Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ความรับผิดกระทำละเมิดในการกระทำของผู้อื่น - Coggle Diagram

- - - - "นายจ้าง" "ลูกจ้าง" คือบุคคล2ฝ่าย มีความสัมพันธ์ตาลักษณะเอกเทศสัญญา
      - หลักเกณฑ์
        1ลูกจ้างกระทำละเมิดต่อบุคคลอื่น
        2มีความสัมพํนธ์เป็นนายจ้างและลูกจ้างกันในขณะกระทำละเมิด
        3 ลูกจ้างทำละเมิดในทางการที่จ้าง
      - นายจ้างลูกจ้างตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา425 จึงหมายถึงสัญญาจ้างแรงงานตามมาตรา575
  - - - *ตัวอย่างนายน้อยเป็นลูกจ้างนางแหวน วันเกิดเหตุนางแหวนใช้ให้นายน้อยไปส่งของต่างจังหวัด นายน้อยขับรถไปส่งของตามที่นายจ้างคือนางแหวนมอบหมาย หลังจากส่งของเสร็จก็เดินทางกลับบ้าน ระหว่างทางนายน้อย ขับรถด้วยความประมาทเลินเล่อไปชนนายจันได้รับบาดเจ็บ ดังนี้ถือว่า เป็นการละเมิดในทางการที่จ้าง
- - - - หลักผู้วาจ้างทำของไม่ต้องรับผิดในความเสียหายที่ผู้รับจ้างก่อขึ้น
      - ถ้าเป็นกรณีที่ผู้รับจ้างกระทำโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่อต่อบุคคลภายนอกแล้ว ก็เป็ฯฃนเรื่องที่ผู้รับจ้างเองทำผิดหน้าที่ต่อบุคคลภายนอก ไม่ใช่การกระทำของผู้ว่าจ้าง
      - ถ้าผู้ว่าจ้างมิได้กระทำโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่อตามหลักเกณฑ์ที่บัญญัติไว้ใน มาตรา420
        
        เช่นเมื่อผู็ว่าจ้างมาจ้าง ผู้รับจ้างก็เอาทรัพย์สินซึ่งตนรู้ว่าเป็นของผู้อื่นมาเป็นสัมภาระในการทำงานที่รับจ้าง แต่ผู้ว่าจ้างไม่ได้รู้เห็นด้วย
    - - เป็นเรื่องที่ให้ทำสัญญาจ้างที่มีต่อกัน
    - - เช่น แนะนำห้ช่างทำหลังคาบ้านเบียงออกมาใกล้ชิดกับเขตที่ดินของเพื่อนบ้าน เวลาฝนตกน้ำไหลลงที่ดินเพื่อนบ้าน
    - - จ้างสร้างบ้านทำด้วยไม้ ไปจ้างผู็ที่ไม่มีประสบการณ์จึงเป็นผลทำให้บ้านทรุดพังลงมาถฏทรัพย์สินของบุคคลข้างเคียงเสียหาย
- - - - บทบัญญัติมาตรา429นี้ สนับสนุนหลักทั่วไปของละเมิดตามมาตรา 420 ที่ว่าไม่ ว่าจะเป็นผู้เยาว์หรือคนไร้ความสามารถหรือคนวิกลจริต
      - หากมีความรู้สำนึกในการกระทำแล้ว ย่อมสามารถกระทำได้ทั้งนั้น
      - แม้จะเป็นผู้เยาว์หรือบุคคลวิกลจริตก็ต้องรับผิด
      - กฎหมายยังกำหนดให้บิดามารดาหรือผูอนุบาลร่วมผิดด้วย ด้วยเหตุว่าบิดามารดาหรือผู้อนุบาลมีหน้าที่ควบคุมดูแลเลี้ยงดูผู้เยาว์หรือคนวิกลจริต
    - - ต้องเป็นบิดามารดาโดยชอบด้วยกฎหมาย
      - มีหน้าที่ดูแลผู็เยาว์ในขณะที่ผู้เยาว์ทำละเมิด
      - บิดามารดาซึ่งมีหน้าที่ดูแลนั้นไม่ได้ใช้ความระมัดรวังตามสมควรแก่หน้าที่ดูแล
        
        ตัวอย่างนายน้อยเป็นเจ้าของสุนัขดุตัวหนึ่ง และ เป็นบิดาของเด็กหญิงสวยซึ่งเป็นเด็กซุกซนวันเกิดเหตุ เด็กหญิงสวยเห็นเด็กชายโหน่งเดินผ่านหน้าบ้าน จึงได้ยุให้สุนัขกัด เด็กชายโหน่งจึงวิ่งหนีไปตัดหน้ารถนางพรด้วยความเร็วปกติ ทำให้เด็กชายโหน่งได้รับบาดเจ็บ ดังนี้เด็กหญิงสวยกระทำละเมิด นายน้อยจึงจ้องร่วมรับผิด ตามมาตรา429
    - - การทำละเมิดซึ่งบุคคลวิกลจริตทำโโยรู้สำนึกในการกระทำนั้น ที่ผู้อนุบาลต้องร่วมรับผิด
        
        หาากบุคคลวิกลจริตไม่รู้สำนึก ย่อมไม่ถือเป็นการกระทำ จึงไม่เป็นละเมิด ผู้อนุบาลไม่ต้องรับผิด
  - - - ความสำคัญของมาตรานี้จึงอยู่ที่หน้าที่ดูแลอันมีระหว่างผู้ไร้ความสามารถกับตัวผู้ที่ต้องรับผิดซึ่งเกิดขึ้นโดยข้อเท็จจริงที่บุคคลหนึ่งเข้ารับดูแลผู้ไร้ความสามารถ
      - เห็นได้ว่าต้องเป็นการละเมิดที่บุคคลไร้ความสามารถได้กระทำลงในระหว่างที่อยู่ความดูแลของครูบาอาจารย์หรือบุคคลอื่นด้วย
      - ผู้ที่ต้องรับผิดร่วมหับบุคคลไร้ความสามารถตามมาตรานี้
        
        ครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือบุุคคลอื่นที่รับดูแล จะดูแลเป็นนิจหรือชั่วคราวก็ต้องรับผิดเช่นเดียวกัน
      - "ผู้ไร้ความสามารถ"ตามมาตรานี้มีความหมายเช่นเดียวกับมาตรา429
        
        โดยหลักกฎหมายกำหนดให้ผู้ไร้ความสามารถต้องรับผิดในการกระทำของตนเอง
        
        แต่กฎหมายยังกำหนดให้บุคคลอื่นต้องมาร่วมรับผิดกับผู็ไร้ความสามารถนั้นด้วยไม่ว่าจะรับดูแลอยู่เป็นนิตย์หรือชั่วคราว
    - - ตามมาตรา430 เป็นหน้าที่ของผู้เสียหายนำสืบให้ได้ความว่าผู้มีหน้าที่ดูแลมิได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแก่หน้าที่ที่ต้องดูแล
        
        ถ้าไม่นำสืบให้ฟังไม่ได้ บุคคลที่รับดูแลบุคคลไร้ความสามารถก็ไม่ต้องรับผิด