Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

1.วัตถุแห่งหนี้, หน้าที่ในการชำระหนี้, วิธีการในการส่งมอบทรัพย์…

- - - - ทำนองเดียวกับมาตรา 227 ที่ใช้คำว่า "ทรัพย์หรือสิทธิอันเป็นวัตถุแห่งหนี้" และมาตรา 231 ก็ใช้คำว่า "ทรัพย์อันเป็นวัตถุแห่งหนี้" วัตถุแห่งหนี้ คือ การส่งมอบทรัพย์ เป็นส่วนประกอบอย่างหนึ่งในการชำระหนี้ เพราะสิทธิเรียกร้องในทางหนี้นั้นไม่ได้ก่อให้เกิด "ทรัพยสิทธิ" ทรัพย์ที่ส่งมอบนี้เป็นทรัพย์อันเป็นวัตถุที่จะใช้ส่งมอบ คือหนี้ในกรณีนี้วัตถุแห่งหนี้คือการส่งมอบทรัพย์สินเป็นวัตถุแห่งการชำระหนี้ มิใช่เป็นวัตถุแห่งหนี้
    - - 1.ทรัพย์ที่จะส่งมอบเป็นทรัพย์สินทั่วไป หมายถึง ทรัพย์ที่จะโอนกรรมสิทธิ์ส่งมอบโดยยังไม่ได้กำหนดตัวทรัพย์ไว้เป็นเฉพาะแน่นอน กำหนดไว้แต่เพียงประเภท ไม่ได้กำหนด "ชนิด" หรือ "คุณภาพ" หรือ "คุณลักษณะ" อย่างใด กำหนดไว้แต่เพียงประเภท เช่น เป็นข้าวสาร ข้าวเปลือก ช้าง ม้า เหล่านี้ย่อมเป็นทรัพย์ทั่วไป
        
        การที่ทรัพย์นั้นจะเป็นวัตถุแห่งหนี้ เช่น หนี้ส่งมอบข้าวสาร 1 กระสอบ
        
        กรณีทรัพย์ที่จะต้องส่งมอบได้ระบุไว้เป็นเพียงประเภท
      - 2.ทรัพย์ที่จะส่งมอบเป็นเงินตรา
        
        กรณีหนี้เงินได้แสดงไว้เป็นเงินต่างประเทศ
        
        มาตรา 196 ถ้าหนี้เงินได้แสดงไว้เป็นเงินต่างประเทศ ท่านว่าจะส่งใช้เป็นเงินไทยก็ได้ การเปลี่ยนเงินนี้ ให้คิดตามอัตราแลกเปลี่ยนเงิน ณ สถานที่และในเวลาที่ใช้เงิน คือ หนี้นั้นกำหนดค่าหรือจำนวนเงินที่จะต้องชำระกันเป็นเงินตราต่างประเทศ แต่มิได้ระบุไว้โดยเฉพาะเจาะจงว่าจะชำระเป็นเงินตราสกุลใด
        
        กรณีเงินตราที่จะพึงส่งใช้เป็นอันยกเลิกไม่ใช้แล้ว
        
        มาตรา 197 ถ้าหนี้เงินจะพึงส่งใช้ด้วยเงินตราชนิดหนึ่งชนิดใดโดยเฉพาะ อันเป็นชนิดที่ยกเลิกไม่ใช้กันแล้วในเวลาที่จะต้องส่งเงินใช้หนี้นั้นไซร้ การส่งใช้เงินท่านให้ถือเสมือนหนึ่งว่ามิได้ระบุไว้ให้ใช้เป็นเงินตราชนิดนั้น คือ ถ้าหนี้เงินซึ่งเงินตราชนิดนั้น ยกเลิกไม่ใช้กันแล้ว ในเวลาที่จะต้องส่งเงินให้ถือเสมือนหนึ่งว่ามิได้ระบุไว้ให้ใช้ เป็นเงินตราชนิดนั้น (มาตรา 197) ดังนั้นลูกหนี้ยังต้องส่งใช้เงินชนิดที่ยังใช้อยู่ต่อไป เพราะไม่ได้เป็นเหตุระงับแห่งหนี้
  - - - มาตรา 198 ถ้าการอันมีกำหนดพึงกระทำเพื่อชำระหนี้นั้นมีหลายอย่าง แต่จะต้องกระทำเพียงการใดการหนึ่งแต่อย่างเดียวไซร้ ท่านว่าสิทธิที่จะเลือกทำการอย่างใดนั้นตกอยู่แก่ฝ่ายลูกหนี้ เว้นแต่จะได้ตกลงกันกำหนดไว้เป็นอย่างอื่น
      - มาตรา 201 วรรคสอง ถ้าบุคคลภายนอกนั้นไม่อาจจะเลือกได้ก็ดี หรือไม่เต็มใจจะเลือกก็ดี ท่านว่าสิทธิที่จะเลือกตกไปอยู่แก่ฝ่ายลูกหนี้
      - ให้สิทธิแก่ลูกหนี้เป็นผู้เลือก (มาตรา 198)
        
