Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
หน้าที่ในการชำระหนี้, เมื่อได้ศึกษาถึงกำหนดเวลาในการชำระหนี้และการผิดนัดแล…
หน้าที่ในการชำระหนี้
-
การผิดนัดไม่ชำระหนี้
1) การผิดนัด(ลูกหนี้)
การผิดนัดนั้นเป็นผลในทางกฎหมายที่มความสำคัญต่อลูกหนี้และเจ้าหนี้ ทำให้ลูกหนี้มีความรับผิดชอบบางอย่างเพิ่มขึ้น ในขณะเดียวกัน ก็ก่อให้เกิดสทธิบางอย่างแก่เจ้าหนี้เช่นกัน การผิดนัดมีกฎหมายกำหนดไว้ในลักษณะต่างๆ
(1) ลูกหนี้ผิดนัดโดยต้องตักเตือนก่อน เมื่อมีกำหนดเวลาชำระหนี้แล้ว ลูกหนี้ก็ต้องชำระหนี้ตามกำหนดนั้น แต่การที่ลูกหนี้ไม่ชำระหนี้นั้น ในบางกรณีกฎหมายยังไม่ถือว่าลูกหนี้ผิดนัด หนี้ประเภทที่เจ้าหนี้ต้องเตือนก่อนลูกหนี้จึงจะผิดนัดได้แก่หนี้ 2 กรณี คือ 1.หนี้ที่กำหนดเวลาชำระหนี้มิใช่ตามวันแห่งปฎิทิน 2.หนี้ที่ไม่มีวันกำหนดชำระหนี้
(2) ลูกหนี้ผิดนัดโดยเจ้าหนี้ไม่ตักเตือน
หนี้ทั้งสองประเภทดังกล่าวแล้วนั้น ลูกหนี้จะผิดนัดได้ก็ต่อเมื่อเจ้าหนี้ได้เตือนให้ลูกหนี้ชำระหนี้แล้ว แต่หนี้บางประเภทลูกหนี้ผิดนัดโดยเจ้าหนี้ไม่ต้องเตือนเลย หนี้กลุ่มนี้มี 2 ประเภท คือ
1.หนี้ที่มีกำหนดชำระตามวันแห่งปฎิทินหรือหนี้ที่ต้องบอกกล่าวล่วงหน้าก่อนการชำระหนี้ ซึ่งอาจคำนวณนับได้ตามวันแห่งปฏิทิน
2.หนี้ละเมิด
-
(4) กรณีที่ไม่ถือว่าลูกหนี้ผิดนัด
ปกติเมื่อหนี้ถึงกำหนดชำระเจ้าหนี้ได้ให้คำเตือนลูกลูกหนี้ไม่ชำระลูกหนี้ก็ต้องตกเป็นผู้ผิดนัด หรือในกรณีที่ไม่ต้องเตือน เช่น การชำระหนี้กำหนดเวลาไว้ตามวันแห่งปฏิทิน เมื่อถึงกำหนดแล้วลูกหนี้ไม่ชำระหนี้ ลูกหนี้ก็ตกเป็นผู้ผิดนัด แต่ในบางกรณีการที่ลูกหนี้ไม่ชำระหนี้นั้นไม่ชึความผิดของลูกหนี้
-
กำหนดเวลาชำระหนี้
1) หนี้ที่มิได้กำหนดเวลาชำระหนี้
-บางกรณีหนี้หลายอย่างก็อาจไม่ได้กำหนดเวลาไว้ แต่หนี้มิได้กำหนดเวลาชำระหนี้ไว้นี้ มิได้หมายความว่าลูกหนี้จะไม่ต้องชำระหนี้
2) หนี้ที่มีกำหนดเวลาชำระหนี้
หนี้ที่มีกำหนดเวลชำระหนี้นี้ เป็นหนี้ที่กำหนดเลาชำระไว้โดยชัดเจน เช่น กำหนดเวลาแห่งปฎิทิน
(1) กำหนดเวลาชำระแต่เป็นที่สงสัย
เจ้าหนี้เรียกให้ชำระหนี้ก่อนจะถึงกำหนดนั้นได้ และลูกหนี้จะชำระหนี้ก่อนกำหนดเวลาที่ถึงก่อนก็ได้และเจ้าหนี้ไม่สิทธิปฎิเสธไม่รับชำระหนี้ไม่ได้
-
เมื่อได้ศึกษาถึงกำหนดเวลาในการชำระหนี้และการผิดนัดแล้ว จะเห็นได้ว่ากำหนดเวลาชำระหนี้ก็ดี การไม่ชำระหนี้ก็ดี การผิดนัดก็ดี มีความเกี่ยวพันกันอย่างมากการไม่ชำระหนี้เป็นข้อเท็จจริง ส่วนการผิดนัดเป็นข้อกฎหมาย
-
-
-
กำหนดเวลาชำระหนี้เป็นสาระสำคัญในการชำระเช่นตกลงซื้อเค้กวันเกิดแต่ทางร้านมาส่งเค้กหลังจากที่วันเกิดได้ผ่านไปแล้วมาตรา 216 เจ้าหนี้มีสิทธิ์ปฏิเสธไม่ชำระหนี้ในกรณีที่ผิดนัดได้
มาตรา 216 และมาตรา 388 กำหนดเวลาชำระหนี้เป็นสาระสำคัญโดยการแสดงเจตนาของคู่กรณีในการทำสัญญาหรือตามสภาพซึ่งคู่กรณีก็จะทราบว่าเวลาเป็นสาระสำคัญเช่นจ้างไปส่งที่สนามบิน
กำหนดเวลาชำระหนี้เป็นสาระสำคัญเจ้าหนี้ไม่รับชำระหนี้และเรียกค่าสินไหมทดแทนเพื่อการชำระหนี้ก็ได้ตามมาตรา 216
-
นี่ที่เวลาเป็นสาระสำคัญคู่กรณีไม่ถือเอาเป็นสาระสำคัญที่เจ้าหนี้มีสิทธิ์ที่จะบอกเลิกไม่รับชำระหนี้แต่หากคู่กรณีไม่ถือเอาว่าเป็นเวลาสำคัญแสดงว่ายังคงเป็นประโยชน์ต่อเจ้าหนี้เช่นเจ้าหนี้จะปิดไม่รับชำระหนี้และเรียกค่าสินไหมทดแทนไม่ได้เช่นตกลงซื้อเค้กวันเกิดแต่ทางร้านจะส่งล่าช้าและส่งในวันถัดไปผู้ว่าจ้างก็ยินยอมคิดว่าเก็บไว้กินวันหลังได้เป็นการไม่ใช้สิทธิ์มาตรา 216 เวลาจึงเป็นสาระสำคัญหากยังไม่จัดส่งอีกต้องบอกเลิกตามมาตรา 387
มาตรา 217 ความรับผิดตามมาตรานี้บทบัญญัติเฉพาะความรับผิดที่เพิ่มขึ้นเมื่อลูกหนี้ผิดนัดแต่ถ้าความรับผิดนั้นแม้ไม่ผิดนัดก็ต้องรับผิดเช่นจงใจทำให้เกิดความเสียหายก็รับผิดตามปกติไม่ใช่ไม่ต้องรับผิดเพราะมีในบัญญัติในมาตรานี้
เช่นลูกหนี้ยืมรถเจ้าหนี้มาจะส่งคืนวันที่ 25 สิงหาคมก่อนกำหนดส่งคืนเกิดไฟไหม้และลุกลามไม่บ้านลูกหนี้เช่นนี้ลูกหนี้ไม่ต้องรับผิดเพราะเกิดจากอุบัติเหตุแต่ถ้าถึงกำหนดส่งรถคืนแล้วเกิดไฟไหม้ลูกหนี้ต้องรับผิดในความเสียหายที่เกิดขึ้นในระหว่างที่ผิดนัดลูกหนี้จะพ้นความรับผิดเมื่อพิสูจน์ได้ว่าแม้ตนจะชำระหนี้ทันเวลาที่กำหนดความเสียหายนั้นก็ต้องเกิดมีอยู่นั่นเอง
ความประมาทเลินเล่อในมาตรานี้เป็นความรับผิดที่เพิ่มขึ้นจากปกติเพราะจะใช้เกณฑ์มาตรฐานความระมัดระวังก่อนผิดนัดมาใช้กับหลังผิดนัดไม่ได้
เช่นผู้รับฝากทรัพย์โดยไม่มีบำเหน็จค่าฝากมีหน้าที่ต้องระมัดระวังเท่าที่ตนประพฤติในกิจการของตนมาตรา 659 (1)
ถ้าเป็นการรับฝากทรัพย์โดยมีบำเหน็จค่าฝากต้องมีความระมัดระวังสูงขึ้นคือต้องสงวนทรัพย์สินนั้นเหมือนวินอยู่ชนพึ่งประพฤติตามมาตรา 659 (2) และหากเป็นผู้มีวิชาชีพในเรื่องใดก็ต้องใช้ความระมัดระวังในระดับวิชาชีพนั้นตามมาตรา 659 (3)
ความหมายของอุบัติเหตุในมาตรา 217 คือเหตุสุดวิสัยเฉพาะที่เกิดขึ้นสืบเนื่องจากการกระทำของคนเท่านั้นไม่รวมถึงเหตุสุดวิสัยที่เกิดจากภัยธรรมชาติ
ความรับผิดของลูกหนี้ในกรณีที่การชำระหนี้กลายเป็นพ้นวิสัยเพราะอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นระหว่างผิดนัดลูกหนี้จะต้องรับผิดเฉพาะเมื่อการชำระหนี้กลายเป็นการพ้นนิสัยเกิดจากต้นเหตุมาจากการกระทำของคนเช่นยืมรถเขามาใช้แล้วไม่คืนตามกำหนดเจ้าหนี้เตือนแล้วลูกหนี้ตกเป็นผู้ผิดนัดระหว่างนั้นเกิดรถพุ่งชนบ้านทำให้ลดที่ยืมมาได้รับความเสียหายลูกหนี้จึงต้องรับผิดถ้าเกิดจากภัยธรรมชาติลูกหนี้ไม่ต้องรับผิด