Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ความรับผิดกระทำละเมิดในการกระทำของผู้อื่น - Coggle Diagram

- - - - บุคคลหนึ่ง เรียกลูกจ้าง อีกคนเรียก นายจ้าง
      - ถ้าหากไม่เรียกว่าสัญญาจ้างแรงงานหรือลูกจ้างนายจ้าง ก็ไม่ถือว่าเป็นสัญญาจ้างแรงงานที่ถูกต้องไม่
      - ชื่อสัญญา ชื่อลูกจ้าง ใช้คำไหนก็ได้แต่ต้องเข้าลักษณะ
      - สัญญาจ้างแรงงานจะถึงมีสินจ้าง
        
        หากไม่มีย่อมไม่เป็นนายจ้างลูกจ้างกันในสัญญาจ้างแรงงาน
        
        ไม่จำเป็นต้องเป็นเงิน วัตถุ สิ่งของอื่นก็ได้
    - - นายจ้าง ลูกจ้าง
        
        คือ บุคคล 2 ฝ่ายที่มีความสัมพันธ์กัน
        
        บัญญัติมาตรา 425 หมายถึงสัญญาจ้างแรงงานตามมาตรา 575
      - นายจ้างร่วมกันรับผิดกับลูกจ้างในผลแห่งละเมิดซึ่งลูกจ้างได้กระทำไปในทางการที่จ้างนั้น
    - - ข้าราชการในกระทรวง บบวง กรม มิใช่นายจ้างลูกจ้างกัน
        
        หากก่อละเมิดในระหว่างปฏิบัติงานต้องบังคับตาม พรบ. ว่าด้วยความรับผิดทางละเมิดของเจ้าพนักงาน
    - - ใหม่โกงเงินลูกค้าตามคำสั่งบี บีได้รับประโยชน์บีต้องรับผิดร่วมกับใหม่
      - ใหม่ ขณะเลิกงานไปต่อยเก่า เป็นความเค้นส่วนตัว บีที่เป็นนายจ้างไม่ต้องรับผิดร่วมด้วย
  - - - ละเมิดเกิดแก่ผู้ใด
      - บทบัญญัติแจ้งชัดพิเศษมาตรา 430 นายจ้างต้องรับผิด
      - ลูกจ้างได้ทำความเสียหายระหว่างทำงานไหม
      - ลูกจ้างทำงานสำเร็จ
      - นายจ้างมาดูแลควบคุมไหม
      - ลักษณะงานที่จ้าง
      - ลูกจ้างเอาใจใส่ต่อความปลอดภัยของผู้อื่นหรือไม่
    - - ใหม่รับจ้างทำความสะอาดขณะใหม่ซักผ้าให้ใข่ได้เทน้ำไปใส่บ้านแหวน เป็นเหตุที่เกิดขณะจ้าง ใข่ต้องร่วมรับผิดชอบการกระทำของใหม่
      - ลูกจ้างทำกิจส่วนตัวในขณะเดียวกัน
        
