Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
ความรับผิดกระทำละเมิดในการกระทำของผู้อื่น - Coggle Diagram
ความรับผิดกระทำละเมิดในการกระทำของผู้อื่น
1.ความรับผิดของนายจ้างในผลแห่งการละเมิดของลูกจ้างในทางการที่จ้าง
1.1 ความรับผิดของนายจ้าง
บุคคลหนึ่ง เรียกตัวเองว่าลูกจ้าง อีกบุคคลหนึ่งเรียกตัวเองว่านายจ้าง เเต่ก็เป็นเพียงการเรียกตามกฏหมาย เเต่ถ้าหากไม่เรียกกันว่าสัญญาจ้างเเรงงานหรือลูกจ้างนายจ้างก็ไม่ถือเป็นสัญญาเเรงงานที่ถูกต้องไม่ เเละไม่ว่าจะเรียกเเทนกันว่าอะไร เเต่ถ้าเข้าลักษณะนายจ้างลูกจ้างกันเเล้วย่อมถือว่าเป็นผลตามกกมาย มาตรา 575
นายเเดงเป็นพนักงานบริษัทขนส่งเเห่งนึงซึ่งมนายเอ็กเป็นนายจ้าง วันนึงนายเเดงไม่ได้มองทางขณะขับรถจนไปทับขาของนางเอก เช่นนี้เป็นการกระทำโดยประมาทเลินเล่อมิใช่ละเมิด ดังนั้นนายเอ็กจึงไม่ต้องรับผิดร่วมด้วย
1.2 ลูกจ้างทำละเมิดในทางการที่จ้าง
การที่นายจ้างต้องรับผิดในการละเมิดของลูกจ้างในทางการที่จ้างนั้นไม่ใช่เพราะว่ามอบำนาจให้กระทำเเทน เเต่เป็นเพราะลูกจ้างได้เกี่ยวข้องกับงานที่จ้าง นายจ้างจึงต้องดูว่างานน้้นได้ปฏิบัติไปโดยความเอาใจใส่ต่อความปลอดภัยหรืผลประโยชน์ของบุุคคลอื่นด้วยหรือไม่
นายเอเป็นลูกจ้างของนายโอมีน้าที่ซ่อมเครื่งรับมือถือที่มีผู้มาจ้างนายโอซ่อมโดยระมาทเลินเล่อขณะทำตามหน้าที่ นายเอก็ทำปิดเพราะทำเคร่องรับมือถือ โอเสียหาย โอต้องร่วมรับผิดด้วย
1.3 สิทธิไล่เบี้ย
การละเมิดนั้นเ็นการกระทำของลูกจ้างต่อบุคคลภายนอกเองโดยลำพัง ที่นายจ้างต้องรับผิดร่วมกับลูกจ้างในผลที่ลูกจ้างทำะเมิดด้วย
ลูกจ้างทำละเมิด นายจ้างถูกฟ้อง ไดใช้่ค่าเสียหายตามคำพิพากษาเเล้วไล่เบี้ยเอาจากลูกจ้างได้ เเต่่าฤชาธเนียมที่นายจ้างต้องใช้เก่ผู้เสียหายตามคำสัง ไท่ใช่ค่าเสียหายอันเป็นผลโดยตรงจากการละเมิดของลกค้าง นยจ้างไล่เบ้ยก็ได้
1.4 ตัวการรับผิดในการกระทำละเมิดของตัวแทน
เหตุที่ตัวเเทนมิใช่ลูกจ้าง จึงไม่อยูในบังคับเเห่งสิทธิของตัวการที่จะควบคุมดูเเลเกี่ยวกับความประพฤติทางปฏิบัติของตัวเเทน โยตวเเทนะรับผิดเพียงผ้เดียว
นายเอกซื้อรถเเต่ขบรถไม่เป็นจึงจางนายเอยมขับรถเเทน เเละนายเอยได้ขับรถปรัสบอุบัติ้เหตุโดยมีนายเอกนั่งไปด้วย ดังนั้นความเสียที่เกิดขึนนายเอกก็ต้องรับผิดชอเช่นเดียวกน
มาตรา 425 นายจ้างต้องร่วมกันรับผิดกับลูกจ้างในผลแห่งละเมิดซึ่งลูกจ้างได้กระทำไปในทางการที่จ้างนั้น
มาตรา 575 อันว่าจ้างแรงงานนั้น คือสัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่ง เรียกว่าลูกจ้าง ตกลงจะทำงานให้แก่บุคคลอีกคนหนึ่ง เรียกว่านายจ้าง และนายจ้างตกลงจะให้สินจ้างตลอดเวลาที่ทำงานให้
มาตรา 420ผู้ใดจงใจหรือประมาทเลินเล่อ ทำต่อบุคคลอื่นโดยผิดกฎหมายให้เขาเสียหายถึงแก่ชีวิตก็ดี แก่ร่างกายก็ดี อนามัยก็ดี เสรีภาพก็ดี ทรัพย์สินหรือสิทธิอย่างหนึ่งอย่างใดก็ดี ท่านว่าผู้นั้นทำละเมิดจำต้องใช้ค่าสินไหมทดแทนเพื่อการนั้น
มาตรา 426 นายจ้างซึ่งได้ใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่บุคคลภายนอกเพื่อละเมิดอันลูกจ้างได้ทำนั้น ชอบที่จะได้ชดใช้จากลูกจ้างนั้น
มาตรา 797 อันว่าสัญญาตัวแทนนั้น คือสัญญาซึ่งให้บุคคลคนหนึ่ง เรียกว่าตัวแทน มีอำนาจทำการแทนบุคคลอีกคนหนึ่ง เรียกว่าตัวการ และตกลงจะทำการดังนั้น
2.ความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของ
2.1 ความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของไม่เป็นความรับผิดในการกระทำของบุคคลอื่น
บุคคลที่ต้องรับผิดในการกระทำของบุคคลอื่นจะต้อมิได้กระทำละเมิดด้ยตนเอง เเต่ตามมาครา 428 ที่บัญญัติให้ผู้ว่าจ้างทำของต้องรับผิด ผู้ว่าจ้างทำของจะต้องเป็นผู้รับผิด
1.กฏหมายได้บัญญติถึงผู้ว่าจ้างเป็นผู้ผิด
2ตัวบทมาตา428 ใช่คำว่าเสียหาย มิได้ใช้ว่า การกระทำละเมิด
3.เหตุที่วามรับผิิดของผู้้ว่าจ้างทำของมิใ่ช่จ้างทำของมิใช่ความรับผิดในการกระทำจุดื่อน
2.2 หลักความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของ
1.ความผิดในส่วนการงานที่สั่งให้ทัน
ความผิดในส่วนงานที่สั่งให้ทำเป็นเรื่องสั่งให้ทำตามสัญญาจ้างที่มีต่อกัน
3.ความผิดในการเลือกหาผู้รับจ้าง
จ้างคนที่ตนรู้ว่าไม่ใช่ผู้ที่มีความสามารถหรือระมัดระวังอันควรเเก่สภาพของงานที่จ้างให้ทำ จึงเป็นผลให้เกิดความเสียหายเเก่บุุคคล
มีหลักทั่วไปว่าความรับผิดของผู้ว่าจ้างทำของมิใช่ความรับผิดในการระทพขงุคคลอื่น ท้งนี้ก็เพราว่าผู้ว่าจ้างไม่มีสิทธิควบคุมวิธีการทำงาน จึงถือว่าเป็นงานของผู้รับจ้างเอง
2.ความผิดในคำสั่งที่ตนให้ไว้
เเม้การงานที่สั่งให้ทำจะไม่เป็นละเมิดในตัวเองเเต่อาจสั่งให้ผู้รับจ้างทำโดยวิธีการอย่างหนึ่งอย่างใดอย่างหนึ่งอันเป็นผลให้ผู้อื่นเสียกายก็ได
นายเอกจ้างนายทองตอกเสาเข็มด้วยความเครื่องจักรจนทำให้เกิดความเสียหายเเบบนี นายเอกจึงไม่ต้องรับผิดเพระเป็นกาารกระทำของลูกจาง
มาตรา428ผู้ว่าจ้างทำของไม่ต้องรับผิดเพื่อความเสียหายอันผู้รับจ้างได้ก่อให้เกิดขึ้นแก่บุคคลภายนอกในระหว่างทำการงานที่ว่าจ้าง เว้นแต่ผู้ว่าจ้างจะเป็นผู้ผิดในส่วนการงานที่สั่งให้ทำ หรือในคำสั่งที่ตน ให้ไว้หรือในการเลือกหาผู้รับจ้าง
3.ความรับผิดของบิดามารดาหรือผู้อนุบาลในการกระทำละเมิดของผู้เยาว์หรือบุคคลวิกลจริตและความรับผิดของครูบาอาจารย์ นายจ้าง หรือบุคคลอื่นในการกระทำละเมbของผู้ไร้ความสามารถ
3.1 ความรับผิดของบิดามารดาหรือผู้อนุบาลในการทำละเมิดของคนไร้ความสามารถ
ความสามารถของบุคคลผู้ทำละเมิดค่ยังไม่มีทอเลย ผู้เยาว์สับสน หากระทำไป
3.2 ความรับผิดของครูบาอาจารย์ นายจ้าง หรือบุคคลอื่นในการทำละเมิดของผู้ไร้ความสามารถ
มีหลักเกณฑ์เหมือนกกันในข้อที่ว่า ต่างก็เป็นบทบัญญัติเกี่ยวกับความรับผิดในการกระทำของบุคคลอื่นเนื่องจากความบกพร่อง เเต่ต่างกันในมาตรา429 หากจะมีความผิดต้องขึ้นอยู่กับหลักฐานที่มี
เด็กอายุ12ขวบนีออกจากบ้าน เพราะถูก่ามโซ่ จนอายุครบ18 ไปรับจ้างขับรถชน เเต่มันนอกเหนืออำนาจของพ่อกับเเม่ พ่อกับเเม่จึงไม่ต้องรับิดกับลุก
มาตรา429
บุคคลใดแม้ไร้ความสามารถเพราะเหตุเป็นผู้เยาว์หรือวิกลจริตก็ยังต้องรับผิด ในผลที่ตนท าละเมิด บิดามารดาหรือผู้อนุบาลของบุคคลเช่นว่านี้ย่อมต้องรับผิดร่วมกับเขาด้วย เว้นแต่จะ พิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแก่หน้าที่ดูแลซึ่งทาอยู่นั้น
มาตรา 430
ครูบาอาจารย์ นายจ้าง หรือ บุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่เป็นนิตย์ก็ดี ชั่วครั้งคราวก็ดี จำต้องรับผิดร่วมกับ ผู้ไร้ความสามารถในการละเมิดซึ่งเขาได้กระทำลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแล ของตน ถ้าหาก พิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้นๆ มิได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควร