจ ฝึกนิสัย รู้จักควบคุมจิตใจ
      - ขันติ คือ ความอดทนต่อหน้าที่การงานด้วยความขยันหมั่นเพียร
      - จาคะ คือ การเสียสละ การเป็นผู้ให้
    - - mทาน หมายถึง การให้
      - ปิยวาจา หมายถึง การพูดจาด้วยน้ำใสใจจริงมีความหวังดี
      - อัตถจริยา หมายถึง การประพฤติอันเป็นประโยชน์
      - สมานัตตตา หมายถึง การทำตนให้เสมอต้นเสมอปลาย
- - - - ครูต้องรักและเมตตาศิษย์ โดยให้เอาใจใส่ช่วยเหลือ ส่งเสริม ให้กำลังใจในการศึกษาเล่าเรียนแก่ศิษย์โดยเสมอหน้า
      - 2.ครูต้องอบรมสั่งสอน ฝึกฝน สร้างเสริมความรู้ ทักษะและนิสัยที่ถูกต้องดีงามให้แก่ศิษย์อย่างเต็มความสามารถด้วยความบริสุทธิ์ใจ
      - ครูต้องประพฤตปฏิบัติตน เป็นแบบอย่างที่ดีแก่ศิษย์ทั้งทางกาย วาจา ใจ
      - ครูต้องไม่แสวงหาประโยชน์อันเป็นอามิสสินจ้างจากศิษย์ ในการปฏิบัติหน้าที่ตามปกติ และไม่ให้ศิษย์กระทำการใดๆอันเป็นการหาประโยชน์ให้แก่ตนโดยมิชอบ
      - ครูต้องไม่กระทำตนเป็นปฏิปักษ์ต่อความเจริญทางกาย สติปัญญา จิตใจ อารมณ์ และสังคมของศิษย์
      - ครูต้องพัฒนาตนทั้งในด้านวิชาชีพ บุคลิกภาพ และวิสัยทัศน์ ให้ทันต่อพัฒนาการทางวิทยาการ เศรษฐกิจ สังคมและการเมืองอยู่เสมอ
      - ครูย่อมรักและศรัทธาในวิชาชีพครู และเป็นสมาชิกที่ดีขององค์กรวิชาชีพครู
      - ครูพึงช่วยเหลือเกื้อกูลครู และชุมชนในทางสร้างสรรค์
      - ครูพึงประพฤติปฏิบัติตนเป็นผู้นำในการอนุรักษ์ และพัฒนาภูมิปัญญา และวัฒนธรรมไทย