Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
ความรับผิดในการกระทำของบุคคลอื่น - Coggle Diagram
ความรับผิดในการกระทำของบุคคลอื่น
1.ความรับผิดของนายจ้างในผลแห่งละเมิดจองลูกจ้างในทางการที่จ้าง
ความรับผิดของนายจ้าง
มาตรา425 นายจ้างต้องรับผิดกับลูกจ้างในผลแห่งละเมิดซึ่งลูกจ้างกระทำไปในทางที่จ้างนั้น
มาตรา575 อันว่าจ้างแรงงานนั้น คือ สัญญาซึ่งบุคคลหนึ่งเรียกว่า ลูกจ้าง ตกลงจะทางานให้แก่บุคคล อีกคนหนึ่งเรียกว่านายจ้าง และนายจ้างตกลงจะให้สินจ้างตลอดเวลาที่ทำงานให้
การที่นายจ้างต้องรับผิดจะเป็นกรณีที่ลูกจ้างได้ไปกระทำละเมิดและได้เข้าองค์ประกอบมาตรา420ไม่ว่าเป็นการทำละเมิดจงใจหรือประมาทก็ตามและหากลูกจ้างมิได้ทำละเมิดก็ไม่ได้มีต่อว่านายจ้างต้องมาร่วมรับผิด
ตัวอย่าง อุทาหรณ์ ฎ.1425/2539
การที่ลูกจ้างมิได้ขีบรถยนต์ทับขาผู้เสียหายโดยประมาทเลินเล่อ การกระทำของลูกจ้างจึงไม่เป็นละเมิดนายจ้างจึงไม่ต้องรับผิดร่วมด้วย
ลูกจ้างทำละเมิดในทางที่จ้าง
เมื่อลูกจ้างทำละเมิดนายจ้างยังต้องรับผิดในการทำละเมิดหรือไม่นายจึงจึงจะต้องร่วมรับผิดไม่ว่าการทำละเมิดนั้นเป็นอย่างไรแม้การทำละเมิดนั้นก็ให้เกิดจงใจหรือประมาทไม่ว่าทำละเมิลถ้าเป็นการกระทำในการที่จ้างแล้วก็ต้องไม่ร่วมรับผิด
ตัวอย่างอุทาหรณ์ ข.เป็นลูกจ้างก. ก.ใช้ให้ ข.ขับรถไปส่งของ ค.ลูกค้าด้วยไม่พอใจนายจ้าง ข.แกลังขับรถตกหลุมบ่อทำให้รถเสียหายก็ดี หรือสิ่งของในรถลูกค้าเสรยหายก็ดี ก.ต้องรับผิดต่อ ค.ลูกค้า
วิธีการปฎิบัติ ในการกระทำกิจกรรมการงานใดนั้น ย่อมมีวิธีการในการปฎิยัติงานให้ลุล่วงไปเพื่อประโยชน์ของนายจ้างในหลายวิธีิ
ลุูกจ้างกระทำกิจส่วนตัวในขณะเดียวกัน ลูกจ้างปฎิบัติงานของนายจ้างอย่างแท้จริงแล้ว แม้ลูกจ้างจะได้กระทำกิจส่วนตัวในขณะเดียวกันจนเกิดละเมิดก็ยังถือว่าเป็นเหตุเกิดขึ้นในทางการจ้าง
กรณีที่นายจ้างมีคำสั่งห้าม นายจ้างมีคำสั่งห้ามการกระทำนั้นเป็นการละเมิดไว้โดยย่อมไม่เป็นข้อต่อสู่นายจ้าง ถ้าหากการกระทำนั้นเป็นแค่เพียงวิธ่ีการปฎิบัติสิ่งที่ลูกจ้างได้รับจ้างให้กระทำ
การละเมิดโดยจงใจ การกระทำโดยจงใจเป็นเรื่องที่ผู้กระทำเล็งเห็นได้ว่าการกระทำของตนถ้าทำลงไปจะทำให้ผู้อื่นรับควมเสียหาย
สิทธิไล่เบี้ย
มาตรา426นายจ้างซึ่งได้ใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่บุคคลภายนอกเพื่อละเมิดอันลูกจ้างได้ทำนั้น ชอบที่จะได้ชดใช้จากลูกจ้างนั้น
ตัวอย่างอุทาหรณ์ ฎ648/2522
ลูกจ้างทำละเมิดนายจ้างถูกฟ้องได้ใช่ค่าเียหายไปตามคำพากษาแล้วไล่เบี้ยเอาูกจ้างได้แต่ค่าฤชาธรรมเนียมที่จ้างต้องใช้อก่ผู้เสียหายตามคำพิพากษานั้นไม่ใช่ค่าเสียหายอันเป็นผลโดยตรงจากการทำละเิดของลูกจ้างนายจ้างไล่เบี้ยไม่ได้
ลักษณะตัวการแทน เหตุที่ตัวแทนำม่ใข่ลูกจ้างไม่ได้อยู่ในบังคับแห่งสิทธิของการที่ควบตุมดูแลในความพฤติทางปฎิบัติของตัวแทน
ความรับผิดของตัวการ ถ้าตัวแทนได้มอบอำนาจย่อมเป็นการแทนตัวการได้เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อที่จะได้ทำกิจการที่ได้รับมอบหมาย เช่นการเป็นตัวแทนในการซื้อรถยนต์
สิทธิไล่เบี้ยของตัวการ เมื่อตัวการได้ใช่ค่าสินไหมทดแทนให้แก่บุคคลภานนอกเพื่อละเมิดอันเป็นตัวแทนได้ทำไปนั้นแล้วก็ชอบที่จะได้ชดใช่จากตัวทน
2.ความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของ
ความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำไม่เป็นความรับผิดในการกระทำของบุคคลอื่น
ความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำเป็นความรับผิดในการกระทำของบุคคลอื่นหรือกล่าวอีกนัยหนึ่งเป็นความรับผิดแทนกันซึ่งเป็นความเข้าใจผิด
เหตุผลที่แสดงให้เหตุว่าความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของไม่ป็นความรับผิด
1.กฎหมายได้บัญญัติถือว่านายจ้างเป็นผู้ผิด
2.ตัวบทมาตรา42ใช่คำว่า ความเสียหาย หาได้ใช่คำว่า กระทำละเมิด หรือ ละเมิด
3.โดยเหตุที่ความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของมิให้ความรับผิดในการกระทำของผู้อื่น
หลักความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของ
ความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของมิใช่ความรับผิดในการกระทำของบุคคลอื่น
1.ความผิดในส่วนการงานที่สั่งให้ทำ ความรับในส่วนการทำงานที่สี่งให้ทำตามสัญญาจ้างที่มีต่อกัน
2.ความผิดในคำสั่งที่ตนให้ไว้ แม้การทำงานที่สั่งให้ทำจะไใ่เป็นละเมิดในตัวเองแต่อาจจะสั่งให้ผู้รับทำโดยวิธีการอย่างใดอย่างหนึ่งอันมีผลให้ผู้อื่นเสียหาย
3.ความรับผิดในการเลือกหาผู้รับจ้าง คือการจ้างนั้นเองจ้างคนที่ตนรู้ว่าไม่ใช่ผู้ที่มีความสามารถหรือระมัดระวังอันควรแก่สภาพของการทำงานที่จ้าง
3.ความรับผิดของมารดาบิดาหรือผู้อนุบาลในการกระทำละเมิดของผู้เยาว์หรือบุคคลวิกลจริตและความรับผิดของครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือบุคคลอื่นในการกระทำละเมิดของผู้ไร้ความสามารถ
ความรับผิดของบิดามารดาหรือผู้อนุบาลในการทำละเมิดของผู้ไร้ความสามารถ
ความสามารถของบุคคลผู้ทำละเมิดไม่เป็นสำคัญแม้เป็นผู้เยาว์หรือบุคคลวิกลจริตก็ยังต้องรับผิดเพราะการละเมิดเป็นการล่วงสิทธิไม่ใช่การใช้สิทะฺ
มาตรา 429 บุคคลใดแม้ไร้ความสามารถเพราะเหตุเป็นผู้เยาว์ หรือวิกลจริตก็ยังต้องรับผิดในผลที่ตนทำละเมิดบิดามารดาหรือผู้อนุบาลของบุคคลเช่นว่านี้ย่อมต้องรับผิด ร่วมกับเขาด้วยเว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแก่หน้าที่ดูแล ซึ่งทำอยู่นั้น
ความรับผิดของบิดามารดาหรือผู้อนุบาลตามมราตา429เป็นความรับผิดชอบเนื่องจากความบกพร่องในหน้าที่ดูแลผู้ไร้ความสามารถและเหตุละเมิดที่เกิดขึ้นนั้นต้องเกิดขึ้นในบิดามารดาหรือผู้อนุบาลจึงได้ต้องรับผิด
ความรับผิดของครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือบุคคลอื่นในการทำละเมิดของผู้ไร้ความสามารถ
บุคคลต้องรับผิด
มาตรา 430 ครูบาอาจารย์ นายจ้าง หรือ บุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่เป็นนิตย์ก็ดีชั่วครั้งคราวก็ดีจำต้องรับผิดร่วมกับผู้ไร้ความสามารถในการละเมิดซึ่งเขาได้กระทำลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตนถ้าหากพิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้นๆ มิได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควร
ความรับผิดชอบของผู้ที่ดูแลผู้ไร้ความสามารถในผลแห่งการทำละเมิดที่ผู้ไร้ความสามารถได้ทำขึ้น ผู้รับที่ต้องรับผิด คือ ครูบาอาจารย์นายจ้างหรือบุคคลอื่น
สิทธิไล่เบี้ยของครูบาอาจารหรือผู้อื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถ
ครุบาอารย์หรือบุคคลซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถภายนอกไปแล้ว ที่จะได้ชดใช่จากบุคลไร้ความสามารถและไร้เบี้ยเอาได้จนครบจำนวนที่ชดใช่
ความระมัดระวังตามสมควรแก่หน้าที่
มาตรา429ให้บิดามารดาหรือผู้อนุบาลมีหน้าที่สืบว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรและมาตรา430เป็นหน้าที่ของผู้เสียหายนำสืบให้ได้มีหน้าที่ดูแลมิได้ใช้ความระมัดระวังตามที่ดูแล