Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
ความรับผิดกระทำการละเมิดในการกระทำของบุคคลอื่น - Coggle Diagram
ความรับผิดกระทำการละเมิดในการกระทำของบุคคลอื่น
1.ความรับผิดของนายจ้างในผลแห่งการละเมิดของลูกจ้างในทางการที่จ้าง
1.1.ความผิดของนายจ้าง
นายจ้างต้องร่วมรับผิดกับลูกจ้างในผลแห่งละเมิดซึ่งลูกจ้างได้กระทำไปในทางการที่จ้างนั้น ตามมาตรา 425
1.2.ลูกจ้างทำละเมิดในทางการที่จ้าง
ตามมารตรา 425 กำหนดไว้ว่าหากลูกจ้างได้กระทำการละเมิดในทางการที่จ้าง นายจ้างต้องร่วมรับผิดกับลูกจ้างในผลแห่งละเมิดนั้นด้วย ซึ่งการพิจารณาว่าผู้ที่จะต้องรับผิดในฐานะนายจ้างตามมาตรา 425 จะต้องมีความสัมพันธ์ในฐานะนายจ้างกับลูกจ้างกันเสียก่อน ตาม ป.พ.พ.
1.3.สิทธิไล่เบี้ย
1.4.ตัวการรับผิดในการกระทำละเมิดของตัวแทน
กรณีที่ตัวการต้องร่วมรับผิดกับตัวแทนในผลแห่งละเมิดซึ่งตัวแทนได้กระทำไปในกิจการที่ได้กระทำการแทนตัวการตามมารตรา 427 ประกอบมาตรา 425 นั้นต้องเป็นกรณีที่มีการตั้งตัวแทนไปติดต่อหรือสัมพันธ์กับบุคคลที่ 3 ซึ่งกิจการนั้นอาจจะไม่ใช่นิติกรรมก็ได้
2.ความรับผิดของผู้ว่าจ้าง
2.2.หลักความผิดของผู้ว่าจ้างทำของ
โดยหลักแล้วผู้ว่าจ้างทำของไม่ต้องรับผิดในความเสียหายที่ผู้รับจ้างได้ก่อให้เกอดแก่บุคคลภายนอกเพราะความเสียหายที่เกิดขึ้นนั้นเป็นผลมาจากการที่ผู้รับจ้างกระทำผิดหน้าที่ต่อบุคคลภายนอก ไม่ใช่ ผู้ว่าจ้างเป็นผู้ทำให้เกิดความเสียหาย ดังนั้นเมื่อควมเสียหายเกิดขึ้นผู้รับจ้างจึงต้องรับผิดเป็นการส่าวนตัวตาม มาตรา420
เว้นแต่
1.ผู้ว่าจ้างเป็นผู้ผิดในส่วนการงานที่สั่งให้ทำ
2.ผู้ว่าจ้างเป็นผู้ผิดในคำสั่งที่ตนให้ไว้
3.ผู้ว่าจ้างเป็นผู้ผิดในการเลือกหาผูรับจ้าง
2.1.ความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของไม่เป็นความรับผิดในการกระทำของบุคคลอื่น
ผู้ว่าจ้างทำของไม่ต้องรับผิดเพื่อความเสียหายอันผู้ว่าจ้างได้ก่อให้เกิดขึ้นแก่บุคคลภายนอกในระหว่างการทำงานที่ว่าจ้างเว้นแต่ผผู้ว่าจ้างจะเป็นผู้ผิดในส่วนการงานที่สั่งให้ทำหรือในคำสั่งของที่ตนให้ไว้หรือในการเลือกหาผู้รับจ้าง ตามมาตรา 428
3.ความรับผิดของบิดามารดาหรือผู้อนุบาลในการ กระทำละเมิดของผู้เยาว์หรือบุคคลวิกลจริตและความรับผิดของครูบาอาจารย์ นายจ้าง หรือบุคคลอื่นในการกระทำละเมิดของผู้ไร้ความสามารถ
3.1.ความรับผิดของบิดามารดาหรือผู้อนุบาลในการกระทำละเมิดของคนไร้ความสามารถ
เมื่อปรากฏว่าผู้เยาว์ซึ่งเป็นบุตรของตนได้ก่อให้เกิดความเสียหายแก่บุคคลอื่นซึ่งเป็นการทำละเมิดบทบัญญัติตามมารตรา 429 นั้น บัญญัติให้ผู้เป็นบิดามารดาต้องร่วมรับผิดกับบุตรของตนด้วย ความรับผิดตามมาตรานี้นั้นเป็นผลของกฎหมายคือกฎหมายบังคับให้ต้องรับผิด และความสัมพันธ์ระหว่างบิดามารดากับผู้เยาว์นั้นจะต้องเป็นบิดามารดาของผู้เยาว์ที่ได้ทำการจดทะเบียนสมรสเท่านั้นหากเป็นกรณีที่ผู้เยาว์นั้นเป็นบุตรนอกกฎหมายบิดาต้องรับผิดตามมาตรา 4
