Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
ความรับผิดกระทำละเมิดในการกระทำของผู้อื่น - Coggle Diagram
ความรับผิดกระทำละเมิดในการกระทำของผู้อื่น
ความผิดของนายจ้างในผลแห่งการละเมิดของลูกจ้างในทางการที่จ้าง
1.1ความรับผิดของนายจ้าง
นายจ้างคือผู้มีอำนาจบังคับบัญชาให้ลูกจ้างทำงานให้ตน ขณะเดียวกันก็มีหน้าที่จ่ายสินจ้างตลอดเวลาที่จ้างทำงานให้ สรุปง่ายๆในการวินิจฉัยว่าเป็นนายจ้างหรือไม่ ก็ดูที่อำนาจการบังคับบัญชาควบคุมการทำงานอยู่กับใคร แล้วก็ใครเป็ฯคนจ่ายสินจ้าง คนนั้นเป็นนายจ้าง
1.2ลูกจ้างทำละเมิดในทางการที่จ้าง
มาตรา 425 นายจ้างต้องร่วมรับผิดกับลูกจ้างในผลแห่งละเมิดซึ่งลูกจ้างได้กระทำไปในทางที่จ้างนั้น
1.3สิทธิไล่เบี้ย
คือ สิทธิในการเรียกร้องให้รับผิดในการชำระหนี้ย้อนขึ้นไปเป็นลำดับ กล่าวคือ ผู้ทรงอาจใช้สิทธิบังคับการใช้เงินจากลูกหนี้ต่างๆ เมื่อตนไม่สามารถเรียกให้ผู้มีหน้าที่จ่ายเงินชำระเงินตามตั๋วแลกเงินได้
1.4ตัวการรับผิดในการกระทำละเมิดของตัวแทน
โดยหลักอำนาจการบังคับบัญชาของนายจ้างและการจ่ายสินค้าจ้างแล้ว
ก็จะเห็นได้ว่าคนอื่นที่มาทำแทนนั้นไม่ใช่ลูกจ้าง เพราะไม่มีการจ่ายสินจ้างให้บุคคลนั้น
หรือยินยอมให้บุคคลอื่นมาทำแทน ไม่ควบคุมดูแลคนที่มาทำแทนให้ดี
ถือว่าประมาทเลินเล่อไม่ควบคุมดูแลบุคคลอื่นที่มาทำแทน ไม่ใช่รับผิดจากการที่บุคคลภายนอกทำละเมิด
นายจ้างปฎิเสธได้ว่าคนทำแทนนั้นไม่ใช่ลูกจ้าง แต่นายจ้างก็ต้องรับผิดในผลละเมิดที่เกิดขึ้นโดยคนทำแทน เพราะถือว่าลูกจ้างที่ไปวานให้คนอื่นมาทำแทน
2.ความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของ
2.1ความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของไม่เป็นคามผิดในการกระทำของบุคคลอื่น
มาตรา 428 ผู้ว่าจ้างไม่ต้องรับผิดในกรณีที่ผู้รับจ้างได้ก่อความเสียหายขึ้นในระหว่างทำการงานที่จ้าง
ตัวอย่าง ก ว่าจ้าง ข ให้สร้างบ้านบนที่ดินของ ก หากว่าระหว่างทำการก่อสร้างยั้น ข ประมาทเลินเล่อ ทำวัสดุสร้่างบ้านตกหล่นไปถูกผู้ใด ข ย่อมต้องรับผิดผู้นั้นโดยลำพัง ก ในฐานะผู้ว่าจ้างไม่ต้องร่วมกันผิดด้วย ตามหลักในมาตรา 428
2.2หลักความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของ
ผู้ว่าจ้างทำของไม่ต้องรับผิดเพื่อความเสียหายอันผู้รับจ้างได้ก่อให่เกิดขึ้นแก่บุคคลภานยนอกในระหว่างการทำการงานที่ว่าจ้าง
เว้นแต่ผู้ว่าจ้างจะเป็ฯผู้ผิดในส่วนการงานที่สั่งให้ทำ หรือในคำสั่งที่ตนให้ไว้ หรือในการเลือกหาผู้รับจ้าง
3.ความรับผิดของบิดามารดาหรือผู้อนุบาลในการกระทำละเมิดของผู้เยาว์หรือบุคคลวิกลจริตและความรับผิดของครูบาอาจารย์
3.1ความรับผิดของบิดามารดาหรือผู้อนุบาลในการทำละเมิดของคนไร้ความสามารถ
มาตรา 429 บุคคลใดแม้ไร้ความสามารถเพราะเหตุเป็นผู้เยาว์หรือวิกลจริตก็ยังต้องรับผิด ในผลที่ตนทำละเมิด บิดามารดาหรือผูั้อนุบาลของบุคคล เช่นว่านี้ย่อมต้องรับผิดร่วมกับเขาด้วย เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแก่หน้าที่ดูแลซึ่งทำอยู่นั้น
มาตรานี้ยืนยันว่าคนที่ไร้ความสามารถไม่ว่าจะเป็นผ๔้เยาว์หรือวิกลจริตก็ต้องรับผิดชอบในผลละเมิดที่ตนได้ก่อให้เกิดขึ้น เรื่องความสามารถของผู้ไร้ความสามารถเพราะเป็นผู้เยาว์หรือวิกลจริตตามกฎหมายมีเฉพาะเรื่องการทำนิติกรรม กล่าวคือ ผู้ไร้ความสามารถมีแต่ถูกจำกัดในการมช้สิทธิโดยลำพัง จึงไม่อาจรับผิดในการแสดงเจตนาทำนิติกรรม แต่ในทางละเมิดเป็นการกระทำที่ไม่มีสิทธิ ผู้ไร้ความสามารถจึงต้องรับผิดในทางละเมิด เช่นเดียวกับบุคคลธรรมดา
3.2ความรับผิดของครูบาอาจารย์ นายจ้าง หรือบุคคลอื่นในการทำละเมิดของผู้ไร้ความสามารถ
อาจารย์ นายจ้างหรือบุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่เป็้นนิตย์หรือชั่วคราวจะต้องรับผิดร่วมกับผู้ไร้ความสามารถในการละเมิดซึ่งเขาได้กระทำลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตนถ้าหากพิสูจน์ได้ว่าครูบาอาจารย์นายจ้างหรือบุคคลอื่นมิได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควร