Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ความรับผิดในการกระทำของบุคคลอื่น, นางสาวปรางทิพย์ สาระคู…

- - - - คำว่า นายจ้าง และ ลูกจ้าง หมายถึงสัญญาจ้างแรงงานตามมาตรา 457
      - นายจ้างจะต้องรับผิดต้องเป็นกรณีที่ลูกจ้างได้กระทำละเมิดเข้าองค์ประกอบตามมาตรา 420 ไม่ว่าจะเป็นละเมิดโดย จงใจ หรือประมาท
        
        เช่น การที่การที่ลูกจ้างไม่ได้ขับรถยนต์ทับขาผู้เสียหายโดยประมาทเล่นเล่อการกระทำของหนูเจ้าจึงไม่เป็นละเมิด นายจ้างจึงไม่นายจ้างจึงไม่ต้องรับผิดร่วมด้วย
  - - - มาตรา 430 ครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือบุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่เป็นนิตย์ก็ดี ชั่วคราวก็ดี จำต้องรับผิดร่วมกับผู้ไร้ความสามารถในการละเมิดซึ่งเขาได้กระทำลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตน ถ้าหากพิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้นๆ มิได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควร
    - - ผู้ใดทำสิ่งใดถูกบุคคลอื่นเท่ากับทำด้วยตนเอง
        
        ใช้เฉพาะการที่ได้รับมอบอำนาจไม่แชร์การกระทำในทางการที่จ้าง
    - - นายจ้างต้องนายจ้างต้องรับผิดในวิธีการบางอย่างที่ตนได้สั่งหรือมอบอำนาจแม้เป็นการกระทำที่ตนไม่ได้ห้ามนะแต่เป็นการกระทำที่เกี่ยวข้องกับการกระทำที่ตนให้อำนาจ
    - - ถือว่าเป็นเหตุที่เกิดขึ้นในทางการที่จ้าง
        
        เช่น ขณะขับรถได้ถือโอกาสดื่มสุราไปด้วยจนเกิดชนคนข้ามถนนโดยประมาทเลินเล่อ
    - - ไม่เป็นข้อต่อสู้ของนายจ้าง
        
        ถ้าการกระทำเป็นแต่เพียงวิธีการปฏิบัติสิ่งที่ลูกจ้างได้รับจ้างให้กระทำ
        
        เช่น การที่นายจ้างการที่นายจ้างจ้างลูกจ้างทำงานให้แก่ตนหากลูกจ้างฝ่าฝืนคำสั่งหรือระเบียบแต่ยังปฏิบัติงานของนายจ้างอยู่นายจ้างจะอ้างคำสั่งหรือระเบียบภายในมาต่อสู้บุคคลภายนอกหาได้ไม่นายจ้างจึงต้องรับผิดร่วมด้วย
    - - เจตนาชั่วร้าย
        
        นายจ้างไม่ต้องรับผิด ถ้าลูกจ้างปฏิบัติการโดยมีเหตุจูงใจเป็นส่วนตัว
        
        เช่น การที่การที่นายจ้างมอบอาวุธปืนให้ลูกจ้างไปใช้ในการอยู่ยามเพื่อรักษาทรัพย์สินของนายจ้างและลูกจ้างใช้ปืนนั้นรอบเดียวผู้เสียหายในขณะที่ลูกจ้างปฎิบัติหน้าที่ยามเพื่อรักษาทรัพย์สินของนายจ้างซึ่งอยู่ในเมืองถือเป็นการกระทำในการที่จ้าง
  - - - ต้องจ่ายให้ครบ ถึงจะหลุดพ้นจากการชำระหนี้ ระหว่างผู้ทำละเมิดและผู้ถูกละเมิด
        
        เช่น ลูกลูกจ้างทำละเมิดนายจ้างถูกฟ้องได้ใช้ค่าเสียหายไปตามคำพิพากษาแล้วในเมื่อเอาจากลูกจ้างได้แต่ค่าฤชาธรรมเนียมที่นายจ้างต้องใช้แก่ผู้เสียหายตามคำพิพากษานั้นไม่ใช่พาเสียหายอันเป็นผลโดยตรงจากการทำละเมิดผมจะนายจ้างไล่เบี้ยไม่ได้
  - - - ตัวการจะต้องรับผิดในผลแห่งละเมิดที่ตัวแทนได้กระทำไปในกิจการของตัวการตามมาตรา 427 จึงได้นำบทบัญญัติมาตรา 425 และมาตรา 426 มาใช้บังคับแก่ตัวการและตัวแทนโดยอนุโลม
        
        เช่น เเจ้าของเรือขับเรือไม่เป็นจึงให้ ก ขับเรือไปรับขบวนผ้าป่าเจ้าของเรือนั่งไปด้วยดังนั้น ก เป็นตัวแทนเจ้าของเรือต้องรับผิดร่วมกับ ก ที่ขับเรือชนโจทก์เสียหาย
    - - ถ้าถ้าตัวแทนได้รับมอบอำนาจแต่เฉพาะกาลย่อมจะทำการแทนตัวการได้แต่เพียงในสิ่งที่จำเป็นเพื่อให้กิจการอันตัวการได้มอบหมายแก่ตนนั้นสำเร็จลุล่วงไป
        
