Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ความรับผิดกระทำละเมิดในการกระทำของผู้อื่น, 1.2 ลูกจ้างทำละเมิดในทางการที่อ…

- - - - เมื่อลูกจ้างได้กระทำไปในทางการที่จ้างแล้วเป็นละเมิด นายจ้างจึง ต้องรับผลนั้นด้วย โดยต้องร่วมรับผิดกับลูกจ้างตามมาตรา ๒๙๑ แต่นายจ้างก็ มีสิทธิไล่เบี้ยจากลูกจ้างได้ในภายหลังตาม มาตรา 296 และ 426 ผู้เสียหายที่ จะฟ้องให้จำเลยผู้เป็นนายจ้างรับผิดตามมาตรา 429 จะต้องกล่าวว่า ผู้ทำ ละเมิดเป็นลูกจ้างได้กระทำละเมิดในทางการที่จ้างของจำเลยผู้เป็นนายจ้าง จะ อาศัยคำให้การของจำเลยที่รับว่าผู้ทำละเมิดเป็นลูกจ้างไม่ได้
    - - 1.นายจ้างมีส่วนผิดเพราะเลือกลูกจ้างไม่ดี จึงมีการก่อให้เกิดความ เสียหายขึ้น
      - 2.นายจ้างมีส่วนผิดเพราะควบคุมดูแลลูกจ้างไม่ดี ปล่อยให้เขาไป ทำละเมิดขึ้น ไม่ดูแลให้ดี ไม่ว่ากล่าวให้ดี
      - 3.นายจ้างได้รับประโยชน์จากการกระทำของลูกจ้าง เมื่อได้รับ ประโยชน์ก็ต้องได้รับผลเสียอันเกิดจากการกระทำของลูกจ้างด้วย
      - 4.ลูกจ้างเป็นผู้ทำการงานนั้น ก็เสมือนหนึ่งนายจ้างเป็นผู้ทำเอง เปรียบเทียบได้ว่าลูกจ้างเป็นแขนขาให้นายจ้างเมื่อไปทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดเข้า มีผล เท่ากับตัวนายจ้างเป็นผู้กระทำการงานนั้นเอง เพราะฉะนั้นนายจ้างจึงสมควรที่ จะต้องร่วมรับผิดด้วย
- - - - ทั้งนี้เพราะโดยลักษณะของสัญญาจ้างทำของ ผู้ว่าจ้างไม่มีสิทธิในการออกคำสั่งหรือบังคับบัญชาในการทำงานของผู้รับจ้าง ไม่มีสิทธิควบคุมวิธีการทำงานนั้นดังเช่นผู้เป็นนายจ้างตามสัญญาจ้างแรงงาน อย่างไรก็ดี ผู้ว่าจ้างอาจมีความรับผิดในความเสียหายที่ผู้รับจ้างกันขึ้นได้ หากว่าตัวผู้ว่าจ้างเองเป็นผู้ผิดมาตรา 428บัญญัติไว้
      - กฎหมายมิให้หนดให้ผู้รับจ้าง ผู้ว่าจ้าง "รับผิดร่วมกัน” และมิ กล่าวว่าผู้รับจ้างละเมิด หากแต่กฎหมายใช้คำว่า “...รับผิดเพื่อความเสียหายกับผู้รับจ้างได้ก่อให้เกิดขึ้น” ดังนั้นความรับผิดของผู้ว่าจ้างและผู้รับจ้างตามมาตรานี้จึงมิได้เป็นความรับผิดร่วมกันแต่อย่างใด ผู้รับจ้างอาจต้องรับผิดโดยลำพังโดยผู้ว่าจ้างไม่มีความคิดเลย
  - - - ผู้ว่าจ้างเป็นผู้ผิดในส่วนของการงานที่สั่งให้ทำ
        
        หมายถึงงานที่ทำนั้น โดยสภาพแล้วเป็นการทำละเมิด เมื่อผู้ว่าจ้างสั่งให้ทำการงานนั้น ไม่ว่าจะสั่งโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่อก็ตาม ผู้ว่าจ้างก็ต้องรับผิดในผลนั้น
        
        กรณีวิธีการตอกเสาเข็มเพื่อก่อสร้างอาคารแล้วก่อให้เกิดความเสียหายแก่บุคคลภายนอก ก็ต้องดูว่าผู้ว่าจ้างเป็นผู้สั่งให้ทำให้ทำหรือไม่ ถ้าสั่งให้ทำผู้ว่าจ้างก็ต้องรับผิด แต่ถ้าเป็นการก่อสร้างตามแบบแปลนปกติแล้วผู้รับจ้างไปใช้วิธีการใดๆที่ทำให้เกิดความเสียหายขึ้นโดยผู้ว่าจ้างไม่ได้สั่งการ ผู้ว่าจ้างก็ไม่ต้องรับผิด
      - ผู้ว่าจ้างเป็นผู้ผิดในคำสั่งที่ผู้ว่าจ้างได้ให้ไว้
        