        ข้อยกเว้น หากคู่กรณีได้มีการตกลงกันไว้ว่าให้ใครเป็นผู้เลือกก็ต้องเป็นไปนั้น เช่น ตกลงกันไว้ว่าให้เจ้าหนี้เป็นผู้เลือก
      - วิธีการเลือก
        
        มาตรา 199 วรรคแรก การเลือกนั้นท่านให้ทำด้วยแสดงเจตนาแก่คู่กรณีอีกฝ่ายหนึ่ง
        
        มาตรา 201 วรรคแรก ถ้าบุคคลภายนอกจะพึงเป็นผู้เลือก ท่านให้กระทำด้วยแสดงเจตนาแก่ลูกหนี้ และลูกหนี้จะต้องแจ้งความนั้นแก่เจ้าหนี้
        
        การเลือกการชำระหนี้นั้น ต้องทำโดยการแสดงเจตนาออกมา การแสดงเจตนานี้อาจจะทำโดยชัดแจ้งหรือโดยปริยายก็ได้ แต่ต้องแสดงเจตนาแก่คู่กรณีอีกฝ่ายหนึ่ง
        
        วิธีการเลือกต้องทำดังนี้
        
        หากเจ้าหนี้เป็นผู้เลือก เมื่อเลือกแล้วต้องแจ้งไปยังลูกหนี้ เพื่อให้ลูกหนี้เตรียมชำระหนี้
        
        หากบุคคลภายนอกเป็นผู้เลือก ให้บุคคลภายนอกแจ้งไปยังลูกหนี้แล้วให้ลูกหนี้แจ้งไปยังเจ้าหนี้อีกต่อหนึ่ง (มาตรา 201 วรรคแรก)
        
        หากลูกหนี้เป็นผู้เลือก ลูกหนี้เลือกแล้วต้องแจ้งไปยังเจ้าหนี้
        
        ระยะเวลาในการเลือก
        
        มาตรา 200 วรรคสอง ถ้ามิได้กำหนดระยะเวลาให้เลือกไซร้ เมื่อหนี้ถึงกำหนดชำระ ฝ่ายที่ไม่มีสิทธิจะเลือกอาจกำหนดเวลาพอสมควรแก่เหตุ แล้วบอกกล่าวให้ฝ่ายโน้นใช้สิทธิเลือกภายในเวลาอันนั้น
        
        ถ้ามีกำหนดเวลาเลือก - ถ้าไม่ได้กำหนดเวลาเลือก
        
        มาตรา 200 วรรคแรก ถ้าจะต้องเลือกภายในระยะเวลาอันมีกำหนด และฝ่ายที่มีสิทธิจะเลือกมิได้เลือกภายในระยะเวลานั้นไซร้ ท่านว่าสิทธิที่จะเลือกนั้นย่อมตกไปอยู่แก่อีกฝ่ายหนึ่ง
        
        ผลของการเลือก
        
        การเลือกนี้มีผลย้อนหลังไปถึงการเกิดหนี้ครั้งแรก และถือว่าหนี้นั้นอย่างเดียวเป็นกำหนดให้กระทำมาแต่แรก
        
        มาตรา 199 วรรคสอง การชำระหนี้ได้เลือกทำเป็นอย่างใดแล้ว ท่านให้ถือว่าอย่างนั้นอย่างเดียว เป็นการชำระหนี้อันกำหนดให้กระทำแต่ต้นมา
        
        กรณีการชำระหนี้บางอย่างเป็นพ้นวิสัย
        
        กรณีตามมาตรา 202
        
        วัตถุแห่งหนี้บางอย่างตกเป็นพ้นวิสัย
        
        กรณีวัตถุแห่งหนี้ตกเป็นพ้นวิสัยก่อนการเลือกหนี้
        
        มาตรา 202 ถ้าการอันจะพึงต้องทำเพื่อชำระหนี้นั้นมีหลายอย่าง และอย่างใดอย่างหนึ่งตกเป็นอันพ้นวิสัยจะทำได้มาแต่ต้นก็ดี หรือกลายเป็นพ้นวิสัยในภายหลังก็ดี ท่านให้จำกัดหนี้นั้นไว้เพียงการชำระหนี้อย่างอื่นที่ไม่พ้นวิสัย อนึ่งการจำกัดอันนี้ย่อมไม่เกิดมีขึ้น หากว่าการชำระหนี้กลายเป็นพ้นวิสัยเพราะพฤติการณ์อันใดอันหนึ่งซึ่งฝ่ายที่ไม่มีสิทธิจะเลือกนั้นต้องรับผิดชอบ
- - - - กำหนดเวลาชำระหนี้ตามวันแห่งปฏิทิน
      - กำหนดเวลาชำระหนี้มิใช่ตามวันแห่งปฏิทิน
- - - - หนี้ที่ไม่มีกำหนดเวลาชำระตามมาตรา 203
      - หนี้ที่มีกำหนดเวลาชำระมิใช่ตามวันแห่งปฏิทิน
    - - หนี้ที่กำหนดชำระตามวันแห่งปฏิทิน
      - หนี้ละเมิด
    - - เป็นเหตุที่เกิดจากเจ้าหนี้เอง
      - เหตุเกิดจากบุคคลภายนอก