Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ความรับผิดกระทำละเมิดในการกระทำของผู้อื่น, ฎ.735/2537 นายจ้างซึ่งได้ใช้ค่…

- - - - ในหรือนอกเวลาไม่สำคัญ
      - นายจ้างมีความสัมพันธ์กันว่าด้วยเรื่องจ้างแรงงานตาม ป.พ.พ.
      - นายจ้างรับผิดร่วมกับลูกจ้างตาม ป.พ.พ. มาตรา 291
        
        นายจ้างมีสืทธิไล่เบี้ยตาม ม.426
        
        ตามพฤติการณ์
  - - - ฎ.11-12/2495นายจ้างให้ลูกจ้างไปช่วยงานของข้าหลวง (นายจ้างมอบงานนอกหน้าที่แต่ลูกจ้างยอมทำ) นายจ้างจึงต้องร่วมรับผิด
      - ลูกจ้างทำหน้าที่คนท้ายรถยนต์ ซึ่งนายจ้างยินยอมให้ขับรถด้วยนั้นถ้าขับรถทำให้ผู้อื่นเสียหายโดยละเมิดนายจ้างต้องรับผิดร่วมด้วย
        ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยที่ 1 ลูกจ้างต้องรับผิดฐานละเมิดผู้เดียวจำเลยที่ 2 นายจ้างไม่ต้องรับผิดเพราะจำเลยที่ 1 ทำนอกหน้าที่โจทก์อุทธรณ์ผู้เดียวศาลอุทธรณ์พิพากษาให้จำเลยที่ 2 รับผิดร่วมด้วย จำเลยที่ 2 ฎีกาว่าจำเลยที่ 1 ไม่ประมาทไม่ได้ เพราะมิได้คัดค้านความข้อนี้ในชั้นอุทธรณ์
      - ฎ.2171-2173/2517ลูกจ้างมีหน้าที่ซ่อมเครื่องยนต์นำรถที่ซ่อมออกลองเครื่องจนไปชนผู้เสียหายและนายจ้างจะมีคำสั่งเป็นการภายในห้ามไว้มิให้ลองเครื่องก็ตาม (แม้จะห้ามแล้วแต่ลูกจ้างไม่เชื่อฟังก็ต้องร่วมรับผิดด้วย)
  - - - 1 ลูกจ้างทำละเมิด
      - 2 นายจ้างต้องร่วมรับผิด นับแต่วันที่ลูกจ้างทำละเมิด
      - 3 เมื่อชำระหนี้แก่บุคคลภายนอก
      - 4 มีสิทธิไล่เบี้ยได้เต็มจำนวน
      - 5 ถ้ายังไม่ชำระหนี้บุคคลภายนอก - ไม่มีอำนาจฟ้อง
      - 6 ไล่เบี้ยได้เฉพาะค่าสินไหมทดแทน ค่าธรรมเนียม เช่น ค่าทนาย เรียกชำระไม่ได้
      - 7 สิทธิของนายจ้างเกิดในวันที่นายจ้างชำระเงิน
      - 8 ไล่เบี้ยได้ภายในอายุความ 10 ปี ตามมาตรา 193/30
  - - - คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 5751/2544 การรถไฟแห่งประเทศไทยจำเลยที่ 9 มีหน้าที่ขนส่งผู้โดยสารเพื่อให้ไปถึงจุดหมายปลายทางตามที่ตกลงไว้กับผู้โดยสาร เมื่อไม่สามารถส่งโจทก์ทั้งสองและผู้โดยสารอื่นต่อไปได้ เพราะมีรถไฟตกรางอยู่ข้างหน้า จำเลยที่ 9 ย่อมมีหน้าที่จัดหายานพาหนะอื่นขนส่งโจทก์ทั้งสองและผู้โดยสารอื่นไปให้ถึงจุดหมายปลายทาง อันเป็นการรับขนส่งผู้โดยสารตาม ป.พ.พ. มาตรา 608, 609 และ พ.ร.บ. การรถไฟแห่งประเทศไทย พ.ศ. 2494 มาตรา 9 (7) จำเลยที่ 9 ได้ว่าจ้างจำเลยที่ 3 ที่ 5 และที่ 8 ซึ่งเป็นผู้ประกอบการขนส่งโดยสารทางรถยนต์รับขนถ่ายผู้โดยสารจากขบวนรถไฟของจำเลยที่ 9 ที่ปรากฏแก่โจทก์ทั้งสองและบุคคลภายนอกซึ่งไปมาระหว่างสถานีรถไฟ ล. กับสถานีรถไฟ ค. จึงเป็นการทำแทนจำเลยที่ 9 นิติสัมพันธ์ระหว่างจำเลยที่ 9 กับจำเลยที่ 3 ที่ 5 ที่ 8 จึงอยู่ในฐานะตัวการและตัวแทน ตาม ป.พ.พ. มาตรา 797
- - - - หลัก
        
        ผู้ว่าจ้างไม่ต้องรับผิด
      - เว้นแต่
        
        เป็นผู้ผิดในส่วนการงานที่สั่งให้ทำ
        
        คำสั่งที่ตนให้ไว้
        
        การเลือกหาผู้รับจ้าง
- - - - ครู/อาจารย์ = สิ้นสุดเมื่อเด็กกลับบ้าน
      - นายจ้าง = ที่ลูกจ้างอยู่ในความดูแลอาศัยอยู่กินร่วมกันกับนายจ้างไม่ใช่ไปเช้าเย็นกลับ
      - บุคคลอื่น = บิดามารดานอกกฎหมาย พี่เลี้ยง
    - - ผู้เสียหายมีหน้าที่พิสูจน์ความระมัดระวัง
      - -รับดูแลโดยกฎหมาย
        -รับดูแลโดยสัญา
        -รับดูแลโดยข้อเท็จจริง
    - - -ผู้เยาว์
        -คนวิกลจริต
  - - - บิดาตามมาตรา 429 นี้ จะต้องชอบด้วยกฎหมายด้วย เพราะถ้าเป็นบิดาที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายก็ไม่มีหน้าที่ดูแลผู้เยาว์ หรือกรณีที่บิดามารดาฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งถูกถอนอำนาจปกครอง ฝ่ายที่ถูกถอนอำนาจปกครองก็ไม่มีอำนาจหน้าที่ดูแลผู้เยาว์ จึงไม่ต้องรับผิดตามมาตรา 429
        
        บิดามารดาตามมาตรา 429 ยังรวมถึงผู้รับบุตรบุญธรรมด้วย และกรณีรับบุตรบุญธรรมนี้ถือว่าบิดามารดาผู้ให้กำเนิดหมดอำนาจปกครองนับแต่เวลาที่เด็กเป็นบุตรบุญธรรมแล้ว บิดามารดาผู้ให้กำเนิดจึงไม่มีหน้าที่ดูแลผู้เยาว์ที่เป็นบุตรบุญธรรมนั้นและไม่ต้องรับผิดตามมาตรา 429 เช่นกัน