        ขณะที่ใหม่ขับรถให้บี ได้ดื่มสุราจนประมาทชนคน
      - กรณีนายจ้างสั่งห้าม
        
        ใหม่ทำงานให้บีแต่ยังฝ่าฝืนคำสั่งจนเกิดละเมิด บีอ้างระเบียบภายในมาสู้กับซีไม่ได้ นายจ้างคือบี ต้องร่วมรับผิดชอบ
    - - เป็นการจงใจแยกได้ชัดเจนไม่เกี่ยวกับการปฎิบัติงานเพื่อนายจ้าง นายจ้างไม่ต้องรับผิด
      - เช่น นายจ้างมอบอาวุธปืนให้ลูกจ้างขณะเฝ้าเวรยาม ลูกจ้างใช้ปืนรอบยิงแฟนเจ้าที่เดินผ่านมาในขณะปฏิบัติหน้าที่ เป็นการกระทำในขณะที่ทำการจ้าง ถือเป็นละเมิดที่นอกนอกเหนือหน้าที่
  - - - ไล่เบี้ยสินไหมทดแทน คือค่าเสียหายที่ฝ่ายผู้เสียหายเรียกร้องศาลบังคับใช้ นายจ้างชดใช้ไปเท่าใด ก็มีสิทธิเรียกจากลูกจ้างได้เท่านั้น
      - เช่น ใหม่ทำละเมิดจนถูกฟ้อง ให้นายจ้างใช้ค่าเสียหายแทน ค่าธรรมเนียมที่นายจ้างต้องใช้แก่ผู้เสียหายตามคำพิพากษานั้น ไม่ใช่ค่าเสียหายอันเป็นผลโดยตรงจากการทำละเมิดของใหม่ นายจ้างไล่เบี้ยไม่ได้ จะไล่เบี้ยได้เพียงค่าเสียหาย และ ดอกเบี้ยเท่านั้น
      - นายจ้างเมื่อใช้ค่าสินไหมทดแทนให้ลูกจ้างแล้วสามารถไล่เบี้ยเอาจากลูกจ้างได้ เพราะนายจ้างไม่ใช่คนทำละเมิด
      - นายจ้าง ซึ่งได้ชดใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่บุคคลภายนอกเพื่อละเมิดอันลูกจ้างได้ทำนั้น ชอบที่จะได้ชดใช้จากลูกจ้างนั้น
  - - - มิใช่ ลูกจ้าง นายจ้าง
      - มีการส่งมอบอำนาจให้ผู้อื่นทำแทน
        
        ว่าฐาน วารใช้ คือ ไม่ต้องรับผิดแทน
        
        เช่น อาจารย์ใช้นิสิตไปซื้อของที่ตลาด หากนิสิตทำละเมิด อาจารย์ไม่ต้องรับผิด
      - มาตรา 427 ''บทบัญญัติ มาตรา ทั้งสองก่อนนั้น ท่านให้ใช้บังคับแก่ตัวการและตัวแทนโดยอนุโลม'
        
        นำ มาตรา 426 และ 425 มาใช้บังคับแก่ตัวการและตัวแทนโดยอนุโลม เพราะมีความสัมพันธ์ระหว่างตัวการตัวแทนใกล้ชิดกับความสัมพันธ์ระหว่างนายจ้าง ลูกจ้าง
        
        เช่น ใหม่เป็นเจ้าของรถยนต์แต่ขับไม่เป็นจึงให้เก่าขับให้โดยมีใหม่นั่งข้างๆ ดังนั้นเก่าเป็นตัวแทน ใหม่เจ้าของรถต้องรับผิดร่วมกับเก่าที่ขับรถชนโจทย์เสียหาย
    - - ละเมิดที่ตัวการรับผิดชอบต้องดูขอบเขตตัวแทนด้วย
        
        ตัวแทนในการซื้อรถยนต์ อำนาจคือทำการใด ที่จะให้ได้รถยนต์มาเป็นของตัวการ
        
        จ้างคน ขับรถมาส่งให้ตัวการ คืือเอารถมาส่งและไม่มีอำนาจเอาไปโอนขายต่อ
        
        รับมอบอำนาจแต่เฉพาะการ คือ ทำเรื่องใดเรื่องหนึ่งให้ลุล่วงไป
      - รับมอบอำนาจทั่วไป
        
