Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

หน้าที่ชำระหนี้ - Coggle Diagram

- - - - กำหนดเวลาชำระหนี้ตามวันแห่งปฏิทิน กรณีนี้เป็นการกำหนดเวลาชำระหนี้โดยแจ้งชัดตามวันแห่งปฏิทิน ดามที่บัญญัติไว้ในมาตรา 204 วรรคสอง ว่า"ถ้าได้กำหนดเวลาชำระหนี้ไว้ตามวันแห่งปฏิทิน
      - กำหนดเวลาชำระหนี้มิใช่ตามวันแห่งปฏิทิน การกำหนดเวลาชำระหนี้แบนี้นั้น กฎหมายได้กล่าวถึงไว้ในมาตรา 204วรรดแรก ว่า "ถ้าหนี้ถึงกำหนดชำระแล้วและภายหลังแต่นั้นเจ้าหนี้ได้ให้คำเตือนลูกหนี้แล้ว ลูกหนี้ยังไม่ชำระหนี้ไซรั ลูกหนี้ได้ชื่อว่าผิดนัดเพราะเขาเดือนแล้ว" เมื่อเทียบกับมาตรา 204วรรคสอง ที่ให้คำว่าถ้าได้กำหนดเวลาชำระหนี้ไว้ตามวันแห่งปฏิทิน" จึงต้องแปลความ "กำหนดเวลาชำระหนี้
        
        มาตรา 204 วรรคแรกว่าเป็นกำหนดเวลาที่มิใช่ตามวรรคสอง นั่นก็คือต้องแปลว่าเป็นกำหนดเวลาชำระหนี้ที่มิใช่ตามวันแห่งปฏิทินนั่นเอง เช่น ยืมเงินไปและกำหนดว่าจะใช้คืนเมื่อขายข้าวได้แล้ว หรือยืมเรือไปใช้กำหนดจะส่งคืนเมื่อสิ้นฤดูน้ำ
- - - - มาตรา 227 ทรัพย์หรือสิทธิอันเป็นวัตถุแห่งหนี้ มาตรา 231 ทรัพย์อันเป็นวัตถุแห่งหนี้วัตุแห่งหยี้ คือ การส่งมอบทรัพย์สิทธิเรียกร้องในทางหนี้นั้นไม่ได้ก่อให้เกิด ทรัพย์สิทธิ หากลูกหนี้ไม้ส่งมอบเจ้าหนี้จะไปเรียกร้องต่อศาลมาตรา 213 มาตรา ทรัพย์เป็นวัตถุแห่งหนี้ไม่ได้ มาตรา 336 ทรัพย์อันวัตถุชำระหนี้จะถูกต้องกว่าหากใช่วัตถุให้หนี้ (ทรัพย์ลูกหนี้จะต้องส่งมอบมี 2 ประเภท คือ เงินตรา ทรัพย์ไม่ใช้เงินตรา )
    - - กรณีเงินตราที่จะพึ่งส่งใช้เป็นนอันยกเลิกไม่ใช่แล้ว มาตรา 197
      - ทรัพย์ที่จะส่งมอบเป็นเงินตรา
    - - การที่ทรัพย์นั้นจะเป็นวัตุแห่งหนี้
        
        มาตรา 195 วรรคสอง ถ้าลูกหนี้ได้กระทำการอันตนจะพึงต้องทำเพื่อส่งมอบทรัพย์สิ่งนั้นทุกประการแล้วก็ดี หรือถ้าลูกหนี้ได้เลือกกำหนดทรัพย์ที่จะส่งมอบแล้วด้วยความยินยอมของเจ้าหนี้ก็ดี ท่านว่าทรัพย์นั้นจึงเป็นวัตถุแห่งหนี้จำเดิมแต่เวลานั้นไป มี 2 กรณี
        
