Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ความรับผิดกระทำละเมิดในการกระทำของผู้อื่น - Coggle Diagram

ความรับผิดกระทำละเมิดในการกระทำของผู้อื่น

- - - - มาตรา 425 นายจ้างต้องร่วมกันรับผิดกับลูกจ้างในผลแห่งละเมิดซึ่งลูกจ้างได้กระทำไปในทางการที่จ้างนั้น
        
        ลักษณะ
        
        เป็นนายจ้างและลูกจ้างตามมาตรา 575
        
        ฝ่ายลูกจ้างตกลงจะทำงานให้แก่ฝ่ายนายจ้าง และ นายจ้างตกลงจะให้สินจ้างตลอดเวลาที่ทำงานให้ คำว่านายจ้างและลูกจ้างตามาตรา 425 จึงเป็นนายจ้างและลูกจ้างตามมาตรา 575 เช่น นิดจ้างหน่อยทำความสะอาดบ้าน เช่นนี้นิดจึงมีสถานะเป็นนายจ้าง ส่วนหน่อยมีสถานนะเป็นลูกจ้าง
        
        นายจ้างมีอำนาจบังคับบัญชาลูกจ้าง
        
        นายจ้างมีอำนาจสั่งให้ลูกจ้างทำงานตามวิธีที่ตนต้องการที่เกี่ยวข้องกับกิจการงานได้และลูกจ้างต้องปฏิบัติตามคำสั่งของนายจ้างเสมอ เช่น มะปรางเป็นผู้จัดการบริษัย่อมมีอำนาจในการดูแลความเรียบร้อยภายในร้านค้าการที่นายมะตูมแต่งกายไม่เรียบร้อยมะปรางย่อมมีอำนาจสั่งให้แต่งกายให้เรียบร้อยได้
        
        ข้าราชการไม่ใช่ลูกจ้างของอธบดี
        
        ข้าราชการในกระทรวง ทบวง กรม ไม่ได้เป็นนายจ้างลูกจ้างซึ่งกันและกัน การก่อละเมิดขึ้นในขณะปฏิบัติหน้าที่นั้นเป็นไปตามความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้สที่ พ.ศ.2539 เช่น นางต่ายเป็นข้าราชการครูที่ ผอ.รร.ให้นางต่ายนั้นไปส่งเอกสารราชการที่สำนักงานเขตแต่ในระหว่างทางนั้น นางต่ายขับรถนางแต้ว ถือว่าไม่ใช่การละเมิดที่เป็นสิ่งที่ ผอ.รร.ต้องรับผิดชอบด้วยเพราะ ผอ.รร.ไม่ใช่นายจ้างตามมาตรา 425
        
        ต้องเป็นการกระทำในกิจการที่จ้างถ้าไม่ใช่ไม่ต้องรับผิด ตามมาตรา 430
        
        การกระทำละเมิดของลูกจ้างนั้นต้องเป็นการกระทำในสิ่งที่อยู่ในเงื่อนไขของการจ้างซึ่งถ้าลูกจ้างได้กระทำละเมิด นายจ้างไม่ต้องร่วมรับผิด เช่น นายต้อมเป็นพนักงานในบริษัทของนายไก่ ซึ่งได้รับมอบหมายให้ไปส่งเอกสารที่ศูนย์ราชการแต่ในระหว่างทางนายต้อมเจอคู่อริจึงได้พุ่งเข้าชกคู๋อริ เช่นนี้นายไก่ไม่ต้องร่วมรับผิดในทางละเมิดเพราะไม่เกี่ยวข้องกับกิจการที่จ้าง
      - การจงใจละเมิด ตามมาตรา 420
        
        เป็นการกระทำที่ผู้กระทำนั้นเล็งเห็นว่าการกระทำของตนนั้นจะไปกระทบกับสิทธิของผู้อื่นให้ได้รับความเสียหาย การกระทำโดยจงใจละเมิดนั้นการทำของลูกจ้าง โดยไม่เกี่ยวข้องกับนายจ้าง ซึ่งแตกต่างจากการกระทำโดยประมาทเลินเล่อซึ่งเป็นการกระที่ไม่รอบคอบขาดความระมัดระวังเป็นการกระทำที่เกี่ยวกับนายจ้าง เช่น นายอ๊อดเป็นพนักงานขนส่งอาหารของร้านโจโจ้ตามสั่ง ในระหว่างที่นายอ๊อดกำลังไปส่งอาหารที่บ้านของนายกบนายอ๊อดได้ประสบอุบัติเหตุระหว่างทางเช่นนี้นายอ๊อดและนายจ้างต้องร่วมกันรับผิดฐานละเมิด
      - สิทธิไล่เบี้ย ตามมาตรา 426
        
