Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
ความรับผิดของนายจ้างในผลแห่งการละเมิดของลูกจ้างในทางการที่จ้าง - Coggle…
ความรับผิดของนายจ้างในผลแห่งการละเมิดของลูกจ้างในทางการที่จ้าง
1.ความรับผิดของนายจ้างในผลแห่งการละเมิดของลูกจ้างในทางการที่จ้าง
ความรับผิดของนายจ้าง
-มาตรา 425 นายจ้างต้องร่วมกันรับผิดกับลูกจ้างในผลแห่งละเมิด ซึ่งลูกจ้างได้กระทำไปในทางการที่จ้างนั้น (นายจ้าง ลูกจ้าง ) บุคคล 2 ฝ่ายมีความสัมพันธ์ ลักษณะ 6 จ้างแรงงาน ม.575-586
ลูกจ้างทำละเมิดในทางการที่จ้าง
นายจ้างลูกจ้างกันแล้ว เราจะต้องเข้าใจต่อไปว่าลูกจ้างทำละเมิดขึ้นนายจ้างต้องรับผิดร่วมด้วยลักษณะละเมิดนั้นจะเป็นอย่างไร ถ้าไม่ใช่การกระทำของนายจ้างแล้วนายจ้างไม่ต้องรับผิดชอบร่วม ตาม ม.430
การละเมิดโดยจงใจ
กระทำละเมิดจงใจเรียกกว่าเป็นเจตนาชั่วร้ายกระทำโดยจงใจตามมาตรา ม.420
สิทธิไล่เบี้ย
ตาม ม.426 นายจ้างซึ่งได้ใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่บุคคลภายนอกเพื่อละเใิดอันลูกจ้ายได้ทำนั้น ชอบที่จะได้ชดใช้จากลูกจ้างนั้น
ตัวการรับผิดในการกระทำละเมิดของตนเอง
ลักษณะตัวการตัวแทน
ตัวแทนตาม ม.797 อันสัญญาตัวแทนนั้น คือสัญญาซึ่งให้บุคคลคนหนึ่ง เรียกว่าตัวแทนมีอำนาจการแทนบุคคลอีกคนหนึ่งเรียกตัวการ
ความรับผิดของตัวการการรับต้องเป็นเหตุที่ได้เกิดขึ้นฐานที่ตัวแทนได้ทำการเป็นแทนใอบหมาย ตาม ม.800 ยกเว้นตาม ม.801 วิญญูชนจะพึงกระทำก็ย่อมมีอำนาจทำได้ทั้งสิ้น ตาม ม.802
ลิทธิไล่เบี้ยของตัวการ
-ม.427 ให้นำเอามาตรา 426 มาใช้บังคับแก่ตัวการด้วยอนุโลม ค่าสินไหมทดแทนให้แก่บุคคลภายนอกเพื่อละดมิดอันตัวแทนได้ทำไปแล้วนั้นชอบที่จะได้ชดใช้ตัวแทน กล่าวมาแล้วนั้นย่อมอนุโลมปรับกับกรณีตัวการจัวแทน
ความรับผิดกระทำละเมิดในการกระทำของผู้อื่น
.ความรับผิดของมารดาบิดาหรือผู้อนุบาลในการกระทำละเมิดของผู้เยาว์หรือบุคคลวิกลจริต และความรับความผิดของครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือบุคคลอื่นในการทำละเมิดของผู้ไร้สามารถ
ความรับผิดของบิดามารดาหรือผู้อนุบาลในการทำละเมิดของคนไร้ความสามารถ
เพราะการละเมิดเป็นการล่วงสิทธิ ไม่ใช่การใช้สิทธิ ซึ่งบุคคลดังกล่าวนี้อาจไม่ต้องรับผิดในการแสดงเจตนาทำนิติกรรม เพราะนิติกรรมนั้นอาจเป็นโมฆียะได้ (มาตรา 21-28) เมื่อถูกบอกล้างแล้วก็ถือว่าเป็นโมฆะ
สิทธิไล่เบี้ยของบิดามารดาหรือผู้อนุบาล เมื่อบิดามารดาหรือผู้อนุบาลได้ใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่บุคคลภายนอกไปแล้วก็ชอบที่จะได้ชดใช้จากผู้เยาว์หรือบุคคลวิกลจริตและไล่เบี้ยเอาได้จนครบจำนวนที่ได้ชดใช้ (มาตรา 431 และมาตรา 426) ไม่ใช่เรียกได้ตามส่วนเท่า ๆ กันอย่างในระหว่างลูกหนี้ร่วมกันตามมาตรา 296
มาตรา 429 บัญญัติว่า "บุคคลใดแม้ไร้ความสามารถพราะเหตุเป็นผู้ยาว์หรือวิกลจริตก็ยังต้องรับผิดในผลที่ตนทำละเมิด บิดามารดาหรือผู้อนุบาลของบุคคลเช่นว่านี้ย่อมต้องรับผิดร่วมกับเขาด้วยว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าคนได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแก่พน้าที่ดูแลซึ่งทำอยู่นั้น