        ลูกหนี้ได้เลือกกำหนดทรัพย์แล้วด้วยความยินยอมของเจ้าหนี้
        
        ลูกหนี้ได้กระทำการอันตนจะพึ่งต้องทำเพื่อส่งมอบทรัพย์สินทุกประการ
      - กรณีทรัพย์ที่จะต้องส่งมอบได้ระบุไว้เป็นเพียงประเภท
        
        มาตรา 195 เมื่อทรัพย์ซึ่งเป็นวัตถุแห่งหนี้นั้นได้ระบุไว้แต่เพียงเป็นประเภท และถ้าตามสภาพแห่งนิติกรรม หรือตามเจตนาของคู่กรณีไม่อาจจะกำหนดได้ว่าทรัพย์นั้นจะพึงเป็นชนิดอย่างไรไซร้ ท่านว่าลูกหนี้จะต้องส่งมอบทรัพย์ชนิดปานกลาง
  - - - มีกำหนดระยะเวลาให้เลือก
      - กรณีมิได้กำหนดเวลาให้เลือก
    - - กรณีฝ่ายลูกหนี้เหรือเจ้าหนี้ป็นผู้มีสิทธิเลือก มาตรา 199 วรรคแรก
      - กรณีบุคคลภายนอกเป็นผู้เลือก มาตรา 201 วรรคแรก
    - - ถ้ากำหนดผู้อื่นเป็นคนเลือก
      - ถ้าไม่ได้กำหนดว่าผู้ได้เป็นคนเลือก
      - ถ้ากำหนดให้บุคคลภานนอกเป็นคนเลือก
      - ถ้ากำหนดให้ฝ่ายลูกหนี้หรือเจ้าหนี้เป็นฝ่ายเลือก
    - - รณีตกเป็นอันพ้นวิสัยจะทำได้มาแต่ต้น
      - กรณีการอันพึ่งต้องทำเพื่อชำระหนี้บางอย่างกลายมาเป็นพ้นวิสัยในภายหลัง 2 กรณี
        
