Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

หน้าที่ในการชำระหนี้, -หนี้โอนทรัพย์สิน รวมทั้งการส่งมอบทรัพย์สินในกรณีที่…

- - - - หนี้ส่งมอบทรัพย์สิน ลูกหนี้ต้องส่งมอบทรัพย์สินแก่เจ้าหนี้
  - - - วัตถุประสงค์ของนิติกรรมคือการโอนกรรมสิทธิ์จากผู้ขายไปยังผู้ซื้อ ในขณะที่นิติกรรมการซื้อขายเกิขึ้นแล้ว
        
        วัตถุแห่งหนี้กับวัตถุประสงค์แห่งนิติกรรม ความแตกต่าง
        
        link to coggle.it
        
        1.วัตถุประสงค์ของนิติกรรมนั้น อยู่ในมูลฐานก่อนก่อหนี้
        
        2.วัตถุประสงค์ของนิติกรรมนั้นก็มีเฉพาะในนิติกรรมเท่านั้น
        
        3.วัตถุประสงค์ของนิติกรรมนั้น มีได้ไม่จำกัด ขึ้นอยู่กับความประสงค์ของผู้ทำนิติกรรมนั้น
  - - - ทรัพย์ที่จะส่งมอบเป็นทรัพย์สินทั่วไป เป็นได้ทั้งอสังหาริมทรัพย์และสังหาริมทรัพย์ จะเป็นทรัพย์เฉพาะสิ่งหรือไม่เฉพาะสิ่งก็ได้ และตัวทรัพย์ในอนาคต
      - 2.ทรัพย์ที่ส่งมอบเป็นเงินตรา
        
        ประการที่สอง ไม่มีการชำระหนี้ด้วยเงินตราจะกลายเป็นพ้นวิสัยไปได้จะเอาเงินตราฉบับใดมาชำระก็ได้ แม้เงินตราชนิดนั้นจะเลิกใช้แล้ว ก็ยังต้องชำระด้วยเงินตราชนิดที่ใช้กันอยู่
        
        ประการที่สาม หนี้เงินนั้นมีดอกเบี้ยได้
        
        ประการแรก เงินตรานั้น มูลค่าอยู่ที่ราคาที่ตราไว้ ไม่ได้อยู่ที่คุณภาพความใหม่เก่า ต่างกับทรัพย์สินอื่น ที่หากเป็นของใหม่ก็จะมีราคา หากใช้แล้วชำรุดก็อาจจะราคาต่ำ
  - - - หนี้เดี่ยว มีวัตถุประสงค์อย่างเดียว เช่น กู้ยืมเงินกันไปก็มีหนี้ที่ต้องทำระเงินกู้คืน
      - หนี้ผสม มีวัตถุแห่งหนี้หลายอย่างแต่ลูกหนี้ต้องทำทุกอย่าง
      - หนี้ที่เป็นหนี้ผสม นี้อาจเป็นหนี้ที่เลือกชำระได้ ซื่งหมายถึงหนี้ที่มีวัตถุหลายอย่างแต่ไม่ต้องทำทุกอย่าง
    - - ก.กำหนดไว้ให้ผู้ใดเป็นคนเลือก สิทธิในการเลือกตั้งก็เป็นตามที่ตกลงไว้
        
        ข.ไม่ได้กำหนดไว้ว่าใครจะเป็นผู้เลือก สิทธิการเลือกชำระตกแก่ลูหนี้ ม.198
        
        ค.กำหนดให้บุคคลภายนอกเป็นผู้เลือก และผู้นั้นไม่อาจเลือกได้ เช่น ป่วยหนักไม่รู้สึกตัว
        