3.2ความรับผิดครูบาอาจารย์นายจ้างหรือบุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความ
บุคคลต้องรับผิด
-มาตรา 430 ครูบาอาจารย์นายจ้างหรือบุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่เป็นนิจก็ดีชั่วครั้งชั่วคราวก็ดีจำต้องรับผิดร่วมกับผู้ไร้ความสามารถในการละเมิดซึ่งเขาได้กระทำลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตนถ้าหากพิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้น ๆ มิได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควร(มาตรานี้กำหนดความรับผิดของผู้มีหน้าที่ดูแลผู้ไร้ความสามารถผลแห่งการละเมิดที่ผู้ไร้ความสามารถกับมาตรา 429 ความรับผิดชอบ)
-ฎ. 356/2511 เป็นฎีกาเดียวกับที่กล่าวมาแล้วเกี่ยวกับมาตรา 429) ในตอนเช้าครูประจำชั้นของเด็กผู้ทำละเมิดเห็นเด็กนักเรียนเอากระบอกพลูมาเล่นกันเกรงจะเกิดอันตรายให้เก็บไปทำลายและห้ามเด็กมีให้เล่นต่อไป แต่เด็กได้ใช้พลยิ่งกันในเวลาหยุดพักกลางวันและนอกห้องเรียนถือว่าได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแล้ว
สิทธิไล่เบี้ยของครูบาอาจารย์หรือบุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถ
เมื่อครูบาอาจารย์หรือบุคคลซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถได้ใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่บุคคลก็ชอบที่จะได้ชดใช้จากบุคคลผู้ไร้ความสามารถและไล่เบี้ยเอาได้จนครบจำนวนที่ได้ชดใช้ภายนอกไปแล้ว (มาตรา 431 และมาตรา 426) เช่นเดียวกับกรณีตามมาตรา 429
ความระมัดระวังตามสมควรแก่หน้าที่ดูแล
-ความรับผิดตามมาตรา 430 ที่ต่างกับความรับผิดตามมาตรา 429 ที่ว่าตามมาตรา 429 บัญญัติให้บิดามารดาหรือผู้อนุบาลมีหน้าที่นำสืบว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรจึงจะพ้นจากความถ้าไม่นำสืบหรือนำสืบยังไม่ได้ก็ไม่พ้นจากความผิด
ความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของ
ความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของไม่เป็นความรับผิดในการกระทำของบุคลอื่น
มาตรา 428 ผู้ว่าจ้างทำของไม่ต้องรับผิดเพื่อความเสียหายอันผู้รับจ้างได้ก่อให้เกิดขึ้นแก่บุคคลภายนอกในระหว่างทำการงานที่ว่าจ้าง เว้นแต่ผู้ว่าจ้างจะเป็นผู้ผิดในส่วนการงานที่สั่งให้ทำหรือในคำสั่งที่ตนให้ไว้หรือในการเลือกหาผู้รับจ้าง
ผู้รับจ้างเป็นผู้ที่ทำความเสียหายแก่บุคคลภายนอกจึงเป็นผู้กระทำด้วย
ผู้ว่าจ้างทำของนั้นจะเป็นความรับผิดในฐานะที่ผู้ว่าจ้างเป็นผู้กระทำละเมิด
หลักความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของ
ความผิดในส่วนการงานที่สั่งให้ทำ
ความรับผิดส่วนการงานที่สั่งให้ทำเป็นเรื่องสั่งให้ทำตามสัญญาจ้างที่มีต่อกัน
ความผิดในคำสั่งที่ตนให้ไว้ความผิดในคำสั่งที่นให้ไว้ กล่าวคือ แม้การงานที่สั่งให้ทำจะไม่เป็นละเมิดในตัวเอง แต่อาจสั่งให้
ความผิดในการเลือกหาผู้รับจ้าง
ความมผิดในการเลือกหาผู้รับจ้าง ที่ว่าเลือกหาผู้รับจ้าง คือ การจ้างนั่นเอง (ฏ. 821/2522) คือจ้างคนที่คนรู้ว่าไม่ใช่ผู้ที่มีความสามารถหรือระมัระวังอันควรแก่สภาพของการงานที่จ้างให้ทำจึงเป็นผลให้เกิดความเสียหายแก่บุคคลอื่นโดยละเมิด