Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
หน้าที่ในการชำระหนี้ - Coggle Diagram
หน้าที่ในการชำระหนี้
-
กำหนดเวลาชำระหนี้
1 นี่ที่มิได้กำหนดเวลาชำระหนี้กฎหมายได้กำหนดหลักเกณฑ์ไว้ในมาตรา 203 วรรคแรกว่าถึงเวลาอันจะพึงชำระหนี้นั้นมิได้กำหนดลงไว้หรือจะอนุมานจากพฤติการณ์ทั้งปวงไม่ได้ไซร้ท่านว่าเจ้าหนี้ย่อมจะเรียกให้ชำระหนี้ได้โดยพลันและฝ่ายลูกหนี้ก็ย่อมจะชำระหนี้ของตนได้โดยพลันดุจกัน
2 หนี้ที่มีกำหนดเวลาชำระหนี้ที่มีกำหนดเวลาชำระหนี้นี้อาจเป็นหนี้ที่กำหนดเวลาชำระไว้โดยชัดแจ้งเช่นกำหนดตามวันแห่งปฏิทินหรือกำหนดตามข้อเท็จจริง
- กำหนดเวลาชำระหนี้ไว้ไม่เป็นที่สงสัยกำหนดเวลาชำระหนี้ที่ลูกหนี้และเจ้าหนี้ตกลงกันไว้นั้นเมื่อไม่เป็นที่สงสัยก็อาจแบ่งออกได้ 2 อย่างซึ่งมีผลบังคับในทางกฎหมายต่างกันก็คือกำหนดเวลาชำระหนี้ตามวันแห่งปฏิทินและกำหนดเวลาชำระหนี้มิใช่ตามวันแห่งปฏิทิน
- กำหนดเวลาชำระหนี้ไว้แต่เป็นที่สงสัยกรณีมาตรา 203 วรรคแรกบัญญัติว่าถ้าได้กำหนดเวลาไว้แต่หากกรณีเป็นที่สงสัยให้ท่านสันนิษฐานไว้ก่อนว่าเจ้าหนี้จะเรียกให้ชำระหนี้ก่อนถึงเวลานั้นหาได้ไม่แต่ฝ่ายลูกหนี้จะชำระหนี้ก่อนกำหนดนั้นก็ได้
กำหนดเวลาชำระหนี้เป็นสิ่งสำคัญในการชำระหนี้ของลูกหนี้เพราะหากลูกหนี้ไม่รู้เวลาชำระหนี้ของตนแล้วก็ไม่อาจชำระหนี้ให้ต้องตามความประสงค์อันแท้จริงของข้อมูลหนี้ได้เวลาก็เป็นสาระสำคัญในความประสงค์ของหนี้นั้นหากลูกหนี้ชำระผิดไปจากกำหนดเวลาชำระหนี้แม้จะเป็นการชำระหนี้ก่อนกำหนดเจ้าหนี้ก็อาจปฏิเสธไม่รับชำระหนี้ได้และหากเกินกำหนดที่จะต้องชำระแล้วก็อาจทำให้ลูกหนี้กลายเป็นผู้ผิดนัด
2) ผลของการผิดนัดของลูกหนี้ เมื่อนี่ถึงกำหนดชำระและลูกหนี้มีหน้าที่ชำระหนี้ตามมาตรา 203 และมาตรา 204 แล้วหากลูกหนี้ไม่อาจอ้างเหตุยกเว้นความรับผิดตามมาตรา 205 ได้หรือเป็นกรณีหนี้ละเมิดลูกหนี้ก็ต้องผิดนัดตามมาตรา 206 โดยผลของการผิดนัดที่สำคัญคือ 1 ลูกหนี้ต้องรับผิดในความเสียหายอันเกิดแต่การผิดนัด 2 เจ้าหนี้อาจไม่รับชำระหนี้ 3 ลูกหนี้ต้องรับผิดในความเสียหายอันเกิดระหว่างผิดนัดเพิ่มขึ้นนี้
1 ลูกหนี้ต้องรับผิดในความเสียหายอันเกิดแต่การผิดนัดการที่ลูกหนี้ไม่ชำระหนี้ตามกำหนดและตกเป็นผู้ผิดนัดนั้นก็ถือว่าเป็นการที่ลูกหนี้ไม่ชำระหนี้ให้ตรงตามความประสงค์อันแท้จริงแห่งมูลหนี้ด้วยเจ้าหนี้ก็อาจเรียกเอาค่าสินไหมทดแทนได้ดั่งที่บัญญัติไว้ในมาตรา 215 ว่าเมื่อลูกหนี้ไม่ชำระหนี้ให้ต้องตามความประสงค์อันแท้จริงแห่งมูลหนี้ไซร้เจ้าหนี้จะเรียกเอาค่าสินไหมทดแทนเพื่อความเสียหายอันเกิดแต่การนั้นก็ได้
