Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ภาวะสูดสําลักขี้เทาในทารกแรกเกิด (Meconium aspiration syndrome, MAS) image…

- - - - ขณะที่หูรูดทวารหนักคลายตัวขับขี้เทาออกมา
        
        ภาวะขาดออกซิเจนจะกระตุ้นให้ทารกในครรภ์อ้าปากหายใจเฮือก (Gasping respiration)
        
        ทําให้สูดสําลักขี้เทาเข้าสู่ทางเดินหายใจได้
  - - - การสูดสําลักขี้เทาเกิดได้ตั้งแต่ระยะก่อนคลอด ในระยะคลอด หรือหลังคลอดทันที
- - - - ใส่ท่อช่วยหายใจและดูดขี้เทาออกทางท่อช่วยหายใจดูดขี้เทาจากกระเพาะอาหารผ่านทางสายยางให้อาหาร (OG tube)
  - - - การสั่น
      - การเคาะ
      - จัดท่าระบายเสมหะ
      - การดูด
      - รักษาด้วยออกซิเจน
- - - - วัตถุประสงค์
        
        ไม่เกิดภาวะติดเชื้อในระบบทางเดินหายใจ
      - เกณฑ์การประเมินผล
        
        1.อุณหภูมิร่างกายปกติ อยู่ในช่วง 36.5–37.5 องศาเซลเซียส
        
        2.อัตราการหายใจอยู่ในช่วง 40-60 ครั้ง/นาที
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        ล้างมือก่อนและหลังให้การพยาบาล
        
        2.ให้การพยาบาลโดยใช้หลัก Aseptic technique
        
        3.ประเมินและบันทึกสัญญาณชีพ อาการและอาการแสดงของการติดเชื้อ เช่น มีไข้ ตัวเย็น ซึม ทุก 1 ชั่วโมง หากพบอาการผิดปกติให้รายงานแพทย์
        
        จัดให้ทารกอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่อุณหภูมิที่เหมาะสม
        
        5.แยกของใช้ต่างๆให้ใช้เฉพาะทารกแต่ละราย
        
        6.ดูดเสมหะด้วยเทคนิคปราศจากเชื้อ และสังเกตสี ลักษณะ และปริมาณของเสมหะ
        
        7.ดูแลให้ได้รับยาปฏิชีวนะตามแผนการรักษา
        
        8.ติดตามและบันทึกผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการ เช่น CBC, Htc , sputum culture
  - - - เกณฑ์การประเมินผล
        
        อัตราการเต้นของหัวใจอยู่ในช่วง 120-160 ครั้ง/นาที
        
        3.ไม่มีอาการเขียว ปีกจมูกบาน หน้าอกบุ๋ม
        
        อัตราการหายใจอยู่ในช่วง 40-60 ครั้ง/นาที
        
        ค่า SpO2อยู่ในช่วง 90-95 %
      - วัตถุประสงค์
        
        ประสิทธิภาพในการแลกเปลี่ยนก๊าซดีขึ้น
        
        2.ไม่เกิดภาวะแทรกซ้อน เช่น ภาวะลมในช่องเยื่อหุ้มปอด
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        สังเกตและประเมินสัญญาณชีพทุก 15-30 นาทีในระยะแรกรับโดย on monitor EKG
        
        สังเกตและประเมิน อาการแสดงของการแลกเปลี่ยนก๊าซไม่ดีทุก 1 ชั่วโมง หรือตามสภาพทารกเช่น หายใจเร็ว อกบุ๋ม ปีกจมูกบานใช้กล้ามเนื้อในการช่วยหายใจมากขึ้น เขียว ชีพจรเต้นเร็ว
        
        จัดท่านอนทารกให้ปอดขยายตัวได้มากที่สุดโดย
        
        3.1ใช้ม้วนผ้าเล็กๆหนุนใต้ไหล่คอไม่พับหรือแหงนเกินไป
        
        3.2ให้นอนศีรษะสูงประมาณ 30 องศาคอไม่พับหรือแหงนเกินไป
        
        3.3 พลิกตะแคงตัวอย่างน้อยทุก 2 ชั่วโมง
        
        ดูแลทางเดินหายใจให้โล่ง ดูดเสมหะเท่าที่จําเป็น
        
        ประเมินตําแหน่งของท่อหลอดลมคอ (ถ้ามี) ให้มีลมผ่านปอดเท่ากันทั้งสองข้าง
        
        ดูแลให้ได้รับออกซิเจนอย่างเพียงพอตามแผนการรักษา ถ้ามีอาการแสดงของการแลกเปลี่ยนก๊าซไม่ดี ต้องรีบรายงานแพทย์เพื่อทําการรักษาโดยด่วน
        
        ประเมินค่าออกซิเจนในเลือด(SpO2) ให้อยู่ในช่วง 90-95 % อย่างต่อเนื่องโดยใช้ Pulse oximeter หรือติดตามค่าก๊าซในหลอดเลือดแดงตามแผนการรักษาและรายงานแพทย์เมื่อค่าผิดปกติตรวจสอบและบันทึกการทํางานของเครื่องช่วยหายใจทุก 1 ชั่วโมง หรือเมื่อมีการเปลี่ยนแปลง
        
        ดูแลให้ได้รับสารน้ำตามแผนการรักษา
        
        ประเมินอุณหภูมิกายทุก 4 ชั่วโมง ดูแลให้มีอุณหภูมิกายปกติ เพื่อลดการใช้ออกซิเจน ควบคุมอุณหภูมิตู้อบให้เหมาะสมกับทารกและควบคุมอุณหภูมิห้องที่ 26–28 องศาเซลเซียส
        
        ลดการรบกวนทารกโดยไม่จําเป็น จัดกิจกรรมการรักษาพยาบาลให้อยู่ในเวลาเดียวกัน เพื่อลดการใช้ออกซิเจนของร่างกาย
        
        ประเมิน ติดตามและบันทึกอัตราการหายใจ การเต้นของหัวใจ ฟังเสียงลมที่เข้าปอดทั้ง 2 ข้างทุก 2 ชั่วโมง เพราะการมีลมเข้าปอดลดลงอาจเกิดจากทางเดินหายใจอุดกั้นจากเสมหะ
        
        ติดตามภาพรังสีทรวงอกเพื่อประเมินความก้าวหน้าของโรค