ข้อยกเว้นบิดามารดาและผู้อนุบาลไม่ต้องต้องรับผิด
คือ บิดามารดาหรือผู้อนุบาลพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรในการเลี้ยงดูผูเยาว์หรือบุคคลวิกลจริตหากบิดามารดาหรือผู้อนุบาลพิสูจน์ได้ว่าเป็นเช่นนั้น หรือได้ดูแลตามความสมควรแล้วก็ไม่ต้องร่วมรับผิดตามมาตรา 429 ตอนท้าย
3.2.ความรับผิดของครูบาอาจารย์ นายจ้าง หรือผู้อนุบาล หรือบุคคลอื่นในการทำละเมิดของผู้ไร้ความสามารถ
ตามบทบัญญัติมารตรา 430 ครูบาอาจารย์ นายจ้าง และบุคคลอื่นซึ่งดูแล ผู้เยาว์หรือผู้ไร้ความสามารถ ต้องร่วมรับผิดกับผู้ที่ไร้ความสามารถในผลแห่งละเมิดซึ่งเขาได้ทำ ในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของบุคคลเช่นว่านี้ ความรับผิดตามมาตรานี้เป็นความรับผิดจากพฤตการณ์ของความเป็นจริง กล่าวคือ บทบัญญัติตามมาตรา 429 เป็นความรับผิดตามกฎหมาย ที่บุคคลเหล่านั้นจะต้องรับผิดแม้จะทราบหรือไม่ทราบถึงการละเมิด แต่บทบัญญัติตามมาตรา 430 นี้พิจารณาจากข้อเท็จจริงว่าผู้ไร้ความสามารถนั้นอยู่ในความดูแลของบุคคลใด หากอยู่ในความดูแลของบุคคลที่บัญญัติไว้ในมาตรา 430 นี้บุคคลเหล่านี้จะต้องร่วมรับผิดกับผู้ไร้ความสามารถด้วย หากได้ความว่าไม่ได้ใช้ความระมัดระวัง
มาตรา 429 บุคคลใดแม้ไร้ความสามารถเพราะเหตุเป็นผู้เยาว์หรือวิกลจริตก็ยังต้องรับผิดในผลที่ตนทำละเมิดบิดามารดาหรือผู้อนุบาลของบุคคลเช่นว่านี้ย่อมต้องรับผิดร่วมกับเขาด้วยเว้นแต่พิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแก่หน้าที่ดูแลซึ่งทำอยู่นั้น
มาตรา 430 ครูบาอาจารย์ นายจ้าง หรือบุคคลอื่นซึ่งรับการดูแลผู้ไร้ความสามารถอยู่เป็นนิตย์ก็ดี ชั่วคราวก็ดี จำต้องรับผิดร่วมกับผู้ไร้ความสามารถในการละเมิดซึ่งเขาได้กระทำลง ในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตนหากพิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้นมิได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควร
ความรับผิดของผู้เยาว์หรือบุคคลวิกลจริต
ผู้เยาว์ คือผู้ที่อายุยังไม่ครบ 20 ปีบริบูรณ์ยังไม่บรรลุนิติภาวะโดยการสมรสตามมาตรา 19 หากผู้เยาว์ได้กระทำละเมิดซึ่งกอให้เกิดความเสียหายแก่บุคคลอื่นด้วยความจงใจหรือประมาทเลินเล่อและรู้สำนึกในการกระทำแม้จะเป็นผู้เยาว์กฎหมายก็บัญญัติว่าให้บุคคลนั้นต้องรับผิดในความเสียหายที่เกิดขึ้นด้วย
บุคคลวิกลจริต หมายถึง บุคคลที่ศาลสั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถ หากบุคคลวิกลจริตได้ก่อให้เกิดความเสียหายแก่บุคคลอื่นต้องรับผิดในผลแห่งละเมิดตามมาตรานี้