        การกระทำละเมิดนั้นเป็นการที่ลูกหนี้ นั้นได้กระทำกับบุคคลภายนอก แต่เจ้าหนี้นั้นก็ต้องร่วมชดใช้ค่าสินไหมทดแทนด้วย แต่เจ้าหนี้นั้นก็มีสิทธิเรียกเก็บค่าสินไหมทดแทนที่เสียไปจากลูกหนี้ได้ ตามมาตรา 426 เช่น แมวเป็นพนักงานทำความสะอาดของโก้แต่แมวนั้นได้เข้าทำความสะอาดที่บ้านของไก่และได้ทำแจกันในบ้านไก่แตก ดังนั้นโก้ในฐานะนายจ้างต้องร่วมรับผิดชอบค่าสินไหมทดแทนกับแมวให้แก่ไก่ และโก้สามารถเรียกค่าเสียหายที่ได้จ่ายค่าสินไหมให้ไก่กับแมวได้อีก
      - ตัวการรับผิดในการกระทำละเมิดของตัวแทน ตามมาตรา 427
        
        แม้ตัวแทนจะไม่ใช่ลูกจ้างแต่สิ่งที่ตัวแทนได้กระทำไปย่อมเป็นงานของตัวการจึงเป็นเหตุในทำนองเดียวกันกับนายจ้างลูกจ้าง ตัวการจึงต้องร่วมรับผิดกับตัวแทนที่ได้กระทำในกิจการของตัวการ ตามมาตรา 427 ประกอบมาตรา 425 และ มาตรา 426 มาใช้บังคับโดยอนุโลม เช่น มัดหมี่ให้กายหลานชายเป็นตัวแทนในการจัดส่งเอกสารให้คู่สัญญาในระหว่างเดินทางกายประสบอุบัติเกตุเช่นนี้มัดหมี่ก็ต้องร่วมผิดในฐานะตัวการ
      - ความรับผิดของตัวการ
        
        ตัวการนั้นต้องรับผิดในขอบเขตแห่งการปฏิบัติหน้าที่ของตัวการ หรือ ในสิ่งที่ตัวแทนได้ทำการเป็นตัวแทน ซึ่งอาจเป็นตัวแทนรับมอบอำนาจเฉพาะการ ซึ่งมีอำนาจทำการใดๆเพื่อให้บรรลุหน้าที่ และ ตัวแทนรับมอบอำนาจทั่วไปซึ่งมีอำนาจทำการใดๆได้ทั้งสิ้นพื่อจัดการหน้าที่แทนตัวการ เช่น มดได้แต่งตั้งปลาเป็นตัวแทนในการทำสัญญาซื้อขายโทรศัพท์กับปลิงแต่ปลาได้ส่งโทรศัพท์เครื่องเก่าให้เเก่ปลิง เช่นนี้มดต้องร่วมรับผิดในฐานะตัวการ
      - สิทธิไล่เบี้ยของตัวการ มาตรา 427
        
        ในกรณีที่ตัวการต้องร่วมรับผิดชอบค่าสินไหมทดแทนแก่ผู้ผู้เสียหาย ตัวการก็สามารถเรียกคืนค่าสินไหมทดแทนจากตัวแทนได้ซึ่งจะนำมาตรา 426 มาบังคับใช้แก่การไล่เบี้ยขอตัวการโดยอนุโลม เช่น ไอติมเป็นพนักงานร้านขายไก่ของของไอซ์ซึ่งไอติมนั้นได้ทอดไก่จนหม้อระเบิดโดนต้อมเนื่องจากเขาประมาทดังนั้นไก่และไอซ์ต้องชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่ต้อมและไอติมก็มีสิทธิไล่เบี้ยค่าสินไหมคืนจากไอซ์ได้เช่นกัน

ความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของ

ความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของไม่เป็นความรับผิดในการกระทำของบุคคลอื่น

       ผู้ว่าจ้างทำของไม่ต้องรับผิดเพื่อความเสียหายอันผู้รับจ้างได้ก่อให้เกิดขึ้นแก่บุคคลภายนอก ตามมาตรา 428 ดังนั้นแม้ผู้รับจ้างได้ไปกระทำละเมิดกับบุคคลอื่นผู้จ้างไม่ต้องรับผิดในส่วนนนั้นว้นแต่ในคำสั่งที่ผู้ว่าจ้างให้ไว้ หรือในการเลือกหาผู้รับจ้าง เนื่องจากผลเป็นการกระทำของผู้รับจ้าง เช่น ป้อนจ้างชายแกะสลักรูปภูเขาไฟฟูจิแต่ในระหว่างที่กำลังแกะกลักนั้นมีดแกะสลักที่ชายกำลังใช้พลัดไปโดนอะตอมเช่นนี้ถือว่าชายเป็นผู้กระทำละเมิดผู้เดียว

