Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
ความรับผิดในการกระทำของบุคคลอื่น - Coggle Diagram
ความรับผิดในการกระทำของบุคคลอื่น
1.ความรับผิดของนายจ้างในผลแห่งการละเมิดของลูกจ้างในทางการที่จ้าง
1.1.ความรับผิดของนายจ้าง
มาตรา 425บัญญัติว่า นายจ้างต้องร่วมกันรับผิดกับลูกจ้างในผลแห่งละเมิดซึ่งลูกจ้างได้การกระทำไป-ในทางการที่จ้างนั้น
ลูกจ้างทำละเมิดเข้าองค์ประกอบมาตรา420
ฎ.1425/2539 การที่ลูกจ้างมิได้ขับรถยนต์ทับขาผู้เสียหายโดยประมาทเลินเล่อการกระทำของลูกจ้างจึงไม่เป็นละเมิด นายจ้างจึงไม่ต้องรับผิดร่วมด้วย
[1.2 ลูกจ้างได้กระทำละเมิดในทางการที่จ้าง
ความรับผิดของนายจ้างจะมีอยู่เฉพาะลูกจ้างได้กระทำการอันทำเสียหายระหว่างที่ตนกำลังปฏิบัติหน้าที่และเหตุที่เกิดขึ้นเป็นผลมาจากการปฏิบัติงานนันมิใช่เป็นแต่เพียงเหตุที่เกิดขึ้นในระหว่างเวลาที่ลูกจ้างกำลังปฏิบัติงานที่จ้างอยู่
1.3 สิทธิไล่เบี้ย
มาตรา426 บัญญัติว่า นายจ้างซึ่งได้ใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่บุคคลภายนอกเพื่อละเมิดอันลูกจ้างได้ทำนั้น ชอบที่จะได้ชดใช้จากลูกจ้างนั้น
ฎ.648/2522 ลูกจ้างทำละเมิด นายจ้างถูกฟ้อง ได้ใช้ค่าเสียหายไปตามคำพิพากษาแล้วไล่เบี้ยเอาจากลูกจ้างได้ แต่ค่าฤชธรรมเนียมที่นายจ้างต้องใช้อก่ผู้เสียหายตามคำพิพากษานั้นไม่ใช่ค่าเสียหายอันเป็นผลโดยตรงจากการละเมิดของลูกจ้าง นายจ้างไล่เบี้ยไม่ได้
1.4 ตัวการรับผิดในการกระทำละเมิดของตัวแทน
มาตรา427 บัญญัติให้นำ มาตรา425และมาครา426 มาใช้บังคับ แก่ตัวการการและตัวแทนโดยอนุโลมเพราะความสัมพันธ์ระหว่างตัวการตัวแทนมีความใกล้ชิดกับความสัมพันธ์ระหว่างนายจ้างและลูกจ้าง
ฎ. 1049/2505 มารดาเป็นตัวแทนการเดินรถขอส่งผู้โดยสารเก็บผลประโยชน์ให้แก่มารดาในการนี้มารดาให้บุตรได้ขับรถของมารดาด้วย บุตรขับรถชนผู้เสียหายโดยละเมิด ดังนี้ ไม่เป็นการที่มารดาให้บุตรขับรถเพียงเท่านั้น แต่เป็นการให้บุตรเป็นตัวแทนในการรับขนส่ง มารดาต้องร่วมรับผิดกับบุตรในการทำละเมิดตามาครา427
การรับใช้หรือรับวานขับรถให้นั้นไม่ใช่เป็นตัวแทน เพราะไม่ใช้กิจการทำแทนต่อบุคคลที่3 แต่เป็นกิจการระหว่างผู้ใช้กับผู้รับใช้ไม่ได้เกี่ยวกับบุคคลที่3
2.ความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของ
2.1 ความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของไม่เป็นความผิดในการกระทำของบุคคลอื่น
ความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของตามมาตรา428 จึงไม่ใช่เรื่องความรับผิดในการกระทำของบุคคล จึงเป็นความผิดของผู้ว่าจ้างในการกระทำของตนเอง
2.2หลักความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของ
- มาตรา428 บัญญัติว่า ผู้ว่าจ้างทำของไม่ต้องรับผิดเพื่อความเสียหายของผู้รับจ้างได้ก่อขึ้นแก่บุคคลภายนอกในระหว่างทำการงานที่ว่าจ้างเว้นแต่ผู้ว่าจ้างจะเป็นผู้ผิดในส่วนการงานที่สั่งให้ทำ หรือในคำสั่งที่ตนให้ไว้ หรือในการหาผู้รับจ้าง
ฎ.1176/2510 เจ้าของรถยนต์นำรถไปซ่อมที่อู่ซ่อมรถ และเจ้าของรถวานให้ผู้ซ่อมรถคันนั้นไปส่งที่อื่น เมื่อส่งเสร็จแล้วช่างซ่อมรถขับรถกลับอู่ เกิดชนกับรถจักรยานยนค์ของผู้เสียหายระหว่างทางดังนี้ ช่างซ่อมไม่ได้เป็นตัวแทนหรือลูกจ้างของเจ้าของรถ เป็นเรื่องจ้างทำของ เจ้าของรถไม่ต้องร่วมรับผิดในละเมิดนั้น
3.ความรับผิดในมารดาบิดดาหรือผู้อนุบาลในการกระทำละเมิดของผู้เยาว์หรือบุคคลวิกลจริตและความรับผิดของครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือบุคคลอื่นในการกระทำละเมิดของผู้ไร้ความสามารถ
3.1 ความรับผืดในบิดามารดาหรือผู้อนุบาลในการทำละเมิดของคนไร้ความสามารถ
ผู้เยาว์หรือบุคคลวิกลจริตทำละเมิดในระหว่างที่อยู่ดูแล
บิดามารดาหรือผู้อนุบาลต้องร่วมกันรับผิด
เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าใช้ความระวังตามสมควรแก่หน้าที่ดูแลจึงไม่ต้องร่วมรับผิด
ฎ 934/2517 โจทย์เป็นเด็กไปเล่นที่บ้านจำเลย ถูกบุตรผู้เยาว์ของจำเลยยิงด้วยหนังสติ๊กนัยย์ตาบอด บุตรของจำเลยยิงในแต่บริเวรบ้านโดยยิงทางบนเรือนเพียงครั้งเดียวก็ถูกโจทก์ถือว่าจำเลยได้ใช้ควา่มระมัดระวังตามสมควรแก่หน้าที่จึงไม่ต้องรับผิด
3.2 ความรับผิดของครูบาอาจารย์ นายจ้สง หรือบุคคลอื่นในการทำละเมิดของผู้ไร้ความสามารถ
ผู้ไร้ความสามารถทำละเมิดผู้ที่ต้องร่วมรับผิดคือครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือบุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลดังกล่าวจะอยู่ดูแลเป็นนิจหรือชั่วคราวก็ต้องรับผิดร่วมเช่นเดียวกัน แต่ไม่หมายถึงผู้ดูแลแทนหรือผู้ช่วยเหลือในการดูแล
ผู้เสียหายต้องเป็นผู้นำสืบถ้าผิดสูจน์ได้ว่าไม่ใช้ความระมัดรวังตามควรก็ต้องรับผิด