        หมายความว่างานที่จ้างนั้นโดยสภาพแล้วไม่เป็นละเมิด แต่มีเหตุละเมิดเกิดขึ้นเนื่องจากคำสั่งของผู้ว่าจ้าง
      - ผู้ว่าจ้างเป็นผู้ผิดในการเลือกหาผู้รับจ้าง
        
        หมายถึงงานที่จ้างให้ทำนั้น โดยสภาพและคำสั่งของผู้ว่าจ้างไม่เป็นละเมิด แต่มีความเสียหายแก่ผู้อื่นเกิดขึ้นเพราะผู้รับจ้างเป็นผู้ก่อให้เกิด และเหตุที่เกิดขึ้นสืบเนื่องมาจากการเลือกหาผู้รับจ้างไม่เหมาะสมกับสภาพงาน
- - - - ถ้าผู้เยาว์หรือผู้วิกลจริตไปก่อความเสียหายอันเป็นละเมิด กฎหมายจึงกำหนดให้บิดามารดาหรือผู้อนุบาลร่วมกันรับผิดกับผู้กระทำละเมิดด้วย แม้บิดามารดาหรือผู้อนุบาลจะมิได้มีส่วนผิดในการทำละเมิดนั้นเลย เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแก่หน้าที่ดูแลซึ่งทำอยู่นั้น
        
        บุคคลซึ่งเป็นผู้ทำละเมิดตามมาตรา 429 คือ ผู้ไร้ความสามารถเพราะเหตุเป็นผู้เยาว์หรือวิกลจริต โดยบุคคลผู้ไร้ความสามารถนั้นจะต้องรู้สำนึกในการกระทำด้วย
    - - กรณีที่ผู้เยาว์ทำละเมิด มาตรา 429 กำหนดให้บิดามารดา ร่วมรับผิดในผลแห่งละเมิดนั้นด้วย เห็นได้ว่า ความรับผิดตามมาตรานี้ เป็นเรื่องที่บิดามารดามีส่วนผิดอยู่ด้วย เพราะเหตุว่าบิดามารดามีหน้าที่ควบคุมดูแลเลี้ยงดูผู้เยาว์ อีกทั้งกฎหมายยังให้อำนาจบิดามารดา ในการใช้อำนาจปกครอง ซึ่งทำให้ผู้เยาว์ต้องเชื่อฟังคำสั่งด้วย
        
        ตามมาตรา 429 นี้ ที่ว่า “เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่า ตนได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแก่หน้าที่ดูแลซึ่งทำอยู่นั้น” จำเลยก็พิสูจน์ว่าอำนาจปกครองไม่ได้อยู่กับจำเลยแต่ไปอยู่กับคนอื่นแล้ว จึงไม่มีหน้าที่ดูแล
        
        สำหรับผู้อนุบาล ตามมาตรา 429 นี้ หมายถึง บุคคลที่ศาลสั่งตั้งให้เป็นผู้อนุบาลของคนไร้ความสามารถ คือต้องมีการร้องขอให้ศาลสั่งให้บุคคลวิกลจริตเป็นคนไร้ความสามารถ แล้วตั้งให้ผู้ร้องหรือบุคคลใดบุคคลหนึ่งเป็นผู้อนุบาล ผู้ดูแลคนบ้าที่ศาลมิได้สั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถและมิได้สั่งตั้งบุคคลนั้นเป็นผู้อนุบาล จึงไม่ใช่ผู้อนุบาลตามมาตรานี้ แต่อาจต้องรับผิดในฐานะผู้ดูแลตามมาตรา 430
  - - - ครูบา อาจารย์ เป็นผู้มีหน้าที่รับดูแลตามสัญญา
        ในกรณีนายจ้าง หมายความเฉพาะกรณีที่ลูกจ้างเป็นผู้เยาว์ หรือผู้ไร้ความสามารถประเภทเป็นคนวิกลจริตที่นายจ้างรับดูแลอยู่กับนายจ้าง
      - ถ้าหากไม่มีข้อเท็จจริงว่านายจ้างรับดูแลไว้กับตัวแล้ว ความรับผิดของนายจ้างอาจต้องพิจารณาตามบทมาตรา 425 (แต่กรณีตามมาตรา 430 ไม่จำต้องเกิดในทางการที่จ้างก็ได้ ถ้าเกิดในทางการที่จ้างด้วย
        ก็ต้องรับผิด 2 ฐานะ)