2 เจ้าหนี้อาจไม่รับชำระหนี้เวลาในการชำระหนี้นั้นแม้จะเป็นส่วนหนึ่งของการชำระหนี้ที่ลูกหนี้จะต้องชำระให้ถูกต้องในเรื่องของเวลาซึ่งเป็นความประสงค์แห่งมูลหนี้อย่างหนึ่งดังได้กล่าวแล้วแต่เวลาในการชำระหนี้นั้นปกติแล้วก็ไม่ใช่สาระสำคัญถึงขนาดที่จะทำให้เจ้าหนี้มีสิทธิ์จะปฏิเสธไม่รับชำระหนี้ได้เสมอไป
3 ลูกหนี้ต้องรับผิดชอบในความเสียหายอันเกิดระหว่างผิดนัดเพิ่มขึ้นดั่งบัญญัติไว้ในมาตรา 217 ว่าลูกหนี้จะต้องรับผิดชอบในความเสียหายบรรดาที่เกิดแต่ความประมาทเลินเล่อระหว่างเวลาที่ตนผิดนัดนั้นด้วยเว้นแต่ความเสียหายนั้นถึงแม้ว่าตนจะชำระหนี้ทันเวลาที่กำหนดก็คงจะต้องเกิดมีอยู่นั่นเอง
การผิดนัดไม่ชำระหนี้
1) การผิดนัด(ลูกหนี้) การผิดนัดนั้นเป็นผลในทางกฎหมายที่มีความสำคัญต่อลูกหนี้และเจ้าหนี้ทำให้ลูกหนี้มีความรับผิดบางอย่างเพิ่มขึ้นในขณะเดียวกันก็ก่อให้เกิดสิทธิ์บางอย่างแก่เจ้าหนี้เช่นกันความสัมพันธ์กับกำหนดเวลาชำระหนี้และในกรณีละเมิดก็มีกำหนดไว้โดยกฎหมายด้วยอาจจะแยกพิจารณาได้ 2 กรณีคือลูกหนี้ผิดนัดโดยต้องเตือนก่อนและลูกหนี้ผิดนัดโดยเจ้าหนี้ไม่ต้องเตือน
1 ลูกหนี้ผิดนัดโดยต้องตักเตือนก่อนการผิดนัดเกิดจากการกระทำของเจ้าหนี้เพื่อให้ครบเงื่อนไขตามกฎหมายนี่ประเภทที่เจ้าหนี้ต้องตักเตือนก่อนลูกหนี้จึงจะผิดนัดได้แก่หนี้ 2 กรณีคือหนี้ที่กำหนดเวลาชำระหนี้มิใช่ตามวันแห่งปฏิทินและหนี้ที่ไม่มีกำหนดชำระหนี้
2 ลูกหนี้ผิดนัดโดยเจ้าหนี้ไม่ต้องตักเตือนลูกหนี้จะผิดนัดได้ก็ต่อเมื่อเจ้าหนี้ได้เตือนให้ลูกหนี้ชำระหนี้แล้วแต่นี่บางประเภทลูกหนี้ผิดนัดโดยเจ้าหนี้ไม่ต้องตักเตือนเลยมี 2 ประเภทคือหนี้ที่มีกำหนดชำระตามวันแห่งปฏิทินหรือหนี้ที่ต้องบอกกล่าวล่วงหน้าก่อนการชำระหนี้ซึ่งอาจคำนวณนับได้ตามวันแห่งปฏิทินและหนี้ละเมิด
4 กรณีไม่ถือว่าลูกหนี้ผิดนัดปกติเมื่อนี่ถึงกำหนดชำระหนี้และเจ้าหนี้ได้ให้คำเตือนลูกหนี้แล้วลูกหนี้ไม่ชำระหนี้ลูกหนี้ก็ต้องตกเป็นผู้ผิดหรือในกรณีที่ไม่ต้องเตือนเช่นการชำระหนี้ที่กำหนดเวลาไว้ตามวันแห่งปฏิทินเมื่อถึงกำหนดแล้วลูกหนี้ไม่ชำระหนี้ลูกหนี้ก็ตกเป็นผู้ผิด
3 กำหนดชำระหนี้กับการผิดนัดเมื่อได้ศึกษาถึงกำหนดเวลาในการชำระหนี้และการผิดนัดแล้วจะเห็นได้ว่าการกำหนดเวลาชำระหนี้ก็ดีการไม่ชำระหนี้ก็ดีการผิดนัดก็ดีมีความเกี่ยวพันกันอย่างมากการไม่ชำระหนี้เป็นข้อเท็จจริงส่วนการพิมพ์นัดเป็นข้อกฎหมาย
การผิดนัดเป็นผลในทางกฎหมายที่กฎหมายได้กำหนดเงื่อนไขเอาไว้อย่างชัดเจนว่ากรณีเช่นใดจึงจะผิดนัดตามกฎหมายซึ่งอาจต่างจากความเข้าใจของคนโดยทั่วไปได้มากดังนั้นในส่วนนี้จึงจะได้กล่าวถึงการผิดนัดข้อยกเว้นที่ทำให้ไม่ผิดนัดและผลของการผิดนัด