Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ประเภทนาฏศิลป์ไทย, FF1EAA8C-4586-46BA-B2CA-25B212A845EC, 65AD80EE-C80C…

- - - - ละครนอก
        
        เล่นนอกวัง
        
        นิยมแสดงเรื่องจักรๆวงศ์ๆ
        
        คาวี
        
        แก้วหน้าม้า
        
        ดำเนินอย่างรวดเร็ว ตลกขบขัน ไม่เน้นแบบแผน
        
        นิยมใช้ผู้ชายแสดง
      - ละครใน
        
        เล่นในวัง
        
        นิยมแสดงเพียง 3 เรื่อง
        
        รามเกียรติ์
        
        อิเหนา
        
        อุณรุท
        
        แสดงอย่างช้าๆ ประณีต อ่อนช้อย งดงาม
        
        นิยมใช้ผู้หญิงแสดง
      - ละครชาตรี
        
        มีเพียง 3 ตัวละคร
        
        นายโรง (พระเอก)
        
        จำอวด (ตัวตลก)
        
        ตัวนาง (นางเอก)
        
        มาจากละครเร่ของอินเดีย
        
        นิยมแสดงเรื่องพระสุธน-มโนราห์
        
        ละครเก่าแก่สุดของไทย
    - - ละครพันทาง
        
        เกิดในสมัยรัชกาลที่ 5
        
        นำเอาพงศาวดารจากชาติต่างๆมาผสมกับละครนอก
        
        เครื่องดนตรีและการแต่งกายเป็นไปตามชาตินั้นๆ
        
        กำเนิดโรงละครปริ้นซ์เธียร์เตอร์ ที่มีการเก็บค่าเข้าชมเปลี่ยนครั้งแรก
      - ละครเสภา
        
        กำเนิดจากการเล่านิทานพื้นบ้าน
        
        ไกรทอง
        
        ขุนช้างขุนแผน
        
        ใช้วงปี่พาทย์เครื่องห้าบรรเลง
        
        ใช้กรับประกอบการขับเสภา
      - ละครดึกดำบรรพ์
        
        นำแนวคิดการแสดงโอเปร่าเข้ามาผสมกับละครใน
        
        ผู้แสดงร้องและพูดเจรจาเอง
        
        เกิดในสมัยรัชกาลที่ 5
        
        แต่งกายแบบยืนเครื่อง หรือตามบทบาทของตัวละคร
      - ละครที่ไม่ใช่ละครรำ
        
        ละครร้อง
        
        เน้นการร้อง
        
        ละครพูด
        
        เน้นการพูด
        
        ละครสังคีต
        
        เน้นการร้องและพูด
- - - - ผสมผสานกับละครใน
      - ผสมการขับร้อง เพลง และระบำรำฟ้อน
      - ใช้ผู้หญิงแสดงทั้งหมด
      - ดำเนินเรื่องแบบช้าๆ บรรเลงดนตรีช้าๆ
    - - มีหน้าจอสำหรับเชิดหนังใหญ่
      - ผู้แสดงออกมาแสดงสลับกับการเชิดหนังใหญ่
      - เรียก "หนังติดตัวโขน"
    - - แสดงบนโรงที่มีหลังคา
      - นั่งบนราวพาดตามความยาวของโรง
      - ตัวละครที่ได้นั่งจะต้องเป็นตัวสูงศักดิ์
    - - เปลี่ยนฉากตามเนื้อเรื่อง
      - เกิดขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 5
      - สร้างฉากประกอบการแสดงโขน
    - - แสดงกลางแจ้ง บนพื้นดิน
      - เกี่ยวกับการยกทัพ การรบ
      - ทำนองเพลงบรรเลงด้วยวงปี่พาทย์เครื่องห้า
      - นิยมแสดงเรื่องรามเกียรติ์
- - - - เกี่ยวกับอาชีพเกษตรกรรม
      - เป็นการพักผ่อนหย่อนใจจากการทำงาน
      - ความบันเทิง ความสนุกสนาน
      - เพลงฉ่อย อีแซว เต้นกำรำเคียว
    - - เซิ้ง ฟ้อน หมอลำ
      - การแสดงกระชับ รวดเร็ว และสนุกสนาน
      - เกี่ยวกับทำนา จับปลา แหย่ไข่มดแดง
    - - วัฒนธรรมไทยพุทธ
        
        โนรา หนังตะลุง เพลงบอก
      - วัฒนธรรมไทยมุสลิม
        
        รองเง็ง ลิเกฮูลู ตารีกีปัส
      - ปรับปรุงในวิถีชีวิต
        
        ระบำร่อนแร่ ปาเต๊ะ
    - - ลีลาท่ารำนุ่มนวล เชื่องช้า อ่อนหวาน
      - วงสะล้อ ซอ ซึง
      - ฟ้อนเล็บ ฟ้อนสาวไหม
- - - - ผู้แสดง 1-2 คน
      - แบ่งเป็น
        
        รำคู่
        
        กิ่งไม้เงินทอง
        
        รำฉุยฉาย
        
        รำอาวุธ
        
        รำกระบี่กระบอง
        
        รำเดี่ยว
        
        ผู้แสดง 1 คน
        
        มีการอวดฝีไม้ลายมือ
        
        ฉุยฉาย
      - ไม่เล่นเป็นเรื่องราว
    - - ผู้แสดง 2 คนขึ้นไป
      - ท่าทางสวยงาม พร้อมเพรียง แปรแถว
      - แบ่งเป็น
        
        ระบำมาตรฐาน
        
        ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้
        
        แต่งกายแบบยืนเครื่อง
        
        บรมครูทางนาฏศิลป์ได้คิดค้น
        
        ระบำเบ็ดเตล็ด
        
        สามารถปรับเปลี่ยนได้ตามโอกาส
        
        บรมครูหรือผู้รู้ทางนาฏศิลป์ได้คิดค้นและปรับปรุงขึ้นใหม่