หลักความรับผิดชอบของผู้ว่าจ้างทำของ

                   ผู้ว่าจ้างทำของไม่ใช่นายจ้างนายจ้างของผู้รับจ้างดังนั้นจึงไม่มีอำนาจสั่งการเช่นเดียวกับสถานะนายจ้างลูกจ้าง

ความผิดในส่วนการงานที่สั่งให้ทำ

        เช่น เหมียวจ้างแมวผู้รับเหมาในการก่อสร้างบ้านของตนปรากฏว่าแมวผู้รับเหมาได้ขุดเจาะท่อด้วยและได้พลาดไปถูกท่อน้ำของบ้านอ๊อฟซึ่งเ็นเพื่อนบ้านของเหมียวเช่นนี้เหมียวต้องรับผิด

ความรับผิดในการเลือกหาผู้รับจ้าง

     เช่น ป้างได้จ้างบริษัทเครื่องเสียงมาติดตั้งเครื่องเสียงและเวทีเพื่อจัดงานวันเกิดแต่ปรากฏว่าบริษัทเครื่องเสียงนั้นเป็นบริษัทที่ก่อตั้งใหม่ขาดความชำนาญทำให้ติดตั้งเครื่องเสียงไม่แน่นหนาจึงทำให้ลำโพงนั้นหล่นลงมาทับรถของจ๋าเช่นนี้ป้างต้องร่วมรับผิดฐานละเมิดกับบริษัทเครื่องเสียง

ความรับผิดในคำสั่งที่ตนให้ไว้

    เช่น อะตอมว่างจ้างช่างแอร์เพื่อให้ช่างดำเนินการติดตั้งแอร์แต่บริเวณบ้านของอะตอมนั้นมีแต่ดินโคลนแล้วเขาเกรงว่าถ้าให้ช่างเดินท่อแอร์ทิ้งบริเวณบ้านอาจทำให้พื้นแฉะจึงได้ให้ช่างทำท่อแอร์ไปพลาดบริเวณบ้านของมะม่วงเพื่อให้น้ำแอร์ปล่อยลงบริเวณนั้นเช่นนี้อะตอมถือว่าต้องร่วมรับผิดฐานละเมิดกับช่างด้วย

ความรับผิดของบิดามารดาหรือผู้อนุบาลในการกระทำละเมิดของผู้เยาว์หรือบุคคลวิกลจริตและความรับผิดของครูบาอาจารย์ นายจ้าง หรือบุคคลอื่นในการกระทำละเมิดของผู้ไร้ความสามารถ

ความรับผิดของครูบาอาจารย์ นายจ้าง หรือบุคคลอื่นในการกระทำละเมิดของผู้ไร้ความสามารถ

ความรับผิดตามมาตรา 430

        ครูอาจารย์ นายจ้าง หรือ บุคคลอื่นๆที่มีหน้าที่ดูแลบุคคลไร้ความสามารถตามาาตรา 430 ให้นำบทบัญญัติตามมาตรา 429 มาบังคับใช้ด้วยกัน แต่มีความแตกต่างกันในหน้าที่การดูแลที่ไม่ได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควร เช่น เจมส์เป็นครูสอนพิเศษที่คอยสอนให้ปลื้มฝึกอ่านหนังในระหว่างที่พักเที่ยงปลื้มได้โยนก้อนหินลงไปที่หลังคารถของคุณครูคนอื่นถ้าพิสูจน์ได้ว่าครูเจมส์ได้ใช้ความระมัดระวังครูเจมสืไม่ต้องรับผิด

บุคคลที่ต้องรับผิดในการกระทำละเมิดของบุคคลผู้ไร้ความสามารถ

      คือ ครู อาจารย์ นายจ้าง หรือ บุคคลอื่นที่รับดูแลบุคคลไร้ความสามารถ ไม่ว่าจะรับดูแลเป็นกิจลักษณะ หรือ รับดูแลชั่วคราวก็ถือว่าเป็นผู้แลตามาตรา 430

สิทธิไล่เบี้ยของครูบาอาจารย์ นายจ้าง หรือบุคคลอื่นในการกระทำละเมิดของผู้ไร้ความสามารถ