        กรณีที่การชำระหนี้บางอย่างเป็นพ้นวิสัยฝ่ายที่ไม่มีสิทธิเลือกไม่ต้องรับผิดชอบ
        
        กรณีที่การชำระหนี้บางอย่างกลายเป็นพ้นวิสัยฝ่ายที่ไม่มีสิทธิเลือกต้องรับผิดชอบ
- - - - นอกจากความรับผิดในความเสียหายที่เกิดจากการผิดนัดการชำระหนี้ได้ ได้กล่าวมาแล้ว ซึ่งเป็นผัวเสียหายจากการผิดนัโดยตรงแล้ว เมื่อลูกหนี้ผิดนัดลูกหนี้ยังอาจจะต้องรับผิดในความเสียหายในความประมาทเลินเล่อ และการที่ การชำระหนี้กลายเป็นพ้นวิสัยเพราะอุบัติเหตุอันเกิดขึ้นในระหว่างผิดนัดด้วย
      - มาตรา 217 ลูกหนี้จะต้องรับผิดชอบในความเสียหายบรรดาที่เกิดแต่ความประมาทเลินเล่อในระหว่างเวลาที่ตนผิดนัด ทั้งจะต้องรับผิดชอบในการที่การชำระหนี้กลายเป็นพ้นวิสัยเพราะอุบัติเหตุอันเกิดขึ้นในระหว่างเวลาที่ผิดนัดนั้นด้วย เว้นแต่ความเสียหายนั้นถึงแม้ว่าตนจะได้ชำระหนี้ทันเวลากำหนดก็คงจะต้องเกิดมีอยู่นั่นเองความรับผิดของลูกหนี้ในกรณี ต่างกันในสองกรณีแรก ในมาตรา 215 และมาตราสองหนึ่งหก คือไหนมา ตรา 217 มิใช่ความเสียหาย ที่เกิดจากการผิดนัด แต่เป็นความเสียหายที่เกิดขึ้นระหว่างผิดนัดเท่านั้น
      - การชำระหนี้ก็จะ เป็น กลาย เป็นผลวิสัย ดังนั้นไม่ว่าการชำระหนี้จะกลายเป็นพ้นนิสัย จะเกิดขึ้นระหว่างผิดนัดหรือก่อนที่จะผิดนัดลูกหนี้ก็ต้องรับผิด ตามมาตรา 218 วรรคแรกอยู่แล้วเป็นเรื่องที่ลูกหนี้ไม่อาจชาระหนี้ให้แก่เจ้าหนี้ได้ เพราะการชำระหนี้กลายเป็น พ้นวิสัย เจ้าหนี้ไม่มีทางที่จะเรียกให้ลูกหนี้ชำระหนี้ให้แก่ตนได้ หากแต่มีสิทธิจะเรียกเอาค่าสินไหมทดแทน เพื่อความเสียหายอันเกิดแต่การไม่ชำระหนี้
      - มาตรา 258 แต่ถ้าเป็นการรับฝากทรัพย์นั้นโดยมีบำเหน็จค่าฝาก มาตรา 659 วรรคสองและหากก็ต้องใช้ความระวัดระวังในระดับวิชาชีพตามมาตรา 659 วรรคสาม ตามมาตรา 246 วรรคแรกระดับวิญญูชน ผู้เช่าทรัพย์มาตรา 553 ผู็ยืมตาม มาตรา 644 ผู้รับจำนำ มาตรา 759
      - ความรับผิดของลูกหนีตามมาตรา ๒๑๗ ในกรณีการชำระหนี้กลายเป็นพันวิสัยต้องเป็นเรื่องที่สืบเนื่องมาจากคนเท่านั้น
      - ด้วยเหตุผลดังพิจารณามาแล้วจึงเห็นว่าการที่ลูกหนี้จะยกข้ออ้างเพื่อพิสูจน์ให้พ้นความรับผิดตามมาตรา 217 ได้จะมีได้เฉพาะกรณีที่การชำระหนี้ตกเป็นต้นวิสัยเพราะอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในระหว่างผิดนัดเท่านั้นหากเกิดเพราะความประมาทเลินเล่อแล้วจะอ้างไม่ได้
      - โดยลักษณะนี้อุบัติเหตุจึงเป็นเหตุสุดวิสัยตามมาตรา 8 ได้เหมือนกันหากแต่ว่าไม่กินความไปถึงเหตุสุดวิสัยที่เกิด แต่ฟ้าดินบันดาลเท่านั้นอุบัติเหตุเป็นเหตุสุดวิสัย แต่ไม่หมายความว่าเหตุสุดวิสัยทุกอย่างจะเป็นอุบัติเหตุ” และท่านยังเห็นต่อไปอีกว่าอุบัติเหตุในมาตรา 217 นั้นจะแปลว่าเป็นอย่างเดียวเหมือนกับเหตุสุดวิสัยในมาตรา 8 ก็ฝืนตัวบท แต่เมื่อมาพิจารณามาตรา 643 660 672 และ 360
      - กรณีที่การชำระหนี้กลายเป็นพ้นวิสัยเพราะอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในระหว่างเวลาในมาตราผิดนัดที่บัญญัติให้ลูกหนี้ต้องรับผิดนั้นคำว่า“ อุบัติเหตุ” จะมีความหมายเพียงใดและของเหมือนกับคำว่า“ เหตุสุดวิสัย” หรือไม่คำว่าเหตุสุดวิสัยนั้นมีการให้ความหมายไว้ในมาตรา ๘ ว่าเหตุที่จะเกิดขึ้นก็ดีจะให้ผลพิบัติก็ดีไม่มีใครจะอาจป้องกันได้แม้บุคคลผู้ต้องประสบหรือใกล้จะต้องประสบจักได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแล้วเหตุสุดวิสัยนี้
- - - - หนี้ละเมิด หนี้ละเมิดนั้นเกิดขึ้นจากการล่วงสิทธิของผู้อื่น มาตรา 206 ในกรณีหนี้อันเกิดแต่มูลละเมิด ลูกหนี้ได้ชื่อว่าผิดนัดมาแต่เวลาที่ทำละเมิด
      - หนี้ที่มีกำผหนดชำระวันเวลาปฏิทิน มาตรา 204 วรรคสองถ้าได้กาหนดเวลาชำระหนี้ไว้ตามวันแห่งปฏิทิน และ ลูกหนี้มิได้ชำระหนี้ตามกำหนดไซร้ ท่านว่าลูกหนี้ตกเป็นผู้ผิดนัดโดยมิพักต้องเตือนเลย วิธีเดียวกันนี้ท่าน ให้ใช้บังคับแก่กรณีที่ต้องบอกกล่าวล่วงหน้าก่อนการชำระหนี้ ซึ่งได้กำหนดเวลาลงไว้อาจคำนวณนับได้ โดยปฏิทินนับแต่วันที่ได้บอกกล่าว”
    - - เกิดจากธรรมชาติ
        
