ความผิดในการกระทำละเมิดของบุคคลอื่น
ความรับผิดของนายจ้างในผลแห่งการละเมิดของลูกจ้างในการจ้าง
ความผิดของนายจ้าง
ม.425นายจ้างต้องร่วมรับผิดกับลูจ้างในผลแห่งการละเมิดซึ่งลูกจ้างได้กระทำไปในทางการที่จ้างนั้น :
นายจ้างลูกจ้างหมายถึงบุคคล2ฝ่ายที่มีควมสัมพันธ์ตามลักษณะเอกเทศสัญญาจ้างแนงงานตาม ปพพ ลักษณะ6
ลูกจ้างนายจ้าง หมายถึง ลูกจ้างนายจ้างที่เกิดจากสัญญาจ้างแรงงานม.575
นายจ้างต้องร่วมรับผิดในกรณีที่ลูกจ้างได้กระทำละเมิดเข้าองค์ประกอบม.420
ลูจ้างต้องรับผิดในทางการที่จ้าง
ตย. ข เป็นนายจ้างก มีหน้าที่หักล้างถ่งหญ้าในส่วน ก ที่รกรุนรังจนต้องตัดกิ่งได้รุกเข้าไปในที่สาถารณะ โดยจงใจหรือประมาณเลินเล่อ ตัดกิ่งไม้ไปตกถูก ค ที่เดินริมทาง คได้รับบาดเจ็บ ก ต้องร่วมรับผิดด้วย
สิทธิไล่เบี้ย
ม.456 นายจ้างซึ่งได้ใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แ่บุคคลภายนอกพื่อละเมิดอันลูกจ้างได้ทำนั้น ชอบที่จะได้ชดใช้จากลูจ้างนั้น
เหตุละเมิดนั้นเป็นการกระทำของลูกจ้างต่อบุคคลภายนอกที่นายจ้างต้องรับผิดร่มด้วย เมื่อนายจ้างจ้างค่าสิไหมทดแทนให้ผู้เสียหายแล้ว จึงชอบที่จะช่วงสอิทธิของผู้เสียไล่เบี้ยเรียกใช้ลูจ้างแก่ตนได้
ตย.648/2522 ลูกจ้างทำละเมิด นายจ้างถูกฟ้อง ได้ใช่ค่าเสียหายไปตมคำพิพากษาล้วไล่เบี้ยเอาจากลูกจ้างได้ แต่ค่าฤชาธรรมเนียมที่นายจ้างต้องใช้แก้ผู้เสียหายตามคำพิพากษานั้นไม่ใช่ค่าเสรยหายอันเป็นผลโดยตรงจากละเมิดของลูกจ้าง นายจ้างไ่เบี้ยไม่ได้
สิทธิไล่เบี้ยของนายจ้าง เมื่อนายจ้างได้ใช้ค่าสินไหมทดแทนผู้เสียหายแล้ว
ความรับผิดในการกระทำละเมิดของตัวแทน
ลักษณะตัวการตัวแทน
ตัวแทนคือคนที่ทำตามคำสั่งของตัวการซึงทำนองเดียวกันกับลูกจ้างนายจ้าง ตัวการจึงต้องรับผิดผลแห่งการกระทำของตัวแทน ม.427 จึงนำม. 425และม.426 มาใช้บังคับตัวการตัวแทนโดยอนุโลม
💥ถ้าเป็นการ ใช้ วาน ไม่ใช่ตัวแทน แต่เป็รกิจกรรมผู้ใช้กับผู้รับใช้ ผู้วาน กับผู้รับวาน
ความรัลผิดของตัวการ
ต้องเป็นเหตุที่เกิดในขอบเขตแห่งการปฎิบัติหน้าที่เพื่อตัวการ
สิทธิไล่เบี้ยของตัวการ
💥-ถ้าลูกจ้างทำละเมิดในงานที่จ้างนายจ้างต้องรับผิดด้วย -ถ้าไม่ได้เป็นดารกระทำในการงานที่จ้างนายจ้างไม่ต้องรับผิดร่วม
ม427 บัญัญติให้นำ ม.426 ดพื่อใช้บังคับตัวการโดยอนุโลม คือตัวการใดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่บุคคลภายนอกเพื่อละเมิดของตัวแทน ก็สามารถเรียกค่าชดใช้จากตัวแทนได้
ความผิดของผู้ว่าจ้างทำของ
ม.428 ผู้ว่าจ้างทำของไม่ต้องรับผิดอันความเสียหายที่ผู้รับจ้างได้ก่อให้เกิดขึ้นแก่บุคคบภายนอกในระหว่างทำการงานที่ว่าจ้าง เว้นแต่ผู้จ้างจะเป็นผู้ผิดในส่วนการงานที่สั่งให้ทำ หรือในคำสั่งที่ตนให้ใว้ หรือในการลือกหาผู้ว่าจ้าง
ความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของไม่เป็นความผิดในการกระทำของบุคคลอื่น
ผู้ว่าจ้างทำของไม่เป็นความผิดในการกระทำของบบุคคลอื่น
หลักความผิดของผู้ว่าจ้างทำของ
หลักความผิดมี3กรณี
- ความผิดในส่วนการงานที่สั่ง คือเป็นความผิดที่ตามสัญญาจ้างที่มีต่อการ ตย. จ้างให้ทำถนนเข้าไปในที่ดินของผู้อื่นเพื่อเข้าไปถึงที่ของตนเอง เป็นการละเมิด