         ครูบาอาจารย์ นายจ้าง หรือบุคคลที่ดูแลบุคคลที่ไร้ความสามารถที่เสียค่าสินไหมทดแทนให้แก่บุคคลอื่นนั้นสามารถเรียกเอาค่าสินไหมทดแทนจากบุคคลผู้ไร้ความสามารถที่กระทำละเมิดได้ ตามมาตรา 426 ประกอบ มาตรา 431    เช่น โต้งเป็นนายจ้างของต้อมได้ให้ต้อมซึ่งเป็นผู้เยาว์ขี่รถไปตลาดปรากฏต้อมขี่รถโดยปราศจากความระมัดระวังจึงเฉี่ยวแผงปลาทอดของนิดแม่ค้าเช่นนี้โต้งต้องร่วมรับผิดกับต้อม

ความรับผิดของบิดามารดาหรือผู้อนุบาลในการทำละเมิดของคนไร้ความสามารถ

บุุคคลไร้ความสามารถก็สามารถกระทำละเมิดต่อบุคคลอื่นได้มาตรา 429

                  บุคคลไร้ความสามารถเพระเหตุความเป็นผู้เยาว์ หรือ บุคคลวิกลจริตก็สามารถกระทำละเมิดต่อบุคคลอื่นได้ แต่ต้องได้กระทำโดยรู้สึกนึก อาจเป็นการกระทำโดยเจตนา หรือ ประมาทเลินเล่อก็ได้ แต่หากเป็นกรณีของการกระของเด็กไร้เดียงสา หรือ เด็กเเบเบาะเช่นนี้ไม่ถือเป็นการทำละเมิด โดยไม่คำนึงถึงอายุของผู้กระทำแม้อายุ 7 ขวนแล้วเอาซ้อมทิ้มตาเพื่อนก็มีความผิดตามมาตรา 420 ฐานละเมิด

บุคคลไร้ความสามารถที่อาจทำละเมิดได้ตามมาตรา 429

ผู้เยาว์ ตามาตรา 19

   คือ บุคคลที่ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ หรือ มีอายุต่ำกว่า 20 ปี  แต่หากได้สมรสแล้วตามมาตรา 1448 บุคคลนั้นก็จะพ้นจากภาวะผู้เยาว์ตามมาตรา 20 เช่น กรอายุ 13 ปีแตะฟุตบอลแต่ลุกพลาดพลาดไปถูกกระจกรถของครูสาวเช่นนี้กรก็ทำละเมิด

บุคคลวิกลจริต

  บุคคลวิกลจริตรวมทั้งบุคคลวิกลจริตที่ศาลสั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถตามาตรา 30 และบุคคลวิกลจริตที่ศาลยังไม่สั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถ เช่น หรั่งเป็นคนวิกลจริตได้พุ่งตัวเข้าไปฉีกผลงานศิลปะที่นายแจ๋วได้ทำการวาดไว้เช่นนี้หรั่งเป็นคนวิกลจริตหรั่งถือว่าได้ทำละเมิด

บุคคลที่ต้องรับผิดในการกระทำละเมิดของบุคคลผู้ไร้ความสามารถ

ผู้รับผิดในการกระทำละเมิดของผู้เยาว์

     คือบิดาหรือมารดา เพียงคนใดคนหนึ่งก็ได้ หรือทั้ง 2 คนซึ่งเป็นผู้ปกครองตามาตรา 1566 และมาตรา 1567  และรวมถึงผู้รับบุตรบุธรรมด้วยตามมาตรา 1598/28

ผู้รับผิดในการกระทำละเมิดของบุคคลวิกลจริต

       คือ ผู้อนุบาลตามมาตรา 429 ย่อมเป็นผู้อนุบาลของบุคคลวิกลจริตที่ศาลสั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถและบุคคลวิกลจริตที่ศาลยังไม่สั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถ

สิทธิไล่เบี้ยของบิดามารดาหรือผู้อนุบาล

  บิดามารดา หรือ ผู้อนุบาลที่เสียค่าสินไหมทดแทนให้แก่บุคคลอื่นนั้นสามารถเรียกเอาค่าสินไหมทดแทนจากผู้เยาว์ หรือ บุคคลวิกลจริตที่กระทำละเมิดได้ ตามมาตรา 426 ประกอบ มาตรา 431 ตัวอย่าง บาสแอบขโมยกุญแจรถยนต์ของมารดาที่วางอยู่บนตู้เย็นไปเที่ยวสถานบันเทิงตอนกลางคืนปรากฏบาสขับรถด้วยความมึนเมาจึงไม่ทันระวังและพุ่งชนกระต่ายที่กำลังข้ามถนน เช่นนี้มารดาของบาสต้องร่วมรับผิดฐานละเมิดเนื่องจากไม่ได้ใช้ความระมัดระวังในการเก็บกุญแจรถยนต์และไม่ไดเดูแลบุตรตามสมควร