        เช่น นายก่อตั้งนายขอเป็นตัวแทนขายที่ดินตามโฉนดแปลงหนึ่งของนายกอซึ่งมีพื้นที่เป็นหลุมบ่อมากนายโขหลอกลวงนายโคผู้ซื้อโดยพาไปดูที่ดินอีกแปลงหนึ่งซึ่งไม่มีหลุมบ่อเลยและเป็นของบุคคลตามโฉนดของนายกอนายขอตกลงรับซื้อโดยคิดว่าที่ดินเป็นของนายก่อนในขอบเขตแห่งการเป็นตัวแทนของนายกอนายกอตัวการต้องรับผิดต่อนายขร่วมกับนายขอด้วย
    - - มาตรา 427 บัญญัติให้นำมาตรา 426 มาใช้บังคับแก่ตัวการโดยอนุโลม
- - - - กฎหมายบัญถึงผู้ว่าจ้างเป็นผู้ผิดนัด
      - มาตรา 428 ใช้คำว่า ความเสียหาย ไม่ใช่การทำละเมิด
      - ความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของมิใช่ความรับผิดในการกระทำของบุคคลอื่น ต้างกับมาตรา 425 , 427, 429, 430
  - - - มาตรา 428 ผู้ว่าจ้างทำของไม่ต้องรับผิดเพื่อความเสียหายอันผู้รับจ้างได้ก่อให้เกิดขึ้นแก่บุคคลภายนอกในระหว่างทำการงานที่ว่าจ้าง เว้นแต่ผู้ว่าจ้างจะเป็นผู้ผิดในส่วนการงานที่สั่งให้ทำหรือในคำสั่งที่ตนให้ไว้หรือในการเลือกหาผู้รับจ้าง
        
        เช่น เจ้าของรถยนต์นำรถไปซ่อมที่อู่ซ่อมรถแล้วเจ้าของรถวานให้ช่างซ่อมรถกันนำไปส่งที่อื่นเมื่อส่งเสร็จแล้วช่างซ่อมรถขับรถกระโปกเกิดชนกับรถจักรยานยนต์ของผู้เสียหายระหว่างทางทางนี้ช่างซ่อมไม่ได้เป็นตัวแทนหรือลูกจ้างของเจ้าของรถยนต์เป็นเรื่องจ้างทำของเจ้าของรถยนต์ไม่ต้องร่วมรับผิดในการทำละเมิดนั้น
    - - เป็นเรื่องสั่งให้ทำตามสัญญาจ้างที่มีต่อกัน
        
        เช่น จ้างให้ทำถนนเข้าไปในที่ดินของผู้อื่นเพื่อผ่านไปถึงที่ของตนอันเป็นการละเมิด
    - - เช่น เเนะนำให้ช่างทำรางน้ำชายคาของบ้านใกล้ชิดกับแนวเขตที่ดินข้างเคียงของผู้อื่น
    - - การสร้างคนที่ตนรู้ว่าไม่ใช่ผู้ที่มีความสามารถหรือระมัดระวังอันควรแก่สภาพของการงานที่จ้างให้ทำ จึงเป็นผลทำให้เกิดความเสียหายแก่บุคคลอื่นโดยละเมิด
        
        เช่น จ้างสร้างบ้านทำด้วยไม้ไปจ้างผู้ที่เข้าตัวไมไม่แน่นหนาจึงเป็นผลทำให้บ้านสุดพังลงมาถูกทรัพย์สินของบุคคลข้างเคียงเสียหาย
- - - - เป็นความรับผิดเนื่องจากความบกพร่องในหน้าที่ดูแลผู้ไร้ความสามารถและเหตุละเมิดที่เกิดขึ้นนั้นต้องเกิดขึ้นในขณะที่ผู้ใดความสามารถอยู่ในระหว่างการดูแลของบิดามารดาหรือผู้อนุบาลจึงจะทำให้บุคคลเหล่านั้นต้องรับผิด
    - - บิดามารดาหรือผู้อนุบาลได้ใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่บุคคลภายนอกไปแล้วก็ชอบที่จะชดใช้จากผู้เยาหรือบุคคลไม่ควรจริตและได้เบี้ยเอาจำนวนจนครบที่ได้ชดใช้ไม่ใช่เรียกได้ตามส่วนเท่าๆกัน
  - - - มาตรา 430 ครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือบุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่เป็นนิตย์ก็ดี ชั่วคราวก็ดี จำต้องรับผิดร่วมกับผู้ไร้ความสามารถในการละเมิดซึ่งเขาได้กระทำลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตน ถ้าหากพิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้นๆ มิได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควร
        
        ผู้ที่ต้องรับผิดร่วมกับบุคคลผู้ไร้ความสามารถ คือ ครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือบุคคลอื่นซึ่งรับดูเเลบุคคลดังกล่าว
    - - เป็นหน้าที่ของผู้เสียหายนำสืบให้ได้ความว่ามีหน้าที่ดูแลมิได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรที่ต้องดูแลถ้าไม่นำสืบหรือนำสืบให้ฟังไม่ได้บุคคลที่รับดูแลบุคคลไร้ความสามารถก็ไม่ต้องรับผิด