        การที่ลูกหนีไม่อาจชำระหนี้ได้ทันตามกำหนดมีส่วนสาเหตุมาจากภัยธรรมชาติที่ลูกหนี้ไม่อาจคาดการณ์และไม่อาจป้องกันได้ก็ถือว่าพฤติการณ์ลูกหนี้ไม่ต้องรับผิดชอบ
      - เหตุเกิดจากบุคคลภายนอก
        
        บางครั้งการชำระหนี้ยังไม่ได้กระทำลง นั้นปีนพฤติกรรมที่โทษลูกนี้ไม่ได้เพราะเป็นเหตุเกิดจากบุคคลภายนอกซึ่งเป็นเรื่องนอกอำนาจของลูกหนี้ที่จะป้องกันได้
      - เป็นเหตุที่เกิดจากเจ้าหนี้
        
        การที่เจ้าหนี้ผิดนัด อาจด้วยเพราะไม่รับชำระหนี้ตามมาตรา 207 หรือเพราะไม่เสนอชำระหนี้ตอบแทนเมื่อตนมีหน้าที่ต้องชำระหนี้ตอบแทนตาทมาตรา 210
    - - ลูกหนี้ผิดนัดโดยต้องเตือนก่อน 2 กรณี
        
        หนี้ที่มีกำหนดเวลาชำระมิใช่ตามวันแห่งปฏิทิน มาตรา 204 ถ้าหนี้ถึงกำหนดชำระแล้ว และภายหลังแต่นั้นเจ้าหนี้ได้ให้คำเตือนลูกหนี้แล้ว ลูกหนี้ยังไม่ชำระหนี้ไซร้ ลูกหนี้ได้ชื่อว่าผิดนัดเพราะเขาเตือนแล้ว
        
        หนี้ที่ไม่มีกำหนดชำระหนี้ มาตรา 203 ถ้าเวลาอันจะพึงชำระหนี้นั้นมิได้กำหนดลงไว้ หรือจะอนุมานจากพฤติการณ์ทั้งปวงก็ไม่ได้ไซร้ ท่านว่าเจ้าหนี้ย่อมจะเรียกให้ชำระหนี้ได้โดยพลัน และฝ่ายลูกหนี้ก็ย่อมจะชำระหนี้ของตนได้โดยพลันดุจกัน
    - - กำหนดเวลาชำระหนี้แล้วนั้น
        
        กำหนดลูกหนี้ต้องชำระหนี้
      - กำหนดเวลาชำระหนี้
        
        เจ้าหนี้สามารถเรียกให้ลูกหนี้ชำระหนี้ได้
      - การผิดนัด
        
        เงื่อนไขที่ลูกหนี้ผิดนัด