- ความผิดในคำสั่งที่ตนให้ใว้ คืองานที่สั่งให้ทำ จะไม่เป็นละมเิดในตนเอง แต่อาจสั่งให้ผู้รับจ้างทำโดยเป็นผลให้ผู้อื่นเสียหาย
- ควมผิดในการเลือกผู้รับจ้าง คือ การจ้าง จ้างคนที่รู้ว่าเขาไม่มรีความสามารถ หรือระมัดระวังตามสมควรแก่สภาพของงานที่จ้าง
ความรับผิดของบิดามารดาหรือผู้อนุบาลในการกระทำละเมิดของผู้เยาว์หรือคนวิกลจริต และความรับของครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือบุคคลอื่นในการกระทำละเมิดของผู้ไร้ความสามารถ
ความรับผิดของบิดามารดาหรือผู้อนุบาลในการกระทำละเมิดของคนไร้ความสามารถ
ม.429 บุคคลแม้ไร้ความสามารถ เพราะดหตุเป็นผู้เยาว์ หรือวิกลจริตก็ยังต้องรับผิดในผลที่ตนทำละเมิด บิดามารดาหรือผู้อนุบาลของบุคคลช่นว่านี้ย่อมต้องรับผิดร่วมกับเขาด้วย เว่น้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าใช้ความระมัดระวังตามสมควรแก่หน้าที่ดูแลซึ่งทำอยู่
ผู้เยาว์ หรือวิกลจริต มีความสามารถต้องเป็นไปตามเกณฑ์ ม.420
บุคคลไร้ความสามารถ ตามม.429 คือผู้เยาว์กับคนวิกลจริต
ผู้ที่ต้องรับผิดในการกระทำละมิดของผุ้ไร้ความสามารถ คือ บิดามารดา ผู้อนุบาล
สิทธิไล่เบี้ย
เมื่อบิดามารดาหรืแอผู้อนุบาล ได้ใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แกบุคคลภายนอกแล้ว สามารถ ไล่เบี้ยเพื่อเอาจากคนไร้ความสามารถได้
ความรับผิด เนื่องจากความบกพร่องในหน้าที่ดูแลผู้ไร้ความสามารถในขณะดูแล
ถ้าเหตุละเมิดไม่ได้เกิดขณะดูแลก็ไม่ต้องรับผิด 💥
ตย.บตรผู้เยาว์มีนิสัยชอบเล่นปืนมาก เพียงแต่บิดาเก็บปืนใว้หลังตู้เย็นที่ผู้เยาว์หยิบไม่ถึง แล้วสั่ง ก ให้ เก็บปืนใว้เฉยๆ มิได้กำชับว่าอย่าให้บุตรเอาไป บุตรผู้เยาว์ หลอกเอาปืนไปจาก ก แล้วยิงบุตรตาย เรียกวไม่ได้ว่าบิดาใช้ความระมัดระวังตามสมควรแก่หน้าที่ดูแลตามม.426
ความรับผิดของครูบาอาจารย์ นายจ้าง หรือบุคคลในการทำละเมิดของผู้ไร้ความสามารถ
ม.430 ครูบาอาจารย์ นายจ้าง หรือบุคคลอื่นซึ่งดูแลุบคคลไร้ความสามารถอยู่เ็นนิตย์ก็ดี ชั่วคราก็ดี จำต้องรับผิดร่วมกับผู้ไร้ความสามารถในการละเมิดซึ่งเขาได้กระทำลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตน ถ้าหากพิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้นๆ มิได้ใช้ความรัมัดระวังตามสมควร
ความรับผิดมาตรานี้คือ อยู่ที่หน้าที่ดูแลอยู่ระหว่างผู้ไร้ความสามารถกับผู้ที่ต้องรับผิด 💥
บุคคลที่ต้องรับผิด
ครูบาอาจารย์ นายจ้าง หรือบุคคลอื่นซึ่งดูแลผู้ไร้ความสามารถ
ความระมัดระวังตามสมควร
เป็นหน้าที่ของผู้เสียหายนำสืบให้ได้ว่าผู้มีหน้าที่ดูแลมิได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควร แก่หน้าที่ที่ดูแล ถ้านำสืบหรือสืบฟังไม่ได้ขุคคลที่รับดูแลก็ไม่ต้องรับผิด
สิทธิไล่เบี้ย
เมื่อได้ใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่บุคคลภายนอกไปแล้ว ก็ชอบที่จะได้ค่าชดใช้จากบุคคลไร้ความสามารถ และไล่เบี้ยเอาจนได้ครบจำนวนที่ชดใช้ไป
ตย. บิดาเคยใช้บุตรขับขี่รถจักรยานยนต์ไปซื้อของและทำธุระ ดังนี้ นแอกจากบิดาจะไม่ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแก่หน้าที่แล้วบิดากลับสนับสนุนให้บุตรผู้เยาว์ ขับี่รถจักยานยนต์อีกด้วย จึงต้องรับผิดร่วมกับบุตรตามม.429