Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
ความรับผิดกระทำละเมิดในการกระทำของผู้อื่น - Coggle Diagram
ความรับผิดกระทำละเมิดในการกระทำของผู้อื่น
.ความรับผิดของนายจ้างในผลแห่งการละเมิดของลูกจ้างในทางการที่จ้าง
ความรับผิดของนายจ้าง
มาตรา 425 บัญญัติว่านายจ้างต้องร่วมกันรับผิดกับลูกจ้างในผลแห่งละเมิดซึ่งลูกจ้างได้กระทำไปในทางการที่จ้างนั้น
: :no_entry:การที่ลูกจ้างไม่ได้ขับรถยนต์ทับขาผู้เสียหายโดยประมาทเลินเล่อการกระทำของลูกจ้างจึงไม่เป็นละเมิดนายจ้างจึงไม่ต้องรับผิดร่วมด้วย
:warning:การที่นายจ้างจะต้องรับผิดจะต้องเป็นกรณีที่ลูกจ้างได้กระทำละเมิดเข้าองค์ประกอบตามมาตรา 420 ไม่ว่าจะเป็นการกระทำโดยละเมิดแบบจงใจหรือประมาทเลินเล่อก็ตามและหากลูกจ้างมีได้ทำละเมิดก็ไม่มีประเด็นที่จะต้องพิจารณาต่อไปว่านายจ้างต้องร่วมรับผิดหรือไม่
ตัวการรับผิดในการกระทำละเมิดของตัวแทน
:warning:ตัวแทนก็เป็นสัญญาอีกอย่างนึงที่เหมือนกับสัญญานายจ้างกับลูกจ้างตัวแทนเป็นสัญญาคือสัญญาที่ให้บุคคลหนึ่งเรียกว่า ตัวแทน มีอำนาจทำการแทนบุคคลหนึ่งเรียกว่า ตัวการ และตกลงจะทำการดังนั้น
:no_entry:แดงใช้ดำให้เป็นตัวแทนในการไปขับรถขนส่งผู้โดยสาร รถที่ดำขับนั้นก็เป็นรถยนต์ของแดง ขณะขับดำได้ชนผู้เสียหายโดยละเมิด ดังนี้ไม่ใช่แค่แดงให้ดำขับรถของตนเท่านั้นแต่เป็นการมอบหมายให้ดำเป็นตัวแทนในการขับรถขนส่งผู้โดยสารอีกด้วย เช่นนี้แดงต้องรับผิดร่วมกับดำในการที่ทำละเมิดตามมาตรา 427
ลูกจ้างทำละเมิดในทางการที่จ้าง
:no_entry:ดำเป็นลูกจ้างของแดง แดงใช้ให้ดำขับรถไปส่งของให้กับลูกค้า ด้วยความที่ดำไม่พอใจแดง ดำจึงแกล้งขับรถตกหลุมตกบ่อทำให้รถยนต์เสียหายหรือสิ่งของในรถเสียหายอย่างนี้แดงที่เป็นนายจ้างก็ต้องร่วมรับผิดต่อลูกค้าด้วย
:no_entry:ดำเป็นคนขับรถของแดงขณะที่ขับรถไปส่งของให้ลูกค้าของแดงนั้นดำได้ตะโกนด่าคู่อริที่อยู่ข้างถนน แดงไม่ต้องรับผิดในการกระทำของดำแม้ขณะทำละเมิดต่อคู่อรินั้นดำกำลังขับรถเพื่อประโยชน์ของแดง
สิทธิไล่เบี้ย
มาตรา 426 บัญญัติว่านายจ้างซึ่งได้ใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่บุคคลภายนอกเพื่อละเมิดอันลูกจ้างได้ทำนั้นชอบที่จะได้ชดใช้จากลูกจ้างนั้น
:warning:เมื่อนายจ้างชดใช้ค่าสินไหมทดแทนให้ผู้เสียหายไปแล้วนายจ้างก็มีสิทธิ์ของผู้เสียหายที่จะสามารถไล่เบี้ยเรียกให้ลูกจ้างชดใช้ให้แก่ตนเองได้ตามมาตรา 229 วรรคสามและมาตรา 426
ความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของ
หลักความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของ
มาตรา 428 บัญญัติว่าผู้ว่าจ้างทำของไม่ต้องรับผิดเพื่อความเสียหายอันผู้รับจ้างได้ก่อให้เกิดขึ้นแก่บุคคลภายนอกในระหว่างทำการงานที่ว่าจ้างเว้นแต่ผู้ว่าจ้างจะเป็นผู้ผิดในส่วนการงานที่สั่งให้ทำหรือในคำสั่งที่ตนให้ไว้หรือในการเลือกหาผู้รับจ้าง
