Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

"ความรับผิดกระทำละเมิดในการกระทำของผู้อื่น" - Coggle Diagram

- - - - คำพิพากษาฎีกาที่ 5444/2537 ฟ้องนายจ้างหรือลูกจ้างก็ได้
        
        ตามมาตรา 425 บังคับให้นายจ้างต้องร่วมรับผิดกับลูกจ้าง
        
        ซึ่งได้ทำละเมิดต่อบุคคลภายนอก
        1.1 :silhouette: นายจ้าง
        
        นายจ้างคือผู้มีอำนาจบังคับบัญชาให้ลูกจ้างทำงานให้ตน
        
        ขณะเดียวกันมีหน้าที่จ่ายสินจ้างตลอดเวลาที่จ้างทำงานให้
        1.2 :silhouettes: ลูกจ้าง
        มาตรา 575 อันว่าจ้างแรงงานนั้น คือ สัญญาซึ่งบุคคลหนึ่งเรียกว่า ลูกจ้าง ตกลงจะทำงานให้แก่บุคคล
        อีกคนหนึ่งเรียกว่านายจ้าง และนายจ้างตกลงจะให้สินจ้างตลอดเวลาที่ทำงานให้
        
        1.3 สิทธิไล่เบี้ยเอาจากลูกจ้างตาม มาตรา426 ก็ต้องทำอยู่แล้วโดยไม่จำเป็นต้องรอให้โจทก์ฟ้องลูกจ้างให้รับผิดเสียก่อน
        
        1.4 กรณีลูกจ้างให้คนอื่นทำแทน โดยหลักอำนาจการบังคับบัญชาของนายจ้างและการจ่ายสินจ้างแล้วก็จะเห็นได้ว่าคนอื่นที่มาทำแทนนั้นไม่ใช่ลูกจ้างเพราะไม่มีการจ่ายสินจ้างให้บุคคลนั้น นายจ้างปฏิเสธ ได้ว่าคนทำแทนนั้นไม่ใช่ลูกจ้าง
- - - - ข้อยกเว้น เว้นแต่หากเข้าข้อยกเว้นข้อใดข้อหนึ่งดังต่อไปนี้ นายจ้างจะต้องร่วมรับผิดกับผู้รับจ้างด้วย
      - 2.2 หลักความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของ
        
        ความผิดในส่วนการงานที่สั่งให้ทำเป็นเรื่องสั่งให้ทำตามสัญญาจ้างที่มีต่อกัน เช่น จ้างให้ทำถนนเข้าไปในที่ดินของผู้อื่นเพื่อผ่านไปถึงที่ของตนอันเป็นการละเมิด
- - - - มาตรา 430 นี้แตกต่างจากมาตรา 429 ในเรื่องหน้าที่นำสืบหรือภาระการพิสูจน์ กล่าวคือ กรณีตามมาตรา 430 นั้นภาระการพิสูจน์ตกอยู่แก่ผู้เสียหาย
      - การดูแลตามมาตรา 430 มีอยู่ 3 ลักษณะ คือ
        
        รับดูแลโดยกฎหมายบังคับ เช่น ผู้ปกครองที่ศาลสั่งตั้ง สถานพินิจคุ้มครองเด็กที่รับเด็กต้องคดีมาดูแล ถือเป็นผู้รับดูแลโดยกฎหมายบังคับ
        
        ดูแลโดยสัญญา เช่น สถานรับเลี้ยงเด็ก จ้างคนมาดูแลผู้เยาว์ หรือครูบาอาจารย์ก็ถือว่าดูแลโดยสัญญา
        
        ดูแลโดยข้อเท็จจริง เช่น บิดานอกกฎหมายที่รับผู้เยาว์ไปดูแลในขณะเกิดเหตุ หรือปู่ย่าตายายลุงป้าน้าอาที่รับผู้เยาว์ไปดูแล หรือรับเด็กมาอุปการะเลี้ยงดู เป็นต้น