        จัดการแทนตัวการได้ทุกอย่าง นอกจากจะเข้าบัญญัติไว้ในมาตรา 801
        
        เช่น ใหม่ตั้งเก่าเป็นตัวแทนขายที่ดินแปลง a เก่าหลอกขายที่ดินแปลง b ให้กับวี ทั้งที่ต้องการขายแปลง a วีรับซื้อ ในขอบเขตการเป็นตัวแทนของใหม่ ใหม่ต้องรับผิดชอบต่อวีร่วมกับเก่าด้วย
    - - มาตตรา 427 บัญญัติให้นำมาตรา 426 มาใช้บังคับแก่ตัวการโดยอนุโลม เมื่อตัวการได้ใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่บุคคลภายนอกเพื่อละเมิด ก็ชอบที่จะได้ชดใช้จากตัวแทน
      - นายจ้างลูกจ้างย่อมอนุโลมนำมาใช้ปรับกรณีตัวการตัวแทนได้เช่นเดียวกัน
- - - - ผู้รับจ้างเป็นผู้ก่อความเสียหายแก่บุคคลภายนอก แม้ความผิดของผู้ว่าจ้างเป็นความรับผิดในฐานะเป็นผู้ทำละเมิด มิใช่รับผิดร่วมกับผู้รับจ้าง
  - - - การงานที่สั่งให้ทำจจะไม่เป็นละเมิดด้วยตนเอง แต่อาจสั่งให้ผู้รับจ้างทำโดยวิธีการอย่างใดอย่างหนึ่งอันเป็นผลให้ผู้อื่นเสียหาย หรือเป็นคำแนะนำ
      - เช่น แนะนำให้ช่างซ่อมรถกวาดตะปูออกไปไว้ข้างถนนก่อน ซึ่งเป็นเส้นทางผ่านของบ้านบีพอดี เป็นเหตุให้รถยางรั่วได้
    - - เลือกผู้รับจ้าง
        
        จ้างคนที่ไม่ระมัดระวังอันควรแก่สภาพงานที่จ้างให้ทำ
        
        เป็นผลให้เกิดความเสียหายแก่บุคคลอื่นโดยละเมิด
        
        จ้างคนที่รุ้ว่าเขาไม่ได้มีความสามารถ
        
        เช่น จ้างคนที่ปู้พื้นกระเบื้องเป็นมาเชื่อมเหล็ก
        
        การจ้าง
    - - เช่น ใหม่จ้างอีฟ ที่เป็นผู้รับจ้างมาตัดต้นไม้ที่บ้านโดยไม่ระบุชัดเจนว่าต้นไหนบ้าง ตัดผิดของคนข้างบ้านที่เป็นต้นไม้ราคาแพง ดังนี้ใหม่เป้นผู้ผิดในการงานที่สั่งให้ทำ
      - เช่น ใหม่จ้างอีฟผู้รับจ้างมาทำความสะอาดบ้าน อีฟหวังดีตัดต้นไม้หน้าบ้านให้ทั้งที่ไม่มีคำสั่งของใหม่ ตัดโดนต้นไม้ราคาแพงของคนข้างบ้าน ใหม่ไม่ต้องรับผิดชอบ
      - เป็นเรื่องสั่งให้ทำตามสัญญาจ้างที่มีต่อกัน
- - - - มาตรา 420
        
        มีการกระทำโดยจงใจ
        
        เคลื่ิอนไหวโดยรู้สำนึก
        
        รู้ถึงผลเสียหาย
      - ความรับผิดของบิดามารดาหรือผู้อนุบาลตามมาตรา 429 ต้องเกิดขึ้นในขณะที่ผู้ไร้ความสามารถอยู่ในระหว่างการดูแลของบิดามารดาหรือผู้อนุบาล
      - เด็กอายุ 10 ขวบ ต่อยครู ถือว่ากระทำละเมิดได้แล้ว
    - - ชอบที่จะได้ชดใช้จากผู้เยาว์หรือคลวิกลจริต
      - ไล่เบี้ยเอาได้จนครบจำนวนที่ได้ชดใช้
  - - - บุคคลไร้ความสามารถกระทำละเมิด ต้องกระทำลงในความดูแลของครูอาจารย์ หรือบุคคลอื่นนั้นด้วย
      - ผู้ดูแลมิได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควร
      - เป็นบุคคลไร้ความสามารถ การดูแลประจำหรือชั่วคราวก็ต้องรับผิด (หากไม่รับดูแลก็ไม่เข้ามาตรานี้)
    - - ชอบที่จะไล่เบี้ยเอาจนครบจำนวนที่ชดใช้แทน
      - ใหม่มีลูกอายุ 15 และให้ลูกขับรถได้ตามใจจนได้ไปทำละเมิดต่อ บี จนมีขาหัก ใหม่ต้องรับผิดในผลที่บุตร ทำละเมิดต่อ บี