:no_entry:จำเลยจ้างแดงไปยึดรถของจำเลยคืน แดงไปจ้างดำไปยึดติดต่อนึง ความสำเร็จของงานเป็นวัตถุประสงค์ของสัญญาสัญญาระหว่างจำเลย แดงเป็นจ้างทำของ จำเลยกับดำไม่มีนิติสัมพันธ์ต่อกันดำขับรถที่ยึดมาส่งแดงระหว่างทางได้ชนรถของโจทก์เสียหายจำเลยไม่ต้องรับผิดต่อโจทก์
ความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของไม่เป็นความรับผิดในการกระทำของบุคคลอื่น
:warning:ความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของมิใช่ความรับผิดในการกระทำของบุคคลอื่น โดยเหตุที่ความรับของผู้ว่าจ้างทำของมิใช้ความรับผิดในการกระทำของบุคคลอื่น ในเมื่อผู็ว่าจ้างได้ชดใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่บุคคลภายนอกผู้ได้รับความเสียหายไปแล้วจึงไม่มีบทบัญญัติให้ผู้ว่าจ้างไล่เบี้ยเรียกชดใช้เอาจากผู้รับจ้าง
ความรับผิดของบิดามารดาหรือผู้อนุบาลในการกระทำละเมิดของผู้เยาว์หรือบุคคลวิกลจริตและความรับผิดของครูบาอาจารย์ นายจ้าง หรือบุคคลอื่นในการกระทำละเมิดของผู้ไร้ความสามารถ
ความรับผิดของบิดามารดาหรือผู้อนุบาลในการทำละเมิดของคนไร้ความสามารถ
มาตรา 429 บัญญัติว่าบุคคลใดแม้ไร้ความสามารถเพราะเหตุเป็นผู้เยาว์หรือวิกลจริตก็ยังต้องรับผิดในผลที่ตนทำละเมิดบิดามารดาหรือผู้อนุบาลของบุคคลเช่นว่านี้ย่อมต้องรับผิดร่วมกับเขาด้วยเว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแก่หน้าที่ดูแลซึ่งทำอยู่นั้น
:no_entry:บุตรผู้เยาว์มีนิสัยชอบเล่นปืนเพียงแต่บิดาเก็บปืนไว้บนหลังตู้ซึ่งผู้เยาว์หยิบไม่ถึงแล้วสั่งให้นายแดงเก็บปืนไว้เฉยๆไม่ได้กำชับว่าอย่าให้บุตรผู้เยาว์เอาไปบุตรผู้เยาว์หลอกเอาปืนไปจากแดงแล้วยิงบุตรของโจทก์ตายเรียกไม่ได้ว่าบิดาใช้ความระมัดระวังตามสมควรแก่หน้าที่ดูแลตามมาตรา 429
ความรับผิดของครูบาอาจารย์ นายจ้าง หรือบุคคลอื่นในการทำละเมิดของผู้ไร้ความสามารถ
มาตรา 430 บัญญัติว่าครูบาอาจารย์นายจ้างหรือบุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่เป็นนิจก็ดีชั่วครั้งชั่วคราวก็ดีจำต้องรับผิดร่วมกับผู้ไร้ความสามารถในการละเมิดซึ่งเขาได้กระทำลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตนถ้าหากพิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้นๆมิได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควร
:no_entry:ครูประจำชั้นของเด็กผู้ทำละเมิดเห็นเด็กนักเรียนเอากระบอกคุมะเล่นกันเกรงจะเกิดอันตรายให้เกียรติไปทำลายและห้ามเด็กมีให้เล่นต่อไปแต่เด็กได้ใช้ผู้ยิงกันในเวลาหยุดพักกลางวันและนอกห้องเรียนถือว่าได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแล้ว