        ง.กำหนดให้ฝ่ายลูกหนี้หรือเจ้าหนี้เป็นฝ่ายเลือก
      - 2.การเลือก
        
        ก. กรณีฝ่ายลูกหนี้หรือเจ้าหนี้เป็นผู้มีสิทธิเลือก ม.199
        
        ข.กรณีลบุคคลภายนอกเป็นผู้สิทธิเลือก ม.201
        
        3.ระยะเวลาในการเลือก ม.200
        
        4.ผลของการเลือก ม.199
        
        5.กรณีการชำระบางอย่างเป็นพ้นพิสัย ม.202
- - - - (2) ลูกหนี้ผิดนัดโดยเจ้าหนี้ไม่ตักเตือน
    - - 2.กำหนดเวลาชำระหนี้
      - 2.กำหนดเวลาชำระหนี้
      - 1.กำหนดเวลาชำระหนี้นั้น
  - - - ลูกหนี้ไม่ชำระและตกเป็นผู้ผิดนัดมาตรา 215 เจ้าหนี้มีสิทธิ์เรียกค่าสินไหมทดแทนความเสียหายเนื่องจากการชำระหนี้ล่าช้าและความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการชำระหนี้ล่าช้าเช่นทำสัญญารับจ้างสร้างบ้านตกลงว่าจะส่งมอบภายใน 6 เดือนแต่สร้างเสร็จละช้าผู้ว่าจ้างต้องไปเสียค่าเช่าบ้านอยู่ระหว่างนั้น
        
        ข้อสังเกตค่าสินไหมทดแทนความเสียหายอันเกิดจากลูกหนี้ผิดนัดมี 2 ประเภท 1 เป็นค่าสินไหมทดแทนที่เกิดจากการผิดนัดโดยตรง 2 ประเภทความรับผิดที่เพิ่มขึ้นจากการชำระหนี้ปกติแม้ผิดนัดลูกหนี้ยังต้องชำระหนี้ไม่เกี่ยวกับค่าสินไหมทดแทน
    - - มาตรา 216 และมาตรา 388 กำหนดเวลาชำระหนี้เป็นสาระสำคัญโดยการแสดงเจตนาของคู่กรณีในการทำสัญญาหรือตามสภาพซึ่งคู่กรณีก็จะทราบว่าเวลาเป็นสาระสำคัญเช่นจ้างไปส่งที่สนามบิน
      - กำหนดเวลาชำระหนี้เป็นสาระสำคัญเจ้าหนี้ไม่รับชำระหนี้และเรียกค่าสินไหมทดแทนเพื่อการชำระหนี้ก็ได้ตามมาตรา 216
      - การไม่รับชำระหนี้เป็นสิทธิ์ของเจ้าหนี้ตามมาตรา 388
      - นี่ที่เวลาเป็นสาระสำคัญคู่กรณีไม่ถือเอาเป็นสาระสำคัญที่เจ้าหนี้มีสิทธิ์ที่จะบอกเลิกไม่รับชำระหนี้แต่หากคู่กรณีไม่ถือเอาว่าเป็นเวลาสำคัญแสดงว่ายังคงเป็นประโยชน์ต่อเจ้าหนี้เช่นเจ้าหนี้จะปิดไม่รับชำระหนี้และเรียกค่าสินไหมทดแทนไม่ได้เช่นตกลงซื้อเค้กวันเกิดแต่ทางร้านจะส่งล่าช้าและส่งในวันถัดไปผู้ว่าจ้างก็ยินยอมคิดว่าเก็บไว้กินวันหลังได้เป็นการไม่ใช้สิทธิ์มาตรา 216 เวลาจึงเป็นสาระสำคัญหากยังไม่จัดส่งอีกต้องบอกเลิกตามมาตรา 387
    - - 1 ความประมาทเลินเล่อของลูกหนี้
      - 2 เกิดจากอุบัติเหตุ
- - - - 1.กำหนดเวลาชำระหนี้ตามวันแห่งปฎิทิน
        2.กำหนดเวลาชำระหนี้มิใช่ตามวันปฎิทินแห่ง เจ้าหนี้ได้เตือนให้ลูกนี้ชำระหนี้แล้ว ลูกหนี้ยังไม่ได้ชำระหนี้ ลูกหนี้ได้ผิดนัดเพราะเขาเตือนแล้ว